- 6 Mart 2024
- 9.431
- 8.050
- 28
-
- Konu Sahibi Lady Guinevere
- #41
herkesin tecrübesi bir değil. zaten evliliğimin bir çok kısmı çocuk sahibi olmaya calismakla gecti. hamile kalınca da sürekli gebeliği kaybetme korkusuyla yaşıyorum hala daha. yani gayet stresli geciyor gebeliğim. ailemden ve tanıdığım herkesten uzağım. ben zaten paikolojik sorunlarım var demedim.. çok güclü bir mental sağlığa sahibim zaten. kaldi ki öyle olmasam kendimle ilgili sikayetci olduğum seyleri de açık açık yazmazdım. hayatımda bir cok seye bahaneler üreterek uzaklaştığımı falan yazmışım yani. gayet bilincindeyim her seyin.Hamilelik stresi nasıl bişey bana da anlatabilir misiniz? Neyin stresini yaşıyorsunuz mesela?
Konu sahibinin modunun düşük olması için ne gibi nedenleri var sizce?
Ayrıca kusura bakmayın ama tüm gün 1 bardak bile yikayamacak durumda ise gitsin psikolojik destek alsın depresyon olabilir.
Değilse ki bence değil, diğer arkadaşa katılıyorum
ay beni anladığınız için cok sağ olun valla. benim derdim tam olarak bu. ben evlenip isten çıkarken 1-2 yıl dinlenmek çok iyi gelecek diye düsündüm. zaten biz hemen bebek istedik. o yüzden bebek olur 3 yıl onunla ilgilenirim o zamana kadar da batıya gider ise baslarım diye düsünüyordum.Ay canım seni çok iyi anlıyorum, bir çok kadın bu süreçlerden geçmiştir. Sudan çıkmış karada yaşamaya çalışan balık gibi oluyor insan evlenince. Hayatımızda bir çok şey değişiyor, alıştığımız düzenimiz, yıllarımızı geçirdiğimiz evimiz, yürüdüğümüz sokaklar , ailemizden ayrılmak... Bende üniden sonra hep çalıştım yaklaşık 7 yıl kadar sonra evlendim ve işimi bırakmak istemedim, hayatımda herşey değişecek bari işime devam edeyim daha kolay yeni hayatıma adapte olurum diye düşündüm. Özel bir kurumda çalışıyordum bazı şartlardan dolayı istifa ettim. Sonrası boşluğa düşmek gibi, sürekli çalışmayan arkadaşlarıma özenirdim ne güzel evde oturuyorsunuz diyordum o iş öyle değilmiş, yıllarını dışarıda geçirmiş biri için ev çok sıkıcıymış. Önce hobiler falan aramaya başladım, sonra baktım hala çok boş vaktim var yükseklisans yapayım bari dedim başladım , bu yaşımda hala öğrenci olmak iyi hissettiriyor :)) Ama arkadaşlar haklı çocuk senin bütün vaktini dolduracak ve bu tür endişelerin olmayacak ❤
evet en mantıklısı alese başlamak sanırım. gecmiste ales deneyimim var bu arada. 82 puan almistim ama hep ankarada yl yapmak istedim. evlenme arifesi olduğu için de öyle kaldı. inşallah bu defa güzel bir puan alırım da istediğim gibi ilerler her seyBence bu vakitleri hamileliğe de uygun olarak en iyi şekilde sınava çalışarak değerlendirebilirsin. Yl yapmak istiyormuşsun. ALES YDS çalış. 5 yıl geçerliliği var zaten. Ben de hamile olunca çok yoğun işimden istifa ettim ve ALES çalışmaya başladım. İyi oluyor.
