Çocuk turistik şehrin küçük bir köyünde yaşıyor ama tabi her tarafı deniz olduğu için kızımı cezbediyor. Bu konuda kızma " ben de oradan bir ev alırım seni çeken deniz ise" dedim. İstanbul ' da evimiz var, ben de emekli olunca satıp yerleşiriz bizde oraya yeter ki kızım böyle yanlış bir iş yapmasın. Önceden emekli ikramiyesi ile bir yazlık alınıyordu ama şimdi alınamıyorKendisini dükkan için finanse edecek bir kız arkadaşı olunca neden olmasın Katip? Evet çocuk uyanık ama onun da ticari zekası sıfır, yazlık yerlerde dondurma dükkanı sezonda para yapar ama geri kalan 7-8 ay kapalı durur, ki dükkan açarsa kiralar uçtu, kirası, elektriği suyu elemanı vergisi stopajı muhasebecisi vs derken kazancı dükkanı ancak döndürür tabii çocuk sosyal medyada bile nam yapmış Dubai’ye bile çağırılan çılgın dondurmacı gibiyse başka.
8 ay yatar eşi bakar, kayınvalide yanlarına taşınır gelin hizmet eder, hepsinin masraflarını karşılar, bekar görümce kayınbirader varsa onların da yükü kızın üzerine biner, hikaye belli.
Endişelerim tam da bu yönde. Bu konuları kızımla tartıştım ama nafileArtık kendi haline bırakmayı düşünüyordum ve bir de sizlerin fikrini almak istedim. Arkadaşları da artık pes etmiş durumda kimisi evli ve sorunlu evlilikler yaşayanlar var. Belki de onlara da artık yaşasın görsün diye düşünüyorlardır. Söz konusu arkadaşları evi geçindiriyor erkekler geziyor zaten onlar da kızımı bunun için uyarıyor.
Öncelikle yorum yaptığınız için teşekkür ediyorum. Daha öce kızımın evliliğe giden bir ilişkisi olmuştu o kısmı biraz üsten geçtim. O zaman da o kadar çaresiz kalmıştık ki, kızımdan sizlerden yardım almasını önermiştim.
Kızım da yazmıştı ve buradaki yorumlar doğrultusunda; dans kurslarına katıldı. Yurtdışı tatillere gitti. Bu olaydan önce tatillere arkadaşları ile gitmesine izin vermezdim özellikle yurtdışına, birlikte giderdik. O çocuğu çok sevmişti, eşim ve ben de çok beğenmiştik. Ancak ailesi çok sorun çıkardı. 5 çocuklu ailenin en küçük çocuğu idi, çocuk kızımdan 2 yaş büyüktü Meslekleri de hemen hemen aynı idi. Aynı eğitim dalının kızım 4 yıllık mühendislik bölümü, çocuk ise 2 yıllık teknikerlik bölümü mezunu idi. Çocuk iş hayatına atılmıştı. Yani aile kursalar geçinebilirlerdi ve her anlamda uyumluydular. Ancak, ailesinin bir özelliği vardı. İsteme gecesi daha kahveler, ikramlıklar yenirken Kayınvalıde ve görümce adayı bizi çok şaşırttı.
Kayınvalide, bizim ailede her şey ortak, çocuklarımdan biri ev/arsa alacaksa herkes birikimin ortaya koyar, sonra da sırasıyla herkese borcunu öder. Bu süreçte kimse kendi başına plan yapamaz, sizin kızınız tatile falan gidiyor bizde ancak köye gidilir dedi. Eşim ve ben işin bozulmaması için bir şey demedik. Aile apartmanında oturacaklarmış, oysaki çocuğun çatı dairesi de olsa bir evi vardı. Zaten biz de kızımıza ev alacaktık ama iş arkadaşlarım “her şeyi baştan söyleme sonradan içimizden geldi aldık dersiniz” dediler. Düğün yapmak istemediler ama sen bak, uygun olursa yaparız belki dediler. Ben arkadaşlar vasıtasıyla 2019 yılıydı 10.000 TL ‘ ye uygun bir düğün mekanı buldum. Zaten nişan ve kına bize aitti.
