Toplumumuzda henüz anlasılmasa da modern dünyada bu da yanlış bir motivasyon şekli çocuk hem okulda yariştiriliyo yetmiyor bir de evde kardeşiyle sonra neden çocuklar agresif çünkü hep yarış içinde modern toplumlarda kardeş kıskançlığı bu denli problem olmaz çünkü herkes kendi tercihleri ve zevkleriyle kabul edilir. Belki çocuğun akademik yeteneği yok ama çom iyi bir sporcu ya da sanatçi ya da aşçi olacak başari başarisizi hangi kritere göre belirliyoruz?başarılı cocuk başarısız cocuk arasında ayrım olmalı tabiki küçükten baslıyo bu
karnen de notların iyi olursa sana sunu alıcaz deniliyo notu iyi olamayana bişi alınmıyo
bir nevi motivasyon
Toplumumuzda henüz anlasılmasa da modern dünyada bu da yanlış bir motivasyon şekli çocuk hem okulda yariştiriliyo yetmiyor bir de evde kardeşiyle sonra neden çocuklar agresif çünkü hep yarış içinde modern toplumlarda kardeş kıskançlığı bu denli problem olmaz çünkü herkes kendi tercihleri ve zevkleriyle kabul edilir. Belki çocuğun akademik yeteneği yok ama çom iyi bir sporcu ya da sanatçi ya da aşçi olacak başari başarisizi hangi kritere göre belirliyoruz?
+1Çok şasrdm ya insanlar haketmekten bahsetmiş ikisi de öğrenci olan çocuklar haketmek ya da etmemek icin ne yapmiş olabilir adalet denen birşey var.Birisi daha yuksek bir bolum kazanmiş olabilir mesela ki o da kime göre neye göre belki de çok yüksek görülen o alana ilgisi yok. Ya da tembellik de etmiş olabilir bu yine de ona araba aliyoruz ama sana almiyoruzun bahanesi olabilir mi? Böyle anne babalar kardeşleri birbirine düşman eder.İkisi de senin evladn adil davranmak zorundasn.Herkes tek tip olmak zorunda değil askeri nizamda mi yaşamak zorundalar?
Haklısınız, çocuklar okul başarılarıyla değerlendirilmemeli, başarılı olmak iyi bir üniversite de iyi bir bölüm okumak değildir çünkü.Beni ayıran ana babayı ömrüm yeterse gün gelir ben de ayırırım, o iş doğurmakla olmuyor, o zeki bu değil demekle, bu cana yakın, o değil demekle olmuyor. Ne verirsen onu alırsın çocuğundan, ben evlat ayrımının çok zararını gördüm, yaşayanlar ve biraz bu konuları ciddi araştıranlar bilir, bir insanın ömrüne, kişiliğine, hayat kalitesine nasıl etki ettiğini, bir ömür keşkelerini, acısının geçmeyeceğini.
Arkadaşına Alfred Adler'in kitaplarını öneririm, insan karakterini tanımak anlamak için iyi başlangıç, ben de bu sorgulamaları ilk yapmaya başladığımda tesadüfen karşıma çıkmıştı, çok yardımcı oldu. Bol bol okusun bu konularda, eğitsin kendini, etraftan gerekli desteği alamayacak çünkü.
Anne baba olmaları, çocukların onlara muhtaç olmaları istedikleri gibi davranma hakkı vermez onlara, kendine güvenmeyen tek çocuk doğurup onu şımartsın.
Kimin ne okuduğu önemli değil, ben ne çocuklar gördüm, ailelerinin üzerine düşmesi, ilgisi, eğitim fırsatları ile nerelere geldiler, ne akıllı zeki çocuklar da ilgisizlikten hiç haketmedikleri yerdeler. Bizim toplumda çocuk ayrımı çok yapılır, herkes bilir yaşar ama lafa gelince kimse mangalda kül bırakmaz, en vefakar cefakar ana babadır, geçiniz, yutmuyoruz.
Anasına babasına çok güvenip bel bağlamasın, kendini de yırtsa eşit muamele görmeyecek. Kendi ayakları üzerinde durmaya çalışsın, arabayı da şimdi boşversin, çalışıp kendi aldığı araba ilerde en kıymetli en güzel araba olacak ona. Ana babasına da bunu söylesin, ne kadar ekmek, gün gelir o kadar köfte olarak döner onlara. Artık kıymetli oğulları baksın onlara, onlar da şimdi oğullarına bakıyorlar nasılsa.
Bizde bunda tam tersi, yani Iki kardesler digerin maaşı iyi o nasil olsa kendisini kurtarir, ama ne streslerle ne sıkıntılarla ne kemer sıkmayla elde ediyor uzun yolardan geciliyor.. Digerinde yok diye tikirinda olunuyor.. Arkadasina soyle hic sıkıntı yapmasin, anca sagliklarina olur. Yeterki kendilerine bulasmasinlar.. Yapacak bisi yok sonunakadar boyle devam edecek, hic te degismezler dusunmezler.. Bundan dolayi ben hic takmiyorum, allahima şükür diyorum..caliskan evlatlar el ustunde tutulur da digeri dislanir anne babalar bu ayrimi yapip nasil bi evlatlarini boyle uzebiliyolar gercekten anlamiyorum
Bu ayrim yuzunden biliyorum cok kardes birbirine dusman oluyor.Beni ayıran ana babayı ömrüm yeterse gün gelir ben de ayırırım, o iş doğurmakla olmuyor, o zeki bu değil demekle, bu cana yakın, o değil demekle olmuyor. Ne verirsen onu alırsın çocuğundan, ben evlat ayrımının çok zararını gördüm, yaşayanlar ve biraz bu konuları ciddi araştıranlar bilir, bir insanın ömrüne, kişiliğine, hayat kalitesine nasıl etki ettiğini, bir ömür keşkelerini, acısının geçmeyeceğini.
Arkadaşına Alfred Adler'in kitaplarını öneririm, insan karakterini tanımak anlamak için iyi başlangıç, ben de bu sorgulamaları ilk yapmaya başladığımda tesadüfen karşıma çıkmıştı, çok yardımcı oldu. Bol bol okusun bu konularda, eğitsin kendini, etraftan gerekli desteği alamayacak çünkü.
Anne baba olmaları, çocukların onlara muhtaç olmaları istedikleri gibi davranma hakkı vermez onlara, kendine güvenmeyen tek çocuk doğurup onu şımartsın.
Kimin ne okuduğu önemli değil, ben ne çocuklar gördüm, ailelerinin üzerine düşmesi, ilgisi, eğitim fırsatları ile nerelere geldiler, ne akıllı zeki çocuklar da ilgisizlikten hiç haketmedikleri yerdeler. Bizim toplumda çocuk ayrımı çok yapılır, herkes bilir yaşar ama lafa gelince kimse mangalda kül bırakmaz, en vefakar cefakar ana babadır, geçiniz, yutmuyoruz.
Anasına babasına çok güvenip bel bağlamasın, kendini de yırtsa eşit muamele görmeyecek. Kendi ayakları üzerinde durmaya çalışsın, arabayı da şimdi boşversin, çalışıp kendi aldığı araba ilerde en kıymetli en güzel araba olacak ona. Ana babasına da bunu söylesin, ne kadar ekmek, gün gelir o kadar köfte olarak döner onlara. Artık kıymetli oğulları baksın onlara, onlar da şimdi oğullarına bakıyorlar nasılsa.