İzmir’de sosyalleşme sorunu

pembepanter96

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
21 Şubat 2025
69
23
3
29
Merhaba arkadaşlar ben istanbuldan izmire gelin geldim 1,5 senedir buradayım. Ve büyük bir alışma süreci yaşıyorum. Arkadaş edinemiyorum, iş bulamıyorum. Kurslara kayıt oldum aramadılar. İş başvuru kaç kere gittim olmadı, çocuk gelişimi mezunuyum farklı sektörde de bakıyorum ama tecrübe istiyor denk düşmüyor bir türlü. Bu durum beni strese ve üzüntüye yol açıyor evliliğime de yansıtıyorum. Stresten hastalık oldum alerjik tüm vücudum kabardı hastalığı araştırdığımda stres kaynaklı diyor düşünmekten olmuş. Eşimi seviyorum severek evlendik ama bazen bi anda ayrılmak istiyorum İstanbul’a geri gitmek istiyorum diyorum (biraz çocukça gelebilir bende farkındayım bunun) eşim çok seviyor ben yeterim sana diyor ama nasıl yetsin işe gidiyor akşam geliyor, alışmam için uğraşıyor ama işte… Kesinlikle ayrılmak istemiyorum ama buralarda da yapamıyorum galiba. Çocuk yap alışırsın diyorlar bu zamana kadar çocuğu stresimden etkilenir tek başıma büyütebilir miyim diye öteledim açıkçası ama yaşım da geçiyor artık çocuk sahibi olmakta istiyorum. Aileme fazla düşkünüm ve duygusal bir insanım bunlar büyük etkenler.
Uzun lafın kısası genel anlamda çok mutsuz hissediyorum evlenerek hata mı ettim diye kendime kızmaktan yoruldum sosyalleşmek için veya genel bir önerisi olan var mı?
 
İstanbul çok farklı değil ki . Herkes kendi aleminde .Kurslar falan hep yüzeysel arkadaşlıklar oluyor. Evlenince nedense bütün arkadaşlar kayboluyor ya da arkadaş edinmek çok daha zor oluyor. Çocuk olsa da gecen bir durum değil bu. O eksiklik yeri bambaşka. Ben bulamadım. Umarım sen bulursun çaresini. Anlık sosyallikler var artık. İnsanlar günü kurtarmak için arkadaşlıklar ediniyor . Ya da bana öyle geliyor bilmiyorum
 
Haklısınız, Teşekkür ederim yanıtınız için..
 
İzmir'de nasıl sosyallesemiyorsun
 
Bende ona şaşırdım sabah sokağa çıksan hic tanımadiğin insanlar bile sirf goz goze geldin diye şoyle bir gulumseyip gunaydın diyor.
Halkı ciddi anlamda sosyal, etkinlikleri çok fazla olan bir il.
Ben rastlamadım hiç belki sizin oturuduğunuz yer öyledir her yer öyle olamaz ki.
 
Uzun uzun yazdım yukarıda aslında ama bir arkadaşım yok, komşular hayalet gibi. Keyfi bir durum değil bende istiyorum ama olmuyor başka yerden geldim sonuçta
Ben 4 sene önce geldim 30 sene geldigim sehirde oturdum buradaki kadar insan tanımıyordum desem Akraba ve iş arkadaslarını saymıyorum tabi.
Ben asosyal bir insanım normalde ben bile sosyalliğine kapıldım gidiyorum gerci bende cocuk var parkta okulda şurda burda illaki birileriyle sohbet ortamım oluşuyor.
Belediyelerin guzel kursları var, hafta sonları koşu gruplari vs oluyor katilirsaniz belki bir kac kisi ile tanisirsiniz
 
Kurslara başvurdum ilgi alanım olan kurslar en yakına ama aramadılar hala. Koşu grupları vs benim tarzım değil pek hoşlanmam koşmaktan
 
İstanbul’da çok çevrem vardı iş arkadaşlarım kuzenlerim ailem çok kalabalıktı benim bir anda hiç kimse olmayınca inanılmaz bir boşlukta hissediyor insan kendini. Zamanla düzelir dediler 1,5 sene oldu. O yüzden buraya yazmak istedim bende..
 
