canim inan allah herkese bisi vermis oyalansin diye bana kocamin ailesi sana baban herkesin sorunu olmazsa bu dunyq nasil donsun azrail cani alirken bir sebeb yaratirmis denize dustu boguldu esi oldurdu filan onlarin hepsi sebeb ne. Diyorlar denize dustu boguldu demiyorlar eceli geldi anldn boswerrrr herseyi tinnnnlamababama da söyledim dün:) "kaynanam yapsa senin yaptıklarını yüzüne bakmazdım asla konuşmazdım" ama "baba" işte.. hem daha acı böylesi.. hem teselli bir şekilde..
canim inan allah herkese bisi vermis oyalansin diye bana kocamin ailesi sana baban herkesin sorunu olmazsa bu dunyq nasil donsun azrail cani alirken bir sebeb yaratirmis denize dustu boguldu esi oldurdu filan onlarin hepsi sebeb ne. Diyorlar denize dustu boguldu demiyorlar eceli geldi anldn boswerrrr herseyi tinnnnlama
doğru diyorsun canım herkesin bir derdi var işte.. hayat böyle.. allah babamdan başka dert vermemiş buna şükretmek bile gerek.. dört dörtlük hayat yok.. boşvereceğim gün daha iyi olacağım.. bir gün inşallah..
Ins canim bak bn seni tanimasamda bn kynnm yuzunden yurt disina ciktim 1.5 seneligine ohhhh misss imkann varsa sende yap bnce
eşimin şehir dışı ya da yurtdışı çalışma durumları gelecekte olabilir.. babam oraya da peşimizden gelir.. onu bağlayan bişey yok maddi durumu da var atlar gelir.. işte ozaman tam yanarım:) senin bi sürede olsa uzaklaşabilmene sevindim.. muhakkak süper iyi gelmiştir:)
çok uzun oldu ama 1 saniyede yazılmış da olabilir.. okumaya üşenenleri anlıyorum ben yaşarken üşendim.. ama olur da birileri okursa bir iki satır birşey derlerse bana bi nefes olur dedim..
bu hikaye ne alkolik ne dayakçı ne işsiz ne saptanmış psikolojik bozukluğu olmayan okumuş gezmiş görmüş yakışıklı maddi durumu iyi olan "kızlarıma adadım hayatımı onlar benim herşeyim" diyen bir babanın beni nasıl her gün mutsuz ettiğinin hikayesi..
not: tabiki anne babadır allah başımızdan eksik etmesin de.. yaşayan bilir..
eğer babamla görüşmeme şansım olsaydı birazcık yapabilecek gücüm olsa çıkıp karşısına görüşmeyelim konuşmayalım derdim..
"baba seni seviyorum allah korusun başına birşey gelse yine ilk ben koşarım ama ne olur azıcık huzur bulmama yardım et çık hayatımdan.."
haksızlığa uğramadan, ağlamadan, kalbim kırılmadan 1 günüm olsun..
2 yaşında evladım var.. sağlam sinir gerek anne olana.. yıpratma artık beni.. kızıma gücüm kalsın.. eşime gücüm kalsın.. evliyim.. ama yuvam yok..
şu an onun ısrarı ile onun evinde oturuyoruz.. kiracıdan beteriz kira vermeden.. her laf arasına "benim evim benim eşyam" der durur.. kızım dolaba vurur.. "annecim yapma" derim.. "yap kızım yap ev benim eşaya benim izin veriyorum" der.. eşimin yanında..
bi müsade etse 1 toplu iğnesini almadan taşta yatacak olsam çıkar giderim bu evden.. bazen öyle laflar ediyor ki evi ateşe verdiğimi hayal ediyorum.. daha beteri de bu hayalin beni içten içe mutlu etmesi.. pamuktan bir yatağa düşüyorum bunu düşlerken.. yüzümde inceden bir tebessüm oluşuyor.. burnuma yanık kokusu geliyor sanki gül bahçesindeyim.. sonra "seda kendine gel" diyorum.. haylazlık yapmış çocuk gibi dudağımı büküyor hala o haylazlığın aşkı içimde yokmuş gibi normalleşiyorum..
