- 13 Eylül 2018
- 1.710
- 2.693
- Konu Sahibi Maariftakvimi
- #21
Merhaba hayatinizda olumlu yonde degisiklikler olmus ve cokta guzel olmus sizin adınıza cok sevindim umadim hep olumlu yonde degisiklikler kaydedersiniz.Merhaba tekrar. Benim şahsi yaşadıklarımı aslında yazıp uzatmak istemiyorum, ama sizinle benzer hisleri paylaştım uzun süre. "yetiştilme tarzım" dan dolayı aslında öz güvensiz, sevgiye muhtaç ve benliğinde yani kendinden bi habe bir insandım. Bizi bastırarak yetiştirdiler. Hem kız olarak bastırıldık, ama kişilik olarak da bastırıldık. En cok annem tarafından. Herseyimiz suç, kusur, hep "başına iş açıyorduk" halbuki yaptığımızı birşey yoktu. Sonuc olarak uzun bir zaman bizden beklendiği gibi robot bir şekilde hayatımızı sürdürdük. Babami kaybettikten sonra evdeki bütün dengeler değişti. Zamanla biz daha çok evde söz sahibi olduk. Aslinda evin yükü bizim omuzumuza bindi. Bu bir kac sorun beraber getirdi: 1. Dünyadan ve insanlardan bi haber büyütüldük.
2. Öz güvenimiz yok.
3. Elimizden tutacak da kimse yoktu.
Tüm bu kargaşanın içinde okuyup ve çalışıyorsun, insanlar seni güçlü biliyor, çünkü güçlü görünüyorsun. Ben sonunda depresyon ve panik hastası olarak hastanelik oldum. Dönüm noktası da tam orda başladı.
Yere çakıldıktan sonra zaten yok olmuş benliğimi sorgulamaya başladım. Ben kimim? Neden bu hala geldim? Neden yemekten içmekten kesildim (uzun boyluyum 48 kiloya düştüm bir ara). Bana ne oldu?!
İşte tam orda fark ettim ki: Ben kendimi herşeyden mahrum bırakmışım. Bunun baş sebebi de çocukluğuma dayanıyor. O sevilmek hissi ve değer sizlik hissi zannettigimden cok daha derin işlemiş. Danimarkali bir yazar demişti: çocuklarimizla konuşma şeklimiz onların iç sesi oluyor diye. Bendede öyleydim. Ailemde bana karşı kullanılan eleştirici dil artık iç sesim olmuştu. Başkalara karşı cok iyidim, kendimi döve döve bitiremiyordum.o yere çakılmış vaziyette anladım ki: benim kim olduğumdan hiç haberim yok. Çocukluğumdan bu yana benimle ilgili hersey bastırıldı ve bilinmek istenmedi. Saç rengimden başla vücudum la devam et herseyimle dalga geçildi. Hep kendime eksik ve yetersiz gözüyle baktim. Eh bu gözle kendine bakan kendine güzel der mi? Üstüne çeşit çeşit elbise deneyip üstünde beğenir mi? Beğenmez. Cünkü baktığı göz kendi gözü değil. İçindeki ses kendi sesi değil.
Şimdi "kendini sev" çok duyduğumuz bir söz. Hatta reklamlardada cok severek kullanılır. Ama kendini sevmek nedir? Kendinin sevmek için önce kendini tanımam gerekir ve kendini kabul etmen gerekir. Kabul etmek kelime yaniltmasin. "Ben kendimi kabul ettim, tamamim" diye birsey degil bu. Şimdiki halinizi ve olduğunuz yeri kabul edip, ama varmak istedikleriniz yerleri hedef olarak göz alarak kabul etmek. Cünkü hiçbirimiz olmak istediğimiz yerde henüz değiliz. Hic kendinize sordunuz mu: Ailemin üstümde bıraktığı bütün etkilerden önce ben kimdim? İnandıklarımin ne kadari benim fikrim, ne kadarı baskalarin fikri? En basiti kiyafet ile ilgi yazdığınız: kendinizi nasıl hissettiğinizden önce baskalarin ne düşündüğünü düşünüyorsunuz. Ben uzun süre güzel elbiseler giymedim. Kimine göre çünkü bana yakışmıyormus. Bana kim tekrar güzel elbise giydirdi biliyormusunuz? O zamanlarda iki yaşında olan oğlum. Bir elbise giydim, tam tekrar cikartacaktim bana "anne cok güzel oldun" dedi. Bendeki şoku bir düşünün. Kaç yaşıma gelmişim, ama çocuğumun o sözü içimden birseyi kopartıp atti. Tüm o "sana elbise yakışmıyor" diyenlerin sesini. Cünkü oğlumun orda arabaları ile oynarken birden bakıp öyle söylemesi iç hesapsız, beni yaralamak için söylemeyen sözlerdi. Simdi dolabımda bir sürü rengarenk elbiseler var,çünkü düşündüm de bende aslında kendime yakıştırıyorumöz sevgi bence sorgulamaktan geçer. Ben bu iyileşme süreci bana yaralar açan insanlardan bağımsız görüyorum. Onlar yaraları açtı, ama onları kapatmak benim elimde. Siz kendinizi geliştirdiginiz insanların da sizinle aynı anda geliştiği anlamına gelmez. Onun icin onlardan beklememek lazim birseyler. Cok uzun yazabilirim aslında.
