Kardeşim bunalımda lütfen bir bakın

Herkes seçimini yaşar, aileniz de böyle yetiştirmiş karşılığını alıyor, onlardan sonra da sizin başınıza kalacak. Umarım evlenip kimsenin başını yakmaz diyeceğim ama onu da yapacak maalesef.

Kardeşinize korkacagi, saygı duyacagi, babacan nasihatler verecek, dengeli bir otoriteyle motive edecek, yönlendirecek çekincegi güçlü bir eril figürü lazım, onun dışında düzelmesi çok ama çok zor.
Evet anne babam yetiştirirken hatalar yapmış olabilirler ama insanın da kendi aklı var. Bizi yetiştirirken de hatalar yaptılar ama biz işimizi de bulduk, okulumuzu da okuduk, anne babadan sıyrılıp kendi doğrularımızı oluşturdum. Her şeyi de beni böyle yetiştirdilere atamayız. Sizin dediğiniz gibi bir figür şu an yok maalesef ailemizde. Babam bugün tekrar konuşacak kendisiyle.
 
Stres altında olmasın, ben de geçen gün bitmeyen projeden dolayı intihar edeceğim artık demeye başladım. Uzun süredir bir şey olsa da şu stresten kurtulsam diyorum. Okul bitmedi bir türlü. Ne okuyor bu arada, belki okulla ilgilidir.
 
Ben sinir ve kavga halinde anne babama zarar verirse diye korkuyorum açıkçası, kestiremiyorum. Sigarası yoktu ona da başladı, yemeği de bilgisayar başında yiyor. Tüm dünyası o oda olmuş. İnsan hem kızıyor hem üzülüyor.
mesela öz bakımına da dikkat etmez yıkanmaya üşenir bunlar da var değil mi?
en kısa sürede gitmeye çalışın ve psikoloğa ikna etmeye uğraşın
dua edin bol bol inşallah yaptığının yanlış olduğunu daha da hisseder
çünkü bence zaten biliyor yanlış olduğunu o yüzden aksi
düzelmesi gerektiğini en kısa sürede düşünsün inşallah
 
mesela öz bakımına da dikkat etmez yıkanmaya üşenir bunlar da var değil mi?
en kısa sürede gitmeye çalışın ve psikoloğa ikna etmeye uğraşın
dua edin bol bol inşallah yaptığının yanlış olduğunu daha da hisseder
çünkü bence zaten biliyor yanlış olduğunu o yüzden aksi
düzelmesi gerektiğini en kısa sürede düşünsün inşallah
Evet hep uçlarda yaşıyor. Banyo yapmaya da üşenir girince de bir saat çıkmaz. Ya hiç çalışmaz ya da borsadan para kazanıp zengin olacağım diye gelir. Ya hep ya hiç yani. Biraz da yaşına veriyorum bazı şeyleri, bizim karakterimiz de zamanla oturdu mesela, hayat ve çalışma disiplinini belirli bir yaştan sonra oluşturdum. Yine de onun bazı şeyleri çok sivri uç noktalarda.
 
Evet anne babam yetiştirirken hatalar yapmış olabilirler ama insanın da kendi aklı var. Bizi yetiştirirken de hatalar yaptılar ama biz işimizi de bulduk, okulumuzu da okuduk, anne babadan sıyrılıp kendi doğrularımızı oluşturdum. Her şeyi de beni böyle yetiştirdilere atamayız. Sizin dediğiniz gibi bir figür şu an yok maalesef ailemizde. Babam bugün tekrar konuşacak kendisiyle.
Erkek çocuklar için durum farklı. Bu yaşında bile yemeği önünde, hizmeti hala devam etmiyor mu? Kız olsaydı bu derece olacak mıydı?

Ayrıca şımartılan hangi cinsiyette çocuk olursa olsun yetişkin olmakta, kendisine yetmekte ve sorumluluk almakta çok zorlanıyor ya da çok geç kalıyor.

Elbette aileniz %100 sorumlu demiyorum ama ne ekersen onu biçersin.
 
