Kizima olan tahammulsuzlugum

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
İlaç kullanın
Çocuğunuza ilacın vereceği zarardan çok daha fazla zarar veriyorsunuz bu şekilde. Biri 2 yaşında biri 2.5 aylık çocuklarım var. Ücretsiz izinle yanlarındayım. Hamileyken annemin kanser olduğunu öğrendim. Hamileyken depremde 1.derece kayıplarımız oldu yine de çocuklarıma. Bir kere bile bağırmadım. Olanların hiçbirinin suçlusu onlar değil. Bu kadar güçlü değilseniz çocuk yapmayacaktıniz her şey insanlar için. Eğer yzayifsaniz da kullanın ilacı. İçim acıdı yemin ederim çocuğu alıp bağrıma basasim geldo. Psikolojiniz çok bozuk görüyorum ancak bunun için size acimayacağım
 
Ya cidden arkadaşlar siz ne yaşıyorsunuz? B.k gibi olan bir evliliğe b.k gibi bir adama ısrarla çocuk diye diretmek neden? Nesiniz siz ya? Bu hakkı kendinizde nasıl buluyorsunuz? Ya siz o çocuklara neden bu eziyeti yapıyorsunuz?
Hiç başlamayın babam öldü anam hasta başım şöyle böyle diye! Patronunuza ses çıkarabiliyor musunuz peki merak ettim? Hani bu kadar gerginsiniz ya 7 aylık bebeye bağıracak kadar? Ama yok iş size iyi geliyor , neden peki? çocuğu düşünen yok, kaçış var demek ki çocuk yapmamalıydınız!
Bu kaçıncı konu ya eşş.k kadar kocalarınızın her pisliğini çekip de minicik yavrulara kıymanız? Ne biçim bir m.nyaklık bu?
Ben ilk doğumumda psikoz geçirdim. Dünyanın en ağır olayı. Ama yavruma kıymak bir yana dursun ondan güç aldım, eşim beni desteklemeseydi asla affetmezdim direk ayrılırdım. 2 ay sadece su içtim, 40 kilo verdim. Abimi kaybettim, şimdi tekrar doğum yapacağım çok az kaldı ve halamın ölümünü bekliyoruz. Yani şimdi ben kalkıp çocuklarımı döveyim mi?
Her şey insanlar için, ölüm de var bunu bilerek asıl çocuklarınıza çok iyi davranmalısınız!
Evlat acısı anne baba acısına benzemez, kor olur da deli eder insanı.. Allah kimseye göstermesin o yüzden kendinize gelin ya!
Çok sinirlerimi bozdu bu konu!
 
Yarama tuz bastın yengeç gerçekten her ailede var bu ben nasibimi her aile üyesinden aldım nerdeyse. Konu sahibi gibi boşanamam anam üzülür, boşanamam çocugum babasız kalır insanlarına çok sinirleniyorum ya. Aman kocası başında dursunda cocugun ağzına ede ede büyütülsede olur
Size şununla cevap vermek isterim
Eşim basumda olsun , aman eşim, biricik kocam cümleleri içeren bir konum var da ben mi göremedim.
Şu nedenle çekindim diyorum.babasiz büyüyen kızlar yasli , baba sevgisini dışarıda arayan birilerine dönüşüyor. Yurt arkadaşlarımdan biliyorum. 45 yasinda adamla sevgili olup hayatını kararttı. Eşimle kavga nedenlerimiz uzakta olup özleme bağlı kavgalar idi
Uzakta kalan her bireyde olur bunlar.bu cocuk düşünmemeye engel mi?
Zaman zaman temizlik takintilari oluyor.bunaliyorum. ama bu birikmisligi verdiği bisey. Hic mi zor zamanınız olmadı Allah aşkına?!
 
