Merhaba ben 27 yaşında daha önce cok fazla ailevi problem yaşamış genç bir anneyim. Eşimle 22 yaşında evlendik eşim cok sinirlendiği zaman bana vurduğu olur ve çokça kufur eder. Kendi ailemden kurtulmak için erken yaşta bir evlilik yaptım eşimi seviyorum ama sinirlenince bambaşka bir insan oluyor ve artık yorulduğum için iyice yıpranmış durumdayım. 21 aylık bir kızım var bu hayattaki tek varlığım o. Bir tanecik yavrumu meleğimi çok seviyorum ama doğduğundan beri çok ciddi uyku problemi var. Gündüz uykusunda sıkıntı yoktur ama bir gece uyusa iki gece uyumaz 7 saat uyusun diye beşik salladığımı bilirim. Eşim hiçbir zaman kızımı uyutmadı yemek yedirmekte uğraşmadı 21 aydır hep tek basımayim evden dışarı bile çok nadir çıkarım çünkü dışarda sürekli ağlardı şimdi büyüdü yerinde hiç durmuyor ve inanın peşinden koşacak halim yok bu arada tıp 1 diyabet hastasıyım doğum süreci hastalığıma bağlı olarak gözlerimde gorme kaybına neden oldu. Açıkçası çocuk beni çok çok çok yıprattı. Geçen hafta saydım 7 gün içinde tam 23 saatimi kızımı uyutmaya çalışarak geçirmişim ve bu 21 aylık hali doğduğundan beri sürekli böyle. Her gün her gece saatlerce onu uyutmakta uğraşıyorum ve artık çok sinirleniyorum kızımın ayaklarına poposuna vuruyorum. Kendimi tutamıyorum kucağıma alıyorum yatağa neredeyse atarak bırakıyorum sonra çok pişman oluyorum pişmanlıktan dizlerimi dovmekten dizlerim mosmor oldu. Psikolojim çok bozuldu beni uyumuyor diye sinirlenmiş gören eşim beni sakinleştirip bırak ben uyutayım diyeceğine bana bağırıyor sen başlamıyorsun sen uyutamıyorsun benim annem 3 çocuğu nasıl büyüttü bilmem ne. Gece kızıma öyle vurduğum için gündüz çok moralim bozuluyor ve haliyle 21 ayın verdiği uykusuzlukla kizimla ilgilenemiyorum bile vakit geçsin diye sürekli ev temizliyorum o da benim peşimden dolanıp duruyor. Bir de bunların üzerine eşim beni cinsel yönden çok zayıf buluyormuş hiçbir cazibem kalmamış yatakta bir şey yaşamıyormuşum. Yapmaya hal kalmıyor ki bi günde toplam iki saat uyumuşum çocuk uyuyunca bende yatmak istiyorum yorgunum yapamayacağım diyorum eşime ne yaptın da yoruldun ki bütün gün evde yatıyorsun diyor. Annelik çok çok stresliymiş geçer diye hep bekliyorum ama sürekli yeni bir şey çıkıyor ne yapacağımı bilemez haldeyim isyan etmiyorum haşa Rabbime şükürler olsun kızım sağlıklı ama ona zihinsel olarak travma yaratacak bir şeyler yapmış olmaktan çok korkuyorum kendi travmalarım aklıma geliyor ve çok üzülüyorum buraya yazıp içimi dökmek istedim çünkü bunları eşim dahil hiç kimseyle konuşamıyorum