kalbim kırılmadan bir günüm olsa nasıl olurdu? bir gün öğrenebilecek miyim?


düğünümde mutsuz olduğumu ailem eşim tüm sülale hatta nikah dairesindeki tüm elemanlar düğün mekanı sahibi vs bile biliyor öyle olay çıkardı..
bu konuyu bir kere açtım "niye yaptın en güzel günümdü" dedim..
"kendi saygısızlığın ve aptallığının cezasını çektin" dedi..
o yüzden tekrar düğün yapsam şaşırmaz kimse.. o gelmeyecek haberi de olmayacak.. dediğiniz gibi fotolara bakar.. üzülmez emin olun.. içinden "salaklar" der geçer..
kızım dedesine hayran derken.. en çok bana düşkün bir çocuk.. sonra babasına.. ama dedesini de seviyor.. herkesi seven bir çocuk.. eşimin ailesi ilgisiz.. çocuğun tek akrabası teyzesi dedesi anneannesi.. onları da seviyor.. babam torunu ile oyun bile oynamaz.. öper sever.. sonra bana çemkirir döner gider..
 

Canim babanjz icin dedim ban bakmazsaniz hakkimi helal etmem vs demisya..birde acmayin kapiyi her geldiginde arasin acmayin sonra acin baba musait diiliz diyin iste sanki malum durumdaymissiniz gibi ay ne kotu akillar veriyorum ama utandirir birazda siz onun burnundan getirirseniz anlar gibime geliyor.

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
 

E o zaman size sadece es ittifakini saglam kurmak babanizin lafindansa esinizin lafini onemsediginizi gostermek kaliyor.bence dugun isini yapin evide genisse bi bolumu oyle birakip gerisini eklenebilir sonradan cikarilabilir mobilyalarla doseyin tasinsanizda kullanirsiniz.babaniza fikir sormayin tercih yaptirin bakin bunu yapin oluyor yani.esinizlede konusun aman kiziniza sevindim masallah.kolayliklar dilerim.

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
 

eşim varken hiç gelmez.. haftaiçi gündüz gelir.. ben kızı oyalarım sen yemeğini yap işte ne işin varsa onu yap diye tatlı tatlı yardımsever girer eve sonra bi sebepten kavga çıkarır.. ama evet burnundan getireceğim bazı şeyleri.. 1 aydır yazlığa gelmemizi bekliyor yarın gideceğiz 1 ay kalırız zannediyor 1 hafta kalıp döneceğim şok olacak.. açık açık "istemiyoruz" diyeceğim.. eşim istemiyor demeye hep korktum ona iyi davranıyor onu da kırar diye korktum.. onun beklentisi 3 ay orada kalmamız.. 1 gün eksik olunca kuduruyor ben de inadımdan az gidiyorum 2 senedir.. acısını bütün kış çıkarıyor ama
 
Son düzenleme:

Her yerde yazmışsınız babamın evi babamın evi diye. Önce şunu bir kabul edin, orası sizin eviniz. Babaannenizin vasiyeti böyleymiş. Babaannenizden size miras kalmış, babanıza değil.

Babanızla babaannenizin ilişkisi nasıldı ben en çok bunu merak ettim.
 

evet benim ama lafta.. tapu babamda:) ben evlenmeden 3 ay önce babaannem vefat etti babamın oldu.. babam da 3 aydır sahip olduğu evde oturmama izin verdi ve bu büyük lütfu her fırsatta yüzüme vurdu.. ondandır "benim" demeye dilim varmıyor.. babaannemle senelerce burada yaşadım küçüklüğümden beri daha çok onunla kaldım.. çok severdim aşıktım bu semte bu eve.. yerle bir edene kadar bırakmadı babam peşimi..

babaannem aşırı otoriterdi.. gelininden tek kelime ile "tiksinirdi".. babamı emir eri gibi kullandı.. yani babam da annesinin kopyası.. babam da babaannemin evinde yıllarca "benim evim" diyen annesinin evinde oturdu.. bana da aynısını yapacağını hiç düşünmemiştim çünkü çok çekmişti annesinden.. aynı benim ona kızdığım gibi kızmıştı.. ama çekip gidemedi.. şimdi benim aynısını yapamamam da bundan sanırım.. aile geleneği oldu eziyet görmek..
 
