-
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
KK'da ve Hayatta Yalnızlık
- Konu Sahibi rast
- Başlangıç Tarihi
Düşün derim iyi gelir. Ben yazdıklarıma tema olarak kendi çektiğim fotoğraflarımı koyarım mesela. Amaç kafa dağıtmaksa resim çekmek faydalı olabilir.
- 17 Aralık 2011
- 847
- 569
- 323
- 48
nasılsın canım iyimisin.kendini çok ama çok güzel yetiştirmişsin,gıpta ettim sana,cevabını okudum.teşekkür ederim.çok denedim o yolu ama başaramadım.kaç kez gidip geri döndüm.dedimya cesaret, umut,güven olmalı insanda biraz,birde arkanda destek olmalı maddi manevi,bunların hiç biri olmadı yaşamımda.onun için tökezledim kaç kez,insan bir işi başaramayınca.daha da korkak olur cesareti kırılır.kabuğuna çekilir.çok denemeden sonra bende artık aynen öyleyim.tek başıma olsam çekmem deyip çoktan giderdim.ama 2 insanın sorumluluğu var üstümde,onların hayatını alt üst edemem.düzenlerini yıkamam.bizlere çaresizlik öğretilmiş canım.sabır diyorum.bende çok roman,kitap dergi,gazete ,ne bulursam okurum.bu sayede çocuklarıma,okuma alışkanlığı edindirdim.kızım 16 yaşında.müthiş bir kız,öyle akıllı ve bilinçli,kelime dağarcığı çok zengin,kızımla tanışmanı isterdim,hatta dün geceki mesajı birlikte yazdık,sana dua ediceğini söyledi.biz seni tanımadan sevdik canım.inan bütün gün seni düşündüm,dedim ne yapıyor ne yedi ,açmı ağlıyormu,belki haddimi aştım ama ben birazda anne gözüyle bakıyorum sana,çocukluğumla empati yapıyorum,yanlızlığına derman olmaya çalışıyorum.evet Yaradanımız var.bizi görüyor ben bütün dertlerimi ona havale ediyorum, bizi bizden iyi biliyor.lütfen burayla irtibatını koparma ki sana destek olalım,yanlızlığını bir nebzede olsa belki dindirebiliriz.
- 11 Mart 2010
- 5.252
- 718
- 398
Merhaba Rast,
Etkisinden çıkılması güç olaylar yaşamışsın.
Bedensel yalnızlığın yok belki
sen fikir uyuşması
fikren birliktelik
düşüncelerine alabileceğin, kendinle harmanlayabileceğin beyin yoksunluğu yaşıyorsun sanki.
Yoksa gün ortasında evinin dışına çıktığında al sana konuşan insanlar.
Kendi yaş gurubunun sorun edindikleri, muhabbet içeriği, tanıdık gelmiyor sana.
Tanıdık hisler, belki tanıdık bir yaşam öyküsü arıyorsun yakın mesafende.
Biliyor musun sevgili Rast, etrafımızda birlikte gördüğümüz arkadaş gurupları
evlerine döndüklerinde kimse beni anlamıyor ile dönüyorlar.
Büyük büyük kahkaha atan insanların aslında içlerindeki mutsuzluğu gizlemek için şaşalı davrandıklarını
tersi olarak da, soğuk duran insanların içlerinde sıcaklık barındırdığına inanırım. Yaşadığının tersini de içinde yaşar insan. Bu teze inanıyorum.
Kendimizi bu bilinenden kolayca gözleyebiliriz. Gözleriz ama yalnızca kabullenebileceklerimizi görebiliriz.
Örneğin kindar yapılı biri, özünde merhametli olduğunu kabul eder. Edebilir. Pozitif tanımlananı kabul etmek kolaydır. Zoru kabullenmek zordur.
Tersi durumda, merhamet timsali görünen biri özünde zalimin biridir.