Benim de en son puanım 82 idi. Bu puan ile Hacettepede yl kazandım. Ama YDS 98 falandı. Şimdi de doktora için yeniden hazırlanıyorum. 85 civarı alırsam iyi olacak bakalım.evet en mantıklısı alese başlamak sanırım. gecmiste ales deneyimim var bu arada. 82 puan almistim ama hep ankarada yl yapmak istedim. evlenme arifesi olduğu için de öyle kaldı. inşallah bu defa güzel bir puan alırım da istediğim gibi ilerler her sey
inşallah güzel ilerler her sey sizin için deBenim de en son puanım 82 idi. Bu puan ile Hacettepede yl kazandım. Ama YDS 98 falandı. Şimdi de doktora için yeniden hazırlanıyorum. 85 civarı alırsam iyi olacak bakalım.
öyle bir tavır var ki gidip sükür namazı kılacaktım esim bana yardımcı oluyor diye. ben babamın evinde de böyle gördüm, esim de kendi ailesinin evinde böyle gördü. hala daha kv gidince yemekleri kp ile birlikte hazırlarlar. ne var bunda yaniBazıları kıskançlıktan nasıl yorum yapacağını şaşırmış, eşi iş yapan kadın görünce hemen eleştirmeye başlıyorlar. Herkes evlenmek için evlenmiyor işte, bazıları kendisine değer veren erkekler ile evlenmeye dikkat ediyor.
Siz hep aktif olduğunuz için boşluğa düşmüşsünüz bide bulunduğunuz yerde sakin bir yer o yüzden bunalmanız normal. Canınızı boşuna sıkmayın zaten hedefleriniz var bunlara odaklanın adım adım gidin. Önce sağlıkla hamilelik sürecini geçirmeye bakın bu süreçte evde kaliteli vakit geçirin mesela film/dizi/belgesel serileri, mod yükseltici komediler, yukarıda bi üye atmış el işleri (el işi inanılmaz zihin boşaltır boyamada yapabilirsiniz) illa ev işi yemek değil kendinizle ilgilenin mod yükseldikçe bazı şeyler oturur. Geçiçi bi süreç tadını çıkartın, işte olur başka şehirde güzel başlagıçlarda olur siz bu anlarınıza bakın. Hamilelikte bu şımarıklık değil gelen depresyonun ayak sesleridir lohusalıkta başka bir şeye evrilebilir bu yüzden bırakın ev işi vs vs kendinizle ilgilenin.öyle bir tavır var ki gidip sükür namazı kılacaktım esim bana yardımcı oluyor diye. ben babamın evinde de böyle gördüm, esim de kendi ailesinin evinde böyle gördü. hala daha kv gidince yemekleri kp ile birlikte hazırlarlar. ne var bunda yani
İyide hayat bu böyle yaşıyoruz yani. Ayrıca gidip işe gireceksin kaç ay çalışacaksın ki boş hayaller bunlar .ilk evlendiğimde öyleydim. temizlik, yemek, kendimle ilgilenmek vs.. ama artık her gün aynı işleri hem de aynı sırayla yapıyor olmak beni bıktırdı.
evet artık öyle seylere yöneleceğim. inşallah güzelce su gebelik sürecini gecirsem sonra iyi olacakmısım gibi hissediyorumSiz hep aktif olduğunuz için boşluğa düşmüşsünüz bide bulunduğunuz yerde sakin bir yer o yüzden bunalmanız normal. Canınızı boşuna sıkmayın zaten hedefleriniz var bunlara odaklanın adım adım gidin. Önce sağlıkla hamilelik sürecini geçirmeye bakın bu süreçte evde kaliteli vakit geçirin mesela film/dizi/belgesel serileri, mod yükseltici komediler, yukarıda bi üye atmış el işleri (el işi inanılmaz zihin boşaltır boyamada yapabilirsiniz) illa ev işi yemek değil kendinizle ilgilenin mod yükseldikçe bazı şeyler oturur. Geçiçi bi süreç tadını çıkartın, işte olur başka şehirde güzel başlagıçlarda olur siz bu anlarınıza bakın. Hamilelikte bu şımarıklık değil gelen depresyonun ayak sesleridir lohusalıkta başka bir şeye evrilebilir bu yüzden bırakın ev işi vs vs kendinizle ilgilenin.
