- 27 Eylül 2014
- 1.578
- 5.196
- 38
-
- Konu Sahibi kkelebeketkisi
- #601
Hmmm bayağı yazılmış sayfalarca okumadım yorumları , dayanamadım direkt yazmak istedim.Merhaba kızlar...2 gündür ağlamaktan helak oldum. Psikolojim bozuldu.
27 aylık oğlum var. 18 aydırda çalışıyorum. Bu zamana kadar kv dem evladıma baktı. Çoğu zaman geldi benden iyi baktı. Aramız o kadar iyiydi ki bu zamana kadar 3 yıllık evliyim asla saygıda kusur etmemişimdir...
Önceden konuşulan; Ekim ayı gibi uzaktaki yeni evlerine taşınacaklar, bizde ekimde 2.5 yaşında olacak oğlumla başımızın çaresine bakacaktık...Ekim ayı için kreş fikri vardı aklımda.
Dün bana birden dedi ki; 10 gün sonra köye gidiyoruz yiğiti kreşe mi başlatacaksın, binadaki komşuna mı vereceksin ayarla......
Köye gitme sebepleride kayınpederim kesinlikle KEYFİ bir şekilde (asla ihtiyaçları yok, durumları iyi) biber ekmiş, kayısı lar varmış...salça yapılacakmış falan filan. El kadar bebeği bırakıp köye gidecekmiş. Oğlum daha tam anlamıyla konuşamıyor. Cümleleri yarım yarım. Kime versem başına bişey gelse, mesela kreş te dövseler yavrumu daha şikayet edemezki bebeğim. Gözüm hep arkada kalır....
Bende bu biber lafını duyunca dedim ki biber mi önemli çocuk mu dedim. Yok dedi biberler ziyan olmasın falanda filanda.
Sonra eşim dedi ben bakarım yiğite...eşimde romatizma hastası her daim hiç geçmeyen şiddetli ağrıları var. Annesinde bunu biliyor ve oğulcuğunun bakamayacağını söylüyor. Yok şu baksın bu baksın. Kafasındaki planlar; biri çürüyünce diğerini ortaya atmak için sıra sıra....Bende dedim ki madem biliyorsunuz eşimin çocuğa bakamayacağını o zaman sizde bakıvereceksiniz ....bu çocuğun bir tek evebeyni ben değilim. Bakımından bir tek ben sorumlu değilim. Durumlar böyle . Eşimde diyor annem yaşlandı çocuk mu baksın bu saatten sonra (yaş 60). Ben de dedim ne babaanneler var okul çağına kadar bakıyor ...sonra sında da bakıyor hatta.
Sizlere sorum:
İçimi yiyip bitiriyor, kayınvalideme ayıp mı etmişim? Kalbim çoook kırık. Torununu göstermeyen gelin tipinden olmak geliyor içimden.
Sizler ne düşünüyorsunuz bu konu hakkında?
Not: Sağlıkçıyım, haftanın '3 GÜNÜ 15 er saat' çalışıyorum 4 günü evdeyim. Kreşede gitse babamız akşamına bi 5 6 saat bakacak. Onda sorun yok. O kadarına bakabilir. Ancak ben kreşe güvenemiyorum, yavrum uyandığın ağlar kucağına alan olmaz. İtip kakarlarr. Beynim yandı innki düşünmekten....
2. Not: linçlerden dolayı diğer mesajımı buraya yapıştıruyorum.
Yani onu zorunlu görmemin sebebi kesinlikle kendi oğlu hastaymış ya onu söylüyor bana her seferinde başıma kalkar gibi ; bakamaz mış... o zaman bütün sorumluluk benim üzerime kalıyor. Madem kendi evladının boşluğunu dolduruversin kısa bir süre daha.
Çocuğum doğduğu günden beri zaten tek başıma bakıyorum. Çalışmasam seve seve bayıla bayıla bakarım.