Kocan da sabirli adammis vesselam. Anneniz babanız yasli sayilmazlar.
Baska bir yere tayin isteyin. Olayı niye bu kadar dramatiklestirmissiniz cok tuhaf.
Cocuklarindan ayri uzak yasayan milyon tane insan var.

son 30 yılımın ne kadar dramla dolu olduğunu tabi net anlatamıyorum ama inanın dramatik geldiyse az bile anlatmışımdır..

olay sadece başka eve çıkmak değil.. görüşmeyiver ne var denemiyor..

o milyon tane insandan değil babam.. olursa da peşimizi bırakmaz vs vs..

ama haklısınız kocam sabırlıdır.. ama şu da var ona çok iyi davranıyor.. babası yok eşimin.. babam "oğlum" diye sarıldıkça eşim eriyor gidiyor zaten..
 
bir de arkadaşlar 2 ay öncesine kadar biraz birikimimiz vardı ama görümcemi evlendirdik elde avuçta ne varsa gitti.. şimdi "hadi gidiyoruz" desek en az 1 sene kenara para koymalıyız.. yani mecburi kalışımızda artık var.. 1 sene kadar..
 
Konuyu okudum. Hatta baştan bikaç sayfa yorum da okudum. Ve şu an midemde acayip kramplar var. Bu nasıl baba yahu? Hepimiz okutulduk, yeri geldi ailemizden destek gördük. Ama bunlar asla gündeme gelmedi. Şimdi bizler de anne olduk, gönül istiyor ki dünyadaki en kıymetli en özel şeyler çocuklarımızın olsun. Bilmiyorum bi gün bu yaptıklarımızı evladımızın yüzüne vurup onu incitirmiyiz?

Konu Sahibi kardeşim lütfen kısa zamanda iyi bir destek alın. Allah yardımcınız olsun.
 

Babaannenizden takdir göremediği için şimdi de kendisi evlatlarını takdir etmiyor. Çünkü o böylesini öğrenmiş. Sanırım içten içe annesine karşı içinde büyük bir öfke var. Neden bana değil de torununa diye sorup duruyordur kendi kendine gibi geliyor bana.

Sahi nedir bu anaya/babaya yaranma hevesi sizin ailede? Farkında mısınız? Babanız değerli olduğu hissettirilmediği için ne halde ve siz de ... Daha çok şey yazmak istiyorum ama açıkçası anlamsız geliyor. Dilerim ne kadar değerli olduğunuzu en kısa sürede anlarsınız
 
içim darlandı okurken. Rabbim yar ve yardımcın olsun. ama kaç kurtul bence. kimse seni düşünmüyor sen kendini ve kendi aileni (kızını eşini ) düşün 31 yasındasın daha trikotillomani ne demek be abla kendine yazık etme. evladına yazık etme. tamam ana baba mesuliyetiimiz var ama evlattan ve eştende sorumluyuz. Rabbim yardımcın olsun inş.
 
bence insiyatifi eşinin alması lazım. onun ayrılma fikrini ortaya atıp gerçekleştirmesi gerekir.
 
ay seda valla içimi şişirdin gidemiyosun kalamıyosun iki ucu.....değnek anladın sen onu
valla terbiyesiz desem terbiyesiz değil bu baban senin...Allah korkusu sıfır %100...şirret desen o da hafif kalıyor...ablan işini biliyor galiba ilgilenmiyor sanırım ablanın durumu nasıl...
babasına bakmayacağını bile söylediğine göre gözü açık...
seni saf bulmuşlar atmışlar babanın önüne keyif çatıyolar gibi geldi...Allah sana sabır versin.
 