öncelikle sabırlar diliyorum rabbim yüreğinize ferahlık versin .
emzirme sürecini gerekiyor ise sonlandırın ;bebeğinize bağırmaktan onu incitmekten iyidir.
online psikologlar daha uygun yada devlete başvurun zaman geçtikçe kısa sürede toparlayamayacağınız ruhsal yaralarınız olabilir.
tedavi süreciniz tamamlanmadan boşanma evresine adım atmayın .dipsiz bir kuyuya düşmüş gibi olursunuz herşeyi sıraya koyun yolunuza devam edin
 
Ya cidden arkadaşlar siz ne yaşıyorsunuz? B.k gibi olan bir evliliğe b.k gibi bir adama ısrarla çocuk diye diretmek neden? Nesiniz siz ya? Bu hakkı kendinizde nasıl buluyorsunuz? Ya siz o çocuklara neden bu eziyeti yapıyorsunuz?
Hiç başlamayın babam öldü anam hasta başım şöyle böyle diye! Patronunuza ses çıkarabiliyor musunuz peki merak ettim? Hani bu kadar gerginsiniz ya 7 aylık bebeye bağıracak kadar? Ama yok iş size iyi geliyor , neden peki? çocuğu düşünen yok, kaçış var demek ki çocuk yapmamalıydınız!
Bu kaçıncı konu ya eşş.k kadar kocalarınızın her pisliğini çekip de minicik yavrulara kıymanız? Ne biçim bir m.nyaklık bu?
Ben ilk doğumumda psikoz geçirdim. Dünyanın en ağır olayı. Ama yavruma kıymak bir yana dursun ondan güç aldım, eşim beni desteklemeseydi asla affetmezdim direk ayrılırdım. 2 ay sadece su içtim, 40 kilo verdim. Abimi kaybettim, şimdi tekrar doğum yapacağım çok az kaldı ve halamın ölümünü bekliyoruz. Yani şimdi ben kalkıp çocuklarımı döveyim mi?
Her şey insanlar için, ölüm de var bunu bilerek asıl çocuklarınıza çok iyi davranmalısınız!
Evlat acısı anne baba acısına benzemez, kor olur da deli eder insanı.. Allah kimseye göstermesin o yüzden kendinize gelin ya!
Çok sinirlerimi bozdu bu konu!
Evlat acisini 2 kez yasadim . Deli hale de geldim merak etmeyin.
Manyak kelimesini şahsınıza iade ediyorum canım arkadaşım. Sesimi yükselttim sadece. Fazlasıyla pişmanlığını da duydum. Dövmedim!!!!
 
Boşansanız eşiniz kızınıza bakar mı mesela ilgilenir mi?
 
Lohusalık başlı başına zorken, çok sevdiğiniz babanızı kaybetmiş, yokluğuna alışmaya zorlanıyorsunuz.
Peki anneniz nasıl çözüyor bu süreci? O da eşini, hayat arkadaşını kaybetti sonuçta. Siz çalışıyorsunuz ve siz gelene kadar çocuğunuza o bakıyor. Muhtemelen anneniz çocuğunuzla vakit geçirerek kendini de oyalıyor, şifalanıyor.

Odağınızı kayıplarınıza değil de minicik, size muhtaç tatlı evladınıza çevirin lütfen. O minicik cüsseleri, kocaman yürekleriyle her acıyı unutturuyor evlatlar. Bütün gün evde olup çocuğuna tahammülü azalabiliyor annelerin, ama çalışan anneler de bu durum daha farklı. Çocuğunun özlemiyle, zaten akşam kısıtlı gördüğün, vakit geçirdiğin çocuğuna tahammülün azalmamalı. Hele ki ek gıda süreci... Daha kaşık tutamayan bir çocuktan ne bekliyorsunuz?

Kendinize acımayı bırakın artık. Etrafa yaydığınız enerjiye, çocuğunuza ne hissettirdiginize odaklanın. Böyle böyle siz de iyileşeceksiniz...
 
Siz tedavi olup düzelebilirsiniz. Çocuğunuz üzerinde bıraktığınız travmalara ne olacak?

Okul dönemi başladığında diyeceksiniz ki, korkak, özgüveni düşük vs vs
İşte bunlar hep sizin eseriniz olacak. O dönem de çocuğunuzla bu sebepten çatışacaksınız.

Başınız sağolsun ancak artık kendinize gelmelisiniz.
 
