- 18 Mart 2011
- 7.443
- 20.652
-
- Konu Sahibi kkelebeketkisi
- #501
Gözümün önünde bir değil iki yuva kuruldu
Gözümün önünde bir değil iki yuva kurulduOlur olur süper olur. Benim oğlanlar 11 ve 6.5 yaşlarında. Konserve monserve ben yapmaya çalışayım, olmadı yapan velilerimden alırım . Erişte de hazırları var onlardan alsınlar .
Ben seni haklı buldum konu sahibi. Benim annem 60 yaşında benden dinç. 2 çocuğuma da baktı. Küçük 3 yaşını geçti 1 yıl daha bakacak. Sonra kreşe vereceğiz. Kayınvalideme arada bir hafta gel de annem dinlensin demiştim taa ilk çocuğumda. Yanında başka akrabaları vardı. Bir de siz çıkmayın kadının başına dediler. Kayınvalidem de hiç sesini çıkarmadı. Çok üzüldüm. Bir daha da söylemedim. Ama unutmuyorum da.Evlat..Ayağına taş değse önce kendi canı yanıyor insanın. Anne olmak bambaşka bir duygu. Bilmiyorum, korkularım normal geliyo bana. Eşimde en az benim kadar üzgün. Çocuğunu kreşe ya da ismi ne olursa olsun can bildiğinden başkasına bırakmak zorunda olan her ebeveyn, aynı korkuları yaşıyordur eminim. Kolay değil. Hele ki şu zamanda.
Kayınvalide ekim ayında zaten taşınıyormuş çocuk o yüzden kreşe başlayacak aslında, son dakika 10 gün süre vermesi hoş değil fakat insanlar bazen bir heves yaparım dediği şeylerden sıkılabilir, ki toruna bakmayı önce kendi teklif etmiş sonra çok yorulmuş da olabilir.Ekimde çocuk zaten kreşe gidecekmiş, üç ay var sadece. Sonuçta kv en baştan “bakarım” demiş ve bakmış bu zamana kadar. Ben gelemem biber ektim, oğlum bakamaz çocuğuna romatizması var… eee sonuç?
Benim bir akrabamın 3 çocuğu var kadın çocuklarına kendi baktı büyüttü, çocukların ikisi evlendi deyim yerindeyse bir biri hamile kaldı bir diğeri derken ikisinin toplam 6 çocuğu oldu.
Anneleri bir tanesinin çocuklarına biraz fazla baksa kıyamet kopuyor, onun çocuklarına şu kadar saat bakıyorsan benimkilere de bakacaksın diye torunların hepsini başına gönderiyorlar, kadın hastaymış tansiyonu fırlamış kimsenin umuru değil.
Kadın o kadar yıldı ki ne olur dua edin 4. çocuklarını doğurmasınlar diyor, zira çocuk konusunda birbiriyle yarıştalar, ikisinin de çocukları erkek, kazara bir tanesi hamile kalır da kız doğurursa diğeri de kızı olana kadar doğurur o derece yarış var aralarında.
İki çocuğumu kendim büyüttüm başka bir şehirde, çalışıyorum ve eşim de yoğun çalışıyor. Annemin kafası götürmüyor beceremez, kayınvalideyle de benim kafam uyuşmuyor… sekiz buçuk senedir çocukluyum ve çektiğimi ben bilirim. O yüzden ailelerin evlatlarını zorda bırakması bana doğru gelmiyor. Kısmet olur da torun görürsem bakmak isterim sağlığım elverdikçe.Kayınvalide ekim ayında zaten taşınıyormuş çocuk o yüzden kreşe başlayacak aslında, son dakika 10 gün süre vermesi hoş değil fakat insanlar bazen bir heves yaparım dediği şeylerden sıkılabilir, ki toruna bakmayı önce kendi teklif etmiş sonra çok yorulmuş da olabilir.
Mesela ben baştan diyorum kızıma, olur da evlenir çoluk çocuğa karışırsan ona göre planını yap diye zira ben bazı durumlar harici sürekli bakamam.
Bu insanlar neyin kafasını yaşıyor? İnsan korkar bu kadar hasta birine el kadar çocuğu emanet etmeye zaten, karşındakine merhametin yoksa da çocuğun için korkarsın. Kendileri o kadar hasta olsa 40 doktor dolaşır, başına gelmeden her şey ne kadar kolay geliyor .Yeğenim oldu birkaç ay önce
Bir gün doğumdan önce oturuyoruz. Gelinimizin annesi anneme dediki çocuk 1 yaşına geldikten sonra dönüşümlü bakalım, kızım işine dönsün. Kariyerinden uzak durmasın. Yıllarca emek verdi oraya gelene kadar. Yönetici pozisyonunda kendisi.
