Kizima olan tahammulsuzlugum

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
7 aylık bir masuma bunu yaşatmaktansa eğer ilaçsa çözüm memeden kesebilirsiniz bence.. anne sütü almadan da sağlıkla büyüyen bebekler var. bir de terapi fiyatlarının pahalı olduğundan bahsetmişsiniz. yaşadığınız yerdeki devlet hastanesinde psikolog yok mu? eğer varsa psikiyatriye gittiğinizde sizi yönlendirecektir. yapmayın, sizin bağırmalarınızın sebebini bile anlayamaz daha o yavrucak...
 
Dediklerimin nesinde kendimi aklama çabam var acaba? Hastanede iken Babamın ilk olum sürecinde psikoloğu denedim. Beni dinlemek dışında bisey yapmadı. 3 hafta önce de kizima ilk bagisirisimda zaten psikiyatriste gittim. Emzirme sürecinde ulac veremiyorum dedi. Hastanenin psikoloğu denediğim için özel kliniğe gitmek istediğimde de fiyatları uçmuş seviyede
1000 tl saati.
Suan kredilerle boğuşuyorum. Babamın borçları ile. Cebimde 20 tl yok diye iş yerinde yaya geldim eve
Ben çok mu memnunum bu durumdan da kendimi aklayayim diye buraya konu açayım
Fazlasıyla üzgünüm zaten
Doktor uygun gorseydi o anda da verirdi sanırım.
 
Madem evliliğiniz sorunluydu neden çocuk yaptiniz? Bosaninca neden babasız kalinıyor babalık yapan adam her zaman yapar zaten . Siz ,size eş olamayan bir adamı baba yapmışsiniz mutsuzluğunuza mutsuzluk eklenmiş. Gidip tedavi olun. El kadar bebeğe tahammül edemeyecekseniz ne demeye tedavilerle uğrasıp hamile kaliyosunuz yazık degil mi ya bu cocuk buyuyecek evde kavga gürültü huzur yok, karsina geçip ugruna tedaviler paralar döktügünüz annelik babalik aile bu muydu demeyecek mi saniyosunuz. İlaç terapi ile normale dönersiniz, bosanmayacaksaniz aile terapistinede gidin eşinizle.
 
Kötü evliliğe bir bebek yapmak için cabalayip ben tahammülsüzum demek !!! ALLAH rahmet eylesin babanıza ama bir an evvel psikoloja gitmeniz gerek herşey daha iyi olur umarım sizin ve çocuğunuz icin
 
Kiziniza çok üzüldüm iç geçirerek ağladı kısmını okuyunca gözlerim yaşardı . Çocuklara hic kiyamiyorum. İnanın hepimizin kayıpları var. Sizin babanizla çok güzel bir iletişiminiz varmış bunu düşünerek başlayın ilk. Çok güzel anılar birakmistir eminim size. Biz babamizla hic öyle olamadık. Ancak kandillerde falan arasiriz o da iki uc dk sürer. Küs değiliz tabi ama çok soğuk bir babam var benim. Hepimize öyle. Yakin zamanda anneannemi kaybettim simdi dedemi yatirdilar tabii baba gibi olmaz ama ben dedemi anneannemi babamdan daha fazla görüyordum ayni sehirdeyiz çünkü. Demek o ki çocugunuzun annenizin ne sucu var. Silkelenin ve kendinize gelin ileride çok pişman olursunuz çünkü. Hic kimse bu hayatta kalıcı değil ki birgün hepimizin gideceği yer orası zaten. Terapi ücretleri yuksek olsa da yiyecek dışında herhangi bir masraftan kısın ve gidin mutlaka sizden ve cocugunuzdan önemli değil çünkü. Saglicakla kalın
 
9 senedir evlisiniz boşanmak tüp bebekle çocuk yaptıktan sonra mı geldi aklınıza? Kusura bakmayın ama anne olmuş olmak için anne olmuş gibisiniz. Toplum herkese bazı sorumluluklar yüklemeye çalışır ne zaman evleniyorsun, çocuk ne zaman, ikinci ne zaman gibi. Bunlar zorunluluk değildir halbuki. Herkes evlenmek, çocuk doğurmaya mecbur da değildir. Hazır değilmişsiniz anne olmaya anlattıklarınızdan ben bunu çıkarttım. Böyle bir evliliğe çocuk yapmanız da yanlış. Çocukta eş desteği önemli sizin zaten hiçbir zaman düzgün giden bir evlilik hayatınız yokmuş. 7 aylık bebeğe bağırmanın aklanabilir bir sebebi olamaz bence. Varınızı yoğunuzu satın gerekirse terapiye başlayın. Emzirmeyi bırakın ilaca başlayın elbette doktorunuzla görüştükten sonra. Bir şeylerden feragat edip iyileşmek yönünde adım atmaya mecbursunuz. Olmuyorsa da boşanın eşiniz boşandı diye babalığı düşmüyor. Bu şekilde bir evde çocuk büyütmeniz ilerisi için daha kötü etkileyecek onu
 
