- 25 Şubat 2024
- 235
- 683
- 33
Ne münasebet takılarını vermiyorlar? Eşin karşı çıkmadı mı buna? Mümkün olan en uzak mesafede durmanız en doğrusu,
Ne münasebet takılarını vermiyorlar? Eşin karşı çıkmadı mı buna? Mümkün olan en uzak mesafede durmanız en doğrusu,Merhaba arkadaşlar, kısaca anlatmaya çalışıp tecrübelerinize ve fikirlerinize ihtiyacım varHenüz 9 aylık evliyim başka şehre gelin gittim ve kendi ailem çevrem yok. Sadece eşimin ailesi ve akrabaları. Evliliğimin ilk 6,7 ayı hayatımın en kötü dönemleri bana göre cicim ayı nedir inanın bilmiyorum. Vajinusmus belası ile uğraşırken bir yandanda eşimin ailesi ile uğraştım. Zaten yeni bi şehre, yeni bi kültüre, evliliğe alışmaya adapte olmaya çalışıyordum. Ama ne yazık ki buna izin vermediler. Kayınvalidem oğlunu benden kıskanmaya başladı ne hikmetse ilk aylar her akşam ararlardı. Her hafta sonu arayıp beklerlerdi sürekli davet ederlerdi, bize gelmek isterlerdi. Eşimle geçirebildiğim ne bi özel alanım oldu aylarca ne de anım varsa yoksa ailesi. Artık eşimle kavgalar etmeye başlamıştım biz ne zaman vakit geçireceğiz sorunlarımızı böyle nasıl çözeceğiz sürekli ailene gitmekten yoruldum, sıkıldım, bunaldım diye diye. Kaldı ki ailesine asla yetmiyordu gelmiyorsunuz, aramıyorsunuz hep bi yetersiz hissettirme çabası hep memnuniyetsizlik. Kayınvalidem her gün görüntülü arardı beni artık o kadar bunalmıştım ki sesini dahi duymak istemiyordum. Çünkü sürekli hesap sorar gibi her gün naptık nettik şu kadar gün aramadınız vs vs. Mecburiyet hissettiyordu bana. Başlarda sevdiğim kadından 6 ayda deli gibi soğudum, bunaldım, sıkıldım. Artık hiç bir şey yapmak gelmiyor içimden eşimin hatrına yapıyorum çoğu şeyi. Zaten eşimde her şeyin farkına vardı sonradan bana hak verdi. Kayınvalidemin kızı yok hep anne kız olmak istemiş ama bana sürekli laf sokması sanki oğlunu çalmışım gibi davranması beni kıskanması sürekli kontrol çabası beni ondan soğuttu. Artık istesemde anne kız gibi olamam. Kötü olma pahasına sınırlarımı iyi kötü çizdim onlarda anladı. Çünkü kayınvalidem evime sürekli çat kapı gelmek istediğini söylüyordu ararsa haber verirse aramızda mesafe hissediyormuş. Güzelce anlattım çat kapı istemediğimi ama bu baskı hala var. Gelmiyorlar ama öyle gelmek istiyorlarmış. Çocuk olunca çat kapı geliriz artık diyorlar düşünün. Zaten düğünde takılan takıları, paraları bize vermediler bana takılan takılarda dahil ordan dolayı kırgınım ama bunu aştım. Asıl mesele ben ne derece yakın olmalıyım sizin tecrübeleriniz nelerdir. Kayınvalidem beni hem oğlundan hemde genel olarak kıskanıyor. Evime ne aldıysam düğün sonrası aynılarını aldı güya borcun içindelerdi. 500 binlik ev eşyası aldı bende beğenmediği alma dediği her şeyi almış evlerimiz aynı gibi oldu düşünün. Anne kız gibi olunabilir mi? Burdan dem vuruyor hep kızım olmadı diye. Üstümde sorumluluk hissediyorum kızı olmam gerekiyormuş gibi. Ve ne derece yakın olmalıyız sizce. Genelde haftads bir kesin görüşürüz. Ortamına göre düğün, misafirlik vs bu bazen iki, üç bile olur ama gel gör ki hala gelmiyorsunuz görüşemiyoruz der. Tavsiyelerinize aşırı ihtiyacım var