Ben psikologa baska sıkintilar icjn daha once gitmistim ama hic kisisel gorsel vs tarzi seyler soz konusu olmamisti
Birgun bana sordu dediki aynaya bakarmisin aynaya neredeyse hic bakmam gibi birsey ben lavabodan cikista elimi yikarken kendime bakmamaya calisirdim kendimi girmek istemek diye birset yok
Fotograf cektirmem ve fotograf cekilelim cumlesi fobi gibi birsey
Ve su "aynaya çıplak bakarmisın" sorusuyla karsilastigimda once icimden ne alaka neden bakayim hem ne kadar onwmli olabilir ki diye dusundum
Ben dusa bile girdigimde bedenimle karsilasmamak icin banyo dolabinin kapagini acik birakirdim ki aynayda o halde kendimi gormeyeyim.Sonra bir kere bakmayi denedim bakamadim tekrar denedigimde vucuduna bakinca aglamak istedim ben kendime ne yapmisim diye yıllarca her uzuntumu birseyler yiyerek atlatarak kendimi cok kotu cezalandirmisim aslinda kocaman bir bedene sahip oldugumu bu kadar net gormemusim.
Keske biri bu konuda zamaninda yonlendirseymis keske bu sacma girdugum seyi zamaninsa yapsaymisim bu vucuduma dusman gibi muamele etmez kendimi bu hale getirmezdim diye dusunuyorum.
Mesela kendini onemse kendin icin birseyler al dediginde fark ettim aileme cevremdekilwre fazlasiyla comert olan ben kendime karsi asiri cimri davraniyirmusum ve bu durumu asmakta cok zorlanacagim cunku hala zorlaniyorum kendim icin en elzem seyleri alirken bile baskasinin parasini harcar gibi tereddutle harcıyorum
3 yili geckin sureddir calusiyorum fakat kendim icin 2-3 parca cilt bakim tarzi seyler bile almamisim onemsiz gelmis kendime fazlasiyla hor davranmisim.
Ve mesela kendin icin hosuna gidecek seyler yap diyor ama inanin kendimi hic tanimamisim hala tanimiyorum terlikli kedi neyi sever onu ne mutlu eder hic bilmiyirum daha yeni kendimi tanimaya caliama evresindeyim
Sahiden yazdiklariniz bana cok iyi geldi insallah dikkat edecegim bundan sonra
Sizin icinde attiginiz adimlarin hep devamını diliyorum
yaşadıklarımız benzer şeyler aslında. Annenannemin annemi döverek, hakaret ederken, 19 yaşında evlendirerek " tüm kötülüklerden" koruduğunu düşünerek, başına bela açmadan evlendirmesi ve akabinde annemin kendi gibi biriyle evlenmesi. Ozlerinde çok iyi insanlar ancak bizi de kısmen hatalarla yanlış büyüttüler. Çünkü kız çocuk demek dert demek onlar için. Saçımızı kestirmemiz bile sorundu, aranıyor gibi. Tek başımıza birsey yapamazdik , gidemezdik. Kız torun olduğumuz için, erkek torun daha kiymetli görüldü. Bize otur sus konuşma isteme, evden dışarı adım atma şeklinde emirler yagdirilirken başkasına gelince övgüler dizilirdi. Şunu anlatayım.. Kaşımı aldığımda lise bitiyordu. Çünkü eğer daha önce alsaydım insanlar benim o... Olduğumu düşünebilirdi. Giydiğim kıyafetler uyumsuz, çingene pazarından rastgele alınmış gibi, bana olmayan büyük gelen kıyafetler. Benim istemediğim secmedigim kıyafetler. Neyi sevdiğimi, neyi giymek istedigimi öğrendiğimde 22 falandım heralde. Ben şifon gömlek seviyorum. Saçımı kısa seviyorum. Düşün bunu anlamak için 22 sene geçmesi gerekti. Zaten bunu anlayana kadar önce insanlarla çatışmam gerekti. İnsanlar dediğim ailem ve yakın akrabalar. Hersey bir olay sonrasında ben ne yaptım da bana kızıyorlar demekle başlıyor. Neden? O anda kafa düşünmeye başlıyor.. Ben ne yaptım? E hatam yok ben biliyorum. O zaman hata ne ki? Saçını kestirmek mi? Dünyada herkes kestiriyor. O zaman dünyada herkes mi hata yapıyor? Ama kendi de berbere gidiyor? Ona neden kizilmiyor? Önceden saçını kestirince hata yapmış olmuyor da ben saçımı kestirince hata yapmış oluyorum? Sonra baş kaldırma başlıyor. Kızıyorlarsa kendimi ve yaptıklarımı savunmaya başladım. Ben utanılacak, ayiplanacak birsey yapmadım. Yapsam da bu benim hatamdir, beni ilgilendirir. İster maymuna dönerim ister prensese. Bu zihniyetle uğraşmak hiç kolay değildi. Ne kavgalar ne laflar ne küslükler. Dolu dolu yaşadık. O zama çocuk aklıyla hareket etmeye çalıştım çünkü etrafta bunu öğretecek kimse yoktu. Şimdiki aklım olsa uzmanla çalışıp ilerlemek belki daha az yıpratıcı olacaktı ama kısmet artık. O zamanlar psikologa gitmek deli demekti. Hala yapmam gerek, çözmem gereken kısımlar var. Tabiki cozecem. Ben bu dünyaya bir kez geliyorum. Bunu da beynini kullanmamaktan örümcek ağı kaplamis insanlara heba etmeye hiç niyetim yok.
