Karman çorman dertli başım, başlık bile bulamıyor.

Kızlar herkese merhaba baya uzun olucak okuyup fikir verene şimdiden çok teşekkür ederim. Geçtiğimiz hafta annem kalp ameliyatı oldu ve bizi çok zorlu 2 ay bekliyor. 2 hafta hastanede kaldıktan sonra ameliyat olduk ve bu sürede sinirlerim çok yıprandı. Hem hastanede kalmaktan, hem annemi o hasta yatağında görmekten hem de ameliyat günü sedyede ameliyata gidiceğini hayal edip kalbini deşip kemiklerini ayıracaklarını, annemi yoğun bakımda göreceğimi bilmekten falan harap olmuştum. En ufak bir lafı sözü kaldıramıyordum gerçi hala öyleyim.
Sözlüm bu sürede yanımda oldu sağolsun ama sadece telefondan. 15 gün boyunca hastaneye bir kere gelmiyoaun diye kavga ettim o zaman geldi bir de ameliyat günü geldi. Ameliyat günü sağolsun gece babamla ikimizin yanında kaldı bırakmadı. Ama tabi benim kadar da üzgün değil gece gayet uyudu falan babamla ikimiz gece 12de yoğun bakıma gittik annemi görmeye 1e doğru odamıza döndük o uyuyordu.
Uzatıyorum ama herneyse ameliyat oldu bitt yoğun bakıma alındı annem herkes gitti akşam saatlerinde sözlümün panik atağı tuttu sürekli annesini aradı belki 30 kere aramıştır ben zaten sabahtan beri durmadan ağladım canım çıktı, hala ağlıyorum hala annesiyle konuşuyor telefonda. Benimle ilgilenmiyor ben de surat astım ağlayarak hava almaya çıktım, geldi yanıma sen benim ailemi sevmiyoraun ne istiyosun benden doyumsuzsun, yanında oluyorum yine yaranamıyorum benim panik atağım var falan bağırdı bir sürü. Bende herkesin anası kendi benim canım yanıyor annem bir nefes yatıyor orda sesini duyamıyorum sen kendi annrnin sesini istediğin an duyabiliyosun bak falan diye bağırarak ağladım velhasıl bu kadar kavga, üzüntü, stres kendimi kötü hissettim hemşire çağırdı tansiyonum 17 olmuş falan. O gece öyle bitti surat asıklıkları konuşmamalar falan sabah işe gitti zaten yine soğuktuk öpmeden hadi görüşürüz dedi gitti. Aonra telefonda yine bir tartışma yaiadık vs vs. 10 gündür biraz mesafeliyiz birbirimize bi soğukluk var gibi. Ses tonu falan aynı konuşma şekli aynı ama bi mesafe var hissediyorum. Dün sordum ikimizde gerginiz olur öyle arada geçer falan dedi. Çok konuşmuyoruz falan öyle.
Bu durumda napıyım, konuşayım mı kendisiyle yolsa o nasıl davranıyorsa öyle mi yapayım, kendimi geri mi çekiyim bilemedim. Atladığım şeyler olabilir sormak istediğiniz olursa cevaplarım.
Bırak o düşsün üzerine biraz çek kendini. Tek derdiniz anneniniz sağlığı şu anda su akar yolunu bulur Allah acil şifalar versin :KK43: :KK43:
 
anladığımı yazacagım, kırarsam kusura bakma;

sözlün hastaneye ziyarete gelmeyerek bi hata etmiş ama kalan konularda haklı bana kalırsa
Tamam anneniz ciddi bir ameliyat geçirecek-geçirmiş. Fakat siz olayı abartmışsınız. Tamam kendnzi kötü hissedebilirsiniz. Ama sizin daha dik ve metanetli olmanız gerektiğini düşünüyorum. Tekrar söylüyorum gelmeyerek hata etmiş ama bazı kişiler hastane ortamından çok rahatsız olabiliyor (örne benim babam 56 yaşında adam hastanede rahatsız oluyor, küçücük iğnede bayılabiliyor, tansiyonu düşebiliyor, kuzeni ameliyat oldu, ziyarte fenalaştı)

Hatanın %70 ini gerektiği kadar dik ve metanetli duramayışınıza bağlıyorum.
 