Politik olmak zorundasın kocayı boşamayacaksanMerhaba arkadaşlar, kısaca anlatmaya çalışıp tecrübelerinize ve fikirlerinize ihtiyacım varHenüz 9 aylık evliyim başka şehre gelin gittim ve kendi ailem çevrem yok. Sadece eşimin ailesi ve akrabaları. Evliliğimin ilk 6,7 ayı hayatımın en kötü dönemleri bana göre cicim ayı nedir inanın bilmiyorum. Vajinusmus belası ile uğraşırken bir yandanda eşimin ailesi ile uğraştım. Zaten yeni bi şehre, yeni bi kültüre, evliliğe alışmaya adapte olmaya çalışıyordum. Ama ne yazık ki buna izin vermediler. Kayınvalidem oğlunu benden kıskanmaya başladı ne hikmetse ilk aylar her akşam ararlardı. Her hafta sonu arayıp beklerlerdi sürekli davet ederlerdi, bize gelmek isterlerdi. Eşimle geçirebildiğim ne bi özel alanım oldu aylarca ne de anım varsa yoksa ailesi. Artık eşimle kavgalar etmeye başlamıştım biz ne zaman vakit geçireceğiz sorunlarımızı böyle nasıl çözeceğiz sürekli ailene gitmekten yoruldum, sıkıldım, bunaldım diye diye. Kaldı ki ailesine asla yetmiyordu gelmiyorsunuz, aramıyorsunuz hep bi yetersiz hissettirme çabası hep memnuniyetsizlik. Kayınvalidem her gün görüntülü arardı beni artık o kadar bunalmıştım ki sesini dahi duymak istemiyordum. Çünkü sürekli hesap sorar gibi her gün naptık nettik şu kadar gün aramadınız vs vs. Mecburiyet hissettiyordu bana. Başlarda sevdiğim kadından 6 ayda deli gibi soğudum, bunaldım, sıkıldım. Artık hiç bir şey yapmak gelmiyor içimden eşimin hatrına yapıyorum çoğu şeyi. Zaten eşimde her şeyin farkına vardı sonradan bana hak verdi. Kayınvalidemin kızı yok hep anne kız olmak istemiş ama bana sürekli laf sokması sanki oğlunu çalmışım gibi davranması beni kıskanması sürekli kontrol çabası beni ondan soğuttu. Artık istesemde anne kız gibi olamam. Kötü olma pahasına sınırlarımı iyi kötü çizdim onlarda anladı. Çünkü kayınvalidem evime sürekli çat kapı gelmek istediğini söylüyordu ararsa haber verirse aramızda mesafe hissediyormuş. Güzelce anlattım çat kapı istemediğimi ama bu baskı hala var. Gelmiyorlar ama öyle gelmek istiyorlarmış. Çocuk olunca çat kapı geliriz artık diyorlar düşünün. Zaten düğünde takılan takıları, paraları bize vermediler bana takılan takılarda dahil ordan dolayı kırgınım ama bunu aştım. Asıl mesele ben ne derece yakın olmalıyım sizin tecrübeleriniz nelerdir. Kayınvalidem beni hem oğlundan hemde genel olarak kıskanıyor. Evime ne aldıysam düğün sonrası aynılarını aldı güya borcun içindelerdi. 500 binlik ev eşyası aldı bende beğenmediği alma dediği her şeyi almış evlerimiz aynı gibi oldu düşünün. Anne kız gibi olunabilir mi? Burdan dem vuruyor hep kızım olmadı diye. Üstümde sorumluluk hissediyorum kızı olmam gerekiyormuş gibi. Ve ne derece yakın olmalıyız sizce. Genelde haftads bir kesin görüşürüz. Ortamına göre düğün, misafirlik vs bu bazen iki, üç bile olur ama gel gör ki hala gelmiyorsunuz görüşemiyoruz der. Tavsiyelerinize aşırı ihtiyacım var