Ancak , o gece kayınvalide bir anda kızıma dönüp “ oğlumun evini sattırmayı düşünüyorsan aklından çıkar” dedi. Buna bir şey demedik. Bütün bunlar olurken, damat adayı da orada idi ağzını açıp da bir şey demedi. Zaten, kayınpeder eşimi başka konular ile meşgul ediyor o dahil olamıyordu yalnız kaldım yani.Özellikle görümce, “köşe koltuk alsınlar, küçük bir masa onlara yeter” dedi. Diğer gelinin öyleymiş, “onlar karar versinler, ne alacaklarına nerde oturacaklarına dedim” ben sadece bu kadar konuştum.
Onlar gidince kızıma sorduk, “neden sana böyle dediler, sen bizim evin bile kaç para olduğunu bilmezsin ev konuşumu konuştunuz “. Kızım, biz her buluştuğumuzda bu ablaları da dahil oluyordu, en büyük abla “üzerine ev, arsa var mı? yatırımın var mı?” şeklinde soruyormuş. “Neden bize söylemedin, bizim de haberimiz olsaydı” dediğimde, “ben ailesi ile mi evleniyorum, ne derse desin, bize karışamaz diye düşündüm” dedi.
Ertesi gün, bu kez biz çağırdık, kızımın fikrini alarak. Çünkü o zamana kadar 4 kez görüşmüştük biz hiç ağzımızı açmadık, “bu iş bozulabilir” dedim kızıma ”ben korktum bunlardan siz konuşun” dedi ama görümce gelmedi. Kayınvalideye “ neden kızıma , kızınız bu soruları sormuş.? Keşke gelseydi ondan öğrenseydik” dedim. Kadın “ biz sorarız” dedi. Çocuk ta orada hala ağzını açıp bir şey söylemedi. O zaman “evlilik sözleşmesi imzalasınlar, oğlunuz evi satarsa kızımın üzerine kalmasın” dedim. Hemen toplandılar, çocuk ilk defa ağzını açtı ve “biz paragöz değiliz” dedi. Gittiler ve bir daha gelmediler. Çocukta kızımı aramadı, yine tirip attı giderken, bu kez kızım arayıp ta yalvarmadı. Araya arkadaşlarını soktu çocuk ama kızım barışmak istemedi. Kızım bu olaydan büyük darbe aldı, hem kendi için hem de bize yapılan konuşmalar sonucu ve psikolojik yardım aldı, 1 yıl içinde bu çocuğu unuttu ama bilemem içinde bir yerlerde hala varmıdır?
Eşim ile ilgili sorunlarıma gelince, daha önce bahsettiğim gibi 4 yaşında üvey anne eline düştüm. Her eziyetini çektim. Tek üzüntüm babam bir kere olsun bu kadın benim çocuklarıma nasıl davranıyor diye eve gelip kontrol etmemesidir. 3 yaşında bir de erkek kardeşim vardı. Kadın beni 17 yaşında lise öğrencisi iken evlendirmek istedi. Ancak, babam “ benim kızım okuyup doktor olacak dedi” gerçi ben mühendis oldum ama olsun. Babamın tek iyiliği budur, babamın bana olan yakınlığını kıskanıp, şu anki eşimle evlendirmek için elinden geleni yaptı babamı ikna etti. Neden boşanmadın diyorsunuz? Kadın benim hep kötü olmamı, babamın gözünden düşmemi bekledi. Ben de ona bu fırsatı vermek istemedim evliliğime devam ettim. Yani benim gibi bir hayatı olan kişiden normal olmayı beklemek biraz zor sanırım.
Kızım sadece benim anlattığım kadarını bilir evde kavga gürültü olmaz. Onun psikolojisini bozmak istemem.
Şimdi bu kadar badireler atlatan biri olarak kızım hakkında endişelenmem yanlış mı?