Senin baban ölmüş öyle kaybettin geçmişe bakınca anıların var güzel anılar.. ama ne yazık ki evladın daha doğar doğmaz annesini kaybetmiş geçmişe bakınca bir tane güzel anısı olmayacak ve malesef bu onun sadece anılarını değil tüm hayatını şekillendirip yön verecek.. çok üzüldüm kızcağıza.. emzirme bahane , varsın anne sütü almasın ama sağlıklı bir anne kız ilişkisi olsun diye çoktan antidepresan başlamanız lazımdı çok yazık o evlada hasret bir sürü insan var .. ölen gidiyor ama kalan hala yanınızda kıymetini bilin kızınızı da kaybederseniz o bağırdığız anlar vicdanınızı yerle bir eder ben açıkçası çocuğu çok üzüldüm gözümün önüne o korku dolu hıçkırarak ağlaması geldi git ilac al emzirme mi önemli çocuğun o psikolojisi mi , gittim kendi evladıma sarıldım Allah im bence gerçekten hakkı ile bakacak olanlar anne olmalı..
Bu kadar sinirli olmamın bir nedeni de evliligim hep kötüydü deyip gidip tüp bebek ile hamile kalıp bir de ısrarla o yavrunun hakkına girmeniz...
 
sağlık: bireyin ruh, beden ve sosyal anlamda tam bir iyilik halinde olması olarak tanımlanıyor. Siz ruhen ne kadar iyisiniz? bir başka psikiyatriste daha gidin bence, bebeğinizde ilerde ruh ve sosyal açıdan tam bir iyilik halinde olmayabilir bu durumda. sütü gelmeyen anneler ne yapsın mesela, büyümüyor mu onların bebekleri de.. bir doktor fikri ile kalmayın, hem kendinize hem bebeğinize ve annenize yazık.. bir de şuanki durumunuz daha kötüye gidebilir destek almadıkça bunu düşünün. kendimden örnekle kaygı problemim vardı önemsemedim çok uzun süre bana panik atak olarak döndü, 2 yıl ilaç tedavisi ile normal psikolojime döndüm. erken önlem önemli diye düşünüyorum.
 
Emzirmeyin gerekiyorsa mama verin ama tedaviye başlayın mutlaka.
Yazık günah el kadar bebek ,işten gelince göreceğiniz maksimum 2-3 saat onda da böyle hırpalıyorsunuz onu.
Ayrıca madem eşiniz böyle biriydi,evlilik problemliydi neden yani ısrarla bebek ki 2 defa olmamış vardır bunda bir hayır deseydiniz keşke tüp bebek denemek yerine.
Hadi oldu bebeğiniz o kadar istediniz madem,artık ona düzgün davranmak zorundasınız kusura bakmayın.
Bebek bu yeri gelecek evin altını üstüne getirecek,koltuğunuzu duvarınızı boyayacak,sevdiğiniz birşeyleri kıracak vs vs her seferinde böyle tepki veremezsiniz zira onun yemeği dökmesi bebek olmasının doğası yani ne bekliyorsunuz ki.
Gidip tedavi olun cidden kızıyorum böyle insanlara.
Eşinize kızgınsanız gidip onunla halledin,kendinizde probleminiz varsa gidip tedavi olun yüzleşin ama el kadar bebeğe bunu yapmayın. Buna hakkınız yok.
Bende gencecik abimi kaybettim ani bir şekilde 10 gün içerisinde hastanede acı çekerek öldü teşhis bile konulamamıştı daha,tedavi bile olamadı. 2 çocuğum var benim ve o süreçte aniden saçlarım beyazladı içime içime üzülmekten,aman onlara yansıtmayayım demekten, annem hala kendine gelemedi ona da iyi görünmeye güçlü durmaya çalıştım ki daha kötü olmasın. Ha saçlarımı beyazlattım,vucudumda egzamalar çıktı kanayan yaralar halinde ve hala izleri duruyor 2 sene geçti ama çocuklarımın yanında ağlamadım bile. Onları uyuttum gittim içerde ağladım,yattım uyudum kendi kendime kimseyi hırpalamadan iyileşmeye çalıştım. Acınızı da anlıyorum bunu da bilin diye yazdım. Velev ki sinirleniyorum çocuklarıma yansıyor olsa idi bu durum,gider tedavi de olurdum. Çocuklarımın bu ölümle bir ilgileri yok zira yada eşimin. Ben çözmek zorundayım derdim,dedim de. Sizde zorlsnıyorsunuz ve çözemiyorsunuz belli ki ama emzirmek inanın bahane olamaz. Psikiyatri devlet hastanesinde bile var gerekiyorsa oraya gidin ve bu durumu çözün lütfen. Bebeğiniz çok küçük ilerde bunların size yansıması ağır olur.
 
