Kızlar size hikayemdrn bahsetmek içimi dökmek istiyorum yoksa patlamak üzereyim. Ben eşimle 3 yıllık ilişkimizden sonra seçerek evlendim. Uzak şehirlerdeydik bu yüzden eşimin ailesi biraz sıkıntı çıkarmıştı. Kayınvalidem memlekette kız mı yok diye eşime biraz diretmişti. ( kendisi uzun boylu beyaz tenli balık etli bi gelin istiyordu bende tam tersi zayıf esmer kısa biriydim dış görünüşüme kadar eleştirmişti tabi bunları ben aileden başka birinden duydum. ) sonra evlendim herşeyi unuttum aramız düzeldi 3aylık evliyken eşimin ailesi bize geldi bir ay kaldılar yavaltanu torun baskısına başladılar çok bunalmıştım ama görseniz öulr de iyi hizmet ettim ki. Sabah kahvaltı öğlen çay pasta börek tatlı akşam yemek yine çay tatlı meyve derken bildiğiniz mutfak ve oturma odasında koşturarark geçti o günler kayınvalidem yaşlı biri biçok hastalığı var ilaçlarını bile eşimle kendim içirdim. Sonra zaman geçti hamile kaldım. Erkek bebek çok istediler kız olabilir diyince olsun dediler. Üzüldüm olsun demek sanki neyse artık yapacak bişey yok der gibiydi. Sonra doğum yaptım annem geldi çalıştığı için fazla kalamadı annem gider gitmez kayınvalidemm geldi. Bu arada ben sezeryan olmuş ve hastane de 3 gün yatmıştım. Gebelik ve doğum serüvenim bazı hastalıklar dolayısıyla çok ağır geçmişti. Belki herkes sezeryan oluyor diyeceksiniz ama ben resmen hastanenin sorumsuzluğu yüzünden ölümlerden döndüm uyanmam 6 saat sürmüştü. Bu konulara da pek girmeyeceğim. İlk 16 gün şiddetli göğüs yarası çektim bebeğimi resmen bağıra çağıra ağlayarak emzirdim resmen kanıyordu göğüslerim o yüzden lohusalığım aşırı stresliydi. Bebeğim çok ufak doğmuştu. Herşey kayınvalidem gelince daha zor oldu. Kadın yaşlı bana hiç bir desteği olmadı. Evde resmen koşarak iş yapıyordum yetişsin diye. Yemek yapmasam açım diyordu. Ama kendi yapmıyordu. Eşim içten geldiğinde aç kaldığını ima ediyordu hastayım falan diyordu. Ama o işteyken sürekli mutfağa gidip bişey yiyordu yaptığım yemekler akşama zor yetiyordu. Çok yıpranmıştım döke saça yiyen biriydi her yer ekmek yemek oluyordu her gün süpürmek zorundaydım. Dikişlerim de hala çok ağrıyordu. Haftada 5 kilo vermiştim. Ziyarete gelen komşular resmen çökmüşsün diyordu. Geceleri bebeğim uyutmuyordu gündüzleri kayınvalidem . ne zaman biraz kestirsem eşimin işten geleceğini söyleyip kalk yemek yap diyip uyandırıyordu beni.öyle yorgundum ki.kendisi gündüz ben iş yaparken hep uyurdu. Bebeğime bi kere memesini vermiş ben görmedim kardeşim görünce bana söyledi biraz soğuk davrandım ama içten içe sinir olmuştum. Sonra bi gün yine aynı şeyi yaptı bu kez sadece biraz sesimi yükseltip anne bu yaptığın iş mi dedim bebeğimi alıp odaya geçtim. Akşam sofrada eşime karın beni bugün öldürecekti bana bağırdı öyle kötü baktı ki çok korktum dedi. Sustum. Eşime her gün beni şikayet etti benimle ilgilenmiyor beni banyo da yıkamıyor yanımda oturmuyor kendini odaya kapatıyor falan dedi eşimde biraz yanıda otur bişey olmaz diyordu.ben çok yorgundum eşimle çok tartıştık. Artık annesine tavır koydum mecbur kalmadıkça muhatap olmadım. Bebeğim zayıftı ve çok gazlıyıdı gazından gece gündüz ağlardı. Kayınvalidem sürekli sağı solu arayıp bebek açlıktan ağlıyor sütü yetmiyor diyordu tabi bende bunları duyup sinir oluyordum ama hep sustum. Onun aradığı kişilerde beni arayıp açtır mama yap muhallebi yap falan dediler bebeğim iki aylık bile değildi. Yine sustum çünkü bişey desem hemen hasta gibi yapıp kendini hastaneye atıyordu. Bi gün herşeye susmama rağmen benim yüzünden hastalanmış gibi hastaneye götürdü kendini dönüşte ve girer girmez çantasını bırakıp tuvalete girdi o sırada ben bebeği emzirmeye başladım yan odaya geçti vay efendim bi gelip doktor ne dedii diye sormuyo başladı söylenmeye ben tabi ağlaya ağlaya emzirdim eşim geldi git yanına bir sor dedi. Bende tuvalete girdi çıkınca soracaktım bağırmaua başladı şimdi zorla sorar gibi nasıl gideyim yanına dedim. Her gün böyle geçiyordu bi an önce gitsin istiyorudm ama gitmiyordu yanımda tam 3 buçuk ay kaldı ama hep eşimle benim aramda tartışma çıkardı. Hatta bi kere eşimle konuşmalarını duydum. eşime beni beğenmediğini söylüyordu. Ben esmermişim pek güzel değilmişim. O sırada hamile bi Komşum vardı sarışın güzel bi kız eşime onu övüyordu.eşim annesine o gün çok kızdı benim eşimin nesi var senin bu yaptığın çok ayıp falan dedi.biraz tartıştılar eşim beni savundu hep her konuda yanımda oldu. Ama ben ben konuşmaları da duymamış gibi yapıp sessizce ağladım. Daha bebeğim bir aylıktı ve ben her gün ağlıyordum perişandım çökmüştüm herşeyi içime atıyordum. Kayınvalidem bana artık tavır almıştı yüzüme bakmıyordu. Eşim son konuştuklarını duyduğumu bilmiyordu. Gel annemin yanına otur o yaşlı falan dedi ama ben çok soğumuştum yüzünü bile görmek istemiyordum eşimle tartışmıştık o benim annem aranızda seçim yapamam eğer yanına gitmezsen kırkın çıkar çıkma seni boşarım dedi yıkıldım ağladım gözlerim kan çanağı gidip yanlarına oturdum.ilk kez bu kadar kötü tartışmıştık. Ama kayınvalidem geleli eşim hep aramızda kaldı onunda psikolojisi bozuldu. Benimde tabi. Ben hep içimi eşime kusmaya başladım. Annesini sevmediğimi bana yaptıklarımı sürekli eşimin başına kaktım ama gerçekten çok yıpranmış bitmiştim. O günlerden bana aşırı bir sinir kaldı. Unutamıyorum ve kayınvalidemi sevmiyorum hatta ondan Nefret ediyorum telefonda bile sesini duysam kötü oluyorum. Ama elimde değil sizce ben haksız mıyım yada ne yapayım?? Nasıl Seveyim tekrar?? Yada sevebilir miyim?