Size şununla cevap vermek isterim
Eşim basumda olsun , aman eşim, biricik kocam cümleleri içeren bir konum var da ben mi göremedim.
Şu nedenle çekindim diyorum.babasiz büyüyen kızlar yasli , baba sevgisini dışarıda arayan birilerine dönüşüyor. Yurt arkadaşlarımdan biliyorum. 45 yasinda adamla sevgili olup hayatını kararttı. Eşimle kavga nedenlerimiz uzakta olup özleme bağlı kavgalar idi
Uzakta kalan her bireyde olur bunlar.bu cocuk düşünmemeye engel mi?
Zaman zaman temizlik takintilari oluyor.bunaliyorum. ama bu birikmisligi verdiği bisey. Hic mi zor zamanınız olmadı Allah aşkına?!
Ben anne babası 3 yaşında boşanmış biriyim buna ragmen toksiklikten nasibimi fazlasiyla aldim 0-3 yaş travmalari cabası. Sizin gibi bahane üreten bir annem olmadigi icin şanslıyım güclü bir annem var. Babasız kalmadım, annem babam bosandi diye yanlıs hicbir sey yapmadim. Ben eş olmak ne demek baba olmak ne demek eşimde gördüm. Sizin derdiniz hala koca. 7 aylik kiziniz ilerde yalnış koca seçer derdine düşmüşsünüz. Önce bir büyütün sağlikli sevgi dolu bir ailede büyüsün hata yapsada arkasında dag gibi annesini olduğunu bilsin. Kocanda baba olacak çap yoksa ayni evdede babalık yapamaz, sende anne olacak cap varsa tedavi olursun bu kadar.
+Dip not geçeyim hayatimin hicbir döneminde "baba sevgisini" bir erkekte aramadım size bu hayati bilgiyi kim verdi bilmiyorum ama kimsenin sevgisizliği hayatimda yaprak bile kıpırdatamaz. Sizin dediginiz gibi olsa tüm yetimler hayatini berbat adamlara adardi.
 
Ya cidden arkadaşlar siz ne yaşıyorsunuz? B.k gibi olan bir evliliğe b.k gibi bir adama ısrarla çocuk diye diretmek neden? Nesiniz siz ya? Bu hakkı kendinizde nasıl buluyorsunuz? Ya siz o çocuklara neden bu eziyeti yapıyorsunuz?
Hiç başlamayın babam öldü anam hasta başım şöyle böyle diye! Patronunuza ses çıkarabiliyor musunuz peki merak ettim? Hani bu kadar gerginsiniz ya 7 aylık bebeye bağıracak kadar? Ama yok iş size iyi geliyor , neden peki? çocuğu düşünen yok, kaçış var demek ki çocuk yapmamalıydınız!
Bu kaçıncı konu ya eşş.k kadar kocalarınızın her pisliğini çekip de minicik yavrulara kıymanız? Ne biçim bir m.nyaklık bu?
Ben ilk doğumumda psikoz geçirdim. Dünyanın en ağır olayı. Ama yavruma kıymak bir yana dursun ondan güç aldım, eşim beni desteklemeseydi asla affetmezdim direk ayrılırdım. 2 ay sadece su içtim, 40 kilo verdim. Abimi kaybettim, şimdi tekrar doğum yapacağım çok az kaldı ve halamın ölümünü bekliyoruz. Yani şimdi ben kalkıp çocuklarımı döveyim mi?
Her şey insanlar için, ölüm de var bunu bilerek asıl çocuklarınıza çok iyi davranmalısınız!
Evlat acısı anne baba acısına benzemez, kor olur da deli eder insanı.. Allah kimseye göstermesin o yüzden kendinize gelin ya!
Çok sinirlerimi bozdu bu konu!
Aynen öyle. İnsanın başına her şey gelebilir ve bunlarla basetmenin türlü yolları vardır. Psikolojisini bozan evliliği işe bosanabilir, yorgunsa tatile gidebilir (ki çocuk bakmak çalışmaktan ikisini de yapan biri olarak bence daha yorucu) kendisini iyi hissettiren şeyler yapabilir hobiler edinebilir evde yapabilir. Çocuğu ile Şifa bulabilir. Onunla mutlu kaliteli zamanlar geçirebilir gülüşü ile mutlu olabilir ki bu dönem benim en büyük serotonin kaynağım bu. Ancak bunlari yapmak acısını daha zayıf ve kendini savunamayan birinden çıkarmaktan daha zordur. Emek ister çünkü. Değişim ister. Kötü gittiği her halinden belli olmaz evliliğine ille de çocuk istemek de zaten bu bencilliğin parçasıdır. Koca ile problemleri çözmek ya da boşanmak ya da evliliğim kötü çocuk yapmayayım demek de bir seçenek ancak konu sahibi 7 aylık bebeğinin sadece bebek olduğu için yaptığı şeyler sebebi ile onda kalıcı travmalar yaratmsxi seçmiş. Asla acımıyorum kendisine acınacak kişi o değil bu konuda çünkü. Zaten cevaplardan işine gelmeyenlere gösterdiği tepkilerden kafasının nasıl işlediği anlaşılabilir. Yazık ya kesinlikle ilaç kullanmalı çocukların en önemli dönemi 0-2 yaş. Terapi de bu kadar kısa sürede sonuç vermeh çünkü. İkisini birden alsa en guzeli o da çocuk icin. Temel güven duygusu kazanacağı zamanda çocuğun gördüğü muameleye bak.
 