Annem sessz sakin kadındır, bişey diyemedi.
Tabii zaman neyi gösterir, ne gerekirse yaparız dedi.
Baktım bişey diyemiyor dedim annesine annem 63 yaşında kadın, bel fıtığı var yeri geliyor yemeğini zor yapiyor. Günlük düzenli yürüyüş ve hareketleri var, fizik tedavisi oluyor zaman zaman. Bebeğe nasıl baksın hele 1 yaşında çocuk oyun ister park ister, değilki 6-7 yaşında otursun oyuncaklarıyla oynasın. Annem bakamaz, ama sen bakarsın gencecik anneannesin, kendisi 48 yaşında, ilk torunun hevesle canla başla bakarsın hemde. İşte benim işlerim oluyor, derneklerim var, evde bekarlarım var. İşim bitmiyorki yoksa bakarım tabii. Ozaman annesi kendi baksın 2,5-3 yaşına kadar kreşe başlayana kadar sonra döner işine, elin işini kendi çocuğundan öne koymaz herhalde dedim. Annesi tabii canım bakalım zaman ne gösterir dedi sustu. Hem dönüşümlü bakalım hem benim çok işim var, kısacası annemin üzerine yıkacak baktım, müdahale ettim. Zamanı gelsin hiç izin vermem.
Bir de siz çıkmayın derken? Belli ki birileri sizden evvel davranmış, kaynanayı rezerve etmişler. Çok üzüldünüz demek. Kısmet.Ben seni haklı buldum konu sahibi. Benim annem 60 yaşında benden dinç. 2 çocuğuma da baktı. Küçük 3 yaşını geçti 1 yıl daha bakacak. Sonra kreşe vereceğiz. Kayınvalideme arada bir hafta gel de annem dinlensin demiştim taa ilk çocuğumda. Yanında başka akrabaları vardı. Bir de siz çıkmayın kadının başına dediler. Kayınvalidem de hiç sesini çıkarmadı. Çok üzüldüm. Bir daha da söylemedim. Ama unutmuyorum da.
Zaten illa ben bakacağım kimselere bırakmam deyip sürekli bakmaktan şikayeti olmayanlara bir şey diyemeyiz, benim konuya yorum yazmaya başlamam tüm annelerin torunlara bakma zorunluluğu varmış gibi yazılması, bakmayanların anneliğinin sorgulanması üzerine oldu, ki zaten tek çocuklu kadınlara o da anne mi deniyor(tek çocukluyumBenimde bir tanıdığım var üç tane torununa baktı ki aralarında 5 er yaş vardı nerdeyse. Hala okula götürür getirir kocaman oldular bakıyor. Bir baska tanıdığım var kadın kızının çocuğuna bakmış şimdi oğlunun oldu. Ben artık yoruldum bakmak istemiyorum dedi diye gelin kıyametleri kopardı, uzun bir süre konusmadilar. Kizininkine baktı benimkine nasıl bakmaz diye kavga çıkardı. Zor işler. Bazı babanne anneanneler çok anaç oluyor kendileri bakmak istiyor onları ayrı tutuyorum ama bakmak istemeyenede bakivereceksin denemez. Tabiki ihtiyaç durumunda bakılır, hastane isim okul işlerim oluyor birkaç saatliğine annem bakıyor bebeğime ama sürekli hergun bakacaksın nasıl diyebilirim çok büyük bencillik.
Sizin anneniz ne durumda?Merhaba kızlar...2 gündür ağlamaktan helak oldum. Psikolojim bozuldu.
27 aylık oğlum var. 18 aydırda çalışıyorum. Bu zamana kadar kv dem evladıma baktı. Çoğu zaman geldi benden iyi baktı. Aramız o kadar iyiydi ki bu zamana kadar 3 yıllık evliyim asla saygıda kusur etmemişimdir...
Önceden konuşulan; Ekim ayı gibi uzaktaki yeni evlerine taşınacaklar, bizde ekimde 2.5 yaşında olacak oğlumla başımızın çaresine bakacaktık...Ekim ayı için kreş fikri vardı aklımda.
Dün bana birden dedi ki; 10 gün sonra köye gidiyoruz yiğiti kreşe mi başlatacaksın, binadaki komşuna mı vereceksin ayarla......