Stres altında olmasın, ben de geçen gün bitmeyen projeden dolayı intihar edeceğim artık demeye başladım. Uzun süredir bir şey olsa da şu stresten kurtulsam diyorum. Okul bitmedi bir türlü. Ne okuyor bu arada, belki okulla ilgilidir.
Ne gibi bir stres altında olabilir ki ? Okula zaten doğru düzgün gitmiyor, çalışmıyor da. Kız arkadaşı vardı ayrılmışlar, onla alakalı olabilir belki. Saçı dökülüyormuş takıntı yapmış onu, ağlıyormuş dün tartışırken. Tarih öğretmenliği okuyor.
 
Evet hep uçlarda yaşıyor. Banyo yapmaya da üşenir girince de bir saat çıkmaz. Ya hiç çalışmaz ya da borsadan para kazanıp zengin olacağım diye gelir. Ya hep ya hiç yani. Biraz da yaşına veriyorum bazı şeyleri, bizim karakterimiz de zamanla oturdu mesela, hayat ve çalışma disiplinini belirli bir yaştan sonra oluşturdum. Yine de onun bazı şeyleri çok sivri uç noktalarda.
Yaşında ne var 22 az mı? Siz bile bahaneleri hoş görü sebeplerini buluyorsunuz. Bu adama bu şekilde çözüm falan bulamazsınız. Yatıp kalkıp dua edin evcil davranıyor kendisini sokağa, saçma sapan arkadaşlara odaklamıyor
 
Zorunda kaldığı zaman kime güveniyor b planı kim? Onun bu herife dan dan doğruları söylemesi lazım. Anan baban ölünce napavaksın, elektriğini internetini kim karşılayacak, yemeğini kıyafetini kim paklayacak nasıl olacak bu işler gibisinden. Hayat ekranın arkasında değil oraya kaçıyor gerçek dünyadan. Biraz güncele çekmeniz lazım, anan baban da en azından markete pazara bunu yollasınlar biraz zorunda kalsın görsün dünya kaç bucak.
 
valla biz toplum olarak fazla sahiplenmeci bir davranış sergiliyoruz.
amerika'daki gibi "artık yetişkin oldun" deyip anne baba evinden çıkarmak lazım böylelerini.
kendi kirasını faturalarını ödeyip, yemeğini yapıp donunu yıkamak zorunda kalınca büyür.
yoksa anne baba evinde ekmek elden su gölden yaşarken zor.
biraz üzerine gidince de "öleyim ben" diye ağlamaya başlıyorlar.
ama realite bunu gerektiriyor olsa da söylemesi kolay yapması zor tabi.
hele de bizim toplumumuzda "kendi başının çaresine bak" diyecek anne baba zor bulunur yani.
 
Borsadan para kazanma hayali üzerinden yürüyün, bir iki ay çalışsın kazandığı parayı borsada değerlendirmeye başlasın. Baksın bi o işler gerçekte nasıl. Vermesinler cebine para
 
Erkek çocuklar için durum farklı. Bu yaşında bile yemeği önünde, hizmeti hala devam etmiyor mu? Kız olsaydı bu derece olacak mıydı?

Ayrıca şımartılan hangi cinsiyette çocuk olursa olsun yetişkin olmakta, kendisine yetmekte ve sorumluluk almakta çok zorlanıyor ya da çok geç kalıyor.

Elbette aileniz %100 sorumlu demiyorum ama ne ekersen onu biçersin.
Doğru size hak veriyorum, benim önüme hiçbir zaman odama yemek gelmedi. Benim zamanımda annemler çok daha otoriterdi ama onlarda yaşlandı şimdi güçleri yok bunlarla uğraşmaya. Sorun çıkmasın diye kolayı seçiyorlar. Geç yaşta anne baba olmanın dezavantajı da bu işte. Kendileri yoruldu artık, huzur arıyorlar ama çocuk daha 22 yaşında fırtınalı bir dönem yaşıyor.
 
