- 11 Haziran 2010
- 7.646
- 13.792
-
- Konu Sahibi Sardunya21
- #41
Babanızın ölümü ile evliliğinizin alakasını kuramadım pek kayıplar çiftleri birbirine yaklaştırır. Aklı iradesi algısı olmayan size muhtac melek saflıgında bir yavruya bağırmanız pek de baba kaybınızla alakalı değil bence tabi ama siz daha iyi bilirsiniz.Haklısın. Ama evliligim sorunlu olsa da ben mutluydum Babamın ölümüne kadar. Evliliği hayatımın 1. Merkezine oturmadim
Sorunlu bir evlilikte siz mutlusunuz diye bebek mi yapilir o bebegin o evdeki mutlulugu ne olacak? Bencilsiniz.Haklısın. Ama evliligim sorunlu olsa da ben mutluydum Babamın ölümüne kadar. Evliliği hayatımın 1. Merkezine oturmadim
Eee şu anda annen kavgalarınızı görüyor,ne kadar üzülse de bir şey olmuyor değil mi. Yani annenin üzülecek olması bahane olmuş.Boşanmama nedenim şuydu.annem kalp hastasiydi. Babam da sağlıklıydi ama içine atardı sanirim. Uzulurler ve anneme sebep olurum diye korktum. Annem küçücük şeyde bile büyük üzüntü duyan bir insan. Biri bisey dediğinde bile ağlar nur yüzlüm.
Kadının yanında kavga ediyorsunuz şimdi, üstüne sizde bağırıyormussunuz. Onlar ne olacak?Boşanmama nedenim şuydu.annem kalp hastasiydi. Babam da sağlıklıydi ama içine atardı sanirim. Uzulurler ve anneme sebep olurum diye korktum. Annem küçücük şeyde bile büyük üzüntü duyan bir insan. Biri bisey dediğinde bile ağlar nur yüzlüm.
Cocugunun mutsuz bir evlilik yasadigini ve bosanirsa mutlu olacagini bilen anne baba cocugu bosandi diye kendini heba etmezBoşanmama nedenim şuydu.annem kalp hastasiydi. Babam da sağlıklıydi ama içine atardı sanirim. Uzulurler ve anneme sebep olurum diye korktum. Annem küçücük şeyde bile büyük üzüntü duyan bir insan. Biri bisey dediğinde bile ağlar nur yüzlüm.
Tamam anladimda gecimsiz bir evlilige neden tup bebek .Boşanmama nedenim şuydu.annem kalp hastasiydi. Babam da sağlıklıydi ama içine atardı sanirim. Uzulurler ve anneme sebep olurum diye korktum. Annem küçücük şeyde bile büyük üzüntü duyan bir insan. Biri bisey dediğinde bile ağlar nur yüzlüm.
Şunu okuyunca benim de gözlerim doldu, en başta da dedim ya "Anne baba olmak için sınav şart!".Öyle sert bağırdım ki. Yüzüme acı acı bakıp iç geçirerek ağladı yavrum.
Boşanmama nedenim şuydu.annem kalp hastasiydi. Babam da sağlıklıydi ama içine atardı sanirim. Uzulurler ve anneme sebep olurum diye korktum. Annem küçücük şeyde bile büyük üzüntü duyan bir insan. Biri bisey dediğinde bile ağlar nur yüzlüm.
İyi bir psikolojik tedavi gerekiyor size.Merhaba hanimlar ;
9 senelik evli ve 7 aylik tüp bebekle sahip olduğum bir kızım var
Evliligim hiçbir zaman güllük gülistanlık olmadı. 3 gün dargın 4 gün iyi şeklinde iki ileri bir geri devam etti şuana kadar. Zaman zaman hatalar da yaptım.
Bunun dışında 2 defa gebeligim kötü sonuçlandı. 1 si kendisi vefat etti karnında 22 haftalikken
Diğeri anomali nedeniyle 23 haftada sonlandı( acısını hala atamadım icimden)
Sonra tüp bebekle kızıma hamile kaldim. 7 aylıkken babamı aniden kaybettim
Başım bile ağrıyor demezdi. O kadar sağlıklıydi babam
Anı olum oldu. Hamileyken toparlayamadım.
Üzerinden 9 ay gecti ama ben hala diplerdeyim. Toparlayamıyorum. Dipsiz kuyudayim adeta. Boğuluyorum. Hamileyken ilaç kullanamadım. Şimdi de emziriyorum diye kullanamıyorum. . Evliligim zaten vasat otesi. İş e gitmek bile bana ödül gbi geliyor. Bir nebze kafam dağılıyor. Annem bakiyor o süreçte kızıma .
Ama ben en ufak şeyde bile patlayan birine dönüştüm. Babami çok ozluyorum .hergun 3 kez konusan, sesini duymayinca uyuyamıyorum diyen babamı kaybettim
Zor zamanlarımda arardım onu akıl alırdım. Şimdi kimsesiz kaldım
Bu depresif halim her hareketine yansıyor. Kızım a ek gıda surecindeyiz . Üstüne yemek döksün bağırıyorum, yere bisey dökülsün bağırıyorum. Dün yine döküldü. Öyle sert bağırdım ki. Yüzüme acı acı bakıp iç geçirerek ağladı yavrum. Biliyorum, bu bagirislarim onun ozguvenini de etkileyecek.
