Kendimi yetersiz ve çok kötü hissediyorum

Rosalind Franklin

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
17 Temmuz 2018
4.055
18.824
208
Herkese merhaba, bende bir sorun var ama ne olduğunu anlayamıyorum. Uzun olacak yazdıklarım.
Birkaç ay önce doktora için yurtdışına taşındım, bu süreç sandığımdan daha travmatik oldu benim için ailemi çok özlüyorum ve inanılmaz kültür farkı olan bir toplumun içindeyim, bunun üstüne sevgilim benden sonra gelecekken arkamdan iş çevirip gelmemeye karar vermiş bütün başvurularını iptal etmiş ve bütün arkadaşlarına Beren' e söylemeyin diye tembihlemiş, ben bunu şans eseri öğrendim ve yine beni salak yerine koymaya çalıştı ben de iletişimi tamamen kestim. Bu da ikinci travma oldu benim için çünkü içten içe onun yanıma gelmesinin hayatımı kolaylaştıracağına inanmışım sanırım. Burada ben doktora için çalışma alanımı değiştirdim ve birçok şeyi sıfırdan öğreniyorum bu da bana ekstra bir stres yükü yüklüyor.

Bütün bunların sonucunda ben anksiyete seviyemi kontrol edemiyorum ve daha önce yapmadığım hatalar yapmaya başladım. Ben buraya gerçekten çok iyi bir özgeçmiş ile geldim ve şu an benden beklenti çok yüksek olduğu için karşılayamıyorum beklentileri, hayal kırıklığı yaşıyorlar. Bu da bana baskı ile geri dönüyor. Kendimi de çok suçluyorum çünkü ben hep çok başarılı bir eğitim ve iş hayatı geçirdim ilk defa kendimi işe yaramaz, başarısız ve yetersiz hissediyorum.

Tek başımayken değil ama beni eğiten kişilerden biri yanımdayken gerçekten daha önce hiç yapmadığım ve çok basit hatalar yapıyorum. Bir anda çok stres yaşıyorum, mükemmel olsun istiyorum ama tam tersi oluyor. Çabaladıkça daha çok batıyorum. Hatalarım çok basit şeyler mesela bir makinenin düğmesine basmayı unutmuştum sonra fark ettim ve yanımda eğitmenim olduğu için olayı çok büyüttü çalışma grubundaki herkese anlatmış. Böyle ufak hatalarım kınandığı ve herkese anlatıldığı için ben artık bir iş yaparken yanımda biri varsa çok geriliyorum ve gerçekten hiç yapmadığım hatalar yapıyorum. Mesela bugün bir isimlendirme yazım hatası yapmışım ama fark ettim ve düzeltirken eğitmenim gördü geldi kızdı 'İlk başta yanlış yapmayacaktın, şimdi düzeltmenin bir anlamı yok' dedi. Ayrıldı benden hemen diğerlerine anlatmaya başladı. Ben gerçekten artık kendimi çok yetersiz hissediyorum, anksiyete seviyem o kadar yüksek ki nasıl olsa yanlış yapacağım diye hiçbir şey yapmak istemiyorum. Bu defa da sen yapmak istemiyorsun diye azarlanıyorum.

Hiç yapmadığım bir çalışmayı elime verip, hadi yap diyorlar, yanımda duruyorlar en ufak bir yanlış yapsam çok tepki gösteriliyor 'Biz bir şey öğretmek zorunda değiliz sen tek seferde ve hatasız yapmak zorundasın' Sürekli bu cümleyi duyuyorum. Ve hemen diğer kişilere yaptığım hatalar söyleniyor ve hiç alakasız kişi bana aaa bunu mu yanlış yaptın diye geliyor. Gerçekten artık yanımda biri varken çalışamıyorum. Bu şekilde günlük hayatıma devam edemiyorum.

