Aciklamani okudum, oncelikle soyleyeyim. Alinti yapmadim cok uzun olmasin diye, ama okudum ve ona istinaden yaziyorum.
Senin kendine guvenmeyi,
Hayir diyebilmeyi,
Dik durabilmeyi,
Kendini sevip deger vermeyi,
Elalemi bosvermeyi; ki hala "sen degistin" diyecekler diye tedirginlik gosteriyorsun bircok oneriye,
ogrenmen lazim bence. Kirmak istemem, yanlis anlasilmasin. Ama 34 yasina gelmissin. Okulunu okumussun, parani kazaniyorsun, hayatini yoluna koymussun, kimseye bagimli yasamiyorsun, yasamana gerek de yok. Peki bu neyin ezikligidir yahu? Sen deger konusunda kacinci sirada geliyorsun? Senin fikirlerin mutlulugun ne kadar onemli?
Bak canim, kimse seni dusunmuyorsa sen kendini dusuneceksin. Hatta bencil ol, biraz bencillik iyidir, hele ki senin cevrene gore. Anlasilan kimsenin senin duygularini onemsedigi yok. Sen de sizlanacagina, kendini toparlaman lazim.
Ailenin 40 yillik zihniyetini degistiremeyecegine gore kendini degistir. Oncelikle o ortamdan cik bence de. Hayatini baska bir yerde kendi basina da kurabilirsin. Ama korkuyor musun, cesaret mi edemiyorsun, hala izin almaktan, ailen tarafindan yargilanmaktan bahsediyorsun. Sen bunlari dusunecek yaslari gecmissin. 18 yasinda evden kacmiyorsun, sen yetiskin bir bireysin, ona gore davranmalisin artik. Ailenle nasil konusursun, nasil tavrini koyarsin, ikna yoluna mi gidersin, yoksa isyan yoluna mi sen dusun. Ama artik agirligini koyma zamanin gelmis o ailede. Lafim meclisten disari, alinma, ama esek olursan sirtina binen cok olur demisler, aynen oyle. Herseye he diyen, herkesten korkan biri gibi gorunuyorsun burdan bakinca. Kim nereye cekerse oraya, kim ne derse onu yapmaya... Senin ceyregin etmeyen insanlarda bile ne ozguven var. Sende altyapi da var ama niye boylesin anlamadim. Daha fazla hayatini heba etmeden kendini toparla bence. Bunun ilerisi de var. Yarin birgun evlenirsin, saniyor musun ki kocan, kocanin ailesi kendi ailenden hallice davranir? Bu ozelligini farkeden herkes uzerine gelir, hayat boyu ayni derdi yasarsin. Bence bir an once kendine gelmelisin.