Merhaba tekrar,
Hosgorunuzu umarak buradan cevap veriyorum ki ihtiyacı olan yararlansın.
Dediğim gibi elektra kompleksi okul öncesi 3-6 yaş civarı zirve yapar diye hatırlıyorum. 6 yaştan sonra çocuk başka bir gelişimsel döneme girdiginden, bu aşırılık sönmeye başlar. Şöyle ki 6 yaşa kadar çocuklar oyun çocuğudur, mantık muhakeme çok gelişmemiştir, düz mantıktır. Hayal ve gerçeği karistirir. Rüya görür ya da birinden bir şey duyar ya da TV izler, bunları kendi yaşadığını sanır.
6 yaştan sonra ise bilinclenme başlar. İşin iyi tarafı şu ki çocuk benliği sıfırlama becerisi gösterir. Yani ne yasadiysa yaşadı, bunlari tamamen geride bırakıp ona mutlu bir ortam sunarsaniz unutmaya meyyal olacaktır. Ha tabii bilinç altı ve bilinç dışı hep kaydeder, orada silinme olmaz ama kötü anıların yerine iyi anıların sayısını artirirsaniz travmanın ve depresif ruh halinin mümkün olduğunca önüne geçersiniz. Şöyle düşünün vücudunuz düzenli vitamin depolarsa bir hastalik anında onları kullanıp zayıf düşmez. Ama zaten vücutta ihmal edilen bir şey varsa ilk sarsıntıda zarar görür. Herkes travmalar yaşıyor ama herkes dibe vurmuyor değil mi? O yüzden kızınıza zarar verdiğinizi düşünüp kendinizi suclamayin. Her ebeveyn bilincli ya da bilincsizce çocuklarına zarar verir. "Çocuklukta ihmalin izi-bosluk hissi" adlı kitap size çok faydalı olacaktır mutlaka okuyun.
Ben de ozguveni yüksek olsun diye kızımın her şeyini övdüm. Şimdi evin içinde her şeyin en iyisini kendi yapar sanıyor ama dışarıda ozguveni yok oluyor.
Şimdilerde çoğu çocuk prens ve prenses gibi hissettirildigi için hatta aileler dozu aşıp dünyanın tek değerli yavrusu kendi yavrulariymis gibi davrandigindan bu cocuklar arkadaşlarına, ailelerine, hayvanlara son derece acımasız ve saygısız davranıyor dikkat ederseniz. Siz kızıniza bu cumleleri kurmaya devam ederseniz muhtemelen size saygı duymayacak çünkü "ben ne yapsam da senin gibi olamam" fikri onun zihnine ekiliyor. Annesini değersiz görüyor. Bırakın babasına hayran olduğu gibi size de hayran olsun. "Bak annen sana harika bir kek yapti, bak bu kıyafet annene nasil yakıştı, bak annen ne kadar kulturlu bir kadın hep kitap okuyor, anneler ve babalar güçlü ve anlayislidir her ihtiyacın olduğunda cekinmeden bizden yardım isteyebilirsin .." gibi cümleler kullanabilirsiniz. Tabii arada sırada her insan gibi anne babanın da hata yapabilecegini bilmeli. Bir hata yapınca da "insan hali işte, anneler de hata yapabilir" diyerek onun gerçekçi ve hoşgörülü bir birey olmasını sağlayabilirsiniz. Bunun dışında doğal sürece bırakın, çok kasmayın, siz ne kadar rahat olursanız o da o kadar rahat bir birey olur. O zaten çevreden öğrenecek hayatı. Benim ogrecilerim ve ailelerine dair gözlemin şu ki cocugunun üstüne çok fazla düşüp aman zarar görmesin diyen velilerin çocuklari kişilik ve psikolojik olarak daha zayıf. Çünkü çocuğunun hayatı öğrenmesine izin vermiyorlar. Çocugum zarar görmesin diye kendileri her sorunu cozuyorlar. Ama çocuk deneme yanılma ile üzülerek sevinerek hayatı çözmeli. O tecrübeyi iyi ya da kötü çocukken yasamazsa buyuyunce tecrübe edinecek.
Uzunca yazdım ama biz yanlış yonlendirebiliriz en iyisi pedagog ta da çocuk psikiyatristinden görüş almak olacaktır.