31 yaşındayım.. bi dediğini ikiletlemedim.. onu kıracak üzecek herşeyden çekindim.. tüm kararlarımı onun onayı ile verdim vs vs vs..
istediğim mesleğe 4 yıl uzaktaydım.. "öğretmen olup atanıp kendi başına hayat kurmayı düşünüyorsan çok beklersin" dedi.. halbuki 7 yaşımdan beri "öğretmek" ti tek aşkım biliyordu.. yazamadım.. tercihlerimi bir bir kontrol etti sanki onu kandıracak güçteymişiz gibi.. iktisat yaz sana iş bulurum hemen.. "başka birşey yazarsan yardımcı olamam torpil bulamam kalırsın ortada" dedi.. össde derece yaptım.. hocalarım araya girdi çok ağladım günlerce gecelerce.. en sonunda "Boğaziçi" aşkına "tamam yaz ne halin varsa gör" dedi.. ne tebrik ne aferin.. "baba bi aferin demeyecek misin" dediğimi hatırlarım.. "benim kızımdan ne beklenirse o olmuş ne aferini" dedi.. "şaşırmadım ki" diye ekledi..
sonuç: her fırsatta azarlayan hakaret eden kıran huzursuz eden bir baba.. asla bunları yaptığını kabul etmeyen, her açıdan kendini beğenen, dünyadaki en iyi baba en iyi eş en harika insan olduğunu sürekli dile getiren ve düşünen biri.. azıcık eleştiri alsa "nankör" diyip susturan..
çözüm bulamıyorum.. keşke küsse kızsa bir daha aramasa beni diyorum ama küsecek sebebi yokki.. küserse "süründüremez" beni.. biliyor..
bazen anne babalar evlatları ile sınanır.. ben de babamla sınanıyorum sanırım.. allaha havale ediyorum..
ama 1 gün huzurlu ve mutlu olamamam çok üzüyor beni.. işim eşim kızım maddi manevi sorunumuz yok allaha şükür ama babam var.. yetiyor tüm mutluluğumuzu bozmaya..
eşime hissettirmemem mümkün değil 17 yaşımdan beri hayatımda.. babamın huyunu o da herkes de bilir ve içten içe acırlar bana.. onun yanında da aynı..
ki ne çok severdim onu.. onun kafası rahat olsun diye didinirdim.. annemi babaannemi ablamı dedemi ayrı ayrı idare ederdim.. onu üzmesinler diye.. hasta olurlar ben bakarım.. bi dertleri olur ben koşarım.. doğumgününde ona hediye alan tek kişiyim.. ne bileyim işte.. böyle birşeyim..
bazen diyorum "yabancı" kabul et onu.. 3 yıl önce düğün günüm yaptıklarından sonra zaten o bir "yabancı".. ama olmuyor yufka yüreğim herşeye yırtılıyor deliniyor..
eskiye göre daha az "takıyorum" ama eskisi gibi genç değilim.. ne ruhen ne fiziken artık dayanamıyorum yaptıklarına..
trikotillomani hastası oldum.. kaşlarımı yoluyorum bilenler bilir acayip bir manik depresif durumdur.. onun bana armağanı da bu oldu..
bir gün "kaşına ne oldu" dedi.. "böyle böyle bir rahatsızlığım varmış kaşımı ondan yoluyormuşum" dediğimde "senin gibi manyaktan bu beklenir" dedi.. gülerek.. bu kadar.. psikolojik bir rahatsızlığı var kızımın demedi..
evdeki eşyaları değiştirmeme izin vermiyor.. hayır yapamazsın demiyor ama "nankör kıymet bilmez hatıralara saygısız vs vs" olduğumu kastediyor sürekli..
babaannemden kalan halıyı küçük diye kaldırdım kızım taşa basmasın diye 3 kuruşluk bir yolluk aldım..
"ben senin karın ağrını biliyorum ablanın evini kıskanıyorsun ama ne yapsan boş bu ev senin burada oturacaksın" dedi..