Ben kendi işim dışında hamilelere danışmanlık veriyodum daha geçen seneye kadar, senin gibi olan o kadar insan varki hormonlarda etkili kesinlikle. Lohusa depresyonu yaşamamak adına kendini mutlu pozitif hissetmen önemli, asıl psikolojini zorlayacak olan dönem o zaman ve eş desteği çok önemli. Her duygunu eşinle paylaş bırak iş güç kalsın amaanevet artık öyle seylere yöneleceğim. inşallah güzelce su gebelik sürecini gecirsem sonra iyi olacakmısım gibi hissediyorum
valla haklısınız su an önemli olan işler değil. çok tesekkür ederim anlayısınız ve desteğiniz içinBen kendi işim dışında hamilelere danışmanlık veriyodum daha geçen seneye kadar, senin gibi olan o kadar insan varki hormonlarda etkili kesinlikle. Lohusa depresyonu yaşamamak adına kendini mutlu pozitif hissetmen önemli, asıl psikolojini zorlayacak olan dönem o zaman ve eş desteği çok önemli. Her duygunu eşinle paylaş bırak iş güç kalsın amaan
Resmen yasadiklarim gözümün önünden akıp gitti. Beni anlatmissiniz sanki. Şuan aynı hisleri bende yaşıyorum ve bende hamileyim..Kızlar iyi günleer..
Sizle uzuuun uzuun dertleşmek istedim
Bu aralar kendimi depresyonda hissediyorum. Aslında evlendiğim zamandan beri kendimi işe yaramaz hissediyorum ama bir yıl içinde sanırım bir şekilde geçirmişim günleri.
Evlenmeden önceki hayatım çok aktifti. Üniversite biter bitmez zaten öğretmenlik yapmaya başladım. Yaz aylarında da otel yöneticiliği yapıyordum. Hiç boş vaktim yoktu ve işimde ve hayatımda yetkim olmadı hoşuma gidiyordu. Sürekli şikayet etsem de sorumluluklarım olması ne değerliymiş simdi anlıyorum.
Evlenmeden önce esim hep Hakkariye gelmek istiyordu zaten. Ben de kpss hazırlanıp ben de oraya atanırım vs diye düsünüp okay dedim. (Bir yıl öncesinde yine sınava girmiştim fakat 150 kişi vardı kontenjanla aramda mülakat sonrası.) Ama planımızda olmayan sekilde gercekleşti bir çok sey. Düğün erken yapıldı (benim beklediğimden erken) Düğünümden 3 ay sonra sınav vardı. İstediğim gibi hazırlanamadım. Esim hep cok destek oldu hatta uzakta olmasına rağmen düğünün tüm her seyiyle o ilgilendi. Ben o dönem hep otelde çalışıp hem kpss çalışmaya çalıştım. Ama içten içe de devlet memurluğu kendimi bildim bileli istediğim bir sey değildi. Sanırım o yüzden çalışmamama sürekli kılıf uydurmaya çalışıyorum. Neyse sınava girdim ve esimin ailesi, esim, kendi ailem çok umutlandı. Önceki sene kontenjana yakın olduğum için hepsi umutlandı ama ben içten içe sanırım olmamasını istedimSonrasında olanlar malum zaten. Kontenjanlar hem çok gec açıklandı hem de komik rakamlar alındı. Ben önceki yılki sıralamama göre cok daha iyi olmama rağmen kontenjana yaklaşamadım bile. Esim de etrafımdaki insanlar da hemen kapattılar muhabbeti yani üzerime gelmediler bu konuda.
Gecen yaz da bu yaz da eski iş yerim beni çağırdı hatta çok yüksek bir maaş teklif ettiler. Ama esimi burada yaknız bırakıp gitmek istemiyorum. Esim kararı bana bırakıyor ama esimden 1 haftadan fazla ayrı olunca bildiğiniz her gün ağlayıp zırlıyorum. Gergin ve mutsuz oluyorum. Bir de su an hamileyim. Çalıştığım iş de yoğun bir işti. Günün %80i ayakta geciyor.