Kabul etmek istemediği zalimliğini, tam tersi merhamet hissini yoğun yaşayarak
kendi içinde duygu dengelenmesi yaşarken
etrafa karşı negatifliğini/kindarlığını bastırıp, merhametli/pozitif kimlik yansıtmak ister.
Bunun farkına vardığında ilerleyebilir.
Kabul ettiğinde -kindarlığını- değiştirmeye başlayabilir.
Kabullendiğinde, kitabı kapatabilirsin. Değilse yapraklar açık kalır,
kaldıkça soru işaretleri varlığını sürdürür.
Merhametli insan, kindarlığını fark edip, kabul ettiğinde soru işaretleri yerini cevaplara bırakır,
nasıl başedebileceğini öğrenmeye başlayabilir çünki.
Tamamlanmamışlık hissi, eksiklik hissi biter, mücadele başlar.
Paralel olarak,, içinde yaşadığın ıssızlığı,
sessizliğine, yalnızlığına sebep olan olay örgüsünü kabullenemediğinden yaşıyormuşsun gibi geldi okuyunca yazdıklarını.
Sohbetsiz kalışın, bir iki adım geri duruşunun ardında kendine kaldığında ki soru işaretlerinin varlığı sebep sanki.
Yanılmış olabilirim.
Yanılmamış da olabilirim.
Seni okudum,, içime gelenleri dışıma verdim.
Kullanıcı ismini rast olarak seçmişsin. Rastlantı mı, bilhassa mı?
Merak ettim.
Etkisinden çıkılması güç olaylar yaşamışsın.
Bedensel yalnızlığın yok belki
sen fikir uyuşması
fikren birliktelik
düşüncelerine alabileceğin, kendinle harmanlayabileceğin beyin yoksunluğu yaşıyorsun sanki.
Yoksa gün ortasında evinin dışına çıktığında al sana konuşan insanlar.
Kendi yaş gurubunun sorun edindikleri, muhabbet içeriği, tanıdık gelmiyor sana.
Tanıdık hisler, belki tanıdık bir yaşam öyküsü arıyorsun yakın mesafende.
Biliyor musun sevgili Rast, etrafımızda birlikte gördüğümüz arkadaş gurupları
evlerine döndüklerinde kimse beni anlamıyor ile dönüyorlar.
Büyük büyük kahkaha atan insanların aslında içlerindeki mutsuzluğu gizlemek için şaşalı davrandıklarını
tersi olarak da, soğuk duran insanların içlerinde sıcaklık barındırdığına inanırım. Yaşadığının tersini de içinde yaşar insan. Bu teze inanıyorum.
Kendimizi bu bilinenden kolayca gözleyebiliriz. Gözleriz ama yalnızca kabullenebileceklerimizi görebiliriz.
Örneğin kindar yapılı biri, özünde merhametli olduğunu kabul eder. Edebilir. Pozitif tanımlananı kabul etmek kolaydır. Zoru kabullenmek zordur.
Tersi durumda, merhamet timsali görünen biri özünde zalimin biridir.
Kabul etmek istemediği zalimliğini, tam tersi merhamet hissini yoğun yaşayarak
kendi içinde duygu dengelenmesi yaşarken
etrafa karşı negatifliğini/kindarlığını bastırıp, merhametli/pozitif kimlik yansıtmak ister.
Bunun farkına vardığında ilerleyebilir.
Kabul ettiğinde -kindarlığını- değiştirmeye başlayabilir.
Kabullendiğinde, kitabı kapatabilirsin. Değilse yapraklar açık kalır,
kaldıkça soru işaretleri varlığını sürdürür.
Merhametli insan, kindarlığını fark edip, kabul ettiğinde soru işaretleri yerini cevaplara bırakır,
nasıl başedebileceğini öğrenmeye başlayabilir çünki.
Tamamlanmamışlık hissi, eksiklik hissi biter, mücadele başlar.
Paralel olarak,, içinde yaşadığın ıssızlığı,
sessizliğine, yalnızlığına sebep olan olay örgüsünü kabullenemediğinden yaşıyormuşsun gibi geldi okuyunca yazdıklarını.