"ben aksini demedim kızım taşa basıyordu" dediğimde bağırıp çağırmaya başladı.. o dedesiymiş o bilmiyor muymuş onu düşünmeyi iyiki bir anne olmuşum kendimi ne sanıyormuşum bi dünyadaki anne ben miymişim o beni okutmasa acaba bir b.k olabilir miymişim kocama mı güveniyormuşum kiraya çıksak günümüzü görürmüşüz" ve daha niceleri..
30 yıllık panjur var evde.. yıllardır açık halde kullanmıyoruz.. bir gün kapatayım dedim.. ipi pat diye koptu elimde kaldı.. evi sevmediğimden zarar vermek için ona masraf çıkarmak pimapen yaptırtmak için ben mi kesmişim onu sordu.. "ben deli miyim niye kesim panjurun ipini" dedim artık dayanamadım.. "güzel konuş benimle sesini alçalt diye başladı ben seni okutmasam bi b.k olamazsınlar ve niceleri yine sırasıyla kusuldu yüzüme..
sezeryanımdan 2 gün sonra markete gittim babamla.. koşturuyor marketin içinde -hep stresli ve telaşlıdır.. yoğurt seçerken bile sinirlenebilir birden- "baba yavaş yürüyelim dikişlerim acıyor" dedim.. "oooo şimdi de bu çıktı" "ne kullanırsın bunu artık" dedi.. "gerçekten acıyor yavaş lütfen" dedim "iyiki 3-5 dikişin var hiç kalkma hep yat sen de dırdırını çekmeyelim" dedi.. -kendi bypass oldu, o günden beri kimsenin hastalığını rahatsızlığını adam yerine koymaz- -hoş hiçbir zaman hastaya uyuyana yorguna saygı göstermemiştir zaten-
bir mutlu doğum günü bir güzel bayram bir neşeli akşam yemeği görmedik.. hep suratlar asık hep herkes saldırmaya hazır.. -babaannem ve babam-
hep korktuk hep sustuk hep yastığı yüzümüze bastırıp ağladık.. -ablam ve ben-
o kendini soyutmayıp takmayarak travmasına derman buldu.. ben kazanın ortasına düştüm kaldım..
mezuniyetimde, düğünümde, kızımın ilk yaş gününde, lohusa iken, genç kızken vs.. yaptıklarını anlatmaya sayfalar yetmez..
hiçbişey yapamazsa telefonla konuşur kapatırız ardından "neden sert kapadın ne derdin var yine benle" diye arar..
çok doluyum.. yıllardır artık öyle bunaldım ki.. başka şehire taşınmayı düşünüyoruz ama öyle bir hareket babamın sözlüğünde 1000lerce kötü anlama gelir.. bir daha yüzümüze bakmaz.. çok üzülür vs.. torununu çok sever.. ondan da ayıramam.. ne kardeşi ne arkadaşı ne ana ne baba kaldı.. bi ben bi ablam bi annem.. varız.. annem 69 yaşında babam 64.. hangisini hangisine emanet edeyim.. ablam zaten işinden başka bişey düşünmez.. pek görüşmüyorlar zaten..
taşınsam ne olacak her haftasonu gelir.. her gün arar.. bu arada 1 gün aramayı unutsam delirir.. bazen akşam 7 de arar "bugün beni neden aramadın" der makul tatlı sevimli bir yanıt veremeyeceğim bir ana denk geldi diyelim.. saydırır, kusar.. hayatımı karattın bile der..
ama babam değişmeyecek.. babaannem de aynı böyleydi rahmetli.. ben nereye kaçayım???
