Normalde de sürekli arar ailesini. Beraberizdir, dışardayızdır yarım saatte bir arar tek tek ablasını, babasını, annesini. Bazen beni çok yoruyor ama bişey diyemem hastalıktır. Çok zorlanıyor atak sırasında kötü oluyor. Ama zor gerçekten. Ben onu herşeyiyle kabul ediyorum, onu anlıyorum herşeyini görmezden geliyorum, sen benim hastalığımı kaldıramıyorsun diyor bana.Çekilir şey değil. Tamam, hastalıktır bekli yaşayanlar kızacak ama bir erkeğin kadına güven vermesi lazım, onun yanında emin hissetmeniz gerek. Bu hastane olayını geçsek bile, sürekli şu halde bir erkek bile itici geliyor. Gerçekten aile bireylerinden birine bişey olsa ne yapacak acaba? Erkek dediğin bir tık daha metanetli olmalı.
O tavırları rahat halleri biraz üzdü beni. Panik atağı yüzünde n düşkün ailesine yoksa ana kuzusu bir insan değil.Çok geçmiş olsun. Allah annenize şifa versin
Sözlünüz o üzgün halinizde sizinle tartışarak çok büyük ayıp etmiş bana kalırsa
Sizin özellikle belirtmeniz üzerine ancak ziyarete gelmesi de ayrı bir ayıp
Ama bir gece sizle kalmasına pek gerek göremedim ben
Sanki bir yandan da onu yeterince üzgün görmediniz diye kırılmışsınız gibi geldi bana
Bir de biraz konu dışı belki ama her panik atakta ailesini defalarca arayan bir sözlünüz var, ailesine düşkün olması tamam,hastalık ayrı bir durum tabii ama umarım ilerde yuvanızı etkilemez bu durum
Çok sağolın allah razı olsun. Genelde ailemi sever iyi anlaşırlar, hatta annemle hep faceden konuşur hal hatır sorar. Ama genel olarak rahat bir insan (mevzu kendi ailesi olunca tutuşuyor) bana değer verir, sever ama sinirlenince düşman olur. Bir de ince düşünceli bir insan değil pek.
En çok kırıldığım zaten oydu. Her şeyi geçtim ben ağlarken canım yanarken yanıma gelipte ailemi sevmiyorsun demesi çok kırdı beni.O hastaneye ilk gelmesi gereken kişilerden biriydi sözlünüz. O konuda haklısınız. Zaten bence en büyük problem bu. Kalması gereksiz aslında panik atağı varsa o an sizi düşünememiş olabilir. Bence o konunun üzerinde durmayın. Ama anneniz hasta yatarken gelipte ailemi sevmiyosun diye laf etmesi büyük saçmalık. Annem ameliyata girecek belki riskli bile olabilir sen neyin derdindesin.
Birde anlamadığım bu adam nasıl evlenip ailesinden başka yerde kalıcak. Her gün atak geçirdiğini düşünsenize eli telefona yapışmış annesiyle saatlerce konuşan bi eş.
Normalde de sürekli arar ailesini. Beraberizdir, dışardayızdır yarım saatte bir arar tek tek ablasını, babasını, annesini. Bazen beni çok yoruyor ama bişey diyemem hastalıktır. Çok zorlanıyor atak sırasında kötü oluyor. Ama zor gerçekten. Ben onu herşeyiyle kabul ediyorum, onu anlıyorum herşeyini görmezden geliyorum, sen benim hastalığımı kaldıramıyorsun diyor bana.
Ben de kaldıramam, kendimi tanıyorum. Allah sabır versin; inşallah tedavisi olan bir durumdur.Normalde de sürekli arar ailesini. Beraberizdir, dışardayızdır yarım saatte bir arar tek tek ablasını, babasını, annesini. Bazen beni çok yoruyor ama bişey diyemem hastalıktır. Çok zorlanıyor atak sırasında kötü oluyor. Ama zor gerçekten. Ben onu herşeyiyle kabul ediyorum, onu anlıyorum herşeyini görmezden geliyorum, sen benim hastalığımı kaldıramıyorsun diyor bana.