Sohbetsiz kalışın, bir iki adım geri duruşunun ardında kendine kaldığında ki soru işaretlerinin varlığı sebep sanki.
Yanılmış olabilirim.
Yanılmamış da olabilirim.
Seni okudum,, içime gelenleri dışıma verdim.
Kullanıcı ismini rast olarak seçmişsin. Rastlantı mı, bilhassa mı?
Merak ettim.
Şimdiden normal bir fotoğraf makinesiyle başla profesyoneli düşünme.
Teşekkür ederim... Bence neden başaramadığınız konusunda odaklanın, ve gidip gidip geri dönmenizde bir şeyler arayın, gerçekten sağlam düşünceyle sağlam fikirlerle ayaklarınızın üzerinde durabilirsiniz. Bunu yapabilirsiniz. Kızınızla tanışabilirim ben buralardayım hep.
Destek için minnettarım. Tekrar teşekkür ederim...
Yorumunuz için teşekkür ederim. Kelimesi kelimesine dikkat etmeye çalışarak okudum, bir çok yerde haklısınız fakat ben şurada yanıldığınızı düşünüyorum en azından hala düşünebilme gibi bir nimete sahibim. Şöyle ki; "içinde yaşadığın ıssızlığı, sessizliğine, yalnızlığına sebep olan olay örgüsünü kabullenemediğinden yaşıyormuşsun gibi geldi"
sanırım yanılıyorsunuz.
Şöyle ki; evet kendimi tanımaya başladığım ilk zamanlar krizlerle kabullenemediğim apaçık ortadaydı. Bir nevi iğnelerden kolumun delik deşik olduğu zamanları hatırlarım. Sakinleştiriciler, haplar ve daha bir sürü şey... Başlangıçta evet kabullenemedim zorlu bir dönemden geçtim dediğim de bu dönemdi. O zamanlar her şeye ama her şeye kuşkuyla baktım, çünkü böyle bir şeyi insan kendini tanımaya başladığında çok daha farklı sonuçlar altında inceliyor.
Benim şuan ki durumumu en iyi özetleyebileceğim şekil de şudur. Tamam bir dönemim bitti, belki en zor dönemimdi belki de çok daha zoru gelecek. Ama ben şuan zamanda asılı kaldım. Ve asılı kaldığım zamandan kurtulabilme gibi bir kolaylığım yok... Ve bence bu kabullenememezlik değil... Bu bir tür zamanda asılı kalmak. Sohbetsiz kalışım, arka planda kalışım, soğuk davranmam elbetteki o günlerden gelen bir özelliktir ama bu atlatılır ya da atlatılması kolay bir şey değildir. Ben birini sevmeye çalışsam hadi çalıştım diyelim sevsem hadi sevdim diyelim bir yıl sonra o kişi beni bırakıp giderse o zaman en başa dönerim... Biraz da bu korku var aslında bende. Kaybetmekten korkuyorum evet korkuyorum. Bu geçmiş denilen şey nereye giderseniz gidin arkanızdan gelecektir. Gibi gibi. Böyle bir cevap versem yeterli olur mu? Tam olarak toparladım mı bilmiyorum ama zamanda asılı kalmak sanırım özetlenebilir kelimeler bunlar. Tekrar teşekkür ederim.
Unutmadan eklemek istiyorum Rast, bilhassa seçtiğim bir isimdir; doğru, düzgün anlamlarıyla bütünleştirdim ve kendime bunu layık gördüm...