İstanbul’daki evi satma gafletine düşmeyin asla, kızınız bu çocukla evlenirse de siz kızınızın yakınında olmak isterseniz dahi satmayın, evinizi kiraya verirsiniz o turistik yerde ev kiralarsınız, kızınız için satarsanız yarın öbür gün en ufak bir pişmanlıkta tekrar İstanbul’a dönmek istediğinizde şu anki evinizin muadilini bırakın 1+1 ev bile alamazsınız sonra.Çocuk turistik şehrin küçük bir köyünde yaşıyor ama tabi her tarafı deniz olduğu için kızımı cezbediyor. Bu konuda kızma " ben de oradan bir ev alırım seni çeken deniz ise" dedim. İstanbul ' da evimiz var, ben de emekli olunca satıp yerleşiriz bizde oraya yeter ki kızım böyle yanlış bir iş yapmasın. Önceden emekli ikramiyesi ile bir yazlık alınıyordu ama şimdi alınamıyorZaten çocuk şimdi yatıyor, iş yok yani nisan gibi açılırmış sezon. bunları kızımdan öğrendim .
Aynen, kayınvalide, kardeş hepsi bir evde yaşayacaklarmış. Biz 3 kişiyiz kızıma 2 oda düşüyor bizim evde.
Haklısınız. Benim de hayatımda değiştiremeyeceğim, benim dışımda gelişen olaylar oldu. Artık onlar için geç. Ben kızıma " kızlar annelerinin kaderini yaşar" diye bu çocukla olduktan sonra dedim. Eşim ile bazı konularda anlaşamayız yani eğitimi göz ardı etsek bile bazı olaylar karşısında fikir uyuşmazlığı şekli de ortaya çıkıyor. "Kendini ezdirme" demem de , gidip o aileye sen mi bakacaksın, bunun için mi eğitim aldın, bunun için mi emek harcadın. Hadi bana aklı veren bir annem yoktu, benim üvey annem olsa, "git evlen" derdi. diyorum.Hayır yanlış değil, endişelenmeniz yanlış da demedim, yaşıt sayılırız ben de 51 yaşındayım 28 yaşında bir kızım var, ikimiz de tecrübeli kadınlarız hem evlilik hem hayat tecrübesi hem de çocuk yetiştirme bakımından.
Söylediğim şey çocuklarımız bizim hayatımıza bakarak bizi örnek alarak büyür, anne kendini ezdirirse bunun kötü bir şey olmadığını düşünür, siz kızınıza “kızlar annelerinin kaderini yaşar” “kendini benim gibi ezdirme” mesajları vermişsiniz.
Evet çocukken kötü bir hayatınız varmış üvey anneniz çektirmiş ama boşanmak babanızın gözünden düşmek olmazdı, boşanınca kötü de olmazdınız zira kimseye ihtiyaç duymadan tek başına hayatınızı idame ettirebilecek maddi imkanınız varmış, her neyse sizin tercihiniz bu yönde olmuş sizin bileceğiniz iş, ben sadece dediğim gibi eylemlerimizle söylemlerimiz birbirini tutmayınca çocuklarımızın bundan etkilendiğini belirtmek için sordum biraz fazla sormuş oldum kusura bakmayın.
Kızınızın babayla ilişkisini yazmamışsınız ama ben kızınızın tercihlerinde babayla olan ilişkisinin etkisi olduğunu düşünüyorum, duygusal açlık yaşayan bir kız gibi geldi bana, bir arkadaşımız da yazmıştı duygusal zekası 18 diye, 31 yaşında okumuş eğitimli meslek sahibi belli bir kültüre sahip yetişkin bir kadın davranışları değil bunlar, o yüzden arkadaşımın yorumuna katılıyorum.
