tamamda dıgerıde 13 yasında yanı o ıncelıgı boyle boyle yenı yenı ogrenebılır zaten :) 13 yasındakı cocuktan hem cocuk olmasını hemde 25 yasında gıbı davranmasını bekleyemeyızOynasın demiyorum zaten, anlamadınız sanırım
Kızımın yanında kardeşine kızımdan için gidince oynarız demesine kızdım, kimse kızımla oynamak zorunda değil tabi ki.
Ama en azında kızımın yanında konuşmalarına dikkat etmesini istiyorum
pamuk sekerı gıbı devam edemeyız kı yasantımıza boyle bır dunya yok tum samımıyetımle soyluyorum bu kırıldıgınız konu asla kırılacak bırsey degıl aksıne bu yaklasımınızla cocugunuza sız zarar verıyorsunuzEvet
Ben sadece kızım için değil, o an hangi çocuk olsa üzülürüm
Çocukların üzülmesine dayanamıyorum
Siz de sıkıntı var diyorsunuz yaniGöndermeyin rahatsizsaniz. İleride başka insanlarla da sorun olunca bu şekilde müdahale mi edeceksiniz ? Kimse neyi kimin yaninda konusacagini sizden izahat alacak değil. Hakaret yok küfür yok şiddet yok.fazla korumacisiniz. Ben burdan rahatsız oldum yani.
Kızınızi prenses gibi yetiştirmek yerine ongorulu,farkındalık sahibi olarak yetiştirin. Yoksa sizin bu Tavrınz yüzünden çok üzülür.
Kızınız mutsuz dönüyorsa, aile bağları oluşsun diye düşünürken babaannesine , dedesine olumsuz duygular besleyebilir. Benim dedem çok güzel torun ayırırdı, 31 yaşındayım ama o çocuklukta yaşadığım olumsuz duygular gitmiyor dedeme karşı.Siz de sıkıntı var diyorsunuz yani
Peki o çocuğu bu söylenmezse yaptığının yanlış olduğunu çocuk nasıl öğrenicek, sadece bu olayda değil diğer olaylarda da sürekli diğer torunlarını savunan dedeye ne demeli
Kızınız yüzünden eşimin kardeşiyle de küsme durumuna geldik, ben onların çocuklarına çok sinir olsam bile sesimi çıkarmıyorsam onlar da benim çocuğumu tersleyemez
Hadi dünkü olayda çocuk yaptığının yanlış olduğunu fark etmedi okey ama ya benim yanımda kızımı terslemesi, kusura bakmayında kimseye kızımı tersletemem
Kızım ordan geliyor dedem bana yalancı diyor diye anlatıyor ki daha önce de iki torununun arasında kızıma yalan söyleme dedi ama kızım yalan söylemiyordu biliyordum ben ispatladım
Sıkıldım ben de sürekli bu durumlardan
Sanırım en iyisi kızımı oraya göndermemek olucak
Peki o çocuğu bu söylenmezse yaptığının yanlış olduğunu çocuk nasıl öğrenicek,
Benim aynı yaşlarda erkek yeğenim kız kardeşini neredeyse boğacak çünkü ona düşman gibi çünkü kıskanıyor kardeşler böyleyse kuzenine böyle davranması normal atarlı bir ergen şuanda o.arkadaşım işte biz o çocuğpun yaptığında bir yanlış göremiyoruz bu örnekte
evet terslemesi vs tabii ki hatalı ama ona örnek verseniz mesela
örneğin tablette oyun oynayan bir abiye abi abi diye yanına gelen bir cimcime kız çocuğu sevimli gelmez ki
git buradan der
öbür odaya git der
bir şey anlatırsa git babaanneme anlat der
git X ile (kendi kardeşi) oyna der vs
tersleme dediğiniz nedir mesela
kızınız sizin evde tek çocuk anneanne yanında da muhtemelen öyle büyümüş
ama orada başka insanlar da var hayatta da farklı farklı karakterler de var
örneğin abi ile muhatap olmasın
yanımda tersledi dediniz ne dedi siz ne dediniz buna dair savunması ne idi ya da bana şikayet ediyor diyorsunuz ya kızınızdan şikayeti ne hangi davranışından rahatsız
mesela bazı çocuklar vardır birisi bir şeye bakarken araya girip o nasıl bu nasıl vs diye sorar evet sevimlidir vs ama karşıdakini sıkar
kuzen kızınızdan neden rahatsız
kısa vadeli çözüm anneanne ama madem kuzen tersliyor, size şikayet ediyor vs bu iletişim sorunlarının temelindeki unsurları bulmak lazım
Gariban insanların evi cocuk parki gibi olmusMerhaba, 8 yaşında kızım var. Ben çalıştığım için kızım okuldan çıktıktan sonra babaannesinde duruyor. Orada iki kardeş olan diğer kuzeni de var 13 yaşında oda okuldan çıkar çıkmaz oraya gidiyor. Kızım aslında onu çok seviyor ama o kızımı çok tersliyor ve ben oraya gittiğim zaman bana kızımı şikayet ediyor ki kendi kardeşi de 6 yaşlarında oda sürekli herşeye ağlayan saatlerce uzatan bir çocuk.