Ben ona en başında kabul ederim seni bu halinle her şey allahtan beraber atlatıcaz hiç bir zaman tek değilsin demiştim. Evet bazen bozuluyorum sürekli aileaiyle konuşunca bazen en özel anımızda bile arama gereği duyuyor ama biliyorum ki bu sinyal beyninden geliyor. Bpzulduğum zamanların üstüne 3 kat fazla hak veriyorum ona. Ama ona sorun ki ben kaldıramıyorum. Sinirlenince düşman oluyor bana dilinin kemiği yok. Nasıl davransam bilemiyorum.Böyle düşünüyorsa açıkçası ben pek umut görmuyorum ilişkiniz açısından ama bu sizin eksikliğiniz değil orası kesin. Kaldırmak zorunda değilsiniz, onun istediği gibi olmak zorunda hiç değilsiniz. Hastalığının sebebi siz değilsiniz ki? Düzeltecek olan da değilsiniz.
adam resmen anasına dedıgın lafı sorun etmiş bir onu dikkate almış empati kuramamış Allahım nedir yani bu erkklerın cogunda var aman annelerine kımse laf etmesın küserler benm basımda da var aynısı sana destek olması gerekır tabıkı senınle yaşaması lazım o anları yoksa ne anlamı var beraberlıgın bu onun çocukluğu canım duyarsızlığı ne desen farklı anlayacak çünkü Allah sabır versın sana zor işin . Annene acil şifalar dilerim Rabbim yardımcınız olsunKızlar herkese merhaba baya uzun olucak okuyup fikir verene şimdiden çok teşekkür ederim. Geçtiğimiz hafta annem kalp ameliyatı oldu ve bizi çok zorlu 2 ay bekliyor. 2 hafta hastanede kaldıktan sonra ameliyat olduk ve bu sürede sinirlerim çok yıprandı. Hem hastanede kalmaktan, hem annemi o hasta yatağında görmekten hem de ameliyat günü sedyede ameliyata gidiceğini hayal edip kalbini deşip kemiklerini ayıracaklarını, annemi yoğun bakımda göreceğimi bilmekten falan harap olmuştum. En ufak bir lafı sözü kaldıramıyordum gerçi hala öyleyim.
Sözlüm bu sürede yanımda oldu sağolsun ama sadece telefondan. 15 gün boyunca hastaneye bir kere gelmiyoaun diye kavga ettim o zaman geldi bir de ameliyat günü geldi. Ameliyat günü sağolsun gece babamla ikimizin yanında kaldı bırakmadı. Ama tabi benim kadar da üzgün değil gece gayet uyudu falan babamla ikimiz gece 12de yoğun bakıma gittik annemi görmeye 1e doğru odamıza döndük o uyuyordu.
Uzatıyorum ama herneyse ameliyat oldu bitt yoğun bakıma alındı annem herkes gitti akşam saatlerinde sözlümün panik atağı tuttu sürekli annesini aradı belki 30 kere aramıştır ben zaten sabahtan beri durmadan ağladım canım çıktı, hala ağlıyorum hala annesiyle konuşuyor telefonda. Benimle ilgilenmiyor ben de surat astım ağlayarak hava almaya çıktım, geldi yanıma sen benim ailemi sevmiyoraun ne istiyosun benden doyumsuzsun, yanında oluyorum yine yaranamıyorum benim panik atağım var falan bağırdı bir sürü. Bende herkesin anası kendi benim canım yanıyor annem bir nefes yatıyor orda sesini duyamıyorum sen kendi annrnin sesini istediğin an duyabiliyosun bak falan diye bağırarak ağladım velhasıl bu kadar kavga, üzüntü, stres kendimi kötü hissettim hemşire çağırdı tansiyonum 17 olmuş falan. O gece öyle bitti surat asıklıkları konuşmamalar falan sabah işe gitti zaten yine soğuktuk öpmeden hadi görüşürüz dedi gitti. Aonra telefonda yine bir tartışma yaiadık vs vs. 10 gündür biraz mesafeliyiz birbirimize bi soğukluk var gibi. Ses tonu falan aynı konuşma şekli aynı ama bi mesafe var hissediyorum. Dün sordum ikimizde gerginiz olur öyle arada geçer falan dedi. Çok konuşmuyoruz falan öyle.
Bu durumda napıyım, konuşayım mı kendisiyle yolsa o nasıl davranıyorsa öyle mi yapayım, kendimi geri mi çekiyim bilemedim. Atladığım şeyler olabilir sormak istediğiniz olursa cevaplarım.