Yok iki yerde düğün oldu ayrı şehir olduğu için. Kendi aileminkini tabiki asla müsade etmem. Ama onların orda bana takılan her şeyi aldılar ne eşime ne bana ne para ne de altın verdiler. Eşim istedi ama borcumuz var dediler. Sonra 500 bine ev döşediler kendilerine. Eşim artık her şeyin farkında. Mesele altın değil ama ben bi gelin olarak kendimi değerli hissedemedim çıkarıp üç beş tane bile verselerdi deselerdi kızım borcumuz var ama bu da senin olsun asla kırılmazdım ama üstümden aldıkları gibi ne gördüm ne verdiler. Bi de anne kız olmak istedi benimle. Benim annem nişandan kınaya düğüne ne takı ne para geldiyse hepsini bize destek için verdi. Anne kız olmak istemesi saçma lafta bana göre sadece demagojiSizin anne babanızın altınını bile mi aldılar? Buna nasıl izin verdiniz çok merak ettim. Neden böyle bir şeye sustunuz
Evet daha ilk aydan görümcem geldi kaldı birkaç gün. O da bekar olduğu için. Ordayken her gün sıkboğaz ediliyorduk, böyle en azından ayda yılda bir olacakDeneyiminizi çok güzel anlatmış ve paylaşmışsınız. Ben de bir soru sormak istiyorum. Siz şehir değiştirdikten sonra o gelme gitme olayları yatıya kalma şekline evrilmedi mi?
O kadar güzel yazmışsın ki... Tam olarak bu. Ve inan başlarda sevdiğim kadından aşırı derecede soğudum çünkü bıktırdılar. Zaten muhabbet bi yerden sonra sarmıyor çünkü onlar hep ev işi vs dikiş şu bu konuşuyor el işi falan. Benim gram ilgi alanım değil. Ben tam tersi entelektüel kendiyle kalmayı seven okumaya, araştırmaya düşkün sürekli gelişim halinde biriyim.Ahtapot gibi etraf sarılınca insan bunalir tabi.İnsanlar birbirini ozlemeli konuşacak birşey olmalı arada yaş farkida var her gün her gün ne konuşulacak.İnsan bazen kendinden sıkılıyor.Bazen canı yan gelip yatmak istiyor.Bazen sırf eşiyle başbaşa olmak istiyor tüm dünyadan uzak.İnsan insanı kadın kadını neden anlamıyor.İletde bir iş bulur bahane ederseniz yada biraz mesafe koyabilirseniz iyi olur.İnsanlar keşke cilki çıkıp biktirana kadar zorlamasa kimseyi nikah oğluyla annesiyle degilki
Çıktı canımda vermediler. İstedi de eşim ama veren olmadıNe münasebet takılarını vermiyorlar? Eşin karşı çıkmadı mı buna? Mümkün olan en uzak mesafede durmanız en doğrusu,
Yavaş yavaş mesafeyi agirlayin.Gencsiniz sözde olgun olup anlamalari gerekir.Sonradan bu kızım montaji tutmuyor zaten..Eşler iyi olsun anlassin mutlu olsun bana yeter diyen kayinvalideyi bulursam ona bu ülkenin en zeki ve olgun kadını kupasını vereceğim.Böyle gelini elinin uzantısı evinin sehpası gibi gel yemeğe git çaya otur akrabaya diye darlayanlar gerçekten bu işi bilmiyor.Oysa hem saygı hem sevgi mesafe ile olur.Evlilikte bile eşler karşılıklı birbirine saygı duymaz her an darlarsa o iş olmazO kadar güzel yazmışsın ki... Tam olarak bu. Ve inan başlarda sevdiğim kadından aşırı derecede soğudum çünkü bıktırdılar. Zaten muhabbet bi yerden sonra sarmıyor çünkü onlar hep ev işi vs dikiş şu bu konuşuyor el işi falan. Benim gram ilgi alanım değil. Ben tam tersi entelektüel kendiyle kalmayı seven okumaya, araştırmaya düşkün sürekli gelişim halinde biriyim.