Köye gitme sebepleride kayınpederim kesinlikle KEYFİ bir şekilde (asla ihtiyaçları yok, durumları iyi) biber ekmiş, kayısı lar varmış...salça yapılacakmış falan filan. El kadar bebeği bırakıp köye gidecekmiş. Oğlum daha tam anlamıyla konuşamıyor. Cümleleri yarım yarım. Kime versem başına bişey gelse, mesela kreş te dövseler yavrumu daha şikayet edemezki bebeğim. Gözüm hep arkada kalır....
Bende bu biber lafını duyunca dedim ki biber mi önemli çocuk mu dedim. Yok dedi biberler ziyan olmasın falanda filanda.
Sonra eşim dedi ben bakarım yiğite...eşimde romatizma hastası her daim hiç geçmeyen şiddetli ağrıları var. Annesinde bunu biliyor ve oğulcuğunun bakamayacağını söylüyor. Yok şu baksın bu baksın. Kafasındaki planlar; biri çürüyünce diğerini ortaya atmak için sıra sıra....Bende dedim ki madem biliyorsunuz eşimin çocuğa bakamayacağını o zaman sizde bakıvereceksiniz ....bu çocuğun bir tek evebeyni ben değilim. Bakımından bir tek ben sorumlu değilim. Durumlar böyle . Eşimde diyor annem yaşlandı çocuk mu baksın bu saatten sonra (yaş 60). Ben de dedim ne babaanneler var okul çağına kadar bakıyor ...sonra sında da bakıyor hatta.
Sizlere sorum:
İçimi yiyip bitiriyor, kayınvalideme ayıp mı etmişim? Kalbim çoook kırık. Torununu göstermeyen gelin tipinden olmak geliyor içimden.
Sizler ne düşünüyorsunuz bu konu hakkında?
Not: Sağlıkçıyım, haftanın '3 GÜNÜ 15 er saat' çalışıyorum 4 günü evdeyim. Kreşede gitse babamız akşamına bi 5 6 saat bakacak. Onda sorun yok. O kadarına bakabilir. Ancak ben kreşe güvenemiyorum, yavrum uyandığın ağlar kucağına alan olmaz. İtip kakarlarr. Beynim yandı innki düşünmekten....
2. Not: linçlerden dolayı diğer mesajımı buraya yapıştıruyorum.
Yani onu zorunlu görmemin sebebi kesinlikle kendi oğlu hastaymış ya onu söylüyor bana her seferinde başıma kalkar gibi ; bakamaz mış... o zaman bütün sorumluluk benim üzerime kalıyor. Madem kendi evladının boşluğunu dolduruversin kısa bir süre daha.
Çocuğum doğduğu günden beri zaten tek başıma bakıyorum. Çalışmasam seve seve bayıla bayıla bakarım.
Benim istediğim (her seferinde söyledim ona) en azından bir 3 yaş olaydı.... Daha fazlasını bende istemiyorum zaten. Kreşte okulöncesi eğitim alma özelliklede sosyalleşme olarak düşündüğümde hiç beklemeden vermek istiyorum ama olumsuzluklar beni çok korkutuyor. Yakın zamanda bir video yayınlandı kreşte küçük bir çocuk başka bir çocuğu darp etti diye. Birde oğlum uykudan uyanınca ıvıl ıvıl ağlar yarım saat...onu kim kucağına alır sakinleştirir....Bu düşünceler yoruyor beynimi.
4,5 yaşa ben takibim. Kışlıklar benden torunlar sendenBüyük kızım 12 küçük kızım 4.5 kurtarırı var mıama kışlık konserve....erişte ..sarma dolma yok bende bak!! Sonra oğluma iyi bakamıyorlar analı kızlı deme
İşte herkesin bakış açısı farklı girlinred, ben calpol’a da açıkladım neden bu konuya yazmaya başladığımı, kimi anneanne babaanneler 10 torun olsa hepsine sıkılmadan bakar, ki ben 1 taneden fazla çocuk yapan kadınlara bile diyorum vallahi size saygı duyuyorum ben çok çocuklu olamazdım diye, ama kimileri de var benim gibi ya da anneniz gibi cidden kafası götürmüyor, bana dünyanın etrafında koş deyin koşayım ama çocuk bak demeyin öyle zor geliyor ama Allah korusun hastalık olur, lohusalığında bakmak olur öyle bakarım, arada bebeler gelir bende kalırlar sayılı günde yine ilgilenir bakarım, benim vazifemmiş mecburmuşum gibi dayatılmasını istemiyorum çünkü mecbur değilim.İki çocuğumu kendim büyüttüm başka bir şehirde, çalışıyorum ve eşim de yoğun çalışıyor. Annemin kafası götürmüyor beceremez, kayınvalideyle de benim kafam uyuşmuyor… sekiz buçuk senedir çocukluyum ve çektiğimi ben bilirim. O yüzden ailelerin evlatlarını zorda bırakması bana doğru gelmiyor. Kısmet olur da torun görürsem bakmak isterim sağlığım elverdikçe.