Anneciğine geçmiş olsun.

Annenin hastalığından dolayı sinirlerin gerilmiş ve bir kriz yaşamışsınız, maalesef bu krizi ne sen ne sevgilin iyi yönetememiş. Sen adamı umursamaz olmakla suçluyorsun ama panik atak dolayısı ile çılgınlar gibi annesini aramasının sebebi aslında senin annenin sağlık durumunun onda endişe yaratmış olması, aynı sorunun annesinde de yaşanabileceğine dair olan korku. Esasında bu kötü bir şey değil, empatinin bir çeşidi diyelim. Herkes tepkilerini başka biçimde belli eder, kimi ağlar, kimi serinkanlı olur kimi böyle kriz geçirir.

Bir süre sinirleriniz yatışana kadar mesafeyi koruyun.
 
Geçmiş olsun. .siz geri çekin kendinizi bu konuyu erteleyin bir müddet. .hayırlısı neyse o olsun sonrasında. ..
 
Ben bu adamdan ayrilirdim kisa ve net.
Sizin caniniz yanarken benim ailemi sevmiyorsun doyumsuzssun diye tartisma cikaran bi adamdan ne koy olur ne kasaba..
adamın haklı olabilecegini hiç düşündünüz mü hiç ? Muhtemelen daha ilk ameliyat haberinden beri neler yaşanmıştır.

NE konu sahibini tanırım nede sözlüsünü ama panik biri olduğu ve bu stresli zamanlarda etrafındakilere 'kök söktürdüğü' kısmı gözüme batıyor. (Lütfen konu sahibi alınma, annenize şifalar, sözlününüzlede allah tamamnına erdirsin)
 
Annem için duyarlı değil diye kızıyordun ama bak şimdi sen de anneni bırakıp onun derdine düştüm erkeklerin kafası çok detaylı şeylere çalışmaz sorsam ben ne yaptım ki der. Hiç bir zaman onlardan çok beklenti içine girmeyin yeri geliyor hamile karısını düşünmüyor. Kaldı ki gerisi sakın şimdi demeyin düşünenler de var her zaman için istisnalar kaideyi bozmaz.
 
çok ayıp ve bencillik etmiş..
orada yatan kendi annesi olsaydı gece gündüz orada olman beklenirdi
 
adamın haklı olabilecegini hiç düşündünüz mü hiç ? Muhtemelen daha ilk ameliyat haberinden beri neler yaşanmıştır.

NE konu sahibini tanırım nede sözlüsünü ama panik biri olduğu ve bu stresli zamanlarda etrafındakilere 'kök söktürdüğü' kısmı gözüme batıyor. (Lütfen konu sahibi alınma, annenize şifalar, sözlününüzlede allah tamamnına erdirsin)
Hastanede yedi yirmidort annesini aramasina ne demeli?
Panik atak krizi tutunca annesimi iyi geliyor acaba cok enteresan.muhtemelen ayrilmayacaklar zaten.ben olsam ayrilirdim bu anneci ve dengesiz adamdan.
 
Annenize acil şifalar diliyorum umarım bir an önce toparlanır sağlığına kavuşur. Sözlümüze gelince, panik atağı yaşamayan bilemez. Tedavi görüyor mu bilmiyorum ama tedavisini ihmal etmesin yoksa çok yıpranırsınız. Aynı şeyleri bende yaşadığım için olaya sözlünüzün tarafından bakıp değerlendiriyorum. Inanın bence o an ki sert çıkışları hastalığının verdiği gerginlik o anki bunaltısının bir yansıması. Sizin hassas anınıza denk geldiği için değersizmiyim diye düşünebilirsiniz fakat sözlünüzde bunu bilinçli yapmıyor. Bu hastalık insanı mezara sokup çıkarıyor resmen esir alıyor ve engel olamıyorsunuz. Sizi de anlıyorum hastalık durumlarında insan sevdiğinden destek görmek istiyor ama çocuğun hastanede sizinle zaman geçirmesi bile bence büyük bişey. Atağı gelmiş annesini aramış bence birazda onun tarafından bakın. Benim atağım geldiğinde beni eşimden başkası sakinleştirrmiyor hatta öyleki çoğu zaman soluğu hastanede alıyoruz lütfen biraz anlayış
 
Geçmiş olsun dileklerimi sunarım.