Düğün ve eşyaları kim karşıladı?Çıktı canımda vermediler. İstedi de eşim ama veren olmadı
Ben olsam susmam. Bunları bunları yapıp bide anne kız olalım demeyin, benim annem bana bunu yapmadı diyinYok iki yerde düğün oldu ayrı şehir olduğu için. Kendi aileminkini tabiki asla müsade etmem. Ama onların orda bana takılan her şeyi aldılar ne eşime ne bana ne para ne de altın verdiler. Eşim istedi ama borcumuz var dediler. Sonra 500 bine ev döşediler kendilerine. Eşim artık her şeyin farkında. Mesele altın değil ama ben bi gelin olarak kendimi değerli hissedemedim çıkarıp üç beş tane bile verselerdi deselerdi kızım borcumuz var ama bu da senin olsun asla kırılmazdım ama üstümden aldıkları gibi ne gördüm ne verdiler. Bi de anne kız olmak istedi benimle. Benim annem nişandan kınaya düğüne ne takı ne para geldiyse hepsini bize destek için verdi. Anne kız olmak istemesi saçma lafta bana göre sadece demagoji
yazdıklarında kaynanamı gördüm resmen sanki ben yazmışım gibi. Bende mesafe koyuyorum laf sokuyorum ama anlamıyor yine devam ediyor. Eşim laf sokuyor görümcem laf sokuyor gene anlamıyor. Meraktan catlıyor nereye gidiyoruz ne zmaan dönüyoruz ama biz hiç birinin hesabını vermiyoruz bende sizin gibi diyorum bizim hayatımız istediğimiz zzman döneriz diye eşimde diyor. anlamayan anlamıyorEn başından sınır çizmediğin sürece sonuçlarına katlanmak zorundasın. Mecburiyetten evliliğimin ilk 4 yılı aynı apartmanda oturdum. Aynı apartmanda 1 hafta 10 gün birbirimizi görmediğimiz oluyordu. İlk aylar sizin gibiydi. Oğlunu kıskandığını hissediyordum. Akşam olunca x (oğlu) işten gelince gelin burda yemek yiyip gidin diyordu. Yemeğimi ben zaten yapıp evime yetişiyordum. 1oldu 2 oldu 3 4 5 derken huzursuz hissettim ve ben zaten yemeğimi yapıyorum kendi karnımızı doyuramayacaksak neden evlendim ki.
Herkes evinde yesin arada birbirimizi davet ederiz tabi ki dedim. Art niyetli değildi belki bu konuda ama yetersiz hissettiriyordu. Sonradan alıştı bu duruma. Kapımıza ya da apartmanın dışından ışığımıza bakıp evde olup olmadığımızı anlamaya çalışırdı. Biz de yeni evliydik haliyle gezip dışarı çıkıyorduk. Her çıktığımızda haber mi verecektik. Bu şekilde söyledim. Dışarı çıktığımızda bazen şehir dışına çıktığımızda uyumaz bizi beklerdi. Şu saatte geldiniz vs derdi. Giderken nasıl haber vermiyorsak gelirken de gerek yok dedim.
Bebeğimiz oldu onlar apartmandan taşındı. Şimdi de bebek yüzünden inanılmaz bunaltıyorlar. Karışmıyor falan ama yapma dediğim şeyi ısrarla yapmaya devam ediyor. Çocuk doğdu eve geldik tutturdu hergün yıkayacağız diye. bir kadın çağırdı yıkamak için. İlk ve son bu dedim artık darlamasın sussun diye. Kadın geldi tecrübeli olduğu için yıkadı. Yanımda kadın giderken ısrarla tekrar soruyor ne zaman yıkarsın bir daha diye.
Kadına kaş göz attım mecburen. Başka gerek yok gerisini ben hallederim kimse dokunmasın ben yıkarım çocuğumu dedim. Utanıp sustu.
Yani baştan sert sınırlar koymazsanız ileride uğraşırsınız.