Son düzenleme:
- 7 Mart 2010
- 28.022
- 14.080
- 498
- 47
rast,
herkez biraz yanlız aslında,annem rahmetli oldu ben 3 aylık evliydim ozaman,9 yıl oldu,sonradan kaybetmekte kötü,aslında kaybetmek kötü,ama hayat bu istediğimiz gibi olmuyor,bazı şeyler elimizde değil,iki kardeşimden farklı ve uzak bir şehirdeyim,sadece eşim var,oğlumuzda 8 yıl sonra aramıza katıldı,
yanlızlık bir şekilde boyut değiştiriyor,genç bir kızkenbeyaz atlı prensimi beklerdim,gece aya bakıp sende şu an aya bakıyorsundur belki beni bulacaksın derdim içimden,26 yaşımda eşimle evlendim,bu defa ailemi kaybettim,uzakta olunca senede bir defa zor görüşülüyor,herkezin işi gücü kendince problemleri oluyor,aslında yanlızlıktan korkuyorum.örneğin yaşlanınca yanlız bir huzur evinde olmaktan..
şu an gençken hayatımızı iyi geçirmeye bakalım diyorum
herkez biraz yanlız aslında,annem rahmetli oldu ben 3 aylık evliydim ozaman,9 yıl oldu,sonradan kaybetmekte kötü,aslında kaybetmek kötü,ama hayat bu istediğimiz gibi olmuyor,bazı şeyler elimizde değil,iki kardeşimden farklı ve uzak bir şehirdeyim,sadece eşim var,oğlumuzda 8 yıl sonra aramıza katıldı,
yanlızlık bir şekilde boyut değiştiriyor,genç bir kızkenbeyaz atlı prensimi beklerdim,gece aya bakıp sende şu an aya bakıyorsundur belki beni bulacaksın derdim içimden,26 yaşımda eşimle evlendim,bu defa ailemi kaybettim,uzakta olunca senede bir defa zor görüşülüyor,herkezin işi gücü kendince problemleri oluyor,aslında yanlızlıktan korkuyorum.örneğin yaşlanınca yanlız bir huzur evinde olmaktan..
şu an gençken hayatımızı iyi geçirmeye bakalım diyorum
rast,
herkez biraz yanlız aslında,annem rahmetli oldu ben 3 aylık evliydim ozaman,9 yıl oldu,sonradan kaybetmekte kötü,aslında kaybetmek kötü,ama hayat bu istediğimiz gibi olmuyor,bazı şeyler elimizde değil,iki kardeşimden farklı ve uzak bir şehirdeyim,sadece eşim var,oğlumuzda 8 yıl sonra aramıza katıldı,
yanlızlık bir şekilde boyut değiştiriyor,genç bir kızkenbeyaz atlı prensimi beklerdim,gece aya bakıp sende şu an aya bakıyorsundur belki beni bulacaksın derdim içimden,26 yaşımda eşimle evlendim,bu defa ailemi kaybettim,uzakta olunca senede bir defa zor görüşülüyor,herkezin işi gücü kendince problemleri oluyor,aslında yanlızlıktan korkuyorum.örneğin yaşlanınca yanlız bir huzur evinde olmaktan..
şu an gençken hayatımızı iyi geçirmeye bakalım diyorum
Elbetteki herkes biraz yalnız ve herkes biraz yalnız kalmaktan korkuyor. Bunu ciddi bir şekilde kabul etmeliyiz, kaybetmek muhakkak olacak hayatımızda. Sadece ben biraz zamanda asılı kaldım ve atlatamadım henüz her şeyi...
Teşekkür ederim yorum için.
- 11 Mart 2010
- 5.252
- 718
- 398
On, on beş sene evvel travmatik bir olay yaşadım. Senelerce atlatamadım. İçime çökmüştü sanki.
Yaz dediler bana. Yazarsan geçer dediler.
Yazdım. Ayrıntılarına kadar yazdım rast. Geçmedi.
Birisine anlat, konuş dediler.
Ayrıntısına kadar anlattım, konuştum. Geçmedi.
Orada kalmış ve büyümemiş gibiydim. Küçük pijamaların içinde, ama kocaman olmuş nihildim. Pijamalar üzerime olmuyor
ben de o olaydan bu güne gelemiyordum.
Terapi aldığım dönem, terapistime de anlattım.
Psikodrama tekniği içeren bir seans uygulayacağını söyledi. Hazır olduğun zaman söyle bana dedi. Zor bir seans olucak dedi.