Son düzenleme:
2 bebek kaybetmişsiniz bunun psikolojisi zaten zordur. İlişkiniz de kötüymüş gidip neden tüp bebek yaptırdığınızı anlamıyorum. Üstüne iyi değilim diyorsunuz çocuğa bağırıyorum diyorsunuz. Bir de kurban rolü oynuyorsunuz. Kusura bakmayın size hak veremeyeceğim. Önce evliliğinizi düzeltmeniz gerekirdi sonra çocuk düşünürdünüz.
İş işten geçti bunun üstüne ise bahaneler uydurmadan iyileşmeye yönelmek olur yapacağınız. Tedavi almak zorundasınız. Eşiniz ise hala yanınızda durmuyorsa çocuk babasız heba olmasın deyip bu evliliğe katlanarak asıl o zaman çocuğu heba ediyorsunuz. Üstüne çocuğa yüklüyorsunuz yine bahaneyi. Evde gürültü şiddet de o çocuğun ilerde kötü kararlar alabileceğini düşünebilirsiniz.
 
Beni lütfen yanlış anlamayın ama çocuğunuz anne sütüne ihtiyaç duyduğu kadar mental olarak iyi olan bir anneye de ihtiyaç duyuyor. Siz de çok zor zamanlar geçiriyorsunuz. Belki doktoruyla da konuşarak emzirmeye bırakmanız. Sonrasında da ilaç tedavisi almanız sizin için ve bebeğiniz için daha sağlıklı olur. Hamilelikte kullanılabilen antidepresanlar var. Belki emzirirken kullanılabilen de vardır. Daha cok ertelemeden bu haftaya bir psikiyatri randevusu alıp doktora danışın bence.
 
Öncelikle basın sağolsun ebeveyn kaybını anlıyorum bende kaybettim. Önerilerim şöyle;

-uygun fiyatlı terapiler oluyor onları araştır ve basla
-emzirme mama başla ve sende ilaca başla
-eşinle çözemiyorsan boşan özgüvenini kazan zaten çalışıyorsun kimseye minnet eyleme kavga ortamında çocuğun faydadan çok zarar gorur
-çocuğunun bu hikayede yanan olmasına müsade etme onun hiçbir suçu yok.
-annene de bağırma gün gelir pişman olursun o da gidecek bir gün elbet…

Son olarak geçmeyecek ama o acı hafifleyecek.
 
İyi de bu daha başlangıç, daha bunun 2 yaş sendromu, okulu, ergenliği var. O zaman ne yapacaksınız?
Ben size 25 sene sonrasından bildireyim. Özgüven diye bir şeyi kalmayacak, babasız kalınca (?) almasından korktuğunuz kararların daha kötüsünü alacak, sinir krizleri geçirecek, çok üzüleceksiniz, kızmayın diye yalanlar söyleyecek, sırf kurtulmak için dünyada herkesin kaçtığı bir ülkeye gitmeye çalışacak... Kötü haber, o saatten sonra o ilişki kurtulmayacak. Artık çok geç biliyorum ama keşke çocuk yapmasaydınız. Herkes anne baba olmak zorunda değil.
 