Of bile demek istemediğim anneme bile bagiriyorum. Çok kırıyorum onu. 1 dk snra özür diliyorum ama nafile. )
Babamın emaneti halbuki o bana
İlaç kullanmak istyrm kullanamıyorum.terapi ücretleri maksimum derecede uçmuş. Evden çıkamıyorum kızım nedeniyle ( işten gelince mecalim de kalmiuor)
Ev zaten mezarlık gbi. Annemin yanında bile kavga ediyoruz. Bencil olup hatasını görmeyen, özür dilemeyen, kendi obsesif takıntılarıni bana da empoze edip beni de obsesif hale dönüştüren bir eşim var. Şimdi o normale döndü ama ben bu haldeyim.dusunun, bisey döküldü diye 7 aylık kizima tahammül edemiyorum.
Zaman zaman boşanmak çok geçiyor aklımdan.ama kızım ziyan olur, babasizligi nedeniyle ileride yanlış kararlar alir diye çok korkuyorum.
Böyle bir haldeyim.boguluyorum kızlar.ne yapacağımı bilemiyorum. Belki bana akıl verirsiniz
Babanızı kaybettiğiniz için üzgünüm, başınız sağolsun. Fakat sizin tabirinizle vasat üstü bir evliliğe "zorla" bebek getirmişsiniz. Ne olursa olsun o bebeğe o şekilde davranmanıza hakkınız yok. Hap alınca düzelecekseniz emzirmeyi bırakın. Anne sütü ile besleyip psikolojisini bozmaktan iyidir heralde. Evliliğiniz kötüyae boşanın. Siz babanızı kaybettiyseniz annenizde hayat arkadaşını kaybetti. Bi silkelenip kendinize gelin.Merhaba hanimlar ;
9 senelik evli ve 7 aylik tüp bebekle sahip olduğum bir kızım var
Evliligim hiçbir zaman güllük gülistanlık olmadı. 3 gün dargın 4 gün iyi şeklinde iki ileri bir geri devam etti şuana kadar. Zaman zaman hatalar da yaptım.
Bunun dışında 2 defa gebeligim kötü sonuçlandı. 1 si kendisi vefat etti karnında 22 haftalikken
Diğeri anomali nedeniyle 23 haftada sonlandı( acısını hala atamadım icimden)
Sonra tüp bebekle kızıma hamile kaldim. 7 aylıkken babamı aniden kaybettim
Başım bile ağrıyor demezdi. O kadar sağlıklıydi babam
Anı olum oldu. Hamileyken toparlayamadım.
Üzerinden 9 ay gecti ama ben hala diplerdeyim. Toparlayamıyorum. Dipsiz kuyudayim adeta. Boğuluyorum. Hamileyken ilaç kullanamadım. Şimdi de emziriyorum diye kullanamıyorum. . Evliligim zaten vasat otesi. İş e gitmek bile bana ödül gbi geliyor. Bir nebze kafam dağılıyor. Annem bakiyor o süreçte kızıma .
Ama ben en ufak şeyde bile patlayan birine dönüştüm. Babami çok ozluyorum .hergun 3 kez konusan, sesini duymayinca uyuyamıyorum diyen babamı kaybettim
Zor zamanlarımda arardım onu akıl alırdım. Şimdi kimsesiz kaldım
Bu depresif halim her hareketine yansıyor. Kızım a ek gıda surecindeyiz . Üstüne yemek döksün bağırıyorum, yere bisey dökülsün bağırıyorum. Dün yine döküldü. Öyle sert bağırdım ki. Yüzüme acı acı bakıp iç geçirerek ağladı yavrum. Biliyorum, bu bagirislarim onun ozguvenini de etkileyecek.
Of bile demek istemediğim anneme bile bagiriyorum. Çok kırıyorum onu. 1 dk snra özür diliyorum ama nafile. )
Babamın emaneti halbuki o bana
İlaç kullanmak istyrm kullanamıyorum.terapi ücretleri maksimum derecede uçmuş. Evden çıkamıyorum kızım nedeniyle ( işten gelince mecalim de kalmiuor)
Ev zaten mezarlık gbi. Annemin yanında bile kavga ediyoruz. Bencil olup hatasını görmeyen, özür dilemeyen, kendi obsesif takıntılarıni bana da empoze edip beni de obsesif hale dönüştüren bir eşim var. Şimdi o normale döndü ama ben bu haldeyim.dusunun, bisey döküldü diye 7 aylık kizima tahammül edemiyorum.
Zaman zaman boşanmak çok geçiyor aklımdan.ama kızım ziyan olur, babasizligi nedeniyle ileride yanlış kararlar alir diye çok korkuyorum.
Böyle bir haldeyim.boguluyorum kızlar.ne yapacağımı bilemiyorum. Belki bana akıl verirsiniz
Kesinlikle size katiliyorum.. Muhtemelen cocuk olunca evliligi kurtulur diye düşünmüş..klasik bahaneleri sıralamışsınız şimdi ki bahaneniz de çocuk. üstelik size göre sırf anneme birşey olur diye boşanmadığınız adamdan çocuk yapmak için zorlayıp durmuşsunuz.
mutsuz evlilikte çocukta mutsuz olur. çocuğu bağırmak stresinizi sinirinizi atmak için mi yaptınız?
ya boşanın ya tedavi olun.
ısrarla doğurduğunuz çocuğun hakkını verin bir zahmet.