Doktorayı bırakmaya karar verdim ama burslu olduğum için geri ödeme durumum olup olmayacağını netleştiremedim henüz. Netleştirdiğim an bırakacağım.
Anksiyete ataklarım ile başa çıkamadığım için terapi görmeye başladım. Başka ne yapacağımı bilemiyorum şu an buradan gitmek istiyorum sadece.
 
Radikal kararlar verirken kişi kendini iyi tanımalı bence.
Yurtdışına çıkan herkesin az çok zorlanacağı belli ama bırakma noktasına geldiğinize göre size uygun değilmiş demek ki.
Maalesef iş/eğitim hayatında yüksek egolu,ters karakterde bir çok insanla karşılaşıyoruz ve onlarla çalışmaya alışıyoruz,alışmak zorundayız...
 
Bana sizden çok etrafınızdakiler garip geldi. Bu kadar kolay aşağı çekilmeyi kabullenmeyin.bulundupunız okulda psikolog varsa muhakkak gidin. Yoksa da kendi kendinize telkinler yaparak, sakinleştirerek çıkın. Kolay değil ama bu kadar çabayı emeği ziyan etmeyin. Yanlış yapın problem değil. Bilim dünyasında da çakallar var demek ki. Sevgilinizin gerçek yüzünü görmüşsünüz daha iyi orayı hele hiç takmayın. Bilemedim ama ülke bu durumdayken parlak olan geleceğinizi ziyan etmeyin. O insanlar inanın burada da var. Bence kendinize bir zaman tanıyın alıştıkça öğrendikçe yanlılarınız azalıcak. Çok karışık yazdım aceleden. Sadece değerli olduğunuzu ve bu işin üstesinden gelebileceğinizi bilin. Bir sene sonra yine aynı düşüncede olursanız o zaman yine değerlendirirsiniz. Hiç birşey kaybetmiş olmazsınız.
 
Bence yurt dışında yaşamayı hep erkek arkadaşınızla hayal etmişsiniz gerçekleşmeyince hayal kırıklığı yaşıyorsunuz.İlk başta kendinize yanlız olduğunuzu inandırın ve bence bırakmayın eğitimininizi gittiği yere kadar gitsin.Bende yurt dışına 4 ay önce yerleştim evlilik nedeniyle işimi gücümü bırakıp geldim ilk zamanları zor oldu ama yavaş yavaş alışmaya başladım.Geri döndüğünüzde daha mutlu olacaksınız dönün ama bu seferde pişmanlık yaşamayacağınızdan emin olun
 
Bence bırakma hemen yenik düşme biraz daha dayan henuz çok yeni düzenin ilkler hep zordur o senin arkandan is çeviren şahsiyeti bozuk beyefendiyede pes edip geri dönmüş gibi görünme tabiki öncelik sensin senin ruh halin ama belkide biraz dayansan donmedigine sevineceksin iyi düşün derim . Sağlıcakla kal.
 

Bu benim de kendimi çok sorguladığım bir konu inanın.
Benim ilk yurtdışı çıkışım değil, dil okulu, erasmus, staj, birçok defa eğitim / iş alanında yurtdışına çıktım. Farklı farklı ülkelerdi hepsi.
İlk defa bu ülkede bu sorunları yaşadım. Olumlu tecrübelerim olduğu için tereddüt etmemiştim gelirken.
 
Doğrudur.
Sağlık olsun.
İnşallah bir an önce normal düzene dönersiniz.
 
Geçmiş olsun ,güçlü olmaya çalış ve eğitimini tamamla bence .
Yaşadığın hayal kırıklığı kendini kötü hissetmene sebep olmuş .

İnanın güçlü duruyorum dışarıdan.
Ama içten içe çabaladıkça bu kadar basit hatalara devam etmek benim kendimi sorgulamama sebep oluyor, özgüvenimi etkiliyor.
 