Şimdi ne alo müsait misiniz demeden gelebiliyor ne de bu konularda ısrar edebiliyor. İlk zamanlarda idrak sorunu yaşıyorlar sanırım oğullarının evlendiklerine dair. Sanki gelin olan çevresini memleketini değiştiren ben değilmişim de eşimmiş gibi davranıyordu. Oğlum bunu sevmez bunu yapmaz vs
Bu çok korkunç ama, o takılar senin için ufak da olsa bir garanti ve senin hakkın. Altınlarınızı alın bi şekilde ve uzak durun.Çıktı canımda vermediler. İstedi de eşim ama veren olmadı
Haftada iki fazla onu bire düşürün sonra daha da azaltirsiniz.Vallahi asıl mesele şu ki bu laf sokmaları sistemleri daha çok ben duyuyorum oğlu varken çok yapmıyordu bana genelde telefonda konuşurken yapardı. Bende artık haftada 2 kez konuşuyorum o da mecburiyetten içimden gelmiyor. O bana eşimin yanında laf sokarsa eşim daha çok bana yakınlık gösteriyor. Kırmadan beni bi şekilde savunuyor annesine karşı Allah razı olsun ama tabi bunun için aylarca uğraştım
Uzaklık ve mesafe candır . Yakın olupta iyice işlerin çığrından çıkmasına izin vermeyin. Anne kız gibi olabilecek bi iyilik görseydiniz burada zaten konu açmazdınız gerek yokMerhaba arkadaşlar, kısaca anlatmaya çalışıp tecrübelerinize ve fikirlerinize ihtiyacım varHenüz 9 aylık evliyim başka şehre gelin gittim ve kendi ailem çevrem yok. Sadece eşimin ailesi ve akrabaları. Evliliğimin ilk 6,7 ayı hayatımın en kötü dönemleri bana göre cicim ayı nedir inanın bilmiyorum. Vajinusmus belası ile uğraşırken bir yandanda eşimin ailesi ile uğraştım. Zaten yeni bi şehre, yeni bi kültüre, evliliğe alışmaya adapte olmaya çalışıyordum. Ama ne yazık ki buna izin vermediler. Kayınvalidem oğlunu benden kıskanmaya başladı ne hikmetse ilk aylar her akşam ararlardı. Her hafta sonu arayıp beklerlerdi sürekli davet ederlerdi, bize gelmek isterlerdi. Eşimle geçirebildiğim ne bi özel alanım oldu aylarca ne de anım varsa yoksa ailesi. Artık eşimle kavgalar etmeye başlamıştım biz ne zaman vakit geçireceğiz sorunlarımızı böyle nasıl çözeceğiz sürekli ailene gitmekten yoruldum, sıkıldım, bunaldım diye diye. Kaldı ki ailesine asla yetmiyordu gelmiyorsunuz, aramıyorsunuz hep bi yetersiz hissettirme çabası hep memnuniyetsizlik. Kayınvalidem her gün görüntülü arardı beni artık o kadar bunalmıştım ki sesini dahi duymak istemiyordum. Çünkü sürekli hesap sorar gibi her gün naptık nettik şu kadar gün aramadınız vs vs. Mecburiyet hissettiyordu bana. Başlarda sevdiğim kadından 6 ayda deli gibi soğudum, bunaldım, sıkıldım. Artık hiç bir şey yapmak gelmiyor içimden eşimin hatrına yapıyorum çoğu şeyi. Zaten eşimde her şeyin farkına vardı sonradan bana hak verdi. Kayınvalidemin kızı yok hep anne kız olmak istemiş ama bana sürekli laf sokması sanki oğlunu çalmışım gibi davranması beni kıskanması sürekli kontrol çabası beni ondan soğuttu. Artık istesemde anne kız gibi olamam. Kötü olma pahasına sınırlarımı iyi kötü çizdim onlarda anladı. Çünkü kayınvalidem evime sürekli çat kapı gelmek istediğini söylüyordu ararsa haber verirse aramızda mesafe hissediyormuş. Güzelce anlattım çat kapı istemediğimi ama bu baskı hala var. Gelmiyorlar ama öyle gelmek istiyorlarmış. Çocuk olunca çat kapı geliriz artık diyorlar düşünün. Zaten düğünde takılan takıları, paraları bize vermediler bana takılan takılarda dahil ordan dolayı kırgınım ama bunu aştım. Asıl mesele ben ne derece yakın olmalıyım sizin tecrübeleriniz nelerdir. Kayınvalidem beni hem oğlundan hemde genel olarak kıskanıyor. Evime ne aldıysam düğün sonrası aynılarını aldı güya borcun içindelerdi. 500 binlik ev eşyası aldı bende beğenmediği alma dediği her şeyi almış evlerimiz aynı gibi oldu düşünün. Anne kız gibi olunabilir mi? Burdan dem vuruyor hep kızım olmadı diye. Üstümde sorumluluk hissediyorum kızı olmam gerekiyormuş gibi. Ve ne derece yakın olmalıyız sizce. Genelde haftads bir kesin görüşürüz. Ortamına göre düğün, misafirlik vs bu bazen iki, üç bile olur ama gel gör ki hala gelmiyorsunuz görüşemiyoruz der. Tavsiyelerinize aşırı ihtiyacım var
Aileler ortak yaptı ben kendi çeyizimi kendim aldım. Ev eşyalarını aileler ortak aldı. Tabi eşimde katkı sağladı birlikte yaptılarDüğün ve eşyaları kim karşıladı?
