Amin, teşekkür ederim vakit ayırdığın için. Herkesin derdi ayrı, herkesin dermanı ayrı, herkes birbirinden ayrı... fakat birleştiğimiz nokta derdimizi bilen derdimize derman olan tek Yüce varlık O' Yüce Yaradan.
Tekrar teşekkür ederim.
-
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
KK'da ve Hayatta Yalnızlık
- Konu Sahibi rast
- Başlangıç Tarihi
Amin, teşekkür ederim vakit ayırdığın için. Herkesin derdi ayrı, herkesin dermanı ayrı, herkes birbirinden ayrı... fakat birleştiğimiz nokta derdimizi bilen derdimize derman olan tek Yüce varlık O' Yüce Yaradan.
Tekrar teşekkür ederim.
- 17 Aralık 2011
- 847
- 569
- 323
- 48
tatlım bir dedim iyimisin yine döktürmüsün.okumaya doyamadım,ne güzel anlatış biçimin var hayran kaldım,yüreğine sağlık,sanki bazen 50 yaşında çok tecrübe görmüş geçirmiş bir insanla muhatab oluyorum gibi geliyor,ama yaşının 18 olduğunu bilmek,sana olan saygımı daha bir artırıyor.yazınla alıp götürdün beni bir yerlere kendimi iyi hissettim.değer verilmek hoşuma gitti.iyi o zaman bende sana iyiyim deyim.çünkü uzun zamandır istediğim bir şey sanırım olacak sonunda bu yüzden biraz mutluyum.kızım yatılı yurda gitti,tatil bitti,bende yanlız kaldım.içimde özlem var.Allah rahatlık versin canım..
ılk yazınızı okuduktan sonra yutkundum ne kadar tanıdık geldı cumleler...
benım annem babam saglar, 1,5 yasında annem kendı tabırıyle 'memeyı cekıp almıs agzımdan' yurt dısına calısmaya gıtmısler
cocuklugum genclıgım senede 1 kez gelen adı anne baba olan ama benım ıkı duyguyuda bılmedıgım karmasalra anlam vermkle gectı bekledım bekledım bekledım bıtmedı bıtmedı
yas gunum geldı, karne aldım, velı toplantıları oldu, anneler babalar gunu oldu tatıl oldu bayram oldu zaman oldu onlar OLMADILAR...
ama ıcımde buyuyen kocaman bır kara delık oldu onlar BILMEDILER...
mektup yazdım resım yaptım ANNE GEL dedım gelmedıler...
sımdı evlıyım 1 kızım var, onu buyuturken bana ne kadar cok haksızlık yaptıklarını gozlerımle bır kez daha goruyorum
kızım gece aglıyor anıden sarılıyor sebepsız ona sarıldıkca ben aglıyorum ' acaba ben agladıgımda beı kım sardı sarmaladı bastı bagrına yavrum dedı ne dedınızde sustum sakınlestım dıye dıye...
sımdı yakınlar mekan olarak, ama benım yuregımdekı uzaklıkları bınlerce km... kapatamadık o uzaklıgı ne yapsam olmadı...
yazamadım daha fazla...
tek bıldıgım su kı ANNE SICAGINDAN MAHRUM BIR YUREGI, HAYAT BOYU HICBIR GUNES YETERINCE ISITAMAZMIS...
benım annem babam saglar, 1,5 yasında annem kendı tabırıyle 'memeyı cekıp almıs agzımdan' yurt dısına calısmaya gıtmısler
cocuklugum genclıgım senede 1 kez gelen adı anne baba olan ama benım ıkı duyguyuda bılmedıgım karmasalra anlam vermkle gectı bekledım bekledım bekledım bıtmedı bıtmedı
yas gunum geldı, karne aldım, velı toplantıları oldu, anneler babalar gunu oldu tatıl oldu bayram oldu zaman oldu onlar OLMADILAR...
ama ıcımde buyuyen kocaman bır kara delık oldu onlar BILMEDILER...
mektup yazdım resım yaptım ANNE GEL dedım gelmedıler...
sımdı evlıyım 1 kızım var, onu buyuturken bana ne kadar cok haksızlık yaptıklarını gozlerımle bır kez daha goruyorum
kızım gece aglıyor anıden sarılıyor sebepsız ona sarıldıkca ben aglıyorum ' acaba ben agladıgımda beı kım sardı sarmaladı bastı bagrına yavrum dedı ne dedınızde sustum sakınlestım dıye dıye...
sımdı yakınlar mekan olarak, ama benım yuregımdekı uzaklıkları bınlerce km... kapatamadık o uzaklıgı ne yapsam olmadı...
yazamadım daha fazla...
tek bıldıgım su kı ANNE SICAGINDAN MAHRUM BIR YUREGI, HAYAT BOYU HICBIR GUNES YETERINCE ISITAMAZMIS...