15 günde komşular bile gelirdi, sözlünün senin demen üzerine gelmesi hoş olmamış sahiden.
Alınmakta haklısın. Yanında kendi düşünerek olmuş olmuyor ki.
Kavga ile yapılandan bu kadar hayır geliyor işte.

Ben böyle önemli bir konunun zamanla unutulmasını beklemem.
Konuşur çözer öyle düzelirdim sanırım, bir daha tekrarı olmasın.
El kadar bile incelik düşünememiş damat oluyor yahu..

Biz yapsak şunu üç kuruş etmez gelin oluruz valla.
 
Yerinde olsam hic gelmesini filan istemezdim. Bakardim izlerdim benim zor animda hayat arkadasim olacak insan ne yaliykr nasil davraniyor. Kendi yerini kendi belirlemis olurdu hata etmissiniz
gecmis olsun bu arada annenize
 
anladığımı yazacagım, kırarsam kusura bakma;

sözlün hastaneye ziyarete gelmeyerek bi hata etmiş ama kalan konularda haklı bana kalırsa
Tamam anneniz ciddi bir ameliyat geçirecek-geçirmiş. Fakat siz olayı abartmışsınız. Tamam kendnzi kötü hissedebilirsiniz. Ama sizin daha dik ve metanetli olmanız gerektiğini düşünüyorum. Tekrar söylüyorum gelmeyerek hata etmiş ama bazı kişiler hastane ortamından çok rahatsız olabiliyor (örne benim babam 56 yaşında adam hastanede rahatsız oluyor, küçücük iğnede bayılabiliyor, tansiyonu düşebiliyor, kuzeni ameliyat oldu, ziyarte fenalaştı)

Hatanın %70 ini gerektiği kadar dik ve metanetli duramayışınıza bağlıyorum.
Belki bende de hata varsır o haksız demiyorum. Panik atağı nedeniyle hastanede rahatsız oluyor evet ama ben onun boğazına binip bu gece bizle kalıcaksın demedim kendi istedi bunu.
Ben ne kadar dik dursamda annemle aramdaki bağdan ötürü bir yerden aonra saldım kendimi. Hiç annemde ayrı kalmamıştım ve onu yanımda görememek iyice mahvetmişti beni. Üzülsün ağlasın sızlasın demiyorum tabikide. Atağı sırasında nerdeyse 2 saate yakın telefondan kaldırmadı kafasını. Ben orda ağlamaktan tansiyonum çıkmışken o annesiyle konuşup facede instagtamda takılıyordu. Kafasını kaldırıp yanıma gelip 1 kere bile sarılmadı. Bana ağlama demesi yeterdi. Bunun üzerine bir de benle sen benim ailemi sevmiyorsun diye kavga etti benim annem orda can çekişirken. Ortada bir şey yokmuş sorun yokmuş gibi davranıyoruz ama o günden aonra mesafeliyiz yani.
 
Anneciğine geçmiş olsun.

Annenin hastalığından dolayı sinirlerin gerilmiş ve bir kriz yaşamışsınız, maalesef bu krizi ne sen ne sevgilin iyi yönetememiş. Sen adamı umursamaz olmakla suçluyorsun ama panik atak dolayısı ile çılgınlar gibi annesini aramasının sebebi aslında senin annenin sağlık durumunun onda endişe yaratmış olması, aynı sorunun annesinde de yaşanabileceğine dair olan korku. Esasında bu kötü bir şey değil, empatinin bir çeşidi diyelim. Herkes tepkilerini başka biçimde belli eder, kimi ağlar, kimi serinkanlı olur kimi böyle kriz geçirir.