Bu arada kızınızın da siteye üye olduğunu biliyorum, o yüzden önceki ilişkisini sordum, onun açtığı konu diğer sekmede açık, sizin ve kızınızın gizliliği önemli bu sebeple bunu daha fazla dillendirmeye gerek yok
Kızınıza erkek arkadaşıyla ilgili olumsuz sözler söylemeyin, oğlanı yermeyin küçümsemeyin zira kızınız ziyadesiyle kendisini kaptırmış, sizin çocuk hakkındaki olumsuz sözleriniz onu bu ilişkiye daha da sıkı sıkı sarılmaya iter, mesela bu yaz yine yanına gidecektir siz de yıllık izninizi kullanıp onunla gitmeyi teklif edin, hem anne kız tatil yapalım seninle zaman geçirmeyi özledim deyin hem de evleneceğin çocuğu tanımak istiyorum deyin.
Bu arada abartmadan onu bu ilişkiden vazgeçirmek için taktik uyguladığınızı çaktırmadan ters psikoloji uygulayın kızınıza, şimdiden başlayın ufak ufak sorular sorun mesela evlilik tarihiniz belli olunca düğün mü yapacaksınız yoksa sadece nikah mı olacak, plajlara platform kurup çok şık nikah organize eden firmalar var vb gibi böyle sanki kendinizi bu çocukla evlenmesine adapte etmişsiniz gibi konuşun.Biz 3 kişiyiz kızıma 2 oda düşüyor bizim evde.
Uyarınız için teşekkürler. Kızım aynen sizin dediğiniz gibi savunuyor o çocuğu, biz o aşamaya çoktan geldikİstanbul’daki evi satma gafletine düşmeyin asla, kızınız bu çocukla evlenirse de siz kızınızın yakınında olmak isterseniz dahi satmayın, evinizi kiraya verirsiniz o turistik yerde ev kiralarsınız, kızınız için satarsanız yarın öbür gün en ufak bir pişmanlıkta tekrar İstanbul’a dönmek istediğinizde şu anki evinizin muadilini bırakın 1+1 ev bile alamazsınız sonra.
Bildiğimiz hikayeler maalesef, turistik yerde 4 mevsim açık kalacak bir iş yapmıyorsanız 4 ay iş yapar 8 ay yatarsınız, dondurma dükkanı fikri kesinlikle hayal, Ekim ayında sezon biter dondurmacılar kapanır, çocuğun aklındaki fikir kızınızın maddiyatından yararlanmak ama siz şu an ona ne söyleseniz itiraz edecek, önyargılısın diyecek, o öyle biri değil beni anlıyor değer veriyor diyecek, evlenmeden önce çocuğun gerçek yüzünü görürse ne ala ama evlenirse gerçekten çok kötü bir hayat bekliyor onu, üzgünüm böyle açık açık yazıyorum ama annesi olarak bilmeniz gerekiyor bunları.
Bunun gibi bir şey denedim aslında. Siz "ne bekliyorsunuz" dedim. diploma almasını dedi önce, " o diplomanın bir değeri olmayacağını biliyorsun , onu sadece benim için aldığını söylüyorsun zaten" dedim. Kızım " evet, biliyorum, 1 yıl veriyorum iş kuracak" dedi. kuramazsa ne olacak dedim ayrılırım dedi. beni çıldırtcakBu arada abartmadan onu bu ilişkiden vazgeçirmek için taktik uyguladığınızı çaktırmadan ters psikoloji uygulayın kızınıza, şimdiden başlayın ufak ufak sorular sorun mesela evlilik tarihiniz belli olunca düğün mü yapacaksınız yoksa sadece nikah mı olacak, plajlara platform kurup çok şık nikah organize eden firmalar var vb gibi böyle sanki kendinizi bu çocukla evlenmesine adapte etmişsiniz gibi konuşun.
Heh işte istediğim cevap bu’ydu, ben bilir kişi değilim sizin gibi tecrübeli bir anneyim sadece ama kızların babayla ilişkisi sağlıklı değilse eş seçimleri yanlış olabiliyor, babanın eksikliğini erkek arkadaşla gidermeye çalışıyorlar.Babası ile arası orta okula kadar iyiydi aslında. Ergenlik döneminde bazı arkadaşlarına uyarak alışmadığımız hareketler yapınca babası ile araları açıldı. o zamandan sonra her şeyi ile ben ilgilenmek zorunda kaldım.