Bir ara yurt dısı bir sirkette çağrı merkezi işi vardı gündemde. Maas, calisma saatleri iyiydi ama 1 ay dönüş bekledikten sonra benim içerisinde olacağım projenin durdurulduğunu söylediler.
Su an eve maddi olarak hiçbir katkım yok. Yine sürekli kendimce birikim vs yapıyorum bebek geldiğinde esime çok yük olmasın diye. Bu arada esimin maası iyi, kötü değil. Ama maaşın %70i falan borclara gidiyor. Evliliğimizin ilk yılı deli danalar gibi çok açıldık sebebini hala çözemedimSu an esime yardım etmek için ama daha da önemlisi kendimi bir halta yarar hissedebilmek için sürekli bir seyler araştırıyorum ama yok. Esim bile artık sürekli kendi kendini değersizleştiriyorsun, isteyip de yapamicağın hiçbir sey yok vs diyor. Sürekli sen iyi ol, bebek sağlıkla dünyaya gelsin ben senden başka bir sey beklemiyorum diyor. Ama bana göre bu hayat uygun değil. Evlendiğim ilk günden beri buradaki okullara vs başvurmak istedim ama esim istemedi. Sürekli batıya gidince istediğin yerde çalışırsın burada içim rahat etmez diyor. Ama ben artık b*k gibi hissediyorum kendimi. Herkes hamilelikte bebekle ilgili olursun, kafan dağılır vs diyor. Her önüne gelen kitap oku, yemek yap valtini gecir falan diyip duruyor. Ama benim derdim zaten zamanın gecmesi ve benim olduğum yerde sayıyor olmam.
Batıya gittiğimde zaten yüksek lisans yapma planım var ama burda 1 yıl daha ne yapicam hiç bilmiyorum. Kendime bile iyi gelmiyorken esime ve bebeğime ne faydam olacak?
(Cok depresif yazmısımNormalde çok neseli biriyim bu arada şaapmayın yani kendimi öldürmem ama son günlerde sanırım çok bunaldım)
Sizi çok seviyorum bu arada. Bu siteyi kesfettiğimden beri kaç kez günüm sizin sayenizde güzelleşti
Hiç üzülecek bir olay değil. En azından bir aileniz var. Sizi seven bir eş bir çocuk. Zaten çocukla çalışmak zor olurKızlar iyi günleer..
Sizle uzuuun uzuun dertleşmek istedim
Bu aralar kendimi depresyonda hissediyorum. Aslında evlendiğim zamandan beri kendimi işe yaramaz hissediyorum ama bir yıl içinde sanırım bir şekilde geçirmişim günleri.
Evlenmeden önceki hayatım çok aktifti. Üniversite biter bitmez zaten öğretmenlik yapmaya başladım. Yaz aylarında da otel yöneticiliği yapıyordum. Hiç boş vaktim yoktu ve işimde ve hayatımda yetkim olmadı hoşuma gidiyordu. Sürekli şikayet etsem de sorumluluklarım olması ne değerliymiş simdi anlıyorum.
Evlenmeden önce esim hep Hakkariye gelmek istiyordu zaten. Ben de kpss hazırlanıp ben de oraya atanırım vs diye düsünüp okay dedim. (Bir yıl öncesinde yine sınava girmiştim fakat 150 kişi vardı kontenjanla aramda mülakat sonrası.) Ama planımızda olmayan sekilde gercekleşti bir çok sey. Düğün erken yapıldı (benim beklediğimden erken) Düğünümden 3 ay sonra sınav vardı. İstediğim gibi hazırlanamadım. Esim hep cok destek oldu hatta uzakta olmasına rağmen düğünün tüm her seyiyle o ilgilendi. Ben o dönem hep otelde çalışıp hem kpss çalışmaya çalıştım. Ama içten içe de devlet memurluğu kendimi bildim bileli istediğim bir sey değildi. Sanırım o yüzden çalışmamama sürekli kılıf uydurmaya çalışıyorum. Neyse sınava girdim ve esimin ailesi, esim, kendi ailem çok umutlandı. Önceki sene kontenjana yakın olduğum için hepsi umutlandı ama ben içten içe sanırım olmamasını istedimSonrasında olanlar malum zaten. Kontenjanlar hem çok gec açıklandı hem de komik rakamlar alındı. Ben önceki yılki sıralamama göre cok daha iyi olmama rağmen kontenjana yaklaşamadım bile. Esim de etrafımdaki insanlar da hemen kapattılar muhabbeti yani üzerime gelmediler bu konuda.
