Kızım ve kuzeni

Sizin yazdıklarınızı görünce aklıma ne geldi.
Annem erken yaşta evlenmiş, sonra çalışmış Bi kadın. Çalışmaya başladığında en küçüğümüz 3,4 yaşındaydı benim küçükle aramda 10 yaş var. İş yerinde Bi arkadaşı vardı. En büyük çocuğu bizim en küçükle yaşıttı. Kadın çocuğun ne kadar akıllı olduğunu anlatıp durdu yıllarca. Bize göre ise çok bilmişin önde gideni idi. Kadın bu gerçekle okula gidince yüzleşti. Anaokuluna gitmişti. Ama orda sadece idare edildi. Küçük küçük eleştiriler yapılmış ama görmezden gelmişti.
Öğretmeni çok bilmiş, herkese karışıp konuşuyor, sürekli arkadaşlarına müdahale ediyor, hiçbşrşeyini paylaşmıyor ama insanların eşyalarını izinsiz bile alıyor, kişisel sınırları hiç öğrenememiş demişti.

Sonra bu kız biraz törpülensede böyle devam etti.
Arkadaşlığı al gülüm ver gülüm sanıyor hala. Arkadaşıma doğum gününde şunu almama rağmen benimle iletişimi kesti diye anlatıyordu en son.
Çünkü bildiği başka yöntem yok. Annesi vicdan yapıp yıllarca öyle davrandı ona.
Çocuğu birey olarak görmek başka onun çocuk olduğunu bilmek başka.

Yanlış anlaşılmasın benimde iki çocuğum var. Büyük 7 yaşında küçük 3. Benim çocuklarında kuzenleri var. Onunla oynamak istemediklerinde seninle oynamak zorunda değiller diyorum. Ne paylaşırsan seninle onu paylaşırlar diyorum. Böyle durumlarda ağladığında kendi davranışlarını yoklamasını sağlıyorum. Yanlış bişey mi dedin ondan mı oldu diyorum. Dünya onun etrafında dönmüyor. Kimse benim gibi pohpohlamak zorunda değil. Benim başıma gelse kayınpederi arayıpta bir diğer çocuğu şikayet etmezdim.
Çocuğunuz ileride sıkıntı çekmez inşallah.

plnhsyn10 .!.:

Geç kaldığımın farkındayım ancak kızım bu kadar değildi, bilmiş bir çocuktu ama bu kadar saygısız değildi. Şimdi o kadar zorlanıyorum ki anlatamam
Herkesten kızımla ilgili şikayet duymaktan bıktım, kızımı okuldan alan kayınvalidem yada kendi annemden telefon geldiğinde inanın işyerinde elim ayağım titriyor ne yaptı yine acaba diye
Kardeşim, eşimin kardeşi,

Genişletmek için tıkla...

plnhsyn10 .!.:

Çocuğa birey gibi davranın, konuşurken göz hizasında konuşun, değer verdiğinizi hissettirin gibi bir çok söylenen şeyler var ve ben doğduğundan bu yana bu şekilde davranmaya çalışıyorum, her dediğine evet demiyorum hatta bazen fazla hayır dediğimi düşünüyorum.
Bu seneye kadar iyi anne olduğumu düşünüyordum ancak bu sene birşetlerin ters gittiğini anlıyorum ama ne onu bilmiyorum
Sanki benim haricimde herkes iyi anne gibi geliyor, herkesin çocuğu laf dinliyor gibi görüyorum
Anneliği beceremedim diye ağladım geçen akşam

Genişletmek için tıkla...

Evet bunlar söyleniyor ama çocuğa birey olduğunu hissettirmek ya da değerli hissettirmek onun çocuk olduğunu unutmak değildir. Siz öyle yapıyorsunuz demiyorum. Yazacaklarım genel şeyler. Ne diyorduk; çocuk olduğunu unutmak değil.Çocukların yönlendirilmeye ihtiyacı vardır. Çocuklar büyüklerin onlardan çok daha fazla şey bildiğini bilmeli. Ayrıca da bence kızınıza hayır deyin tabii ki. Hayır dedikçe hırçınlaşsa bile dediğinizden şaşmayın. Çocuklar dener çünkü. 10 defa deneseler 11. defa yine denerler. İstedikleri olana kadar ısrar da ederler, tuttururlar ama onun annesi sizsiniz. Tabii ki ondan daha çok onun iyiliğini düşüneceksiniz. Ona rağmen onun için yapacaklarınız olacak. O yüzden hayır deme konusunda kendinize güvenin.