Bir süre sinirleriniz yatışana kadar mesafeyi koruyun.
Çok teşekkür ederim iyi dileğin için. Evet aynen öyle zaten beb sürekli annesini aramasını aorun etmedim. Bana karşı oşan ilgisizliği ve o anlık bencilliği beni çıldırttı. Benim tek desteğim oydu oysaki. Bir de ben suçluymuşum gibi tavır yaptı mesafe koydu soğuk konuştu. Hassas dönemde olduğumu bilmesine rağmen eksik veya hatalı tavırlarımı alttan almaması beni üzdü. Tam 10 gün oldu hala mesafeliyiz ve benim içim ona karşı soğuk gibi. Bir sıcak konuşsa sıcak davransa düzelicem, ısınıcam biliyorum. Zira düzeltmek için uğraşmıyoruz.
 
işi mi bıraksın ? izin mi alsın ? zaten kayın valide 2 haftadır hastanede nasıl sürekli yanında olacak, biraz mantık
Kendi işi zaten rahatça girip çıkabiliyor. Tabikide 15 gün yanımda olsun demiyorum oşamaz da istemem de. Ama 15 gün boyunda bir ameliyat günü yanımda oldu bir de ben biraz kinaye yaptım gwlmedi diye söylendim kavga çılardı ve erteai günü geldi. İnsan ister ki müstakbel eşi yanında olsun kendi düşünüp gelsin. İş çıkışı diye bir şey var. Erken gitme geç gitme diye bir derdi yok. Bunlar ince detaylar ama düiününce mide bulandırıyor.
 
Annenize acil şifalar diliyorum umarım bir an önce toparlanır sağlığına kavuşur. Sözlümüze gelince, panik atağı yaşamayan bilemez. Tedavi görüyor mu bilmiyorum ama tedavisini ihmal etmesin yoksa çok yıpranırsınız. Aynı şeyleri bende yaşadığım için olaya sözlünüzün tarafından bakıp değerlendiriyorum. Inanın bence o an ki sert çıkışları hastalığının verdiği gerginlik o anki bunaltısının bir yansıması. Sizin hassas anınıza denk geldiği için değersizmiyim diye düşünebilirsiniz fakat sözlünüzde bunu bilinçli yapmıyor. Bu hastalık insanı mezara sokup çıkarıyor resmen esir alıyor ve engel olamıyorsunuz. Sizi de anlıyorum hastalık durumlarında insan sevdiğinden destek görmek istiyor ama çocuğun hastanede sizinle zaman geçirmesi bile bence büyük bişey. Atağı gelmiş annesini aramış bence birazda onun tarafından bakın. Benim atağım geldiğinde beni eşimden başkası sakinleştirrmiyor hatta öyleki çoğu zaman soluğu hastanede alıyoruz lütfen biraz anlayış
Ben zaten çok anlayışlı ve hassasım bu hastalığına. Her zaman desteğim ona. O gün benim onun açısından düşünmem yerine o benim açımdan düşünmeliydi aslında. İnstahramda takılacağına gelip beni sakinleştirmeliydi.
 
Çok teşekkür ederim iyi dileğin için. Evet aynen öyle zaten beb sürekli annesini aramasını aorun etmedim. Bana karşı oşan ilgisizliği ve o anlık bencilliği beni çıldırttı. Benim tek desteğim oydu oysaki. Bir de ben suçluymuşum gibi tavır yaptı mesafe koydu soğuk konuştu. Hassas dönemde olduğumu bilmesine rağmen eksik veya hatalı tavırlarımı alttan almaması beni üzdü. Tam 10 gün oldu hala mesafeliyiz ve benim içim ona karşı soğuk gibi. Bir sıcak konuşsa sıcak davransa düzelicem, ısınıcam biliyorum. Zira düzeltmek için uğraşmıyoruz.

Şu durumda zaten kafan bu kadar doluyken düzelmeniz zor, bu yüzden biraz zaman tanı ilişkine... En azından sıkıntı durumunda neyle karşılaşacağını anlamış oldun.

Yalnız ilk önce senin güçlü durman lazım ki anneciğine destek olabilesin. Bu kadar zor bir dönemden geçen kadıncağız seni karşısında şişmiş gözlerle görmemeli.
 
