- 31 Mart 2008
- 8.769
- 1.121
- 373
- Konu Sahibi kaderiminoyunu
-
- #121
ben 23 eşim 24 canım
aslında tek çare dediğin gibi o ama canım babama bişe olucak die çok korkuyorum kalp hastası böle şeylere dayanamaz sanıyorum..ablam her üzgün gitmemde o babama bişe olursa mahfederim sizi diyor..onlarda kızıyor bana alttan al sus tarzında...hani çekip gitsem bana kızacaklar sanıyorum babamdan çok çekiniyorum..bikaçkere gitmek gibi ufak bazı adımlar attım mahfoldu babam ...
biliyosunuz eşimin ailesiyle yaşıyoruz....geçende demiştim diğer konumda cumartesi eşim beni annemlere bırakcaktı iş çıkışı oraya gelcekti kalıcaktık ikimiz..giyindik çıkarken kaynanam" nereye "dedi "beni annemlere bırakcak "dedim.."anne sizde gelin akşam çay içeriz "dedim cevap " gelmemiz lazım zaten annenle konuşucaklarım var babanda babanla konuşcak "dedi imalı imalı..ve benim sinirlerim boşandı...ne konuşacaksın noluyor dedim ses etmedi ...neyse annemlere gittim ağladım böle böle dedi diye onlarda çok kızgı bana bi huzur vermediği için..artık kabak tadı verdi kiralık ev bulup çıkıyosunuz biz eşyanızı alırız dediler saolsunlar bayağa karar vermiştik..akşam geldiler kavga oldu ben bağırdım çağırdım çünkü artık burama kadar gelmişti babam kayınpederim kaynanam annem falan konuştuk bazı şeyleri kaynanam özür diledi bugün evde çıkarken dediğim çok yanlıştı alan dedi ..kocasını aramış hemen ben evden hırlsa çıkınca o laftan sonra..ben böle bi hata yaptım demiş kayınpederde bağırmış çağırmış ona...kaynanam anneme benei şikayet etmiş misafir gelince odaya kapanıyomuşum..resmen iftira...yanlızlığa alışık biri olarak her akşam gelen misafirlerini kafam götürmediği için 2-3 dk lına odama gelip geri yanlarına gidiodum bunu abartmışta abartmış...sonra ben ailemin yanına 1 haftalına kalmaya gidiyorum arada .çünkü psikolojikmen ççktüm kolay değil bir yaşamak ..gidip kafa dinliyodum..bunu şikayet etmiş yok evinde alışamaz falan diye..bende herkezin içinde sinir krizi geçirdim ufak da olsa bayağa bi savundum kendimi ..orası benim evimmide benimseyecem tek birşey mi var bana ait o evde koltuklar beyaz eşyalar benimmi de sevip vebimseyecem kendi evim gibi dedim...babam kaynatama yazın çıksın bunlar dedi..o da çıksınlar ama bizden çoook uzak olsunlar dedi...öyle böyle mecburen eşimin ve ailemin yazın o evde çıkıcaz sözüyle bu eve geldim yine ama sanmıyorum bu yaz çıkıcamızı eşim asla kiraya çıkmıyor ev almak da kolay değil öyle böyle geldim bu eve....ama cehennemmi belli değil..koskoca kayınpeder benle konuşmuyor ..çock gibi benim olduğum odaya bile gelmiyor...ben oturma odasında eşimle tw izliyorum yemeğini yiyip odasına gidiyor yatıyor..kaynanam bağıra bağıra niye böle yapıyon gel aşkım diyor kocasına bana bakarak üflüyor..ben şaşkınlıkla koskoca insanların bana yaptıklarını izliyorm anlam vermeye çalışıyorum...bu akşam dedim büyüklük bende kalsın" baba çayın bitmiş doldurayım mı " dedim " yok" dedi...kızına dedi doldur diye....al işte....artık yaşanmıyor...bitti hepsi kafamda kalbimde...elim kolum bağlı gidemiyorum...nereye gidicemki zaten..ailem hergün arıyor iyi ol takma boşver biz burda rahat edemiyoz diyo..ama şu yaşananları bilmiyolar..aslında söylemekten bıktım onlara içime kapandım artık ...kendimi savundum diye suçlu oldum...bu evde yemekde yiyemiyorum artık ben yerken bişe düşünürler diye...kaynanamda benle konuşmuo bende konuşmuyorm ..huzurum yok...yoruldum ..7 ay da çok yordunuz hakkımı helal etmiyorum
