- 5 Ekim 2020
- 13.271
- 35.377
- 36
-
- Konu Sahibi kkelebeketkisi
- #181
Hamileliğimi lohusalığımı o kadar zor geçirdim ki sabahları zor da olsa çorabımı giyebildiğim gece uyanıp yataktan kalkıp çocuğumu emzirebildiğim için şükrediyorum ben de. Bir de ağrıların dayanılmaz olduğu zamanlarda bile yardım alamadığım ve o bahsettiğin çıtkırıldımlıka itham edildiğim için ister istemez şikayet etmemeyi öğrendim öğrendik. Ağırlar günlük yaşantımın bir parçası ve bazı konularda zorlanıyor olmam kimsenin suçu değil. Biraz gayret diyorum kendi kendime :) geçiyor :)zaten cıtkırıldım insanlar yapiyor bunu suculent çünķü onlar sinek ısırıgını agrı saniyor cocuguna bakilmadi diye depresyona giriyor
her sabah kaskati kalkip corabini bile giyerken agri aci cekmenin nasil depresyona soktugunu bilmiyor cunku
ben hastaligimi buyutmek abartmak istemiyorum, sabahlari zorda olsa kolumu bacagimi kipirdatabiliyorum
kolu bacagi olmayanlar felcli olanlar aklima gelince susuyorum sukrediyorum
romatizma topigine cevirmeden konuyu gidiyorum
Evet ayıp etmişsiniz. Kimse sizin çocuğunuza bakmak zorunda değil. Bir de mecburmuş gibi konuşuyorsunuz. Milletin köye gitme sefasına kadar karışmışsınız, köy mü önemli çocuk mu diye. Onun için köy önemli, çok istiyorsanız bırakın işi bakın çocuğunuza. Ya sabır yaMerhaba kızlar...2 gündür ağlamaktan helak oldum. Psikolojim bozuldu.
27 aylık oğlum var. 18 aydırda çalışıyorum. Bu zamana kadar kv dem evladıma baktı. Çoğu zaman geldi benden iyi baktı. Aramız o kadar iyiydi ki bu zamana kadar 3 yıllık evliyim asla saygıda kusur etmemişimdir...
Önceden konuşulan; Ekim ayı gibi uzaktaki yeni evlerine taşınacaklar, bizde ekimde 2.5 yaşında olacak oğlumla başımızın çaresine bakacaktık...Ekim ayı için kreş fikri vardı aklımda.
Dün bana birden dedi ki; 10 gün sonra köye gidiyoruz yiğiti kreşe mi başlatacaksın, binadaki komşuna mı vereceksin ayarla......
Köye gitme sebepleride kayınpederim kesinlikle KEYFİ bir şekilde (asla ihtiyaçları yok, durumları iyi) biber ekmiş, kayısı lar varmış...salça yapılacakmış falan filan. El kadar bebeği bırakıp köye gidecekmiş. Oğlum daha tam anlamıyla konuşamıyor. Cümleleri yarım yarım. Kime versem başına bişey gelse, mesela kreş te dövseler yavrumu daha şikayet edemezki bebeğim. Gözüm hep arkada kalır....
Bende bu biber lafını duyunca dedim ki biber mi önemli çocuk mu dedim. Yok dedi biberler ziyan olmasın falanda filanda.
Sonra eşim dedi ben bakarım yiğite...eşimde romatizma hastası her daim hiç geçmeyen şiddetli ağrıları var. Annesinde bunu biliyor ve oğulcuğunun bakamayacağını söylüyor. Yok şu baksın bu baksın. Kafasındaki planlar; biri çürüyünce diğerini ortaya atmak için sıra sıra....Bende dedim ki madem biliyorsunuz eşimin çocuğa bakamayacağını o zaman sizde bakıvereceksiniz ....bu çocuğun bir tek evebeyni ben değilim. Bakımından bir tek ben sorumlu değilim. Durumlar böyle . Eşimde diyor annem yaşlandı çocuk mu baksın bu saatten sonra (yaş 60). Ben de dedim ne babaanneler var okul çağına kadar bakıyor ...sonra sında da bakıyor hatta.
