- 29 Nisan 2013
- 1.692
- 2.411
Merhaba kimseye anlatamadığım içimi kemiren bir durum var. Eşim ile ailem arasında vicdan azabı çekmeden karar vermek istiyorum. Babam kanser ve annem ile bizim Türkiye'de ki evimize geldiler. İstanbul'dan Mersin'e. Ben İtalya'da yaşıyorum. Orada öğretmen olarak çalışırken aynı zaman da yükseklisans yaptım. Çocukları da okudan 2 hafta erken çıkardık. İşten ve okuldan izinler ile erkenden döndüm. Şimdi Eylül'de tekrar dönmeliyim.
Eski konumu bilenler aile geçmişimi daha iyi anlayabilirler.
Konu şu; eşim, ailemin asla hiçbir zaman yanımda olmadığını sadece zor zamanlarında geldiğini, çocuklar küçükken bizi arayıp sormadıklarını, hiçbir desteklerinin hiçbir zaman olmadığını söylüyor. Herşey bittiğinde sen ne yaptın ki tabi ki yapacaksın diyip, nankörlük yapacaklar o zaman üzülme diyor. 16 yıllık evliyiz ve 6 yıldır İtalyadayız. Ama onun aileside yapmadı. Eşim Azeri Türkiye'de ailesi yoktu. Oraya gittiğimizde bana altın takarlar her seferinde ve saygıda kusur etmezler gerçekten. Kardeşim bize 10 sene önce yaklaşık 100.000$ lık bir kazık attı ve o zamandan beri görüşmüyorduk. Borcu 100.000TL olarak 3 senede ödediler. O sırada dolar fırladı ve tüm zarar bize kaldı. Babamın hastalığında barıştık. Eşim hala çok kızgın kardeşime ve adı bile geçsin istemiyor. Ailem o zaman kardeşimin arkasında durdu. Eşim daha da hayal kırıklığına uğradı. Kardeşim uzun süre çalışmadı, babam ona dükkan açtı onu da batırdı. Babamın kiralarını alıp çalışmadan yaşıyordu. Babam hasta olunca kiralar kesilince çalışmaya başladı. Babamı özelde tedavi ettiriyoruz ve tüm masraflar bizde asla destek olmuyor. Babam için öderim bu önemli değil ama onun keyfinin yerinde olması sinirimi bozuyor. Hastaneden çıkmıyoruz ailecek. Eşimde enayi gibi hissediyorum diyor. Ben babamı seviyorum ve zorda kalsın istemiyorum. Kardeşim sorumsuz diye kanser hastası babamı ortada bırakamam. Tedaviye yanıt verdi tümör küçüldü ama akciğerde modül çıktı. Ameliyat olsun diye uğraşıyorum. Tüm koşturmacalarda bir de eşimin gerginliği var. 10 eylül döneceğim ve eşim benden sonra bakacak. Bu da içime sinmiyor. Hastaneye yakın eşyalı bir ev kiralamayı düşünüyorum tedavi bitene kadar. Annemle rahatça gidip gelirler. Kafam baya karışık yani...Siz ne düşünüyorsunuz?
Eski konumu bilenler aile geçmişimi daha iyi anlayabilirler.
Konu şu; eşim, ailemin asla hiçbir zaman yanımda olmadığını sadece zor zamanlarında geldiğini, çocuklar küçükken bizi arayıp sormadıklarını, hiçbir desteklerinin hiçbir zaman olmadığını söylüyor. Herşey bittiğinde sen ne yaptın ki tabi ki yapacaksın diyip, nankörlük yapacaklar o zaman üzülme diyor. 16 yıllık evliyiz ve 6 yıldır İtalyadayız. Ama onun aileside yapmadı. Eşim Azeri Türkiye'de ailesi yoktu. Oraya gittiğimizde bana altın takarlar her seferinde ve saygıda kusur etmezler gerçekten. Kardeşim bize 10 sene önce yaklaşık 100.000$ lık bir kazık attı ve o zamandan beri görüşmüyorduk. Borcu 100.000TL olarak 3 senede ödediler. O sırada dolar fırladı ve tüm zarar bize kaldı. Babamın hastalığında barıştık. Eşim hala çok kızgın kardeşime ve adı bile geçsin istemiyor. Ailem o zaman kardeşimin arkasında durdu. Eşim daha da hayal kırıklığına uğradı. Kardeşim uzun süre çalışmadı, babam ona dükkan açtı onu da batırdı. Babamın kiralarını alıp çalışmadan yaşıyordu. Babam hasta olunca kiralar kesilince çalışmaya başladı. Babamı özelde tedavi ettiriyoruz ve tüm masraflar bizde asla destek olmuyor. Babam için öderim bu önemli değil ama onun keyfinin yerinde olması sinirimi bozuyor. Hastaneden çıkmıyoruz ailecek. Eşimde enayi gibi hissediyorum diyor. Ben babamı seviyorum ve zorda kalsın istemiyorum. Kardeşim sorumsuz diye kanser hastası babamı ortada bırakamam. Tedaviye yanıt verdi tümör küçüldü ama akciğerde modül çıktı. Ameliyat olsun diye uğraşıyorum. Tüm koşturmacalarda bir de eşimin gerginliği var. 10 eylül döneceğim ve eşim benden sonra bakacak. Bu da içime sinmiyor. Hastaneye yakın eşyalı bir ev kiralamayı düşünüyorum tedavi bitene kadar. Annemle rahatça gidip gelirler. Kafam baya karışık yani...Siz ne düşünüyorsunuz?