Yok canım eşim istedi vermediler daha da bi şey demeyiz. Ben zaten demem terbiyem müsaade etmez. Rabbim bilsin hakkımı ona havale ettim çünkü bu kul hakkı. Gelinin oluyır geline takılanlar.Bu çok korkunç ama, o takılar senin için ufak da olsa bir garanti ve senin hakkın. Altınlarınızı alın bi şekilde ve uzak durun.
Siz böyle yaparsanız tabi ki ezerler sizi , kocanız kızıp bağırmadı mı , tepesi atmadı mı? Hangi yüzle her haftasını gidelim dedi size. Kendi hakkını istemek için terbiye müsade etmez mi? Ben kocanızda büyük bir eziklik görüyorum ailesine karşı. Şimdi sizin yanınızda gibi altınları vermeyen ailesine laf edemeyenden pek bir şey beklemeyin.Yok canım eşim istedi vermediler daha da bi şey demeyiz. Ben zaten demem terbiyem müsaade etmez. Rabbim bilsin hakkımı ona havale ettim çünkü bu kul hakkı. Gelinin oluyır geline takılanlar.
Aslında yukarda yazdım ama sanırım okuma fırsatınız olmamış. Kocam altınları istedi ama veremeyiz borcumuz var dediler. Ne yapsın eşim anne babası ile kavga mı etsin kıyameti mi kopartsın. Bunu her şeyden önce ben istemem. Hakkını aramak ile çirkefleşmek arasında ince Bi çizgi vardır. İnsan olana anlayana bi kere denir onuda zaten kocam dedi ama vermediler. Ben kimseye neden bana altın vermediniz diye çirkefleşemem böyle bi ailede yetişmedim. Hakkımı çok şükür her alanda fazlasıyla savundum bu yaşıma kadar gayette özgüven sahibi biriyim. Ama şimdi seni anlayamayacak insanlara karşı kendimi küçük düşürmek istemedim. Eşim bu tavrımdan dolayı her ay hesabıma 30 bine yakın para gönderir maaşımdan kendine altın al diye. Bazen bazı şeyler ne yazık ki öfke ile çözülmüyor. Eğer benim tavrım çirkefçe olsaydı en başta eşimi karşıma alırdım ona asla gerçekleri gösteremezdim. Şimdi elhamdülillah hem eşimi kazandım hem de itibarımı. Kusura bakmayın onlara dilenci gibi altın isteyemem itibarımı onurumu ayaklar altına alamam. Verecek olan insan zaten verirdi benim istemememle mi verecekti. Onların altınından çok daha fazlasını alıyor şuan eşim bana içimde kaldığını bildiği için. Eksik olsun paraları altınları. Ama her şey o kadar kolay olmuyor en azından benim karakterimde böyleSiz böyle yaparsanız tabi ki ezerler sizi , kocanız kızıp bağırmadı mı , tepesi atmadı mı? Hangi yüzle her haftasını gidelim dedi size. Kendi hakkını istemek için terbiye müsade etmez mi? Ben kocanızda büyük bir eziklik görüyorum ailesine karşı. Şimdi sizin yanınızda gibi altınları vermeyen ailesine laf edemeyenden pek bir şey beklemeyin.