Konu sahibi arkadaşım sen sakın alınma, lafım sana değil..
Karnımdaki bebeğimin erkek olduğunu öğrendiğimden beri içimde bir sıkıntı var ki, tarifsiz..
Şimdi bana zırdeli demeyin de, bakın ben şöyle düşünüyorum..
Bir kızım var, Allah ömür verir evlilğini görürsem eğer, damadım mendebur herifin teki bile olsa (ki Rabbim öylesini yazmasın), hiç yoktan starbucks'da buluşur gene buluşur görürüm kızımı. Alo desem kopar gelir, gerekirse kocasının gönlünü yapar beni çağırır, ben iyi olduğum sürece yavrumla aramda damattan veya evlilikten ötürü sınır olmaz gibime geliyor..
Ama oğlan farklı.. Evlenene kadar benim, evlendikten sonra görüş günleri belirleyeceğiz ancak. Misal ben oğlumla başbaşa yarım saat sohbet edemiycem. O bana yalnız gelse gelin diyecek "vay efendim, anana bensiz gittin de beni mi çekiştirdin".. Ne münasebet, evlenene kadar bizim konumuz sen miydin, bekarken yıllarca ne görüştüysek onu görüşcem, sohbet etcem yavrumla.
Ben oğluma gitsem, gelinden resmen müsade alıcam, aman surat yaptı mı, 10 gün önce gitmiştim en son, bi daha gitsem bozulur mu vs..
Ben gidicem, sonra bekliycem ki onlar gelsin bana, ki benim tekrar kapılarını çalmaya yüzüm olsun.. Gelmezlerse kuş gibi bekliycem oğlumu camda..
Herşeyi bırak gün içinde ana-oğulun telefonla görüşmesine bozulan, hesap soran gelinler var..
Oğluma gitsem mecburen gelin hep yanımızda olucak, belki bi özel bişey söyliycem oğluma..
Ama kızımla başbaşa kalabiliriz, mutfakta çay koyarken bile kızımı öpüp koklarım, ama oğlumu nasıl koklıycam evlendikten sonra..
Böyle işte..