- 17 Aralık 2011
- 847
- 569
- 323
- 48
canım sende ne güzel anlatmışsın duygularını insan anne olunca kendi annesinin kıymetini anlarmış,bende oğlumu kucağıma alınca tatmıştım bu duyguyu,söylediklerin çok doğru saptamalar,bende hep derim bir yavru annesiz kalmamalı,kalınca senin tabirinle yüreğindeki boşluk ölene kadar dolmuyor,benim annem yok 20 yaşında evladım var ,annem kendi isteyerek gitmedi,hastalık aldı elimizden ,ağlayınca yinede anne niye beni bırakıp gittin diye sitem ederim .sende yavrunla tat bu duyguyu canım
- 24 Ekim 2011
- 1.013
- 1.315
- 133
Merhaba,
Vicdanı olan, yüreğinde merhamet, sevgi duygusu olan her insan belirli zamanlarda kendi kendine mukayese etmesi gerekir. İnsanoğlu sürekli yükselecek ya da sürekli yokuş aşağı inecek özelliklerde yaratılmamıştır, bir sinüs eğrisi düşün hiçbir zaman eğriler orantılı bir şekilde yükselmez ya da alçalmaz. Sürekli yükselişler ve alçalışlar vardır. İnsan hayatı da aynen böyle, hiçbir zaman çok iyi bir şekilde hayatımızı sürdürmüyoruz, altını çizerek belirtmek isterim ki sürdüremeyiz. Ya da sürekli düşüşlerde değiliz. Zaman gelecek ufak bir şeyden mutlu olmayı öğreneceğiz zaman gelecek ağlamayı hüngür hüngür ağlamayı öğreneceğiz. Bunlar insanın hayatında olan şeyler, olması gereken şeyler. Söylediğin gibi kimseye kolay değil bu hayat, kolay diyenlere bakmayın; zira herkes gece yorganı kafasına çekince vicdan devreye giriyor, girmiyor zannetmeyin. Öyle kolay bir şey olsaydı yaşamak, hayatta kalmak kainatta en değerli varlık olarak yaratılmazdık. Düşün ki en üstün varlık olarak yaratılmışız, özelliklerimizi saymaya lüzum görmüyorum ki sayarak bitirebilecek bir insan evladı tanımıyorum.
Yaşamın belirli evrelerinde bu düşüşler olacaktır olmalıdır. Yapabileceğimiz bir şey var mıdır yoktur, sen elinden gelini yaparsın O' zaten görür O' zaten her şeyin farkındadır...
Sabır diyerek noktalıyorum. Teşekkür ederim yorumun paylaşımın için. Bir de son olarak ağlamaktan şişmiş gözlerine bir çift söz söylemek istiyorum izninle. O gözlere dikkat et bir çift göz için bütün servetini vermek isteyen kişiler var bu dünyada, neye ne için ne sebeple ağlamaktan şişmiş olduğuna dikkat et. Belki de sadece gözyaşı dökmesi gerekiyordur da sen şişmesini de yanına eklemişsindir. Dediğim gibi belki de şişmesine gerek yoktur, ya da şişmesine gerek olmayacak olayla karşılaşmıştır. Bilemem. Tekrar teşekkür ederim.
(İyice koptum bunun için kusuruma bakma)
güneşi hisseden çocuk
inişlerde hep isyanlardayız ya çıkışlarda..şükür dudaklarımızın neresinde.. bu neydi başıam geldi.. aman başım beladan kurtulmuyo vs vs vs ama ya iyiyken şükür bugünde böle uyandım şükür bugün bunu yedim şükür görüyorum yürüyorum.... bunlar yok fazla galiba...
bu gözler bi de ameliyatlı..var sen gerisini düşün( yüzümde tuhaf bi sırıtma) bu aralar çook ağlak oldum ya taş gibi insandım ağlamazdım nolursa olsun.. aman ya gelirim yakında kendime...