Klişe olacak ama mutsuz bir evliliğe neden mutsuz bir bebek daha eklenir ki ?
Babanızın ölümü etkilemiştir sizi muakkak ama ondan önce de evliliğinizin kötü gittiğini yazmıssınız.
Psikolojik destek alın bence , daha fazla stresinizi küçücük bebekten çıkartmayın.

Bunu soracaktım ben de. Üç gün iyi dört gün kötü evliliği bebekle taçlandırmak neden? Ayrıca hadi diyelim çok fazla bebek istediniz öldünüz bittiniz o zaman neden el kadar sabiye bu davranışlar? Bir de uğraşmışsınız tüp bebek için ne diyim.
 
Merhaba hanimlar ;
9 senelik evli ve 7 aylik tüp bebekle sahip olduğum bir kızım var
Evliligim hiçbir zaman güllük gülistanlık olmadı. 3 gün dargın 4 gün iyi şeklinde iki ileri bir geri devam etti şuana kadar. Zaman zaman hatalar da yaptım.
Bunun dışında 2 defa gebeligim kötü sonuçlandı. 1 si kendisi vefat etti karnında 22 haftalikken
Diğeri anomali nedeniyle 23 haftada sonlandı( acısını hala atamadım icimden)
Sonra tüp bebekle kızıma hamile kaldim. 7 aylıkken babamı aniden kaybettim
Başım bile ağrıyor demezdi. O kadar sağlıklıydi babam
Anı olum oldu. Hamileyken toparlayamadım.
Üzerinden 9 ay gecti ama ben hala diplerdeyim. Toparlayamıyorum. Dipsiz kuyudayim adeta. Boğuluyorum. Hamileyken ilaç kullanamadım. Şimdi de emziriyorum diye kullanamıyorum. . Evliligim zaten vasat otesi. İş e gitmek bile bana ödül gbi geliyor. Bir nebze kafam dağılıyor. Annem bakiyor o süreçte kızıma .
Ama ben en ufak şeyde bile patlayan birine dönüştüm. Babami çok ozluyorum .hergun 3 kez konusan, sesini duymayinca uyuyamıyorum diyen babamı kaybettim
Zor zamanlarımda arardım onu akıl alırdım. Şimdi kimsesiz kaldım
Bu depresif halim her hareketine yansıyor. Kızım a ek gıda surecindeyiz . Üstüne yemek döksün bağırıyorum, yere bisey dökülsün bağırıyorum. Dün yine döküldü. Öyle sert bağırdım ki. Yüzüme acı acı bakıp iç geçirerek ağladı yavrum. Biliyorum, bu bagirislarim onun ozguvenini de etkileyecek.
Of bile demek istemediğim anneme bile bagiriyorum:KK43:. Çok kırıyorum onu. 1 dk snra özür diliyorum ama nafile. )
Babamın emaneti halbuki o bana
İlaç kullanmak istyrm kullanamıyorum.terapi ücretleri maksimum derecede uçmuş. Evden çıkamıyorum kızım nedeniyle ( işten gelince mecalim de kalmiuor)
Ev zaten mezarlık gbi. Annemin yanında bile kavga ediyoruz. Bencil olup hatasını görmeyen, özür dilemeyen, kendi obsesif takıntılarıni bana da empoze edip beni de obsesif hale dönüştüren bir eşim var. Şimdi o normale döndü ama ben bu haldeyim.dusunun, bisey döküldü diye 7 aylık kizima tahammül edemiyorum.
Zaman zaman boşanmak çok geçiyor aklımdan.ama kızım ziyan olur, babasizligi nedeniyle ileride yanlış kararlar alir diye çok korkuyorum.
Böyle bir haldeyim.boguluyorum kızlar.ne yapacağımı bilemiyorum. Belki bana akıl verirsiniz :KK43:
Depresyondasın mutlaka bir hekime görün kendiliğinden iyileşmenin mümkün değil
 