Sizin annenizin boyle oldugunu hic dusunemezdim. Boyle akilli ozguvenli bir kadin olmak icin bayagi ugrasmis olmalisiniz sizi tebrik ediyorum.
Neredeyse hepimizin geçmişinde bir toksik aile üyesi var işte. Zamanla annemin dediklerini icsellestirip kendimi suçlamak yerine annemin dediklerini dişsallaştirip onu uzaklastirdim hayatımdan. Aynı evde yaşayıp sohbet ediyoruz ama hayatımın ya da fikirlerimin yüzde yirmisine bile hakim değil. KK kadınları hayatım -dusunce yapım hakkında daha çok bilgi sahibidir muhtemelen
Toksik annemi değiştiremem, eskisi kadar olmasa da hala toksik. Ağzından çıkanı kulağı duymaz. Ama onun fikri beni baglamadigi için canımı sıkmamaya , mümkün olduğu kadar yüzeysel ilişki kurmaya çalışıyorum.
Ben çocukken annem mutluysa ev neşe dolardı, annem mutsuzsa yemek yerken sohbet etmemize bile müsade etmezdi, çat çat diye koyardı sofraya tabağı çatalı. Zamanla kendi kendine triplere girdigi günler yüzüne karşı 'ruh halin beni gerçekten ilgilendirmiyor, kendi psikolojinden sen sorumlusun. Benimkini korumak için çıkıyorum ben, geç gelirim' demeye başladım.
Ama tabii ki yine 'anne sorunlari' ile doluyum, çok nadir aralıklarla da olsa terapi alıyorum, konuştuğum tek konu annem oluyor
 
Kötü evliliğiniz vardı neden çocuk yaptınız. Bağırmak ağlatmak için mi?
Bundan sonrasında bunu düşünün bence. Siz bu çocuğu bir duyguyu tatmak için, elalem çocuğu olmadı desin diye mi yaptınız?
Hç bir gerekçeyle hiç bir sebeple henüz dünyayı anlamayan, konuşamayan, idrak edemeyen küçücük bir yavruya bağıramazsınız. Hakkınız yok buna. Bağırmak için kötü davranmak için mi tüp bebek yaptınız.
Büyüyecek size isyan edecek, gelecek vuracak, bağıracak. O zaman ne yapacaksınız? Dövecek misiniz? Kendinize gelin.
 
7 aylık günahsız bir yavruya bağırıp çağıracağınıza o koca dediğiniz adama gereken tavrı gösterseydiniz şimdi işler çok farklı olurdu!
Nefret ediyorum şu koca kaynana anne baba sorunlarını evlatlarına yansıtanlardan! Doğurdunuz diye bağırma hakkı mı elde ediyorsunuz? Herkesin annesi babası ölüyor. Ben babamı hatırlamıyorum bile, e ne olacak yani bunun öfkesini çocuklarımdan mı çıkarayım?
Önce siz bi kocanıza bağırın bence belki bir şeyler düzelir!
Sorunlu evliliğe de ısrarla çocuk istemek ne demek?
Nefret ediyorum çocuklara bağrılmasından!
30 40 yıldır dünyada olan kocanız adam olamamış kalkmış 7 aydır dünyada olan bebeden adamlık bekliyorsunuz!
Silkelenin kendinize gelin lütfen!
O bebek bunları haketmiyor. Çocuk dökerek yiyecek ki yemeyi öğrenecek. 19 aylık oğlum hala dökerek yer şifa olsun der toplarım. Çünkü büyük oğlum da 2 yaşına kadar dökerek yedi şimdi yemesiyle içmesiyle örnek gösterilen bir çocuk!
Yapmayın, bebeklere bunu yapmayın çok sinirlerimi bozdu bu konu!
 
Yarama tuz bastın yengeç gerçekten her ailede var bu ben nasibimi her aile üyesinden aldım nerdeyse. Konu sahibi gibi boşanamam anam üzülür, boşanamam çocugum babasız kalır insanlarına çok sinirleniyorum ya. Aman kocası başında dursunda cocugun ağzına ede ede büyütülsede olur
 
bence psikolojik bi destek almanız lazım çoçuklarda sonrasında travma olarak o hep kalıyor yapmayın siz ne yaşamış olursanız olun acınızı anlıyorum ama karşınızdaki sizin yardımınıza şefkatinize muhtaç senden bi parça ona bu şekilde yaklaşmayın evliliğiniz olmuyorsa bitirin başkalarının acısını masum bebekten çıkarmayın
 
Evet malesef herkesin gecmisinde toksik biri olabiliyor. Bu kisi anneniz oldugu icin daha cok etkiliyor. Terapi almaniz cok guzel. Dilerim tamamen arkanizda kalir sizi artik asla etkilemez hale gelir. Buradan sizi tanidigim kadariyla cok ozgur ve ozgun dusuncelere sahip birisiniz.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…