sen hep kop böyle ya.. bana iyi gelio.. senin kadar yazamasakta iki kelam da biz ederiz( hakkını vermeli) siteyi açar açmaz bundan sonra ilk buraya bakıcam. yaz e mii naptını nettini nasıl ıslandığını.... sen yaz biz okuruz bikere sen bulaştın napalım:)
Şunu çok çok rahat söyleyebilirim ki anne yada babanın hayatta olması değil nasıl insanlar oldukları çok çok önemli. Benimkiler hayatta.Hiç de öyle güzel güzel çeyizlerimi hazırlamadı.Kıza kıza ele güne rezil olmamak için paraya kıyamadan .... çocukluğumda da saçımı hep kendim tarar kahvaltıyı hazırlar okula gider , gelince bulaşığı yıkar ( 10 yaşında ki bir çocuk) bir de tezgahı çok ıslatmışım diye azar işitirdim. Emin ol böyle mantıksız sevgisiz , herşeye azarlayan , acıkınca zıkkım ye diyen bir annem olmasındansa üvey anneden azar işitmeyi tercih ederdim.en azından üvey işte derdim..
Hayatta şunu anladım ki herkesin eline belli imkanlar verilmiş. Tonla eksik duygu var hayatımda , okşanmayan saçlarım , sarılmayı görmemiş bir kucak , tutulmamış bir el , söylenmemiş küçücük sevgi sözcükleri , güzel dualar....
Okadar çok şey aldılar ki benden .Sürekli kavga olan bir ev ortamı.Bunları anlatınca herkes ne var bunda diye düşünüyor ne var.
Ben de insanlara güvenmekte çok zorlanıyorum.Artık zarar vermesinler diye yeni insanlar girsin istemiyorum hayatıma.O bahsettiğin boşluk hep içimde var.Geçmeyecekte giden çocukluk geri gelmiyor...
Bu sınavda önemli olan nelere sahip olduğun değil sahip olduklarınla neler yapabildiğin.İyi bir eş seçmen çok önemli.Lütfen geçmişe üzülmeyi bırak.O özlediğin yuvayı kendin kur.
Uzun zamandır istediğin bir şey umarım olur ama olmazsa da sıkıntı etme. Mutluluk iyi bir şey olsa gerek. Kızına da Allah zihin açıklığı versin : )
İşin bir de bu acı kısmı var ya... Ne desem bilmiyorum o kadar çok acı türü var ki kime hangisi düşeceğini bilemiyor insan, hangi birini düşünüp hangi birinden ibret alacağını kestiremiyor.
Biliyor musun o uzaklık hiçbir zaman kapanmayacak, en azından ben böyle düşünüyorum. Hep bir yanın hep bir yanımız eksik kalacak. Bu doğrultuda sen de aynı şeyi yazmışsın zaten; anne sıcağından mahrum bir yüreği, hayat boyu hiçbir güneş yeterince ısıtamaz. Bana söyleyecek bir kelime bırakmadın. En iyisimi ben susayım acı zaten her şeyi anlatıyor. Teşekkür ederim paylaştığın için.
Teşekkür ederim şükür diyelim.
Okuldaydım bir şeyin farkına vardım ki hiçbir meşguliyeti tam olarak tamamlayamıyorum. Nasıl anlatayım, şöyle ki örneğin okul ikinci dönemin üçüncü günündeyim ama dönem başladı başlayalı hala okulda tam bir gün geçirmişliğim yok. Öğleden sonra firariyim. Bir süre sonra yaptığım şeylerden meşgul olduğum şeylerden o kadar çabuk sıkılıyorum ki kendimi sokaklarda yürürken buluyorum. Bunun farkına vardım bugün.
Neyse bir de deneme oldum kendi kendime, bu ara boşlamıştım düzenimi alt üst etmiştim ama gördüm ki paslanmamışım puanlarımda pek oynama yok. kısaca inadına tıp fakültesi.
güneşi hisseden çocuk
inişlerde hep isyanlardayız ya çıkışlarda..şükür dudaklarımızın neresinde.. bu neydi başıam geldi.. aman başım beladan kurtulmuyo vs vs vs ama ya iyiyken şükür bugünde böle uyandım şükür bugün bunu yedim şükür görüyorum yürüyorum.... bunlar yok fazla galiba...
bu gözler bi de ameliyatlı..var sen gerisini düşün( yüzümde tuhaf bi sırıtma) bu aralar çook ağlak oldum ya taş gibi insandım ağlamazdım nolursa olsun.. aman ya gelirim yakında kendime...
sen hep kop böyle ya.. bana iyi gelio.. senin kadar yazamasakta iki kelam da biz ederiz( hakkını vermeli) siteyi açar açmaz bundan sonra ilk buraya bakıcam. yaz e mii naptını nettini nasıl ıslandığını.... sen yaz biz okuruz bikere sen bulaştın napalım:)
Şöyle ki; taş gibi insan da yeri geldiğinde rüzgara kapılıp sertliğini yitirebiliyormuş demek ki. Yeri geldiğinde rüzgara kapılıp parçalanarak ufalanabiliyormuş. Vakti zamanında dökmediğin gözyaşlarını şimdi döküyorsun, yapacak bir şey yok, ağla. Ağlamak iyidir. Gülmek kadar iyidir. Hee bana sorarsan gülmekten daha iyidir.