Aynen öyle. İnsanın başına her şey gelebilir ve bunlarla basetmenin türlü yolları vardır. Psikolojisini bozan evliliği işe bosanabilir, yorgunsa tatile gidebilir (ki çocuk bakmak çalışmaktan ikisini de yapan biri olarak bence daha yorucu) kendisini iyi hissettiren şeyler yapabilir hobiler edinebilir evde yapabilir. Çocuğu ile Şifa bulabilir. Onunla mutlu kaliteli zamanlar geçirebilir gülüşü ile mutlu olabilir ki bu dönem benim en büyük serotonin kaynağım bu. Ancak bunlari yapmak acısını daha zayıf ve kendini savunamayan birinden çıkarmaktan daha zordur. Emek ister çünkü. Değişim ister. Kötü gittiği her halinden belli olmaz evliliğine ille de çocuk istemek de zaten bu bencilliğin parçasıdır. Koca ile problemleri çözmek ya da boşanmak ya da evliliğim kötü çocuk yapmayayım demek de bir seçenek ancak konu sahibi 7 aylık bebeğinin sadece bebek olduğu için yaptığı şeyler sebebi ile onda kalıcı travmalar yaratmsxi seçmiş. Asla acımıyorum kendisine acınacak kişi o değil bu konuda çünkü. Zaten cevaplardan işine gelmeyenlere gösterdiği tepkilerden kafasının nasıl işlediği anlaşılabilir. Yazık ya kesinlikle ilaç kullanmalı çocukların en önemli dönemi 0-2 yaş. Terapi de bu kadar kısa sürede sonuç vermeh çünkü. İkisini birden alsa en guzeli o da çocuk icin. Temel güven duygusu kazanacağı zamanda çocuğun gördüğü muameleye bak.
Empati yapamayan birine vereceğim tepkiyi sen belirleyemezsin.
Gören de çocuğun hiç sesini yükseltmemiş biri var karşımda sanacak .
Cidden soruyorum ya
Hiç mı hayir demedin çocuğuna
Ben sadece bir miktar sesimi yukselttim
Ne dövdüm ne de vurdum bir yerine . Sesimi yukselltiim ve pişmanlığını fazlasıyla duydum.
Koca diye delirmiyorum. Şu halde iken sağlıklı düşünemez iken boşanıp da sonra keşke demek istemedim.
Bir ayrı illerde yasadk 4.5 sene . Özleme bağlı idi kavgalarımız. Snra çocuk kayıplarımız oldu. Çocuğunu kaybetti diye kaç kişi eşinden boşanıyor Allah aşkına?
Neyse . Allaha havale ediyorum sizi
Dilerim zor zamanlar geçirmezsiniz.
 