Sonuçta mobilya almamış.Kira vermiyor kocan.Beyaz eşya zaten alması gerekiyor.Sen farkındaysan herkese karşı kendini eziyorsun.Babbaannenin evi de olsa çıkabilirsin.Neden kendiniz sıfır eşya alıp içine girmediniz ki?Babam öyle istiyor diye birşey mi var.Evlenmişsin artık.Kurulu düzenin var.Evin tapusu senin üzerineyse dilediğin gibi değiştirebilir babana da tavrını belirtebilirsin.Yok ev babanın üzerineyse çok kolay başka eve çıkabilirsin.Bu kadar çileye,kendini psikolojik hasta yapmaya değer mi
 

babama yaranma güdüsü ben de 18 yaş civarı bitti gitti.. şimdi yaranma değil ondan kurtulma, artık bana karışamayacağı bir hayatı onu kırmadan elde etme arzusu var sadece.. yaranmaya aslında hiç uğraşmadım sadece onu sevdiğimden mutlu olsun istedim.. babaannem gün yüzü göstermiyordu.. başarılı iyi bir kız çocuğu idim taktir edilmemek üzdü ama çok da önemli değil.. okul hayatımda iş hayatımda özel hayatımda çok taktir gördüm bana yetti.. babam övmez yerer sadece onu biliyorum..
babaannmin evi bana bırakmak istemesini hep mutlulukla karşıladı o sebepten de vasiyeti böyle diye zorla burada oturttu bizi aslında..
 

Evet kabul ediyorum yaranma kelimesi hoş olmadı ama yerine başka kelime bulamadım kendimi yanlış ifade etmeme neden oldu sanırım.
Ev konusunda da babanızın size yansıttığını zaten pek düşünmemiştim. Kendi içinde bazı şeyler yaşadığını düşünüyorum. Ama tabii ne sizi ne babanızı tanıyorum. Bunlar sadece his mi dersiniz artık tahmin mi dersiniz bilemiyorum ama öyle bir şey işte Hey şey gün gibi ortada olsaydı zaten sorunlarınızı çoktan çözmüş olurdunuz. Belki de hikayenizde göremediğiniz bir şeyler vardır
 
Tamam, şimdiye kadarki yaşadıklarınızı anlıyorum ama artık kendinizi geriye çekip olaya bir de yukardan bakmanız gerek bence. Hadi siz çeşitli sebeplerle olayları meşrulaştırmaya çalışıp (babamın aslında bize emeği çok var vs.) katlanmaya ve bu düzenin böyle devam etmesine razı gelmişsiniz ama çocuğunuzun suçu ne? 2 yaşındaymış, ilerleyen zamanla beraber çevresindeki herşeyi sünger gibi çekmeye ve anlamlandırmaya çalışacak. Yarın öbür gün "Anne saçını neden koparıyorsun?", "Dedemle neden hep kavga ediyorsunuz?", "Anne neden bana iyi davranan dedem sana kötü davranıyor?"diye sorduğunda daha da fazla üzüleceksiniz. Çünkü o zamanda çocuğunuz etkilenmesin diye yine kendi içinize atıp dedeyi suçlamayacaksınız, ki eşinizin de sabrı bir yere kadar. Çocuğa yalan söyleyip, bir yandan da asla yaranamayacağınız birine bilenmeye devam edeceksiniz.

Ebeveynlerin çocuklarının ayakkabısına kadar dikkat etmesi elbette güzel bir şey ama insan bir andan sonra keşke ayakkabım olmasaydı ama geriye baktığımda mutlu zamanları hatırlasaydım diyor ister istemez.