Benim istediğim (her seferinde söyledim ona) en azından bir 3 yaş olaydı.... Daha fazlasını bende istemiyorum zaten. Kreşte okulöncesi eğitim alma özelliklede sosyalleşme olarak düşündüğümde hiç beklemeden vermek istiyorum ama olumsuzluklar beni çok korkutuyor. Yakın zamanda bir video yayınlandı kreşte küçük bir çocuk başka bir çocuğu darp etti diye. Birde oğlum uykudan uyanınca ıvıl ıvıl ağlar yarım saat...onu kim kucağına alır sakinleştirir....Bu düşünceler yoruyor beynimi...
Yorumları bi okusan otreraHmmm bayağı yazılmış sayfalarca okumadım yorumları , dayanamadım direkt yazmak istedim.
Kusura bakmayın da, eşiniz çocuk yaparken romatizması yoktu da çocuk doğduktan sonra mı başladı?
Romatizma ilaçlarını kullanırsa ağrıları büyük oranda azalıyor ve bu yaşta hemen daima hiç kemik deformitesi olmuyor. Diyelim ki var, o zaman aile planlamanızı düzgün yapsaydınız.
Kadın elinden geleni yapmış, size yardımcı olmuş ki hiç zorunda değilken yapmış bunu, artık bakmak istememesini anlayışla karşılamalısınız. Çocuk sahibi olacak bireylerin her şeyi planlayıp bu işe girmesi lazım. Siz kayınaileye güvenmişsiniz.
Zengin olup olmaması da sizi ilgilendirmez ki, istediği herhangi bir sebepten ötürü bakmak istemiyorum deme hakkı var.
Bir de çocuğun tek ebeveyni ben değilim diyip kv den beklentiye girmişsiniz. Diğer ebeveyni kv mi yani çocuğunuzun?? Ya siz ya da eşiniz bakacaksınız.
Ben de çalışan annenin çocuğuyum, kreşe de anaokuluna da gittim. Çok şükür elim ayağım sağlam. Abartmayın bence dayak mayak. Biraz bahane arıyorsunuz gibi.
Madem öyle kendi anneniz baksın, o neden bu işin dışında tutuluyor anlamadım?
Haksızsınız.
Bu gerçek mi? O kadar yorum var ki inan bakamadım hepsine. Ama böyle bir cümle telafuz edildi mi gerçekten?O zaman torun sevgisini hak etmiyor diyenler ne olucak canım 5 sene diyenler
Siz öyle yaparsınız. Herkesin aile kavramı farklı.Tabii siz çocuk baktırıp annenizi yorun, dinlendirmesi kayınvalideye kalsın. Siz çocuğunuza baksaydınız ya da yanına bakıcı tutsaydınız da yorulmasaydı kadın.
özelden yazayım sanaBu gerçek mi? O kadar yorum var ki inan bakamadım hepsine. Ama böyle bir cümle telafuz edildi mi gerçekten?
Yok bu aile kavramı değil sorumluluk bilinci.Siz öyle yaparsınız. Herkesin aile kavramı farklı.
Tamamen duygusal olmasın?Siz öyle yaparsınız. Herkesin aile kavramı farklı.
Kişi kendinden bilirmiş işi. Ayrıca ben konu sahibine cvp vermiştim. Beni alıntılayıp durmayın.Tamamen duygusal olmasın?
Şu yorumunuzu hiç düşünmeden, acaba birisi kırılır mı, lafım nereye gider diye hiç tartıp biçmeden yazdınız değil mi?Ben cocugumu bakiciya verecegim desem benden önce annem izin vermez. Cok sükür gercek bir ailem var.
Siz kendiniz demişsiniz "zorunda kalan" diye.. zorunda kalan kimseye, kimse bir sey demiyor zaten. Herkesin imkanlari bir degil. Ama sartlar kosullar uygun oldugu halde canim bakmak istemiyor diyen anneanne ve babaanneyi kabul edemiyorum ben. Çünkü benim ailemde herkes digerinin müskülüne yetisir.Şu yorumunuzu hiç düşünmeden, acaba birisi kırılır mı, lafım nereye gider diye hiç tartıp biçmeden yazdınız değil mi?