Borsadan para kazanma hayali üzerinden yürüyün, bir iki ay çalışsın kazandığı parayı borsada değerlendirmeye başlasın. Baksın bi o işler gerçekte nasıl. Vermesinler cebine para
Onu ben de önerdim; çok aşırı tepki vermeyin fikirlerine diye. Madem borsa oynamak istiyor, harçlığıyla oynasın, kaybetsin de bir görsün ayın sonu nasıl geliyor. Zoru görmesi şart.
 
Borsadan para kazanma hayali üzerinden yürüyün, bir iki ay çalışsın kazandığı parayı borsada değerlendirmeye başlasın. Baksın bi o işler gerçekte nasıl. Vermesinler cebine para
Onu ben de önerdim; çok aşırı tepki vermeyin fikirlerine diye. Madem borsa oynamak istiyor, harçlığıyla oynasın, kaybetsin de bir görsün ayın sonu nasıl geliyor. Zoru görmesi şart
valla biz toplum olarak fazla sahiplenmeci bir davranış sergiliyoruz.
amerika'daki gibi "artık yetişkin oldun" deyip anne baba evinden çıkarmak lazım böylelerini.
kendi kirasını faturalarını ödeyip, yemeğini yapıp donunu yıkamak zorunda kalınca büyür.
yoksa anne baba evinde ekmek elden su gölden yaşarken zor.
biraz üzerine gidince de "öleyim ben" diye ağlamaya başlıyorlar.
ama realite bunu gerektiriyor olsa da söylemesi kolay yapması zor tabi.
hele de bizim toplumumuzda "kendi başının çaresine bak" diyecek anne baba zor bulunur yani.
Zaten hep toplumsal yanlışlar bunlar, tek bizim ailemizde bu sorunların olmadığına eminim. Şimdi ki çocukların psikolojisi daha da bir hassas, en ufak bir şey desen kaldıramıyorlar, zora asla gelemiyorlar. Sonuç asla büyümeyen, sorumluluk alamayan bireyler.
 
Doğru size hak veriyorum, benim önüme hiçbir zaman odama yemek gelmedi. Benim zamanımda annemler çok daha otoriterdi ama onlarda yaşlandı şimdi güçleri yok bunlarla uğraşmaya. Sorun çıkmasın diye kolayı seçiyorlar. Geç yaşta anne baba olmanın dezavantajı da bu işte. Kendileri yoruldu artık, huzur arıyorlar ama çocuk daha 22 yaşında fırtınalı bir dönem yaşıyor.
Bahsettiğiniz fırtınalı dönemlerin yaşını çoktan geçmiş. 14-17 yaştan bahsetmiyoruz. Otoriterligin yaşı olmaz ayrıca.

Sizin böyle yapmanız yani bu durumuna sebepler bularak yumuşatmanız onun tüm sorumluluğunu size yükleyecek haberiniz olsun.
 
Bahsettiğiniz fırtınalı dönemlerin yaşını çoktan geçmiş. 14-17 yaştan bahsetmiyoruz. Otoriterligin yaşı olmaz ayrıca.

Sizin böyle yapmanız yani bu durumuna sebepler bularak yumuşatmanız onun tüm sorumluluğunu size yükleyecek haberiniz olsun.
Sebep aramıyorum, kendisinin davranışları, sorumsuzluğu kabul edilemez biliyorum. Demek istediğim ya da duam, dileğim yaşla birlikte karakterinin oturması.
 
Şımarık erkek çocuğu, kapatın bilgisayarı git elektrik faturası için para kazan deyin bakalım ne yapıyor ekmek elden su gölden geçiniyor ailesi de herşeyi önüne seriyor oh mis. Elini vurmuş bide bu kafayla kafasını da duvarlara vuracak hayatın kolay olmadığını ogrenmeli herkes çalışıyor onun özelliği ne
 
Ne zamandır bu durumda? Bırakın istiyorsa sabahtan akşama kadar oyun oynasın. Okula gitmiyorsa uzatsın, çalışmıyorsa parasız kalsın. Hatta yemeksiz kalsın, temiz çamaşırsız kalsın. Bir noktada akıl sahibi bir kimse olarak ne yapıyorum ben diyecektir. "Kendin yap" demeyi öğrensin aileniz, her şeyi önüne sermesin. Belki bu sayede gerçekten öğrenir kendi başına hayatta kalmayı. Bunu sinirle ya da küserek yapmalarına da gerek yok sadece bir sınır çizilmeli ve başta kendileri o sınırlara riayet etmeli. Bunu yapmak söylemesi kadar kolay değil elbette...
 