şimdi yazlığa yanlarına çağırıyor.. hele aynı evdeyken!!! allahım yaz gelince karalar bağlayan bi ben varım.. nefret ediyorum yazlardan.. 2-3 gün iyi gibi geçecek sonra kavga gürültü.. küslük, dargınlık.. ağlaşmalar.. vs vs..
sürekli kavga içinde büyüdüm.. sürekli.. kızımı huzurlu ve mutlu büyütmeye ant içtim.. müsade etmiyorlar??? herşey için affederim de bunun için edemiyorum..
annem çok ayrı bir dünya.. bana ellemez tabiri caizse.. ben de ona.. seviyeli ciddi bir ilişki içindeyiz onunla..
ablam da bir beni sever.. gün aşırı arar.. "sıkma canını, takma, boşver" tarzı kendi yapabildiklerini öğütler.. sen babamı ara da "üzme kardeşimi" de derim bazen.. sanki yapabileceği birşeymiş gibi.. ama içten içe sevinirim de hani belki bir gün yapabilir diye..
Ben de babamla ilgili bir konu açsam yazdıklarım ancak bu kadar benzeyebilirdi.Seni benden daha iyi anlayan var mıdır bilmiyorum ama benim babam seninkinin ne eksiği ne fazlası... Tıpkısının aynısı
Hep kalbimde bi sancı 'neden benim arkadaşlarımın babası gibi normal bi babam yok?'.. Bu sorunun cevabını bulamıyorum. Yıllardır annemi kardeşimi ve beni yıprattı bu adam. Baba olarak görmüyorumki ben onu.. Allaha havale ediyorum her gün.. Kardeşimle hala konuşuruz, allah günah yazmasa yemeğine zehir atıp öldürürüz diye.. Bir evlat bunu babasına planlayabilir mi? Biz planladık. Yüzlerce kere..
Ben de odtü mezunuyum canım.. Herkesin çocuğu dersanelere giderken, özel dersler alırken ben dişimle tırnağımla eski kitaplarımla kazandım bu üniversiteyi. Karşılığında takdirini kazanamadım tabi yine de
Özel bir okulda öğretmenliğe başladım ankarada kpss yi kazanamadım ilk yıl. Babamlar antalyada yaşıyordu. Yapamadım o okulda çok ezdiler çok yoruldum param yetmiyordu. Yanınıza geliyim baba dedim, evimizde oturup sınava çalışıyım bir yıl dedim. Hayır dedi, ben elaleme iş bulamadı eve geldi dedirtmem dedi. Ağlaya ağlaya devam ettim o okulda çalışmaya. Burnumdan kan geldi, ayaklarım su topladı. Akşamları da dayanabildiğim kadar kpss çalıştım.
Çok şükür ki bi soraki atamada atandım doğuya. Geldi benle birlikte, ne ev buldu orda bana ne eşya. Deyim yerindeyse beni o ücra köye attı ve gitti...
Nişanlım da doğuda görev yapıyordu o sıra. Geldi yanıma ev buldu eşya aldı bana sahip çıktı oralarda.. O olmasa napardım ben bilmiyorum..
Sora evlendik nişanlımla. Aileler eşyalara yardım edelim dediler. Sonradan babam verdiği sözden caydı...
Allah beni ona muhtaç etmesin diye dua ettim hep. Ama en son eşim 3 aylığına uzak bi yere göreve gönderildi. Ve ben hamile halimle yine babama muhtaç kaldım. Evlerimiz arası 15 dk. Bu üç ay boyunca ne annemi yolladı yanıma ne ben gidebildim. Bu yaştan sora çocuk bakıcısı olamam dedi.Kaçak kaçak geldi yemeğimi yaptı işimi yaptı annem sağolsun. O benim canım herşeyim annem benim.