Haftaya gittiğimde, hazırım ben dedim.
Nasıl hazır olacağımı bilmiyordum ama o andan bitmek kurtulmak istiyordum.
..
Seanstan çıktığımda, 50 dakika sonra, günlerce yük taşımış hamal gibi yorgundum. Bitkin ve düşünceliydim.
Düşüncelerime senelerce hamallık yapmıştım.
13 yaşımda yaşadığım travmadan 28 yaşında çıkabilmiştim. Çıkabildim. Ağlamadan dile getirebilirim.
İzi kalmadı çünki artık.
Nasıl bir şey diye sorsam, terbiyesizlik etmiş olur muyum?
Teşekkür ederim düşündüğün için, canım sıkkın biraz, sen nasılsın?
Kızlar bugün ne öğrendim biliyor musunuz...
Ne kadar acı da çeksek , kendimizi ağlayarak yerden yere de vursak , kalbimizdeki iyiliği koruduğumuz sürece kazanan biz oluruz. İnanmazdım bunun böyle olduğuna.. Ama evet , kalbi temiz olan insana , kötülük yapmayan insana bir şekilde yardım ediyormuş Allah..
Beni şuan çok zor günler bekliyor.. Ama içim rahat. Kimseye dokunmadı zararım. Aldatmadım kimseyi kandırmadım. Üzdüğüm herkesten helallil aldım bugün..
Sadece paylaşmak istedim sizinle. Ne olur , hayat ne sunarsa sunsun kötülük yapmayın ve inancınızı kaybetmeyin..
SABIR. Anahter kelime buymuş..
Ne kadar acı da çeksek , kendimizi ağlayarak yerden yere de vursak , kalbimizdeki iyiliği koruduğumuz sürece kazanan biz oluruz. İnanmazdım bunun böyle olduğuna.. Ama evet , kalbi temiz olan insana , kötülük yapmayan insana bir şekilde yardım ediyormuş Allah..
Beni şuan çok zor günler bekliyor.. Ama içim rahat. Kimseye dokunmadı zararım. Aldatmadım kimseyi kandırmadım. Üzdüğüm herkesten helallil aldım bugün..
Sadece paylaşmak istedim sizinle. Ne olur , hayat ne sunarsa sunsun kötülük yapmayın ve inancınızı kaybetmeyin..
SABIR. Anahter kelime buymuş..
Kesinlikle katılıyorum sana,sabır her şeyin başı bana göre.Benim hayatımın merkezinde de sabretmek var bu zamana kadar hiç pişman olmadım
Nereye kadar sabredeceğimizi bilmiyorum ama sabretmemiz gerektiğini biliyorum. Elbet karanlıklarda bir ışık çıkacaktır önümüze.
Seni okadar iyi anlıyorumki.. cok kucuk yasta babacıgımı kaybetttım baba sevgisindn uzakta büyüdüm hep hayallerim yarım kaldı ailemle oturup bi aksam yemegi , yaz piknikleri babamın elinden tutup bakkala gitmek :) o yoktu artık dönmeyecekti geri dönmedide .. baya zaman gecti ayaklarımın üstüne basmıştım artık bı annem bı ben hayata sarılma gayretıyle yasamaya cırpınırken ailemin öz ailem olmadıgını ögrendim.. hayat beni 2 ci kez yıktı babamın acısını bile bastırdı bu acı öyle birseydiki kabus gibi günler.. benden yıllarca saklanan gercekler ve bunları bi baskasından duymak.. toparlandımmı hayır toparlanamadım denilebilr sadece uyuştum canım acımıyor alıştım artık yalnızlık bu olsa gerek yalanlarla avutulmak yıllarca.. senin adınada cok üzüldüm dilerimki rabbim herseyi gönlünce versin mutlu ol yalnız hıssetme kendını hıc bı zaman sen, sen olarak kendine yetersin dertlesmek konusmak istedigin her an her dk ben burdayım unutma.. allaha emanetsin..
