Merhaba. 2 gündür çok düşünüyorum ve içim çok sıkılıyor. Gayet güzel bir evliliğim vardı. Geçen sene iş ile ilgili bir konuda tartıştık, büyüdü büyüdü. Tam da taşınma ve tadilat işleri yüzünden bunaldığımız bir zamandı. Sevmiyorum artık, zaten son 1 yıl seviyormuş gibi numara yapıyordum, çocuk için evliliği devam ettiriyordum dedi. Peki dedim, protokolü hemen yazıp imzalattım, boşandık. Aradan 1 yıl geçti. Sonrasında ve öncesinde bir sürü şey. Uzun olmasın diye yazmıyorum.
Boşandıktan bir süre sonra eve gelip gitmeye başladı. Çat kapı baskınlar. Yine beraber çalışalım dedi, maddi olarak yanındayım dedi, zart dedi zurt dedi. Bi yandan gezdi bi yandan hayatıma müdahale etti. Önünü kestim, eve almadım. Sonrası tehdit, hakaret, "velayet davası açarım" lar. "Çocuğa bakmıyorsun, sevgililerinle geziyorsun" lar. Annemle iletişimini kesmemeye çalıştı. Hala anne diyor. 6 ay önce istemediğim halde bana araba aldı. İş konusunda bazı yardımları oluyor. Annesi ve ablası bana gelip gitmeye, aramaya devam ediyordu. Tepem attığı bi gün msj attım ablasına, eski günleri unutup kendime yeni bi hayat kurmaya çalışıyorum, beni arayıp sormayın dedim. Artık aramıyorlar, gelmiyorlar.
Neyse şimdi sakinleştik. Perşembe günü aradı, bi iş teklif etti. Şaşırdım, tek başına yapabileceği bir işi neden bana yönlendirdi diye. Paranın yüzü sıcaktır, kabul ettim. Vicdan yapıyor bence. Hiç kendimi kandırmak istemiyorum. Sevseydi dönerdi, sevseydi gitmezdi. Şimdi ben işi kabul etmeme rağmen sana ihtiyacım yok mu desem? Yoksa ben parama mı bakarım desem? Acaba puzzle parçalarını birleştiremedim mi? Barışmak için adımlar attı da ben mi anlamadım diye de düşünmüyor değilim.