Daha anlatacak o kadar çok şey varki.. Gözlerimden yaşlar akıyor ama çare bulamıyorum. Dediğin gibi biz babamızla sınanıyoruz bu dünyada
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
Bak canım bunların hepsi bahane.Sen kira vermek istemiyorsun.Eşinin teyzesinin evinde bile oturmak için olabilir diyorsun.Millete niye minnet edesin ki? Bu evden çıkarsam,babamın dediklerini yapmazsam babam bu evi bana vermez düşüncesindesin kendine itiraf edemiyorsun.Yoksa şu anlattıklarının elle tutulur hiçbir tarafı yok.Babbaannene Allah rahmet eylesin.Yeni evli,yaşlı bir kadının eşyalarının olduğu evde oturmayı kabul ediyorsunuz.Yahu insan evlenince hiç mi içine eşya almaz.Ne demek babam kızıyor.Yeni eşya alanlar bile eskiyor tekrar yeniliyor.İnsanoğlu hevesleri olur.Özenir.Yeni bir hayat kuruyorsun.Evladın olunca ihtiyaçları olur.İnsanın çevresi geleni gideni olur.Dünyanın öbrü ucuna gitsem benden kaçacak yer yok demek ne demek ya.Babandan kaç demiyoruz ki,git kendine yuva kur.Napaak baban gelip evi mi yakacak seni mi dövecek.O zaman yatırın hastaneye.Torununu görüp görmemesini istersen öyle bir engellersin ki,aklı başına gelir.Baban eşini aramış,bir kere sana benim evimde oturuyorsun dedim mi demiş ya hani,işte demiiiş.Bu laf bile yeter.Eşin biraz gardını alsa,çalışan ev babası insan.Alır çoluğunu çocuğunu gider ev tutar kapar kapısını.Bak bakalım kendi parasıyla tuttuğu düzdüğü eve öyle herkes karışabiliyor mu?Aile huzunudan,ruh sağlığından,evladının psikolojisinden daha mı önemli kayınpeder.Evi de eşyası da onun olsun.Gençlik gidiyor,sağlık gidiyor..Huzursuz yuvayı ne yapayım.Eşya almıyorsunuz,kira vermiyorsunuz bari birikim yapın kendi evinizi alın.
Ne kayınpederlerinin evinde oturan damatlar var.Kimse kimseye bu kadar da karışamaz.Kimse karıştırmaz.Bbabnın evinde dahi otursan herşeyin bir sınırı var.Kimseye köleliğe gerek yok.Babanı biraz da siz alıştırmışsınız.Bak kendin diyorsun iki gün konuşmayınca hemen canım kızım dedi.
Babaannenin evi,kanunen kanuni mirasçılarının.Eğer amcan halan yoksa,babanın,ondan sonra sen ve kardeşlerinin hakkı.Babaannenin yazılı vasiyeti yoksa,sözle sana bırakması birşey ifade etmiyor.Yazılı vasiyette olsa,belirli bir yaştan sonra,sağlık raporu istiyorlar.Babaannenin neden torun ayırdığını bilemem.Seni çok seviyor olması farklı,hak olan mirası birine vermesi farklı.Babaannin evi,kendi çalışıp aldığı bir ev mi? Yoksa deden den kalma bir ev mi.Dedenden kalmaysa,babaannen tek başına söz sahibi değil.
cnm ALLAHIM yardımcın olsun zor bir durumama eş konusunda çok şanslısın bence hiç bir erkek bu anlattıklarına tahammül edemez kaldı ki kayınpederi. bence annene söyle konuşsun babanla bu hayat senin zehir etmeye kimsenin hakkı yok ve en kısa zamanda uzaklaş çık o evden küsen küssün elbet barışır geri. sen hep yapıcı olmaya altan almaya çalıştığın için üstüne gelmiyolar mı zaten bırak inceldiği yerden kopsun yoksa evliliğini bile kaybedebilirsin o zaman yine suçlu sen olursun baban benim yüzümden oldu mu diyecek, hayır.. al eşini karşına konuş anlat ve biran önce uzaklaş çık kiraya. gerekirse babanlada konuş açık açık üzülen üzülsün kırılan kırılsın sen bu zamana kadar üzülmüşsün kimin kulağı duymuş, babaannenin hatıralarınada bir zahmet kendi sahip çıksın öyle şeymi olur sen çık o otursun ewe paşa paşa sahip çıksın annesinin hatırasına nasıl oluyomuş sahip çıkmak herkes görsün
ben de babasından dertli biri olarak sizi çok iyi anlıyorum.resmen atsan atılmıyor satsan satılmıyor.çoğu zaman da dışardan görenler ,eş dost akraba ,babaya soğuk davranılmaz diyip eleştiriyorlar.yaşayan bilir oysa ki.arkadaş akraba olsa siler atarsın ama bu başka.