Benim de tüm ailem İzmir'de, ben de aşırı aileme düşkündüm ve 32 yaşıma kadar anneme olan uzaklığım 15 dk idi. Bu durumdan başka bir ülkeye taşındım. 2 yıl olacak hala alışamadım. O yüzden sizi iyi anlıyorum. Tanıdığım baya bir kadın (teyzem, annemin kankileri, bir ablam) halk eğitim kurslarına gidiyorlar. İzmir'de Konak ilçesinde amigurimiden tutun Yunanca'ya kadar çeşitli kurslar var, korolar var. İlla ki oradan biraz çevre edinirsiniz hem de kafanız dağılır. Güzelyalı sahilde bisiklet kiralamak için çok fazla opsiyon var, havalar güzelleşiyor. Deniz kenarından Alsancak'a kadar bisiklet sürebilirsiniz.
 
Evet bisiklet fikri benimde aklımda, uygulama indirdik eşimle kendim sürmek için gideceğim en yakın zamanda. Peki konak ilçesinde hangi kursa gidiyorlar isim olarak söyleyebilir misiniz bir de oraya başvuru yapayım hiç aklıma gelmedi. Yanıtınız ve değerli görüşleriniz için çok teşekkür ediyorum
 
Ayrıca uzak ülkeye gitmiş olmanıza ve aynı şeyleri yaşamış olmamıza üzüldüm çünkü yaşamayan bilemez insan doğup büyüdüğü yeri en önemlisi kendi ailesinin olduğu yeri istiyor
 
Eşini seviyormuşsun,mutlu bir yuvan varmış,bu gerçekten çok önemli,bunun kıymetini bilmek gerek,gerisi zamanla olur,bunları dert etmeye gerek yok..
 
Eşini seviyormuşsun,mutlu bir yuvan varmış,bu gerçekten çok önemli,bunun kıymetini bilmek gerek,gerisi zamanla olur,bunları dert etmeye gerek yok..
Evet dışarıdan dertsiz gibi görünebilir ama dedim ya düşüne düşüne üzüle üzüle alerjik reaksiyon gösteriyor vücudum kendime zarar veriyorum farkında olmadan. 2 aydır de regl gecikmesi yaşadım hormonlarımdan biri yükselmiş meğerse araştırdım o da sadece stresten. Çünkü yapayalnız olmak o kadar zor ki .. Sevmek yetmiyor bazen yetseydi bu kadar etkilenmezdim
 
Valla insan alışamıyor. 16 yıllık evliyim ve her geliş gidişte, hiçbir vedası acısız olmadı. Annemle aramda 1250 km var. Ha deyince gidilecek mesafe de değil. Çocukla da ilgisi yok. Herkesin yeri ayrı hayatta. Ben alışamadım. Umarım siz alışabilirsiniz.
 
Olumsuz konuşmak istemiyorum ama çok çokkkk zor, sadece unutup meşgul olmak istiyorum hepsi bu Gurbet gelini olmak yasaklanmalı diyorum artık kimseye önermiyorum
 
Ben 14 yıldır İzmir deyim aslında sosyalleşme imkanı ortamı çok aslında
Bilmiyorum ben bulamadım hangi kapıya gitsem yüzüme kapandı desem yalan olmaz bir de yönlendirme yapan bilgili biri olmayınca Sürekli koşturdum iş için kurslar için ne bileyim hiçbiri olmadı bahtsız Bedevi miyim neyim bilmiyorum ki
 
İnsan kanadı kırık yaşıyor ya ve buna mahkum olmak … Zor gerçekten zor
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…