Çok teşekkürler canım evet empati kurmadı. Benim gibi ölüp ölüp dirilsin demiyorum da beklemiyorum da zaten. Ama kavga etmesi çok üzdü beni.adam resmen anasına dedıgın lafı sorun etmiş bir onu dikkate almış empati kuramamış Allahım nedir yani bu erkklerın cogunda var aman annelerine kımse laf etmesın küserler benm basımda da var aynısı sana destek olması gerekır tabıkı senınle yaşaması lazım o anları yoksa ne anlamı var beraberlıgın bu onun çocukluğu canım duyarsızlığı ne desen farklı anlayacak çünkü Allah sabır versın sana zor işin . Annene acil şifalar dilerim Rabbim yardımcınız olsun
Ben ona en başında kabul ederim seni bu halinle her şey allahtan beraber atlatıcaz hiç bir zaman tek değilsin demiştim. Evet bazen bozuluyorum sürekli aileaiyle konuşunca bazen en özel anımızda bile arama gereği duyuyor ama biliyorum ki bu sinyal beyninden geliyor. Bpzulduğum zamanların üstüne 3 kat fazla hak veriyorum ona. Ama ona sorun ki ben kaldıramıyorum. Sinirlenince düşman oluyor bana dilinin kemiği yok. Nasıl davransam bilemiyorum.
e yaniÇok teşekkürler canım evet empati kurmadı. Benim gibi ölüp ölüp dirilsin demiyorum da beklemiyorum da zaten. Ama kavga etmesi çok üzdü beni.
O kadar doğru bir noktaya değindiniz ki. Ailesini sevdiğim için değil onu sevdiğim için katlanıyorum çoğu şeye. Çok eksiği var çok rahat yönleri var. Evlenmek için önümüzde çok zamanımız var allah izin verirse. Umarım bu süre içinde düzelir. Peki şuanki mesafemiz karşısında nasıl davranıyım sizce?Benim demek istediğim kaldıramamanız utanılacak, gocunulacak bir durum değil, hastalık kaldırabilecek bir yapıda olmasanız annenize de üzülmezsiniz örneğin. Sorun sizde değil bu bakımdan.
Aşırı etkilenmeniz var biraz ama kafanızda canlanan görüntülere biraz fazla önem veriyorsunuz gibi en kötüsünü en korkuncunu düşünmeye, hayal etmeye meyilliyiz tabi ki ama esas hastaya bunların gerçekten bir faydası yok. Biraz umursamaz olmaya çalışın gerçekten, anneniz umarım en kısa zamanda eskisinden daha iyi şekilde ayağa kalkar ama sevgilinizle olmuyorsa zorlamayın. İnsani taraflarınız gitgide körelir böyle, ailesini sevdiğinizden değil onu sevdiğinizden katlanıyorsunuz ailesine, hayatınızda o olmasaydı hiç tanımayacağınız insanlar için fazladan suçlanmanın sonu iyi değil, topundan nefret etmek en sonunda geleceğiniz yer :/
O kadar doğru bir noktaya değindiniz ki. Ailesini sevdiğim için değil onu sevdiğim için katlanıyorum çoğu şeye. Çok eksiği var çok rahat yönleri var. Evlenmek için önümüzde çok zamanımız var allah izin verirse. Umarım bu süre içinde düzelir. Peki şuanki mesafemiz karşısında nasıl davranıyım sizce?
Çok teşekkür ederim bu önerinizi düşünüp dikkat edicem.Ben olsam anneme öncelik veririm, konuşma isteğini de bu aralar alınganım seni de kırmak istemem diye ertelerim annem biraz daha iyi olup ben kafa olarak biraz daha rahatladıktan sonra sakince ilişkinin geleceğine bakarım, hayatımızı birleştireceğimiz insanın zor günümüzde yanımızda olması inanın iyi günde yanımızda olmasından çok daha değerli, iyi gün çabuk unutuluyor, zor günün yarası ise hiç geçmiyor.
her aninda yaninda ve destek olmadiktan sonra ne anladim ben o iliskiden..Bu panik atak nasıl bişey ki? Hastanede güvenli bir ortamdasınız, yanında siz varsınız, üstelik sizin anneciğim diye içiniz yanarken, o annesine yapışmış. Ne yani tel de kadın teselli mi ediyor bunu? Her paniğinde annesine mi koşacak?
Bence aynen ondan aldığınızı geri verin. Tamam sitem yapıp konuyu uzatmayın, ama yaranıp paşa gönlünü almaya da çalışmayın. Sözlün bu adam ya, sanki büyük lütüf yapmış bir gece hastanede kalmakla...