Herkese iyi günler, benim 22 yaşında bir erkek kardeşim var ailemizin en küçüğü, o yüzden de evde şu an anne babamla yaşayan tek çocuk. Bugün annemle konuştum çok üzgündü, dün kardeşimle tartışmışlar, kendimi öldürürüm böyle giderse diye ağlamış. Kendisi bilgisayar başından kalkmayan, sosyal hayatı ve hobileri olmayan, sabaha kadar oyun oynayıp akşama kadar da uyuyan birisi. Üniversite öğrencisi ama derslere de gitmiyor, hayatı çok düzensiz. Anne babam hayata katılsın diye o kadar emek veriyor ki; babam güzel bir iş buldu, günde sadece üç dört saat çalışacaktı, kitap yazan birine basım işlerinde falan yardımcı olacaktı. Bir hafta gitti çok sevindik, sonra bıraktı kendi kendine. Siz buldunuz işi beni mutlu etmiyor diyor. Evde oturup bilgisayarla oynayınca mutlu oluyormuş, borsadan para kazanacakmış. Bir şey deyince sinirlenip patlıyor, elini cama sehpaya vurmuş geçen kesilmiş. Annemler baş edemiyor, psikoloğa da gitti ilaç falan kullandı ama onu da düzenli yapmıyor. Bu işin sonu ne olacak bilmiyorum. Ben çok uzakta oturuyorum, annem babam o yaşlarında tek başına mücadele ediyorlar bu durumla, çok üzülüyorum. Sizin önerileriniz var mı?
yasi buyuk, birakin oynasin bilgisayarla. anne babaniz yasliysa o yasta genc erkekler basedemezler. yesin icsin yatsin. 30 lara dogru kafasi yerine gelir. yani bu noktada kardesiniz ne olacak diye uzulmek yerine anne babaniza uzulun bence. 22 yasinda erkek, tasi siksa suyunu cikarir, ama yasli anne babaya bir yumruk atsa allah korusun canlarindan olurlar.
 
Herkese iyi günler, benim 22 yaşında bir erkek kardeşim var ailemizin en küçüğü, o yüzden de evde şu an anne babamla yaşayan tek çocuk. Bugün annemle konuştum çok üzgündü, dün kardeşimle tartışmışlar, kendimi öldürürüm böyle giderse diye ağlamış. Kendisi bilgisayar başından kalkmayan, sosyal hayatı ve hobileri olmayan, sabaha kadar oyun oynayıp akşama kadar da uyuyan birisi. Üniversite öğrencisi ama derslere de gitmiyor, hayatı çok düzensiz. Anne babam hayata katılsın diye o kadar emek veriyor ki; babam güzel bir iş buldu, günde sadece üç dört saat çalışacaktı, kitap yazan birine basım işlerinde falan yardımcı olacaktı. Bir hafta gitti çok sevindik, sonra bıraktı kendi kendine. Siz buldunuz işi beni mutlu etmiyor diyor. Evde oturup bilgisayarla oynayınca mutlu oluyormuş, borsadan para kazanacakmış. Bir şey deyince sinirlenip patlıyor, elini cama sehpaya vurmuş geçen kesilmiş. Annemler baş edemiyor, psikoloğa da gitti ilaç falan kullandı ama onu da düzenli yapmıyor. Bu işin sonu ne olacak bilmiyorum. Ben çok uzakta oturuyorum, annem babam o yaşlarında tek başına mücadele ediyorlar bu durumla, çok üzülüyorum. Sizin önerileriniz var mı?
Bunalımda falan değil sadece tembel. İntihar falan diyerek de sizi korkutup konforunu devam ettirmek derdinde.
 
X