Çocuğunu kreşe/ bakıcıya vermek zorunda kalan annelerin ( bu annelerden biri de benim annemdir) bu lafınıza çok güceneceğini biraz düşünseydiniz keşke.
O annelerin aileleri gerçek aile değil, tatlı su ailesi o zaman öyle mi? Ne kadar ayıp… çok
Müşkülün sınırını nasıl belirliyorsunuz o zaman. Burada çocuğu neredeyse 2,5 yaşına getirmiş bir buçuk yıldan beri bakan bir babanne var zaren. Kreşi öcü gören bi gelini var diye illa beşe tamamlamak zorunda mı?Siz kendiniz demişsiniz "zorunda kalan" diye.. zorunda kalan kimseye, kimse bir sey demiyor zaten. Herkesin imkanlari bir degil. Ama sartlar kosullar uygun oldugu halde canim bakmak istemiyor diyen anneanne ve babaanneyi kabul edemiyorum ben. Çünkü benim ailemde herkes digerinin müskülüne yetisir.
Cocuk yapip baskasina baktirma zorunlulugu goremessinizki, dua edin ki bakmis bu zamana kadar. Onlarinda degisiklige temiz havaya ihtiyaci vardir illaki. Bu surekli torun yuzunden eve bagli olan kaynana anneler filan cok uzuluyorum onlara. Onlarmi zorladi cocuk yapin diye. Tamam calisiyorsunuz ama illaki bitane guvenilir bi kres vardir. Deneyeceksiniz mecburen. Hic yaninizda olmasalardi napicaktiniz?Merhaba kızlar...2 gündür ağlamaktan helak oldum. Psikolojim bozuldu.
27 aylık oğlum var. 18 aydırda çalışıyorum. Bu zamana kadar kv dem evladıma baktı. Çoğu zaman geldi benden iyi baktı. Aramız o kadar iyiydi ki bu zamana kadar 3 yıllık evliyim asla saygıda kusur etmemişimdir...
Önceden konuşulan; Ekim ayı gibi uzaktaki yeni evlerine taşınacaklar, bizde ekimde 2.5 yaşında olacak oğlumla başımızın çaresine bakacaktık...Ekim ayı için kreş fikri vardı aklımda.
Dün bana birden dedi ki; 10 gün sonra köye gidiyoruz yiğiti kreşe mi başlatacaksın, binadaki komşuna mı vereceksin ayarla......
Köye gitme sebepleride kayınpederim kesinlikle KEYFİ bir şekilde (asla ihtiyaçları yok, durumları iyi) biber ekmiş, kayısı lar varmış...salça yapılacakmış falan filan. El kadar bebeği bırakıp köye gidecekmiş. Oğlum daha tam anlamıyla konuşamıyor. Cümleleri yarım yarım. Kime versem başına bişey gelse, mesela kreş te dövseler yavrumu daha şikayet edemezki bebeğim. Gözüm hep arkada kalır....
Bende bu biber lafını duyunca dedim ki biber mi önemli çocuk mu dedim. Yok dedi biberler ziyan olmasın falanda filanda.
Sonra eşim dedi ben bakarım yiğite...eşimde romatizma hastası her daim hiç geçmeyen şiddetli ağrıları var. Annesinde bunu biliyor ve oğulcuğunun bakamayacağını söylüyor. Yok şu baksın bu baksın. Kafasındaki planlar; biri çürüyünce diğerini ortaya atmak için sıra sıra....Bende dedim ki madem biliyorsunuz eşimin çocuğa bakamayacağını o zaman sizde bakıvereceksiniz ....bu çocuğun bir tek evebeyni ben değilim. Bakımından bir tek ben sorumlu değilim. Durumlar böyle . Eşimde diyor annem yaşlandı çocuk mu baksın bu saatten sonra (yaş 60). Ben de dedim ne babaanneler var okul çağına kadar bakıyor ...sonra sında da bakıyor hatta.