Empati yapamayan birine vereceğim tepkiyi sen belirleyemezsin.
Gören de çocuğun hiç sesini yükseltmemiş biri var karşımda sanacak .
Cidden soruyorum ya
Hiç mı hayir demedin çocuğuna
Ben sadece bir miktar sesimi yukselttim
Ne dövdüm ne de vurdum bir yerine . Sesimi yukselltiim ve pişmanlığını fazlasıyla duydum.
Koca diye delirmiyorum. Şu halde iken sağlıklı düşünemez iken boşanıp da sonra keşke demek istemedim.
Bir ayrı illerde yasadk 4.5 sene . Özleme bağlı idi kavgalarımız. Snra çocuk kayıplarımız oldu. Çocuğunu kaybetti diye kaç kişi eşinden boşanıyor Allah aşkına?
Neyse . Allaha havale ediyorum sizi
Dilerim zor zamanlar geçirmezsiniz.
Empatiye zorlamaya gerek yok. Acı yaristirscsk da değilim. Herkes anne burda. Herkesin evladı var ve herkesin hayatında zor zamanlar oldu. Bunların hiçbiri çocuğunuza yaptığınız mualeme için sizi haklı çıkarmaz. Çocuğunu kaybetti diye kimse eşinden boşanmaz zaten. Evliliğinin kötü olduğunu söyleyen sizsiniz. Daha fazla size kelime israf etmek istemiyorum belli ki anlayışınız normal değil. İlaç kullanın. O çocuga yazık. Günahına girmeyin.
Ve evet çocuğuma hiç bağırmadım. Niye bağırayım. O çocuk olmanın gereğini yapıyor bana da anne olmanın gereğini yapmak duser. Buna inanmıyor olmanız sizin hayatınızda bağırmanın normallesmis olmasından dolayi
Zor zamanlar demişsiniz bir de. Hamile iken annesinin kanser olduğunu öğrenmiş Hamile. İken 1.derece kişilerden 2 kayıp birinden de uzuv kaybı vermiş biri olarak yazmışım önceki mesajımda. Hala zor zamanlar demişsiniz. Herkesin zor zamanları var. Suçlusu çocuklarımız değil
Çocuğunuza bağırarak deşarj olmanın haricinde başka yöntemler bulun kendinize
Ayrıca çocuğa şiddet tüm dünyada kabul gören hukuki bir suçtur. Bağırmak da şiddetin bir türüdür. Avrupa'da olsanız ve hukukun işlediği bir ülkede olsanız o çocuk alınırdı sizden
 
Son düzenleme:
Öncelikle başınız sağolsun. Hem kayıp hem lohusalik sizi zorlamış. süreç kötü ilerlemiş.
Emzirdigim için ilaç kullanamıyorum demişsiniz. Emzirmeyi bırakın mamaya geçin gerekirse. Şu durumda anne sütü almamak bağırıp çağırmak tahammülsüz davranmak kadar etkilemeyecektir bebeği. Sevgiye, merhamete ihtiyacı var şuan. Mamayla da büyür.

Anneme karşı da kiriciyim demişsiniz. Keşke olmasanız ama o yine de belli yaşta bir kadın. Bazı durumlara anlayış gösterebilir. Bebek bunu anlayamaz ve telafisi zor olur.
Lütfen doktora başvurun ne gerekiyorsa ilaç yada terapi hemen başlayın.
 