Aynen, alıp onu kendi istediği gibi büyütecekmiş. O zaman git çocuk esirgemeden al bari sevaba girersin dedimBu arada 23 yasindaki bi erkek tatli dilli enerjiktir simdi, sevgi acliginda bekar bi kadin icin pespembe bi ruya gibi acikcasi
Eşime hep söylerim, kızımızla biraz da sen ilgilensen erkek arkadaşı vardır belki sorsan diye. Bu çocuktan haberi henüz yok eşimin söylesem mi bilemedim henüz.Heh işte istediğim cevap bu’ydu, ben bilir kişi değilim sizin gibi tecrübeli bir anneyim sadece ama kızların babayla ilişkisi sağlıklı değilse eş seçimleri yanlış olabiliyor, babanın eksikliğini erkek arkadaşla gidermeye çalışıyorlar.
Kızınız sizin tabirinizle bu kara kuru çocuk da şefkat bulmuş, hani diğer erkek arkadaşından yediği darbe yüzünden tatildeyken ağlamış ve bu çocuk ona dondurma ikram etmiş ilgilenmiş ya, kızınız oğlanın ona şefkatli yaklaşımına tav olmuş, babasının uzatması gereken eli o çocuk uzatmış.
Bunun gibi bir şey denedim aslında. Siz "ne bekliyorsunuz" dedim. diploma almasını dedi önce, " o diplomanın bir değeri olmayacağını biliyorsun , onu sadece benim için aldığını söylüyorsun zaten" dedim. Kızım " evet, biliyorum, 1 yıl veriyorum iş kuracak" dedi. kuramazsa ne olacak dedim ayrılırım dedi. beni çıldırtcak
Bakın kızınıza böyle yaklaşırsanız sizden de uzaklaşır hiçbir şeyini anlatmaz, o diplomanın bir değeri olmayacak demeyin ya da git çocuk al sevaba girersin demeyin, sizi çıldırtasa da sinirden saçınızı başınızı yolacak duruma da gelseniz sabır ve sakinlikle kızınıza neler hayal ettiğini sorun, nikahıyla ilgili hayalleri, çocuğun dondurma dükkanıyla ilgili hayalleri, bırakın hayallerini sizinle paylaşsın.Aynen, alıp onu kendi istediği gibi büyütecekmiş. O zaman git çocuk esirgemeden al bari sevaba girersin dedim
Şu aşamada söylemeyin, babasıyla bu yüzden kavga ederse sizi sorumlu tutar, sizinle olan ilişkisi de zedelenir, 31 yaşında kocaman kadın ilişkisini açıklamak istiyorsa kendisi söylesin babasına, siz sadece önümüzde 1 sene gibi kısa bir süre var, ay dediğin gün gibi geçiyor babanla bir konuşsan mı çocukla ne zaman tanışacağız vs ona göre plan yaparız deyin.Eşime hep söylerim, kızımızla biraz da sen ilgilensen erkek arkadaşı vardır belki sorsan diye. Bu çocuktan haberi henüz yok eşimin söylesem mi bilemedim henüz.
Günlerdir düşünüyordum yazsam diye, iyi ki yazmışım. Tüm yorum yapan, fikir veren herkese sizin nezdinizde teşekkür ederim .Bakın kızınıza böyle yaklaşırsanız sizden de uzaklaşır hiçbir şeyini anlatmaz, o diplomanın bir değeri olmayacak demeyin ya da git çocuk al sevaba girersin demeyin, sizi çıldırtasa da sinirden saçınızı başınızı yolacak duruma da gelseniz sabır ve sakinlikle kızınıza neler hayal ettiğini sorun, nikahıyla ilgili hayalleri, çocuğun dondurma dükkanıyla ilgili hayalleri, bırakın hayallerini sizinle paylaşsın.