Sizlere sorum:
İçimi yiyip bitiriyor, kayınvalideme ayıp mı etmişim? Kalbim çoook kırık. Torununu göstermeyen gelin tipinden olmak geliyor içimden.
Sizler ne düşünüyorsunuz bu konu hakkında?
Not: Sağlıkçıyım, haftanın '3 GÜNÜ 15 er saat' çalışıyorum 4 günü evdeyim. Kreşede gitse babamız akşamına bi 5 6 saat bakacak. Onda sorun yok. O kadarına bakabilir. Ancak ben kreşe güvenemiyorum, yavrum uyandığın ağlar kucağına alan olmaz. İtip kakarlarr. Beynim yandı innki düşünmekten....
2. Not: linçlerden dolayı diğer mesajımı buraya yapıştıruyorum.
Yani onu zorunlu görmemin sebebi kesinlikle kendi oğlu hastaymış ya onu söylüyor bana her seferinde başıma kalkar gibi ; bakamaz mış... o zaman bütün sorumluluk benim üzerime kalıyor. Madem kendi evladının boşluğunu dolduruversin kısa bir süre daha.
Çocuğum doğduğu günden beri zaten tek başıma bakıyorum. Çalışmasam seve seve bayıla bayıla bakarım.
Benim istediğim (her seferinde söyledim ona) en azından bir 3 yaş olaydı.... Daha fazlasını bende istemiyorum zaten. Kreşte okulöncesi eğitim alma özelliklede sosyalleşme olarak düşündüğümde hiç beklemeden vermek istiyorum ama olumsuzluklar beni çok korkutuyor. Yakın zamanda bir video yayınlandı kreşte küçük bir çocuk başka bir çocuğu darp etti diye. Birde oğlum uykudan uyanınca ıvıl ıvıl ağlar yarım saat...onu kim kucağına alır sakinleştirir....Bu düşünceler yoruyor beynimi...
Aynı şey mi ya Allah aşkına? Benim annem babam yıllarca benim herşeyime yetişmiş, her zorluğumda yanımda olmuş, yaşlandıklarında tabi ki de bakacağım. Ama torunun üzerinde sorumluluk sahibi anne babasıdır. Babaanne bakmak isterse bakabilir, ama zorunda değil. Saçmaladınız.Bu zorunda değil tayfası, ebeveynlerine yaşlanınca bakmayan evlatları linç etmekte sakınca görmez ama…
Babaanne çocuk hakkında bir karar verse 'hayırdır annesi misin, babası mısın?' der ama bu kadın :)Çocuğun tek ebeveyni değilim mi?
Kv, kp, eşiniz, siz, hepiniz ebeveynisiniz galiba.
Bu nasıl bir mantık?
Sizden hiç de iyi gelinmişsiniz gibi bir his almadım.
Tavırlarınız lohusa tavırları gibi.
Yoğun duygu yüklü, pireyi deve yapabilecek boyutta.