konu sahibi boşa lise okumuşum diyoda bu ülkede üniversiteli işsizler var lise artık bişey değil ki dışardanda okunuyo lise gerçi üniversitede öyle, iş deneyimi yok eğitim yeterli değil eş her yerde çalışmasına izin vermiyo, kaçarak evlenilmiş 6 ayda evlilik tüketilmiş, Allah sabır versin, demek ki neymiş genç kızlarımız kaçarak evlenme işini bırakmalı ailelerini de mutsuz etmemeliymiş, temizlik hizmet doğamızda varsa, bu bizde içgüdüyse birazda ayaklarımızın üzerinde durmak içgüdümüz olmalı, o deli divane aşık olunan erkeklere göre inanın hiçbi şey yok, ana baba yanında eş yanında, hizmeti yapılıyo,ekstra bi masrafı geçim derdi yok niye ayrı eve çıksın ki, asla kiraya çıkmam lafı bi gurur lafı değil, kendine güvenmiyo, bende kirada oturuyorum bankaya talimat verildi her ayın 15'inde kira hop yatıyo farkında bile değilim, kirada oturmak bi maraz değil yani, adama derler kiraya çıkma kredi çek onu öde diye
biliyosunuz eşimin ailesiyle yaşıyoruz....geçende demiştim diğer konumda cumartesi eşim beni annemlere bırakcaktı iş çıkışı oraya gelcekti kalıcaktık ikimiz..giyindik çıkarken kaynanam" nereye "dedi "beni annemlere bırakcak "dedim.."anne sizde gelin akşam çay içeriz "dedim cevap " gelmemiz lazım zaten annenle konuşucaklarım var babanda babanla konuşcak "dedi imalı imalı..ve benim sinirlerim boşandı...ne konuşacaksın noluyor dedim ses etmedi ...neyse annemlere gittim ağladım böle böle dedi diye onlarda çok kızgı bana bi huzur vermediği için..artık kabak tadı verdi kiralık ev bulup çıkıyosunuz biz eşyanızı alırız dediler saolsunlar bayağa karar vermiştik..akşam geldiler kavga oldu ben bağırdım çağırdım çünkü artık burama kadar gelmişti babam kayınpederim kaynanam annem falan konuştuk bazı şeyleri kaynanam özür diledi bugün evde çıkarken dediğim çok yanlıştı alan dedi ..kocasını aramış hemen ben evden hırlsa çıkınca o laftan sonra..ben böle bi hata yaptım demiş kayınpederde bağırmış çağırmış ona...kaynanam anneme benei şikayet etmiş misafir gelince odaya kapanıyomuşum..resmen iftira...yanlızlığa alışık biri olarak her akşam gelen misafirlerini kafam götürmediği için 2-3 dk lına odama gelip geri yanlarına gidiodum bunu abartmışta abartmış...sonra ben ailemin yanına 1 haftalına kalmaya gidiyorum arada .çünkü psikolojikmen ççktüm kolay değil bir yaşamak ..gidip kafa dinliyodum..bunu şikayet etmiş yok evinde alışamaz falan diye..bende herkezin içinde sinir krizi geçirdim ufak da olsa bayağa bi savundum kendimi ..orası benim evimmide benimseyecem tek birşey mi var bana ait o evde koltuklar beyaz eşyalar benimmi de sevip vebimseyecem kendi evim gibi dedim...babam kaynatama yazın çıksın bunlar dedi..o da çıksınlar ama bizden çoook uzak olsunlar dedi...öyle böyle mecburen eşimin ve ailemin yazın o evde çıkıcaz sözüyle bu eve geldim yine ama sanmıyorum bu yaz çıkıcamızı eşim asla kiraya çıkmıyor ev almak da kolay değil öyle böyle geldim bu eve....ama cehennemmi belli değil..koskoca kayınpeder benle konuşmuyor ..çock gibi benim olduğum odaya bile gelmiyor...ben oturma odasında eşimle tw izliyorum yemeğini yiyip odasına gidiyor yatıyor..kaynanam bağıra bağıra niye böle yapıyon gel aşkım diyor kocasına bana bakarak üflüyor..ben şaşkınlıkla koskoca insanların bana yaptıklarını izliyorm anlam vermeye çalışıyorum...bu akşam dedim büyüklük bende kalsın" baba çayın bitmiş doldurayım mı " dedim " yok" dedi...kızına dedi doldur diye....al işte....artık yaşanmıyor...bitti hepsi kafamda kalbimde...elim kolum bağlı gidemiyorum...nereye gidicemki zaten..ailem hergün arıyor iyi ol takma boşver biz burda rahat edemiyoz diyo..ama şu yaşananları bilmiyolar..aslında söylemekten bıktım onlara içime kapandım artık ...kendimi savundum diye suçlu oldum...bu evde yemekde yiyemiyorum artık ben yerken bişe düşünürler diye...kaynanamda benle konuşmuo bende konuşmuyorm ..huzurum yok...yoruldum ..7 ay da çok yordunuz hakkımı helal etmiyorum