Annelik zor zanaat, çocukken dizinizin dibinde oluyor, okulda yaşadığı sorunlar arkadaş çevresi ergenlik sıkıntıları yaşıyorsunuz en kötüsü bu zannediyorsunuz ama sonra yetişkin oluyor sizden bağımsız hayat kuruyor ve bir bakıyorsunuz anne olarak daha da beteriyle mücadele etmek zorunda kalmışsınız.Günlerdir düşünüyordum yazsam diye, iyi ki yazmışım. Tüm yorum yapan, fikir veren herkese sizin nezdinizde teşekkür ederim .
Kziinizin yanlış bir ilişkide olduğu düşüncenizi katilmakla beraber(yaş farkından dolayı) öğretim seviyesi düşüncenize pek katılamadım,benimde eşim orta okul mezunu ben üniversite ve ayrıca aklınıza gelen her dalda eğitim almış kurslara gitmiş biriyim,eşiniz sizi zorbalamis evet ama herkes aynı değildir,benimkide mesela şu kursa git,istersen tekrar sınava gir istediğin farklı bir bölümü oku diye hep destekler,evet yaş olayı çok büyük sıkıntı ama bu konuda sonuna kadar katılıyorum sizeUzun süredir sayfayı takip ediyorum. Özellikle “bir derdim var” konu başlığı altındaki; olaylar, yorumlar, eleştiriler beni çok etkiliyor ve değer veriyorum. Ben de üye olup, kızım ile kendisinden 8 yaş küçük erkek arkadaşı hakkında görüşlerinizi almak istedim.
31 yaşında mühendislik eğitimi almış, iyi bir yerde çalışan bir kızım var. 4 sene önce, 3 yıllık erkek arkadaşı ile aileler birbirini tanıdıktan ve isteme yapıldıktan sonra ayrılmak zorunda kaldılar. Bu olay kızımı çok etkiledi “artık ben evlenmek istemiyorum”, “hem kendi kafama göre birini bulacağım hem de ailesini mi seçeceğim” şeklinde serzenişlerde bulundu.
Kızım bu ayrılık sonrası arkadaşları ile yaz tatiline gitti. Orada akşam oturdukları bir cafede, arkadaşlarıyla dertleşirken bu konuların açılması üzerine ağlamaya başlamış. İlerleyen saatlerde, orada çalışan ve şu an 23 yaşında olan bir çalışan kızıma 1 kap dondurma ile jest yapmış sonrasında da hep beraber oturup muhabbet etmişler. Kızım da bu çocuktan çok etkilenmiş ve arkadaşlarıyla yaz tatillerini 2 senedir aynı yerde yapmışlar, tatilleri kızım planlamış. Bu süreç içinde toplamda 20 gün yüz yüze görüşmüşlerdir. Onun dışında uzak mesafe ilişkisi olduğu için telefon ile iletişim kuruyorlar. Kızım bu çocuk ile ciddi olduklarını ve evlenmeyi düşündüğünü söyledi. Oysaki ben, geçici bir durum diye düşünüp pek ilgilenmemiştim. Zaten nasihat vermekten başka ne yapabilirim ki?
Tatile birlikte gittiği arkadaşlarından, çocukluk arkadaşı bana ulaşarak olayı anlatmıştı. Kızımın yanlış seçim yaptığını, kendi değerini hiç bilmediğini çocuğu da gördükleri ve yakıştıramadıklarından, vaz geçirmek için çok uğraştıklarını ancak başaramadıklarını söyledi. Artık onlar da tepkisiz kalmayı seçmişler belki de kızımı kaybetmemek için bilemiyorum.
Çocuk, 23 yaşında lise mezunu, turistik bir şehirde yaşıyor ve bir dondurmacıda çalışıyormuş. 2 yıllık elektronik teknikerliği eğitimi alıyormuş ancak başarısız olduğu için bırakmış. Şimdi de kızım istediği için üniversite diploması olsun diye açık öğretimde kayıtlı ama büyük bir ihtimal orayı da bırakacak.