Kızlar herkese merhaba baya uzun olucak okuyup fikir verene şimdiden çok teşekkür ederim. Geçtiğimiz hafta annem kalp ameliyatı oldu ve bizi çok zorlu 2 ay bekliyor. 2 hafta hastanede kaldıktan sonra ameliyat olduk ve bu sürede sinirlerim çok yıprandı. Hem hastanede kalmaktan, hem annemi o hasta yatağında görmekten hem de ameliyat günü sedyede ameliyata gidiceğini hayal edip kalbini deşip kemiklerini ayıracaklarını, annemi yoğun bakımda göreceğimi bilmekten falan harap olmuştum. En ufak bir lafı sözü kaldıramıyordum gerçi hala öyleyim.
Sözlüm bu sürede yanımda oldu sağolsun ama sadece telefondan. 15 gün boyunca hastaneye bir kere gelmiyoaun diye kavga ettim o zaman geldi bir de ameliyat günü geldi. Ameliyat günü sağolsun gece babamla ikimizin yanında kaldı bırakmadı. Ama tabi benim kadar da üzgün değil gece gayet uyudu falan babamla ikimiz gece 12de yoğun bakıma gittik annemi görmeye 1e doğru odamıza döndük o uyuyordu.
Uzatıyorum ama herneyse ameliyat oldu bitt yoğun bakıma alındı annem herkes gitti akşam saatlerinde sözlümün panik atağı tuttu sürekli annesini aradı belki 30 kere aramıştır ben zaten sabahtan beri durmadan ağladım canım çıktı, hala ağlıyorum hala annesiyle konuşuyor telefonda. Benimle ilgilenmiyor ben de surat astım ağlayarak hava almaya çıktım, geldi yanıma sen benim ailemi sevmiyoraun ne istiyosun benden doyumsuzsun, yanında oluyorum yine yaranamıyorum benim panik atağım var falan bağırdı bir sürü. Bende herkesin anası kendi benim canım yanıyor annem bir nefes yatıyor orda sesini duyamıyorum sen kendi annrnin sesini istediğin an duyabiliyosun bak falan diye bağırarak ağladım velhasıl bu kadar kavga, üzüntü, stres kendimi kötü hissettim hemşire çağırdı tansiyonum 17 olmuş falan. O gece öyle bitti surat asıklıkları konuşmamalar falan sabah işe gitti zaten yine soğuktuk öpmeden hadi görüşürüz dedi gitti. Aonra telefonda yine bir tartışma yaiadık vs vs. 10 gündür biraz mesafeliyiz birbirimize bi soğukluk var gibi. Ses tonu falan aynı konuşma şekli aynı ama bi mesafe var hissediyorum. Dün sordum ikimizde gerginiz olur öyle arada geçer falan dedi. Çok konuşmuyoruz falan öyle.
Bu durumda napıyım, konuşayım mı kendisiyle yolsa o nasıl davranıyorsa öyle mi yapayım, kendimi geri mi çekiyim bilemedim. Atladığım şeyler olabilir sormak istediğiniz olursa cevaplarım.

siz de cok abartmissiniz.
annenizin kalbini desicekler, kemiklerini ayiracaklar diye hayaller kurmussunuz iki hafta boyunca.

benim de babam cok ama cok buyuk ameliyaty gecirdi, sizin tabirinizle desilmedik yeri kalmadi, ama hic oyle dusunmemistim ben mesela.
cok uzuldum ama bu kadar abarttigimi hatirlamiyorum.

bu arada sozlunuzden sizi bile cok dusunmesini beklemeyin, birakin sizin annenizi dusunecek.
malesef insanlar, ozellikle erkeklerin buyuk kismi oyle.
siz de kayinvalideniz annenizin yerinde olsa o kadar uzulmezdiniz, ama sirf sozlunuzun hatiiri icin giderdiniz.
ama sozlunuz sizin hatiriniz icin bu kadarcik yapiyor iste.
hic sasirmadim.
cunku erkeklere gopre bu gereksiz/


Buyuk gecmis olsun.
size tavsiyem erkelerden beklentilerinizi azlatin.
 
X