biliyosunuz eşimin ailesiyle yaşıyoruz....geçende demiştim diğer konumda cumartesi eşim beni annemlere bırakcaktı iş çıkışı oraya gelcekti kalıcaktık ikimiz..giyindik çıkarken kaynanam" nereye "dedi "beni annemlere bırakcak "dedim.."anne sizde gelin akşam çay içeriz "dedim cevap " gelmemiz lazım zaten annenle konuşucaklarım var babanda babanla konuşcak "dedi imalı imalı..ve benim sinirlerim boşandı...ne konuşacaksın noluyor dedim ses etmedi ...neyse annemlere gittim ağladım böle böle dedi diye onlarda çok kızgı bana bi huzur vermediği için..artık kabak tadı verdi kiralık ev bulup çıkıyosunuz biz eşyanızı alırız dediler saolsunlar bayağa karar vermiştik..akşam geldiler kavga oldu ben bağırdım çağırdım çünkü artık burama kadar gelmişti babam kayınpederim kaynanam annem falan konuştuk bazı şeyleri kaynanam özür diledi bugün evde çıkarken dediğim çok yanlıştı alan dedi ..kocasını aramış hemen ben evden hırlsa çıkınca o laftan sonra..ben böle bi hata yaptım demiş kayınpederde bağırmış çağırmış ona...kaynanam anneme benei şikayet etmiş misafir gelince odaya kapanıyomuşum..resmen iftira...yanlızlığa alışık biri olarak her akşam gelen misafirlerini kafam götürmediği için 2-3 dk lına odama gelip geri yanlarına gidiodum bunu abartmışta abartmış...sonra ben ailemin yanına 1 haftalına kalmaya gidiyorum arada .çünkü psikolojikmen ççktüm kolay değil bir yaşamak ..gidip kafa dinliyodum..bunu şikayet etmiş yok evinde alışamaz falan diye..bende herkezin içinde sinir krizi geçirdim ufak da olsa bayağa bi savundum kendimi ..orası benim evimmide benimseyecem tek birşey mi var bana ait o evde koltuklar beyaz eşyalar benimmi de sevip vebimseyecem kendi evim gibi dedim...babam kaynatama yazın çıksın bunlar dedi..o da çıksınlar ama bizden çoook uzak olsunlar dedi...öyle böyle mecburen eşimin ve ailemin yazın o evde çıkıcaz sözüyle bu eve geldim yine ama sanmıyorum bu yaz çıkıcamızı eşim asla kiraya çıkmıyor ev almak da kolay değil öyle böyle geldim bu eve....ama cehennemmi belli değil..koskoca kayınpeder benle konuşmuyor ..çock gibi benim olduğum odaya bile gelmiyor...ben oturma odasında eşimle tw izliyorum yemeğini yiyip odasına gidiyor yatıyor..kaynanam bağıra bağıra niye böle yapıyon gel aşkım diyor kocasına bana bakarak üflüyor..ben şaşkınlıkla koskoca insanların bana yaptıklarını izliyorm anlam vermeye çalışıyorum...bu akşam dedim büyüklük bende kalsın" baba çayın bitmiş doldurayım mı " dedim " yok" dedi...kızına dedi doldur diye....al işte....artık yaşanmıyor...bitti hepsi kafamda kalbimde...elim kolum bağlı gidemiyorum...nereye gidicemki zaten..ailem hergün arıyor iyi ol takma boşver biz burda rahat edemiyoz diyo..ama şu yaşananları bilmiyolar..aslında söylemekten bıktım onlara içime kapandım artık ...kendimi savundum diye suçlu oldum...bu evde yemekde yiyemiyorum artık ben yerken bişe düşünürler diye...kaynanamda benle konuşmuo bende konuşmuyorm ..huzurum yok...yoruldum ..7 ay da çok yordunuz hakkımı helal etmiyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?