Merhabalar,
Nisan ayında annem ile babamın boşanma davası vardı. Daha önceden burada çok fazla konu açtığım için beni hatırlayan mutlaka olacaktır. Babam ile görüşmüyorum ve çok fazla kötü olay yaşatmıştı bize maalesef ki. Annem ile görüşüyorum ama kendisini de çok sevdiğim söylenemez. Açık açık da söylüyorum ona da zaten onu sevmediğimi ve yerimde başka birisi olsa onunla da asla görüşmeyeceğini. Babam bile isteye kötü bir adamdı. Bizi tehditleri ile kovup eve metresini getirmişti ve o arada iç çamaşırdan çantaya hatta pede kadar evden birçok şeyim çalınmıştı. Bu kadar görülmemiş duyulmamış derece kötü bir pislikti yani. Annem ise senelerce kocasına yaranmak için kırk takla atmış, beni hep ikinci planda bırakmış, o adamın bana yaptığı tonla haksızlığa ve kötülüğe seyirci kalmış, bana asla sahip çıkmamış bir kadındı. Sanırım onu da silsem zerre pişman olmam ama sadece tamamen kimsesiz kalmamak için silmiyorum. Her neyse bu boşanma davasına annemin avukatı beni de şahit yazmıştı. Annem boşanma davası açtıktan sonra memleketine gelmişti. Deprem olunca komşu illerden birinde ev tuttu. O dönem depremden sonra yani ben de onun memleketine atandım. Dolayısıyla annem şu an çalıştığım ilde değil ama yığınla akrabası burada. Dava da buradaki mahkemede görüldü. Ve ben mahkeme günü akşam nöbetçiydim ama mahkemeye gitmek istemediğim için yirmi dört nöbetim var gelemem diye yalan söyledim. Mantıksız bir davranıştı çünkü şahit yazılınca mecburen katılmak zorundasın ilerleyen zamanlarda zorla götürülme bile çıkabilir. Babam birinci derece yakınım olduğu için aleyhine şahitlik yapmak zorunda değilim çekilme hakkım var ama bunu da yine duruşmaya katılıp söylemek gerekiyor. O gün gitmedim çünkü gerçekten çok büyük bir bıkkınlık hissediyorum. İkisinden de bıktım. Bana bir şey vermediler hep götürdüler ve bu yaşa geldim hâlâ kene gibi yapışmış götürmek istiyorlar. Babama karşı tehdit davası açmıştım o bile seneler sonra yeni bitti. Yani gerçekten sıkıldım artık.
O günden sonra annemle kavga ettik. Öyle bir doldurmuşlar ki bana "Bana bakmak istemiyorsan şahitlik yapacaksın. Senin yüzünden mahkeme uzadı. Boşansaydım babamdan kalan maaşı alabilecektim." falan dedi. Avukat işte büyük kızın gelse bu kadar uzamazdı falan demiş. Halbuki yalan. Sürekli mesleki mazeret sunup o uzattı aslında UYAP'tan hep görüyordum. Ben asla ona bakmak zorunda olmadığımı onu sevmediğimi falan ağzıma ne geliyorsa saydırdım. Sonra yine eski iletişimimize döndük. Arada yanına gidiyordum telefonla konuşuyorduk falan. Sonra geçen hafta oraya gitmiştim ve kız kardeşim dedi ki "X Teyze sen şahitlik yapmadığın için 'Verin numarasını (Atandıktan sonra benimle kolay kolay iletişim kurmasınlar diye numaramı değiştirmiştim.) onun ağzına s****ım. İşte falan değil yalan söylüyor bu. Evlatlıktan reddet bunu. Şahitlik yapsın diğer mahkemede sonra engelle her yerden.' dedi. " dedi. Başımdan aşağıya kaynar sular döküldü. Tamam, doldurduklarını biliyordum ama bu kadar hakaret ve küfür içerikli konuştuklarını bilmiyordum. Bu da daha çocuğun duyabildikleri kim bilir daha neler neler dediler. Annem de gık diyememiş her zaman ki gibi öyle dinlemiş. Yani her zaman sen nasıl annesin beni şuna karşı savunmadın buna karşı korumadın diye kızıl kıyamet kopartırım hiç mi insanın aklı başına gelmez, huyu törpülenmez? Ve bu teyzem deprem dönemi bize el uzatan tek tük kişilerden biridir. O yüzden az da olsa sever saygı duyardım. Bu açıdan da üzüldüm. Ama şunu da söyleyeyim buna rağmen hep herkese karşı sırf bana karışmasınlar diye uzak ve mesefeli durdum. Burası deprem ili olduğu için ben geri geldiğimde her yer virandı bu yüzden kalacak yer zar zor buldum. Yine de sırf ilerleyen zamanlarda bana karışma hakkını kendilerinde bulamasınlar diye kimsenin yanında kalmadım. İlk zamanlar çalıştığım hastanenin acilinden yattım hastalık kaptım yine de gitmedim. Dedem geçen yıl vefat etti Almanya 'dan akrabalar bile geldi ben izin alamadığımı söyledim aynı şehirde olmama rağmen taziye evine gitmedim. Yani bir şehirde yalnız mücadele eden bir kadınsanız hele de arkanızda bir aile desteği yoksa ve benim doğru düzgün arkadaşım da yok belli zamanlarda yardıma illa ki ihtiyaç duyuyorsunuz. En zor zamanlarda bile onlara bulaşmadım. Ama bu yaşa geldim kendi kendime okudum atandım artık ekonomik anlamda da özgürüm ama yine de isteyen istediği lafı bana söyleyebiliyor. Dayımın da kızları var mesela ve o kadar imkanın arasında liseyi zar zor bitirdiler çok saçma sapan kişiler ama kimse onlarla böyle konuşmaya cesaret edemez. Gerçekten adam gibi bir babamın olmayışını böyle durumlarda çok fazla hissediyorum. Ve çok üzülüyorum. İş yerinde zaten yığınla problemim var bir de bunlarla canım sıkılıyor.
Anneme yine ağzıma geleni saydım. Bana "O bir cahillik etti bana neden böyle davranıyorsun?" deyip ağlamaya başladı. Teyzem olacak kadına da ağzıma geleni saymak istiyorum ama yine çıkar ilişkim araya giriyor. Ben araba almak istiyorum ve bana yardım edebilecek sadece kuzenim (Başka teyzemin kızı oluyor.) ve polis eşi var. Böyle büyük bir kavga çıkarsa bana onlar da tavır alır ve arabadan anlayan başka birini bulamam. O yüzden ona ağzıma geleni sayma seansını arabamı alma sonrasına bırakıyorum.
Bu aşamada ne yapmam gerektiğini kestiremiyorum. Diğer mahkeme de yaklaşıyor onuncu ayın başında.