Gecen yaz da bu yaz da eski iş yerim beni çağırdı hatta çok yüksek bir maaş teklif ettiler. Ama esimi burada yaknız bırakıp gitmek istemiyorum. Esim kararı bana bırakıyor ama esimden 1 haftadan fazla ayrı olunca bildiğiniz her gün ağlayıp zırlıyorum. Gergin ve mutsuz oluyorum. Bir de su an hamileyim. Çalıştığım iş de yoğun bir işti. Günün %80i ayakta geciyor.
Bir ara yurt dısı bir sirkette çağrı merkezi işi vardı gündemde. Maas, calisma saatleri iyiydi ama 1 ay dönüş bekledikten sonra benim içerisinde olacağım projenin durdurulduğunu söylediler.
Su an eve maddi olarak hiçbir katkım yok. Yine sürekli kendimce birikim vs yapıyorum bebek geldiğinde esime çok yük olmasın diye. Bu arada esimin maası iyi, kötü değil. Ama maaşın %70i falan borclara gidiyor. Evliliğimizin ilk yılı deli danalar gibi çok açıldık sebebini hala çözemedimSu an esime yardım etmek için ama daha da önemlisi kendimi bir halta yarar hissedebilmek için sürekli bir seyler araştırıyorum ama yok. Esim bile artık sürekli kendi kendini değersizleştiriyorsun, isteyip de yapamicağın hiçbir sey yok vs diyor. Sürekli sen iyi ol, bebek sağlıkla dünyaya gelsin ben senden başka bir sey beklemiyorum diyor. Ama bana göre bu hayat uygun değil. Evlendiğim ilk günden beri buradaki okullara vs başvurmak istedim ama esim istemedi. Sürekli batıya gidince istediğin yerde çalışırsın burada içim rahat etmez diyor. Ama ben artık b*k gibi hissediyorum kendimi. Herkes hamilelikte bebekle ilgili olursun, kafan dağılır vs diyor. Her önüne gelen kitap oku, yemek yap valtini gecir falan diyip duruyor. Ama benim derdim zaten zamanın gecmesi ve benim olduğum yerde sayıyor olmam.
Batıya gittiğimde zaten yüksek lisans yapma planım var ama burda 1 yıl daha ne yapicam hiç bilmiyorum. Kendime bile iyi gelmiyorken esime ve bebeğime ne faydam olacak?
(Cok depresif yazmısımNormalde çok neseli biriyim bu arada şaapmayın yani kendimi öldürmem ama son günlerde sanırım çok bunaldım)
Sizi çok seviyorum bu arada. Bu siteyi kesfettiğimden beri kaç kez günüm sizin sayenizde güzelleşti
zor zamanlar valla. kafamı saçma sapan seylerle dolduruyorum bütün gün. sonra da hep kötü seyler olacak falan sanıyorum. kafamı dağıtmam, bir seylere odaklanmam lazım. deniyorum bakalımResmen yasadiklarim gözümün önünden akıp gitti. Beni anlatmissiniz sanki. Şuan aynı hisleri bende yaşıyorum ve bende hamileyim..
cok sükür zaten. evet biliyorum çocukla zaten çalışmak istemiyorum ama simdi cocuk gelene kadar bir seylere odaklanabilsem iyi olurduHiç üzülecek bir olay değil. En azından bir aileniz var. Sizi seven bir eş bir çocuk. Zaten çocukla çalışmak zor olur