Başlangıçta bunu kafaya taktığımdan emin değilim demişsiniz, fakat mesajlarınızdan bu konuya baya takıldığınız anlaşılıyor. Anneniz çocuğunuza gerçekten mi bakmak istiyor, yoksa nezaketen mi burada olsanız bakardım dedi bilemiyorum ama her anne gibi, sizin de kendi çocuğunuza hissettiğiniz şekilde sorumluluk hissediyor olması çok normal. Görevdeki kardeşinizin yanına gitmemesi başka bir şey; o hayatını kurmuş, yaşantısı şekillenmiş. Küçük kardeşiniz ise bir yerden tutunsun istiyorlar; burada kardeşinize ön yargı ile bakmayın, içinde neler yaşadığını bilemeyiz. Gerçekten psikolojik olarak bir çıkmaza girmiş olabilir başka bir şehirde olma düşüncesi ile anne-babaya ihtiyaç duyabilir bu ihtiyaç illa yemek yapsın, evimi toplasın ihtiyacı değildir; öyle ifade edilse de pek çok manevi sorunu içeriyor olabilir. Kardeşinize karşı daha anlayışlı bakabilirseniz, aslında o kadar da takılacak bir durum olmadığını görürsünüz. İşin içinde olan biri olarak söylüyorum 3 yaşı tam doldurdu ise kreşe başlamak için güzel bir yaşta demektir, düzene, paylaşıma, arkadaşlığa, sosyalleşmeye çocuğunuzun açık olduğu bir dönem ki özellikle yarım gün oyun grupları çocuklar için büyük bir şans. Tabii mecbursanız tam gün de tercih edilebilecek bir yaşta çocuk. Eşim sağlıkçı olduğundan coronadan dolayı bir süre evde kalmadı; 1 aylık bebeğimle tek kalmamam için annem yanımıza geldi bu arada evlerimiz çok yakın. Evde 2 kardeşim ve babam kaldı, biri üniversite öğrencisi, diğeri çalışan kız kardeşim; 3 ay idare ettiler, zamanla annemin düzenini aradıkları anlaşılıyordu her ne kadar bana bir şey demeseler de bunu anlıyorsun. Annem de kendi evini arıyordu illa ki. Gel, kal demek; ben elini sıcak sudan soğuk suya sokmam demek kolay; eminim de öyle yapacaksınız ama iki ev aynı anda yürümesi çok zor maalesef o yüzden de annenizden bu fedakarlığı beklerken anlayışlı olmalısınız diye düşünüyorum. İçinizdeki kırgınlığı bu düşüncelerle atmaya çalışın. Şimdi kendi çocuğunuza baktığınızda ‘ne kadar küçük kreşe nasıl vereceğim’ diye düşünüyorsanız, 20 yaşına geldiğinde bir okulu bırakma kararını vermesi için de çok küçük olduğunu düşüneceğinize eminim ki bence her iki düşünce de tamamen normal. Ama ben 17 yaşında gitmiştim demeyiniz, siz 17 yaşında okulu bırakmaya karar vermemiştiniz, verse idiniz aileniz ne yapardı bilmiyorsunuz. Kardeşiniz densizce konuşmuş o ayrı ona da bilahare kırgınlığınızı iletirseniz hemen değilse de kısa sürede hatasını anlayacaktır. Takılmamak zor olsa da; sağlıktan ötesini düşünmeyin, sağlıklı birer anne babanız, evladınız; mutlu bir yuvanız olduğu için şükredin. Bu güzellikleri görmeye çalışın..