Neyse, dün kızımı eşim oraya almaya gittiğinde anlatmışlar, bahçede dururken kuzeni kendi kardeşine xxxx(benim kızım) gidince bahçede oynarız demiş kızım da bunu duymuş başlamış ağlamaya abim beni istemiyor diye ki çocuk bu başka bir çocukta olsa aynı şeyi düşünür, eşimin babası da diğer torununu savunmuş vs
Akşam eve gelince yemekte kızım ben oraya gitmicem anneanneme gidicem sevmiyorum orayı diye ağlamaya başladı, yıllarca kendi annem baktığı için bir de eşimin ailesiyle çok kopuktuk kaynaşsınlar diye oraya gönderiyoruz ama olmuyor
Eşim akşam babasına telefon etti, zor ikna ediyoruz lütfen söyle birdaha kızımın yanında konuştuklarına dikkat etsin dedi, babası nevar bunda napalım şimdi diye hala savunuyormuş
Ya ben torun sahibi olsam diğer torunum bu şekilde üzülse tamam söylerim üzülmesin dikkat eder derim yani diğer torunumun üzülmesini asla istemem
Sürekli diğer torunlarını savunuyorlar, biz tekken iyiyiz kızıma da çok ilgi gösteriyorlar ama diğer torunları olunca iş değişiyor net bir şekilde anlaşılıyor
Kimse kızımla oynamak zorunda değil ama en azından kızımın yanında bu şekilde konuşmasın, emin olun o an hangi çocuk olsa üzülürdüm konu çocuk olunca dayanamıyorum, belki de kendi çocuğum olduğu için bu kadar duygusalım bilemiyorum
Sizden de yorum istiyorum sadece, düşüncen de haklısın yada haksızsın gibi
Böyle mantıklı insanlara bayılıyorumGariban insanların evi cocuk parki gibi olmus
Bence ne deseler haklilar, coluk çocuk kavgasiyla mi ugrassin atmis yasinda insanlar.
Basi sisiyordur her gun hem sizi hem otekinin cocugunun mizmizligindan, ergenin simarik triplerinden. Yetmiyor gibi bir de yaranamiyor ne size be otekilere.
Hic sevmediğim bir gelenek cocugu yasli insanlara kitlemek. Bence verin krese. Kafaniz rahat etsin.
*kreste ya da para odediginiz bir kurumda basina boyle birsey gelse cok baska bir yorum yazardim ama yasli insanlari cocuk kavgasina karistirmak da ne bileyim... elbet sizin biricik kızınız ama onlarin kacinci torunu,bu duyduklari kac bininci cocuk kavgasi...umurlarinda olmamasi normal. Bundan gönül koyacaksıniz haksizsiniz
Torunlar arasında ayrım sizin için normal mi yani? Ortada 8 yaşındaki kız çocuğunun bir suçu yokken üstelik..
Diğeriyle daha uzun süre vakit geçirmek dışlamak için mazeret öyle mi?
Bir taraftaki çocuk ağlarken dedenin mutlu edecek bir iki cümle etmemesi normal mi?
Oysaki çocuk sevindirmek ne kadar sevap..
Burada muahttabiniz çocuk olmamalı. Birey olanlarla sorununuzu halletmelisiniz. Ama çocukları dikte edemezsiniz.Siz de sıkıntı var diyorsunuz yani
Peki o çocuğu bu söylenmezse yaptığının yanlış olduğunu çocuk nasıl öğrenicek, sadece bu olayda değil diğer olaylarda da sürekli diğer torunlarını savunan dedeye ne demeli
Kızınız yüzünden eşimin kardeşiyle de küsme durumuna geldik, ben onların çocuklarına çok sinir olsam bile sesimi çıkarmıyorsam onlar da benim çocuğumu tersleyemez
Hadi dünkü olayda çocuk yaptığının yanlış olduğunu fark etmedi okey ama ya benim yanımda kızımı terslemesi, kusura bakmayında kimseye kızımı tersletemem
Kızım ordan geliyor dedem bana yalancı diyor diye anlatıyor ki daha önce de iki torununun arasında kızıma yalan söyleme dedi ama kızım yalan söylemiyordu biliyordum ben ispatladım
Sıkıldım ben de sürekli bu durumlardan
Sanırım en iyisi kızımı oraya göndermemek olucak
Baktığımız zaman sizin çocuğunuzda aslında söylenen bu cümleye ağlayacak ve ebeveynlerine şikayet edecek bir yaşta değil. 5,8,8 ve neredeyse 10 yaşlarında yiğenlerim var. Abimin 5 yaşındaki ve aynı yaştaki kızım veriyor daha çok bu tepkiyi. Mesela abimin 8 yaşındaki büyük oğlu anne babam çok şımarttığı için her şeye ağlayabiliyor ama ablamın aynı yaştaki kızı kendi problemlerini kendi çözmeyi tercih ediyor kolay kolay ağladığını da görmedim. 10 yaşındaki de o yaşlarda problemlerini daha çok kendisi çözerdi. Abimin ve ablamın çocukları arasındaki bu fark yetiştirme tarzı ile ilgili. Yengem çocuklarının üzerine öyle düşmez ama babam ve annem sağolsun her istediğini yaptıkları için, her ağladığında üzerine düşüo nazlattıkları için hassas çocuklar oldular. Ablamın kızları annem ve babamdan öyle aman aman bir ilgi görmedi, kendi anne ve babası tarafından da aman aman nazlı büyütülmediler ve güçlü çocuklar.