Sizlere sorum:
İçimi yiyip bitiriyor, kayınvalideme ayıp mı etmişim? Kalbim çoook kırık. Torununu göstermeyen gelin tipinden olmak geliyor içimden.
Sizler ne düşünüyorsunuz bu konu hakkında?
Not: Sağlıkçıyım, haftanın '3 GÜNÜ 15 er saat' çalışıyorum 4 günü evdeyim. Kreşede gitse babamız akşamına bi 5 6 saat bakacak. Onda sorun yok. O kadarına bakabilir. Ancak ben kreşe güvenemiyorum, yavrum uyandığın ağlar kucağına alan olmaz. İtip kakarlarr. Beynim yandı innki düşünmekten....
2. Not: linçlerden dolayı diğer mesajımı buraya yapıştıruyorum.
Yani onu zorunlu görmemin sebebi kesinlikle kendi oğlu hastaymış ya onu söylüyor bana her seferinde başıma kalkar gibi ; bakamaz mış... o zaman bütün sorumluluk benim üzerime kalıyor. Madem kendi evladının boşluğunu dolduruversin kısa bir süre daha.
Çocuğum doğduğu günden beri zaten tek başıma bakıyorum. Çalışmasam seve seve bayıla bayıla bakarım.
Benim istediğim (her seferinde söyledim ona) en azından bir 3 yaş olaydı.... Daha fazlasını bende istemiyorum zaten. Kreşte okulöncesi eğitim alma özelliklede sosyalleşme olarak düşündüğümde hiç beklemeden vermek istiyorum ama olumsuzluklar beni çok korkutuyor. Yakın zamanda bir video yayınlandı kreşte küçük bir çocuk başka bir çocuğu darp etti diye. Birde oğlum uykudan uyanınca ıvıl ıvıl ağlar yarım saat...onu kim kucağına alır sakinleştirir....Bu düşünceler yoruyor beynimi...
Siz onu kabul edemiyorsunuz ben de yaşlı insanların çocuk peşinde kosturmasini kabul edemiyorum, kıyamıyorum mesela.Siz kendiniz demişsiniz "zorunda kalan" diye.. zorunda kalan kimseye, kimse bir sey demiyor zaten. Herkesin imkanlari bir degil. Ama sartlar kosullar uygun oldugu halde canim bakmak istemiyor diyen anneanne ve babaanneyi kabul edemiyorum ben. Çünkü benim ailemde herkes digerinin müskülüne yetisir.
Aslında yaşlıların baktığı çocukların hep daha çok konuştuğuna şahit oluyorum ben. Çünkü çok konuşuyorlarDerdini anlatamıyormuş kuzum. Tabiki anlatamaz , yaşlıların baktığı çocuk sosyalleşmiyor ki konuşsun.
Bakın ortada cok yasli, hasta bir büyük varsa kimse ölse de bakacak demiyor. Sagligi yerinde olup bakmayanlara diyorum ben. Bakmak derken de benim annem genc ve saglikli oldugu halde yoruluyorsa yanina yardimci tutabilecegimi söyledim. Sadece bebeklerin ve cok kücük cocuklarin yabancilara birakilmasini dogru bulmuyorum. Ve tekrar söylüyorum herkesin sartlari bir degil. İmkanlar varken "canim istemiyor" diye bakmayanlara söylüyorum. Ha varsa da öyle bir aile büyügü benim icin herhangi bir yabancidan farki olmaz o noktadan sonra..Siz onu kabul edemiyorsunuz ben de yaşlı insanların çocuk peşinde kosturmasini kabul edemiyorum, kıyamıyorum mesela.