Benim yakın bir akrabamda, annesi ablasının çocuğuna baktı kendisininkine bakmıyor diye ilk önce kavga edip sonra da küstü. Ablasının çocuğuna bakması üzerinden 10 yıl geçmiş annenin yaşlanmış ve hasta olması umurunda olmadı kızın.Benim bir akrabamın 3 çocuğu var kadın çocuklarına kendi baktı büyüttü, çocukların ikisi evlendi deyim yerindeyse bir biri hamile kaldı bir diğeri derken ikisinin toplam 6 çocuğu oldu.
Anneleri bir tanesinin çocuklarına biraz fazla baksa kıyamet kopuyor, onun çocuklarına şu kadar saat bakıyorsan benimkilere de bakacaksın diye torunların hepsini başına gönderiyorlar, kadın hastaymış tansiyonu fırlamış kimsenin umuru değil.
Kadın o kadar yıldı ki ne olur dua edin 4. çocuklarını doğurmasınlar diyor, zira çocuk konusunda birbiriyle yarıştalar, ikisinin de çocukları erkek, kazara bir tanesi hamile kalır da kız doğurursa diğeri de kızı olana kadar doğurur o derece yarış var aralarında.
Ekimde çocuk zaten kreşe gidecekmiş, üç ay var sadece. Sonuçta kv en baştan “bakarım” demiş ve bakmış bu zamana kadar. Ben gelemem biber ektim, oğlum bakamaz çocuğuna romatizması var… eee sonuç?
Benim yakın bir akrabamda, annesi ablasının çocuğuna baktı kendisininkine bakmıyor diye ilk önce kavga edip sonra da küstü. Ablasının çocuğuna bakması üzerinden 10 yıl geçmiş annenin yaşlanmış ve hasta olması umurunda olmadı kızın.
Diğer taraftan bir arkadaşımın çocuğun bakıcısı doğru düzgün açıklama yapmadan işi bıraktı pat diye. Aynı şehirde yaşayan annesi de kayinvalidesi de geçici süreliğine yeni bir bakıcı, kreş ayarlayana kadar bile bakmaya yanaşmadı. Zor durumda olduğunu gördüğümden ben bakmıştım 15 gün.
Bu işlerin bir ortasi olması lazım. Anneanne, babaanneler torunlarına sürekli bakmak zorunda olmadıkları gibi gerçek ihtiyaç durumlarında el gibi davranmamalilar.
Katılıyorum, o konuda sıkıntı yok, ki arkadaşlarda örnek vermiş bende yazdım komşu arkadaş çocuklarına bile bakıyoruz yeri geldiğinde, yer yurt bilmeyen yeni komşumu sancısı tutunca hastaneye de götürdüm vaktiyle, doğum yaptı ilgilendim, eşi hastanelik oldu bebeğini bana bırakıp gitti vsBu işlerin bir ortasi olması lazım. Anneanne, babaanneler torunlarına sürekli bakmak zorunda olmadıkları gibi gerçek ihtiyaç durumlarında el gibi davranmamalilar.
Böyle durumlarda bile bakmak zorunda değil diyenler oluyor. O zaman kimse aile olmaktan falan bahsetmesin. Bakmayana zorla baktırılamıyor zaten ama yaptıkları doğru değil denilebilmeli en azından.bak bu çok doğru acil durumlarda destek olmalılar.
benim arkadaşımın bakıcısıda pat diye bıraktı öyle birde kızı akşam 16 da okuldan çıkıyor baktığı 3 saatti. arkadaşımında kız kardeşi başka şehirde doğum yapmıştı o ara annesi kardeşinde kaldı babası geldi kızını bekledi yeni bakıcı bulana kadar.
Kadın hasta , kadın zor durumda kalmış, bakıcı kaçmış, kreş kapanmış vb. bu durumlarda bile aile keyfinden ödün vermiyor yok çekiyor , birkaç mesaj okudum böyle üzüldüm. Ben insanların bütün zamanının ele geçirilmesine karşıyım ama zor zamanda aile birbirini idare etmeli, yarın sen de o çocuğunun eline düşeceksin yahu, iyi kötü bakılırsın ama hiç mi eksiklenmeyeceksin?Böyle durumlarda bile bakmak zorunda değil diyenler oluyor. O zaman kimse aile olmaktan falan bahsetmesin. Bakmayana zorla baktırılamıyor zaten ama yaptıkları doğru değil denilebilmeli en azından.