Abimin 8 ve 5 yaşındaki oğulları bazen kızımı dışlıyorlar. Kızım gelip bana şikayet ediyor ve yapabileceğim bir şey olmadığını, bu problemi kendi aralarında çözmelerini söylüyorum. Bazen ağlayarak geliyor, ağlanacak bir şey yok, ben de bir şey yapamam kuzenlerinle konuş diye açıklıyorum. Ablamın kızları kızımı çok seviyorlar, alıp dışarı çıkıyorlar ama bazen grupça kendi yaşıtları ile paten ve bisiklet sürmek istediklerinde kızımı yukarı çıkarıyorlar ve kızım ağlıyor. Çünkü kızıma paten veya bisiklet sürerken göz kulak olamazlar. Bunu kızıma olduğu gibi anlattığımda anlıyor.
Benim kızım engelli bir çocuk ve gündelik hayatında bu sebeple birçok sorunla yüzleşiyor. Okulda havuza girerken, bale dersinde protezinden dolayı bir hareketi yapamadığında vs ama hiç gelip evde bu sebepten ağlamadı. Havuza girerken protezi çıkıyor, bale protezli bir çocuk için zor nelerle karşılaştığını tahmin edebiliyorum. Birkaç gün öncesine kadar bağdaş kuramıyordu, bu sabah bana nasıl bağdaş kurulduğunu gösteriyor ve arkadaşlarından öğrendiğini anlatıyor. Her dışarı çıkışımızda kızımın yanında, bacağına ne oldu diye soruyorlar. Babaaanesi geçenlerde, kızım bunları duyup üzülmesin diye, "Kızım altına uzun bir şey giydir," dedi ve kızım içeriden bunu duyup koşarak yanımıza geldi. 5 yaşında değil de 25 yaşındaymış gibi, "Hayır babaaane, ben böyleyim görmeliler. Değil mi anne," dedi. Gurur mu duymalıyım, ağlamalı mıyım bilemedim. Bunu kızıma ben öğretmedim, acıyan ama acımasız insanlar öğretti. Birisi bacağını sorduğunda cevap vermeme fırsat vermeden, doğuştan diye cevabı veriyor. Bir ay kadar olacak bir akşam ben masal okurken, "Anne benim de sizin gibi ayağım olacak mı," diye sordu. Koca bir şokla paramparça oldum. Gözyaşlarımı her zaman olduğu gibi içime akıttım ve sakin bir şekilde anlattım. "Bu maalesef mümkün değil anneciğim. Şuan belki anlamlandıramayabilirsin ama biraz daha büyüdüğünde anlayacağını sanıyorum. Her zaman protez kullanacaksın," dediğim an gözleri doldu, "Neden," diye sordu sesi titreye titreye. Benim hissettiklerimi tarif edebilecek bir kelime yok. Soğukkanlılıkla anlatmaya devam etmek zorunda kaldım. O kadar zor bir şey ki ne diyeceğini bilemiyor insan. "Çünkü sen her çocuk gibi özel bir çocuksun ama diğer çocuklardan birazcık daha özel bir duruma sahipsin. Protez kullanman seni arkadaşlarından ayırmıyor, bazen zorlanabilirsin ama birçok şeyi yapabiliyorsun. Çok büyüdüğünde eğer doktorlar amcalar ve teyzeler sana gerçek ayak yapabileceklerini söylerseler ve sen de istersen mümkün olduğunda bu olabilir," diye anlattım. Kalktı, anlattığın için teşekkür ederim anneciğim, dedi beni öptü ve yattı.
Buradaki insanlar ne derse desin, kiminle ne konuşursanız konuşun hiçbir şey sizin kendi çocuğunuzla doğru cümleler ve kelimelerle konuştuğunuz kadar etki etmeyecektir. Babaanne ve dede ne derse desin, ne yaparsa yapsın çözüm bu değil. Bugün kuzeni susar, başkaları konuşur kızınız yine ağlar. Önemli olan ona bazı şeyleri doğru şekilde anlatabilmek. Dedesini aramak yerine kızınıza, "Anneciğim, X abin senden yaşça büyük. Senin oynamaktan hoşlandığın şeylerden hoşlanmayabilir. Sen gittiğinde kardeşi üzülmesin diye, bahçede oynarız dediğini sanıyorum ve bu senin üzülmeni gerektirecek bir durum değil. X abin kendi kardeşinin sorumluluğunu alabilir ama senin sorumluluğunu almaktan çekinebilir," gibi şeyler söyleseydiniz çok daha etkili olurdu. Siz soruna çözüm bulmak yerine, üzerini örterek çocuğunuzu hayatın acımasız tarafından saklıyorsunuz, yapmayın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?