Teşekkürler bu arada siteyi açar açmaz buraya bakacağını okuyunca ister istemez bir tebessüm beliriyor insanın yüzünde en azından benim yüzümde.
Tekrar aynı cümleyi yazmış olacağım ama yine de yazmak istiyorum. Ne desem bilmiyorum o kadar çok acı türü var ki kime hangisi düşeceğini bilemiyor insan, hangi birini düşünüp hangi birinden ibret alacağını kestiremiyor...
Ne yazacağımı bilemiyorum, biliyor musun insan ne yazacağını bilemediği zamanlarda bir hoş olur. Anlatamaz hiçbir şeyi. Kurduğu cümlelerin bir anlam ifade etmeyeceğini düşünür ve bu sebeptendir ki sürekli yazdığı cümleyi silip yenisini daha güzel daha anlamlısını yazmaya çalışır ama başaramaz. Tam böyle bir andayım. Teşekkür ederim paylaşımın için...
- 17 Aralık 2011
- 847
- 569
- 323
- 48
canım duygularını böyle güzel, böyle anlamlı, böyle anlaşılır,böyle içten ,böyle yalın,ifade etmen beni çok hüzünlendiriyor. verdiğin her cevap benim için çok değerli,diyorum fırsat eldeyken ,böyle cevherle karşılaşmışken,bende heybemi doldurayım,bakarsın rast sıkılır bizden firar ederse,şairsiz ve yazarsız kalakalıcaz,tatlım senin sayende,ne güzel yazılar okuyoruz. hayata ve yaşanmışlıklara, dair,herkes eteğindeki taşları döküyor bir bir ,bizede bunları okumak,manalarına erebilmek düşüyor,kendimce bu sayfadan ve şahsından çok tecrübeler edindim,konuyu ilk açıpta okuduğum gün,anlattığın yanlızlığın rüzgarında,adeta yüreğim üşüdü.ilk defa yanlızlığı iliklerime kadar hissettim,yada yanlızlığı,hiç kimse ömrümde bu kadar güzel sen gibi tercüme etmemişti seninle halleşmek biz gibi sanada iyi gelmiştir umarım.bizi ve kendini yanlız bırakma emiiii...
Bu iltifatlara nasıl ne şekilde cevap vereceğimi bilemiyorum. Çok teşekkür ederim içten duyguların düşüncelerin için. Hayatta hiç şımarık olmadım gururlu bir şekilde söyleyebilirim bunu hee olmak istermiydim yerine göre değişir. Eğer annem şımartıcak olsaydı isterdim. Ya da bakın benim kızım yemek yapıyor diyebilseydi ya da bakın benim kızımın notları çok iyi gibi şeyler söyleyebilseydi gerçekten her şeyi bir kenara bırakıp şımarık olmak ile övünebilirdim hem de çevrem bana ne diyor diye bir saniye bile düşünmeden. Ama olmadı... Hayırlısı buymuş...
Sıkılma mevzusuna gelince daha bir saat sonramızın bırakın bir saati beş dakika sonramızın ne olacağını bilmiyorken söz veremem hiçbir şey için. Hayatta da hiç söz vermedim kimseye.
Ben her gece annemle konuşurum aslında, beni mazur görün insan kendi kendisiyle konuşur garip algılanabilir ama karşısında bir başkası varmış gibi karşısında bir sevdiği varmış gibi konuştuğu zaman bir başka konuşur. Ve ben bu konuşma içerisinde bile söz veremem anneme... Hep özür dilerim söz veremediğim için o, söz bekler, o dilimden dökülecek söz kelimesini duymak ister o, yıkılmamacasına ayakta durmam için sabretmem için kendisine söz verilmesini bekler ama ben veremem. Bu konuda annem ne düşünür bilemiyorum ama söz verememem konusunda yeterince haklı sebeplerim var.
Velhasılı kelam, buralarda ne zamana kadar ne şekilde kalırım bilemem. Dedim ya beş dakika sonramız muamma.
Bana göstermiş olduğunuz ilgi alaka, sevgi, içtenlik... vs.vs. her şey için minnettarım.