maddi olarak annelik babalık görevini yerine getirmekle bitmiyor annelik babalık aslında,çünkü manevi olarak sağlıklı bir birey yetiştirmekte onların görevi.
tabi önce kendileri bu açıdan sağlıklı olmaları gerek.işte sorun bu anne baba kişilik olarak sıkıntılıysa,biz evlatları olarak bir ömür bunun zorluklarını yaşıyoruz.kendimizde tabiki etkileniyoruz,daha sinirli tahammülsüz insanlar oluyoruz.
tamam ne olursa olsun babadır annedir,ama ortada psikolojisi bozuk anne babalar varsa ne yapılabilir,laf anlamaz söz dinlemez.anne yada babayla sınanmak zor,çünkü naparsan yap kaçamıyorsun küsemiyorsun.
annem babama 2 laf edemiyor.. 30 senedir böyle.. o konuşunca babam daha beter kızıyor bize..
sorun da bu inceliyor ama kopmuyor.. babam izin vermiyor..
kaç kere dedim "gel sen otur burada kendi evini kiraya ver annenin herşeyi ile mutlu ol biz gidelim diye" kıyameti kopardı.. babam kıyameti koparınca bütün mahalleye rezil oluyoruz.. o derece.. artık sokağa çıkamaz hale geliyorum utancımdan.. aman bağırmaya başlamasın diye kaçıyoruz..
en kötüsü de "sen misin bunu diyen" diyip günlerce haftalarca aynı konuyu konuşup herkesi deli ediyor.. herkese herşeye kızıyor.. nefes alamıyoruz.. herkes susmam için yalvarıyor..
cnm bnm çok üzüldüm senin için ama sanada yazık ama olmaz olmamalı bişeyler değişmeli artık
az konuşsun diye soğuk davranıyorum, gerekli şeyleri söylüyor muhabbete girmiyorum..
3 saat kesintisiz bağırıştık 2 gün önce.. herşeyi söyledim.. aklımda ne varsa.. bütün yaptıklarını..
o kabul etmiyor ve duymuyor beni ama söyledim..
istemediğim şeyleri artık daha rahat söyleyeceğim.. yazlığa gitmiyorum yatılı kalmaya.. yemin ettim.. deliriyor şu an.. öcünü almayacak mı alacak.. ama gitmiyorum.. torunumu getirmedi demesin çekemem.. günü birlik gidip geleceğim.. o da yaz boyu 3 kez olacak.. normalde aylarca oradayız 30 yıldır..
tek isteğim az konuşsun az karışsın.. başka derdim kalmaz onunla..
elimden geleni yapacağım.. duymayarak takmayarak..
umarım mükafatım güle oynaya bir akşam yemeğidir.. ya da mutlu bir bayram sabahı.. ya da sadece yastığa başımı koyduğum gibi uyumak..
sağol arkadaşım.. evet değişmeyecek.. hatta bin beterdi.. bazen ablamla "şimdi melek bile sayılır" diyoruz, gülüyoruz..
okul yıllarımda pat diye okula gelirdi tenefüste bir açığımı yakalamak için 1-2 dakika gizlice seyredip -kendi söyledi oradan biliyorum- sonra pat diye karşıma çıkar öpmez sarılmaz bi sebepten arkadaşlarım içinde bağırır çağırır giderdi.. her ay 1 gün yapardı.. bu en masumlardan..
yazık..
babanın ciddi psikolojik rahatsızlığı var
tedavi olmayı kabul etmez ama değil mi
babanın ciddi psikolojik rahatsızlığı var
tedavi olmayı kabul etmez ama değil mi
okulda yaptığı bu şeyi de müdafa eder doğru bulur.. kız çocuğuyum ya ne halt yiyor bakmalı baba takip etmeli.. etmeyen babaya da basar küfrü.. adam olmamakla suçlar.. hatta öyle uzun ve güzel açıklarki etraftaki babalar kendilerinden şüphe eder.. bize acıyıp "dur babanla konuşayım" diyen büyüklerimiz hep konuşmanın sonunda.. "ya baban da haklı ama.." diye geri dönerlerdi..