Kadinlarin üzerine o kadar baski var ki bu çoçuk konusunda. Dogumda bile basliyor "emziriyormusun?" "çoçuk iyi uyumuyormu,..?" Bu tip sorular hiç babalara sorulmaz. Baze ortamlarda anne oturup, baba çoçugun bezini degistirmesine garip bakiliyor "ne biçim anne bu" gibisine.
Cünkü bir kadin anne oldugunda, artik diger tüm sifatlari hiç oluyor. Kadin olmak, es olmak, arkadas olmak, kitapsever, dizisever olmak,.. Toplumun bakis açisi bu. Hele bu çoçuklarini asiri derecede pedagojik büyütme meraki olaylari iyicene sarpa sardiriyor.
Evet ben yemek yaparken kizim tablet bakar, yada biraz kendime gelmek istedigimde, kahve içtigimde. Evet babasi banyosunu yapar, hafta sonlar o erken kalkar kizima bakmak için (ben uyurum). Evet bazen uyku saatini sabirsizlikla bekliyorum bir diziyi izleyebilmek için. (su siralar his dark materials ve mandolorian var)
Ayni zamanda kizim ile oynamaktan, onun ile konusmaktan çok keyif aliyorum. Saatlerce sevecegi ve ona deger katacak oyuncaklari aristiririm, en katki maddesiz sampuanlari,.. arastiririm. Hasta oldugunda uyku girmez gözüme, hemen tetikteyim. En faydali yemek yapma pesindeyim. Bu yasina geldi "anne ben brokoli istiyorum" diyor, ki yetiskin halim ile bunu ben bile demiyorum
Ama mükemmeler anne degilim ve olmak zorunda degilim. Evet çoçugum peppa pig'i seviyor, pepe'yi seviyor hele baby shark'a halen bayilir ve bizi zor ile dans ettiriyor :)
Ben mükemmel anne olmak zorundada degilim. Ekran zamani kizima zarar verdigide yok ayrica. Soruyorsun ya, sen televizyon ilemi büyüdün diye? Televizyon benim dadimdi adeta. Cok severdim dizileri filmleri. Halende çok severim, ayni zamanda kitapta severim, iyi bir isim var. Ki izledigim seylerde o kadarda çoçuklara yönelik degildi, simdiki gibi.
Neyse son olarak geçenlerde bu videoya rastladim. Ve düsündüklerimin tümünü çok iyi betimliyor