Kızıma, çocuğu “niye zorladın” diye sorduğumda “sen pürüz çıkarma diye” cevap verdi. Oysaki yaşı gereği, artık kendi hayatından kendinin sorumlu olduğunu, seçimlerinde özgür olduğunu ama mümkünse yanlış seçim yapmaması gerektiğini her zaman kendisine söylemişimdir.
Bu noktada kendimden bahsetmem lazım sanki kızım bazı şeyleri bana inadına yapıyor. Ben 58 yaşında kamuda mühendis olarak çalışıyorum ve emekli olmak üzereyim. Benim eşim lise mezunu bu evliliğin mimarı üvey annemdir. Eşim ile ilk başlarda anlaşıyor gibiydik, ben kızıma hamile kalıp işten ayrıldığımda (o zamanlar özel sektörde çalışıyordum) adamın huyu değişti. “Senin diploman var da ne işe yarıyor, bak benim elime bakıyorsun” gibi sözler ile beni çok kırdı. İnsanı okuduğuna pişman edecek sözler sarf ederdi. Kızıma bakacak kimse olmadığı için 4 sene evde kaldım daha sonra sınavlara girerek bir kamu kurumuna girdim. Kızımın eğitim masrafları, ev kirası, faturalar gibi bütün ihtiyaçları ben karşıladım hala bütün yük benim üstümdedir. Eşim şu anda emekli sadece kendi ihtiyaçlarının bir kısmını karşılar. Kızım da bütün bunları bilir. Ona “ Kızlar annelerinin kaderini yaşarmış” atasözünü anımsatır, “sen benim gibi olma, kendini ezdirme, bundan sonraki hayatın en az bugünkü şartlarına eşit olmalı bugünü nü aratmamalı vs.” şeklinde nasihat veririm. Asla onun kötülüğünü istemem aksine kendi çocukluğumda, gençliğimde sahip olamadığım, yapmak isteyip de yapamadığım çok şeyi yapması için fedakârlığı yaparım.
Çok şükür, kızım güzel bir eğitim aldı, bir meslek sahibi oldu ve ayakları üzerinde durabiliyor, bundan sonra mümkün olduğunca doğru bir seçim yapsın ve mutlu bir yuva kursun istiyorum. Ama seçimine anlam veremiyorum, onun için endişeleniyorum. Şöyle ki;
Kızım çocuktan 8 yaş büyük. Eğitim durumu denk değil. Uzak ilişki olduğu için kızımın onu tam tanıyamadığına inanıyorum çünkü diğer erkek arkadaşları ile haftada 2-3 defa buluştuğunu hatırlıyorum. Dolayısıyla, eksilerini artılarını daha iyi görüyor, anlaşamadıkları noktaları tartışarak birbirlerini daha iyi tanıma imkanı buluyorlardı. Bu çocuk hakkında doğru dürüst bir şey bilmiyor, O ne derse ona inanıyor. Kızımın, çocuk hakkında bilgi alabileceği ortak arkadaşı bile yok.
Kızım ne yapmaya çalışıyor? Bu çocuk kendinden 8 yaş büyük kızdan ne bekliyor, neden kendi yaşıtı bir kız seçmiyor? Sizce sağlıklı bir ilişki olur mu? Boşuna mı endişeleniyorum sizlerin de fikirlerini almak istiyorum. Şimdiden teşekkür ederim.
Kziinizin yanlış bir ilişkide olduğu düşüncenizi katilmakla beraber(yaş farkından dolayı) öğretim seviyesi düşüncenize pek katılamadım,benimde eşim orta okul mezunu ben üniversite ve ayrıca aklınıza gelen her dalda eğitim almış kurslara gitmiş biriyim,eşiniz sizi zorbalamis evet ama herkes aynı değildir,benimkide mesela şu kursa git,istersen tekrar sınava gir istediğin farklı bir bölümü oku diye hep destekler,evet yaş olayı çok büyük sıkıntı ama bu konuda sonuna kadar katılıyorum size