Merhaba hanimlar ;
9 senelik evli ve 7 aylik tüp bebekle sahip olduğum bir kızım var
Evliligim hiçbir zaman güllük gülistanlık olmadı. 3 gün dargın 4 gün iyi şeklinde iki ileri bir geri devam etti şuana kadar. Zaman zaman hatalar da yaptım.
Bunun dışında 2 defa gebeligim kötü sonuçlandı. 1 si kendisi vefat etti karnında 22 haftalikken
Diğeri anomali nedeniyle 23 haftada sonlandı( acısını hala atamadım icimden)
Sonra tüp bebekle kızıma hamile kaldim. 7 aylıkken babamı aniden kaybettim
Başım bile ağrıyor demezdi. O kadar sağlıklıydi babam
Anı olum oldu. Hamileyken toparlayamadım.
Üzerinden 9 ay gecti ama ben hala diplerdeyim. Toparlayamıyorum. Dipsiz kuyudayim adeta. Boğuluyorum. Hamileyken ilaç kullanamadım. Şimdi de emziriyorum diye kullanamıyorum. . Evliligim zaten vasat otesi. İş e gitmek bile bana ödül gbi geliyor. Bir nebze kafam dağılıyor. Annem bakiyor o süreçte kızıma .
Ama ben en ufak şeyde bile patlayan birine dönüştüm. Babami çok ozluyorum .hergun 3 kez konusan, sesini duymayinca uyuyamıyorum diyen babamı kaybettim
Zor zamanlarımda arardım onu akıl alırdım. Şimdi kimsesiz kaldım
Bu depresif halim her hareketine yansıyor. Kızım a ek gıda surecindeyiz . Üstüne yemek döksün bağırıyorum, yere bisey dökülsün bağırıyorum. Dün yine döküldü. Öyle sert bağırdım ki. Yüzüme acı acı bakıp iç geçirerek ağladı yavrum. Biliyorum, bu bagirislarim onun ozguvenini de etkileyecek.
Of bile demek istemediğim anneme bile bagiriyorum:KK43:. Çok kırıyorum onu. 1 dk snra özür diliyorum ama nafile. )
Babamın emaneti halbuki o bana
İlaç kullanmak istyrm kullanamıyorum.terapi ücretleri maksimum derecede uçmuş. Evden çıkamıyorum kızım nedeniyle ( işten gelince mecalim de kalmiuor)
Ev zaten mezarlık gbi. Annemin yanında bile kavga ediyoruz. Bencil olup hatasını görmeyen, özür dilemeyen, kendi obsesif takıntılarıni bana da empoze edip beni de obsesif hale dönüştüren bir eşim var. Şimdi o normale döndü ama ben bu haldeyim.dusunun, bisey döküldü diye 7 aylık kizima tahammül edemiyorum.
Zaman zaman boşanmak çok geçiyor aklımdan.ama kızım ziyan olur, babasizligi nedeniyle ileride yanlış kararlar alir diye çok korkuyorum.
Böyle bir haldeyim.boguluyorum kızlar.ne yapacağımı bilemiyorum. Belki bana akıl verirsiniz :KK43:
rabbim yardımcınız olsun .zor tabii ,üstesinden gilmiye çalışarak kendinizi bir kapana kapatmışsınız giibi.
bence bir süre kendinize de yüklenmeyin. ailenize de kendinize de şunu söyleyin, bu bir hastalık üstesinden geliceksiniz
 
Empati yapamayan birine vereceğim tepkiyi sen belirleyemezsin.
Gören de çocuğun hiç sesini yükseltmemiş biri var karşımda sanacak .
Cidden soruyorum ya
Hiç mı hayir demedin çocuğuna
Ben sadece bir miktar sesimi yukselttim
Ne dövdüm ne de vurdum bir yerine . Sesimi yukselltiim ve pişmanlığını fazlasıyla duydum.
Koca diye delirmiyorum. Şu halde iken sağlıklı düşünemez iken boşanıp da sonra keşke demek istemedim.
Bir ayrı illerde yasadk 4.5 sene . Özleme bağlı idi kavgalarımız. Snra çocuk kayıplarımız oldu. Çocuğunu kaybetti diye kaç kişi eşinden boşanıyor Allah aşkına?
Neyse . Allaha havale ediyorum sizi
Dilerim zor zamanlar geçirmezsiniz.
Emin olun her insanın sesini yükselttigi zamanlar olmuştur . Ben inanmam yani bugüne kadar hep bir melektim asla sesim yukselmedi diyene . Sorun bu değil ama ses yükseltmek ayrı ben bazen geceleri yeter artık uyu yahu diyorum çocuk çünkü bir yıldır uyumuyor geceleri . Düşünün bir yıldır ben birkaç defa üç saat uyku uyumusumdur . Uykuya hasret geziyorum. Siz bagirmaktan bahsediyorsunuz ses yükseltmek ile arasında fark var. Bakın mesajınızda

Üstüne yemek döksün bağırıyorum, yere bisey dökülsün bağırıyorum. Dün yine döküldü. Öyle sert bağırdım ki. Yüzüme acı acı bakıp iç geçirerek ağladı yavrum. Biliyorum, bu bagirislarim onun ozguvenini de etkileyecek
Böyle demişsiniz . Siz saçma bir sebeple bagiriyorsunuz. Yeni öğreniyor çocuk benim mutfağımin şu anki halini görseniz çığlık atarsiniz. Çünkü kendi yemek istiyor. Her taraf kahvaltı oldu. E bu durumda ne yapacaksınız? Her an çocuğa bagrilmaz ki ? Kendi içinizde durumu çözüp ama babam öldü deyip içinden çıkmayın . Ama onu emzirmek için ilaç kullanmıyorum deyip içinden çıkmayın . Çocuk sizin çocuğunuz
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X