Yoo dini inancı olmadığı halde anasına babasına bir Müslümandan daha fazla merhamet eden insanlar var. Buna değer demişsiniz bir de. Değer falan değil, insanlık, merhametle alakalı bir şey bu. Seni büyüten anne babaya bakmayacaksan insanlığından şüphe duyarım.Herkes aynı değerlere inanmak zorunda değil ki, ana baba hakkı dini temellere dayanan bir konu
Çünkü onlar benim anne babam. 60 yaşına gelip bebek bakanla 40 yaşına gelip yaşlı bakan bir mi? Ne yapalım? Sokağa mı atalım anne babamızı.Torun bakmak değil mesele, evladın zor zamanında birkaç ay daha dişini sıkmak, ortada bırakmamak. Ben kendim için yaZmıyorum örnek veriyorum zorunda olmak konusunda. Büyüklerin düzeni her şeyden önce geliyorsa sen yaşlanınca kendi düzenini anne babanınkinden öne alma hakkına sahip olabilirsin bu mantığa göre
Bu konuda sana katılıyorum. Benim de bahsettiğim anne babalar gerçekten ebeveynlik yapmış olanlar.Yorumlaştığınız üyeye katılmıyorum ama her anne babanın, evlat üzerinde hakkı yok. Dünyaya getirip bir paçavra gibi davrananlar da var. Babam bakıma muhtaç olsa bir gün bile bakmayacak kadar nefret ediyorum ondan. Bu sebeple haklar konusunun tartışmaya kapalı olduğunu düşünmüyorum.
Siz dogurun, dogurun rahat etmesi gereken zamanda annenize baktırın. Bizim vicdanımız o insanların bizim bile hizlarina yetişemediğimiz çocuklarımızin peşinden kosturmalarina elvermiyor. Hiçbir bakıcı ve kreş diye genelleme de yapmayın. Zira ne anneler var çocuğunu çöpe atan. Biraz geniş bakın olaylara.Anneanneler babaanneler gayet bakmak zorunda. Kadin calismayacak mi? Yoksa 3 aylik bebegi bakiciya mi verecek? Yahu bizim gelenegimiz bu. Ayrica artik avrupada bile aile büyüklerinin torunlarina baktiklarini okumustum. Cocuk sevgiyle büyür. Hicbir bakici, hicbir kres aile gibi sevgi veremez. 18 aylik bebegin sosyallesmeye ihtiyaci yok cünkü o bebek bireysel dönemdedir. Bence siz haklisiniz. Ama bunca zaman da baktigi icin birden gemileri yakmak dogru degil. Güzellikle orta yol bulmaya calisin.
Siz de vicdan ve merhametinizi minicik bebek yerine annenize ve kayinvalidenize yöneltebilirsiniz tabiki kendi tercihiniz. Zaten anneanneler ve babaannelerde evlat sevgisi ve merhamet olsa bunu tartismiyor olurduk.Siz dogurun, dogurun rahat etmesi gereken zamanda annenize baktırın. Bizim vicdanımız o insanların bizim bile hizlarina yetişemediğimiz çocuklarımızin peşinden kosturmalarina elvermiyor.
Bakış açınız supermis. Bencilliginiz ve saçma sapan düşüncelerinize cevap bile vermem o kadar söyleyeyim. Kendi annesine merhamet göstermeyene laf anlatmam benSiz de vicdan ve merhametinizi minicik bebek yerine annenize ve kayinvalidenize yöneltebilirsiniz tabiki kendi tercihiniz. Zaten anneanneler ve babaannelerde evlat sevgisi ve merhamet olsa bunu tartismiyor olurduk.
Valla eşinizle siz istiyosunuz dünyaya çocuk getirmek ve bu sizin sorumluluğunuz yaşını başını almış insanların değil ve siz bakmak zorundasınız aileler değil bakamiyacaginiz bakımı ağır gelen çocuğu yapmayı verin ne size yük nede ailelere yük olsunAnneanneler babaanneler gayet bakmak zorunda. Kadin calismayacak mi? Yoksa 3 aylik bebegi bakiciya mi verecek? Yahu bizim gelenegimiz bu. Ayrica artik avrupada bile aile büyüklerinin torunlarina baktiklarini okumustum. Cocuk sevgiyle büyür. Hicbir bakici, hicbir kres aile gibi sevgi veremez. 18 aylik bebegin sosyallesmeye ihtiyaci yok cünkü o bebek bireysel dönemdedir. Bence siz haklisiniz. Ama bunca zaman da baktigi icin birden gemileri yakmak dogru degil. Güzellikle orta yol bulmaya calisin.