Bahane aramayın, bir sene dayanıp psikoloji mi okudun ki psikologtan daha iyi mi bileceksin baba, deyip ayrılın kendi yuvanızı kurun. Evin muhiti sizden önemli mi? Onun gözünde hayırsız evlat olmak kaygısı çocuğunuzun, eşinizin ve en önemlisi sizin huzurunuzun önüne geçmesin.
 


Iki yoruma da katiliyorum...

Direkt babaniza aileniza sirtinizi donup cekip gidemiyorsunuz anliyorum. Hele cocukluktan beri ithamlari duya duya onlarin sagliginin sizin yuzunuzden etkilenmesi dusuncesi bile tum planlarinizi sifirlamaniza kendinizi suclamaniza neden oluyorsa sasirmam.

Aile elbette onemlidir fakat sizi sizden baska kimse daha fazla dusunemez...
Ilk yorumumda sunu yapin bunu yapin yazamadim cunku bu konuda aklim kendime de yetmiyor.. fakat hayatinizin kontrolunu almaya kararli olun artik.
Ve sunu kabullenin orasi sizin eviniz. Esyalari degistireceksen cik git evden der ise sizin isinize gelir zaten, sizin cesaret edemediginiz veya vicdan yaptiginiz o bagi kendi koparmis olur. Dolayisiyla bunu da goze alin, azicik asim kaygisiz basim derler...
Oyle de uzuluyorsunuz boyle de. En azindan uzuldugunuze degsin veya babanizla yaptiginiz tartismalarin bir karsiligi olsun.
Bu yastan sonra babanizi degistiremezsiniz fakat kendi hayatinizi degistirmek sizin elinizde.
 

haklı olabilirsiniz bu kadar saçma şeyi yapmak için altta kimbilir neler vardır.. babaannemin babama yaptığı "ev" baskısı belki onda bir takıntı oluşturdu.. babam tek çocuk babaaannem ve büyükbabam da ailelerini reddedip evlenmişler.. babam müthiş yalnız büyümüş.. sadece annesi yanındaymış, babası oğlum bile dememiş hiç.. anne oğul garip şekilde "dünya ile kavgalı yaşadılar" hep.. ve bunu asla kabul etmeden öldü babaannem.. bana ev değil ama çok beter bir miras bıraktı.. oğlunu.. net bir sorunumuz olmadığından çözemiyoruz.. sorun yok hatta.. sadece babamın yaptıkları.. sürekli bizi küçümsemek ve ezmek istemesi.. mezuniyetimde bir çocuk bana çok bakmış törende aman sevgilim miymiş diye herkesin içinde beni azarlayıp mezuniyeti terk eden bir adam.. onur derecesi aldım plaket tarzı birşey alacaktım.. kalakaldım ağlayarak çıktım kürsüye.. ailem basıp gitti.. yani nedenlerimiz karışık.. çözemiyorum.. hala eve gelir duvardaki diplomama bakar.. "5 para etmez ki doğurdun ev hanımı oldun" der.. durup dururken.. halbuki çalışmayıp kızıma kendim bakmamı çok desteklemişti.. abesler içinde yaşıyorum hergün nefesim kesiliyor yorumları karşısında..
 

evet canım haklısın.. hayatta üzülecek birşeyim bile yokken herşey yolunda iken en ufak şeyle mutlu olan kıskançlık nedir bilmeyen biriyim.. buna rağmen kaşım yok! allahtan kızım çok mutlu.. tüm gücümü ona veriyorum.. dıştan görenler ne kadar ilgili ve iyi bir anne olduğumu söyler durur.. doğru.. gerçekten ona adadım kendimi.. ama ondan gizli ağlamak bile artık yoruyor.. büyüdükçe saklayamayacağım bazı şeyleri.. o da benim gibi aynı sıkıntıları yaşamasın istiyorum.. ama "baba" işte.. dün kalbimi kırdı çok.. az önce aradı.. "tamam kızım şöyle yapalım sen üzülme" diyor.. o böyle yapınca bana da geri adım atmak düşüyor..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…