Klasik olucak ama bes yıl sonra o doktora ile nerede olacagını düşünüp hırslanmalısın
Evet yurtdısı zor ama sık dişini yerinde olmak isteyen bi dünya insan var çok iyi yerlere şartlara gelebilirsin
 
bikaç ay pes etmek için bence çok erken. siz yaptığınız hataların yapılabilir ve normal olduğunu düşünüyorsanız biraz kulaklarınızı tıkayın ve dayanın derim.
 

Şu an ben terapi görüyorum. Çünkü baş edemiyorum artık tek başıma.
Ben de yanlış yapmayı severdim açıkçası çünkü bir hata yaptığınızda kafanıza kazınır ve bir daha tekrarlamazsınız.
Buradaki insanları anlatamıyorum o kadar garip ki resmen benim yaptığım en küçük bir yanlış dedikodu konusu oluyor, ben çok alakasız insanlardan duyuyorum.
Bir şey öğretmek değil açığımı arayıp yüzüme vurmak için başımda bekliyorlar. Baskı altında çalışamıyorum ben de çok saçma bir döngüye girdim.
 
Yaşadıklarınızın ne kadar zor olduğunu en iyi siz bilirsiniz, biz fikir yürütebiliriz sadece. Ama eminim kolay değildir. Şöyle yapsanız, üçüncü bir gözden baksanız hayatınıza. Birçok insanın hayal ettiği bir şey yaşıyorsunuz. Birçok insanı geçin, kendiniz kim bilir ne kadar hayalini kurdunuz burada olmanın. Lisans döneminizi vs hatırlayın. Kolay mı elde ettiniz bu başarıyı?
Başarısız olacağınız düşüncesi zihninizin size bir oyunu. Biraz sakinleşin, kafanızı dağıtacak 1-2 aktivite yapın. Açıp film izlemek mi olur, oyun oynamak mı olur, çıkıp bir yerlerde sessizce kitap okumak mı siz bilirsiniz. En güzeli bir psikologa gidin. Hemen pes etmeyin çünkü bunu başardığınızda hayatınız çok daha güzel olabilir.
Ama diyorsanız ki elimden geleni yaptım, hala kötüyüm devam edebilecek halim yok. O zaman geri dönün ve diğer seçenekleri değerlendirin. Nerede, nasıl mutluysanız o.
 
ben olsam direnirdim, oraya gittiyseniz ve size güvenildiyse demek ki yapabileceğiniz şeyler.. insan hata yapmak istemedikçe hata yapıyor.. bir sakin olun, kendinize güvenin, nefes alın..
 


++++++
Benim de PhDm yurtdisi, agyet kasinti ve burokratik bir ulke ama soyle tavirlarla karsilasmadim.
Biz bunu sana ogretmicez, sen 1 kerede ogreniceksin, hatasiz yapicaksin, ben de basinda dikilip yapicak misin diye kontrol edicem seklinde bir calismayi ne ishayatimda ne akademide duydumBu nedir yahuuu
 

Evet erkek arkadaşımın gelmesini isterdim öyle hayal etmiştik ama ben zaten ondan bağımsız başvurularımı yapmıştım.
O kendisi arkamdan gelmeye karar verdi. Sonra vazgeçmiş. Beni oyalıyordu hep işlemleri hallediyorum diye.
 
Doktora hocani degistirmelisin. Yapilanlar en ufak seyde kendini yetersiz gornene sebep olmus. Daha ılımli insanlar var. Hocani kesinlikle degistirmelidin. Ancak doktorayi birakma. Sen yetersiz degilsin. Insan hep hata yapmayim dediginde cok hata yapar. Uzerindeki su stresi atmalisin once. O da bu kisiyle olmaz. Anladigim kadariyla bu hocan seni geriyor.
 

Bu ne bicim bir PhD anlamadim ki??? Tavirlar cok acaip hangi ulke burasi?

Bir de ablacim niye alan degistirdin ki? Bildigin alanda daha rahat olursun.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…