Merhaba hanımlar konuya nereden başlayacağımı bilmiyorum ilk önce şunu söylemek istiyorum karşımdaki her kimm olursa olsun hep iyi niyetle yaklaşıyorum mutlu olsun, yardım edeyim yalnız olmadığını hissetsin istiyorum her zaman sonunda bana kendimi kötü hissettiriyorlar bende bu duruma çok üzülmeye başladım
Şimdi en yakın zamanda olandan örnek vermek istiyorum benim bi tane eltim var benden büyük bende onu ablam gibi görüyorum ve çok seviyorum da Allah razı olsun doğum yapacağım zaman ve eşim ameliyat geçirdiğinde çok yardımcı oldu bende ona elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışıyorum her konuda şimdi çocuğu rahatsızdı hastaneden gelecekler diye bir sürü yemek yaptım evlerimiz yakın onların evine kadar götürdük kendiminde küçük bebeği var bu arada evinde yapılacak işler olur abla yapalım beraber derim hemen geçer yaparız evine oturmaya gittiğimde hiç boş durmam her şeye koşmaya çalışırım yemeğiydi bulaşığıydı toplamasıydı yardım ederim bi şeyler yapmak ister bir yerlere gitmek ister ben yapalım gidelim derim ben isteğimde ondan genelde o istemez. geçenlerde eşi ameliyat oldu o zamanda yemeğinden evinde ağırladığı misafirlere kadar yardımcı oldum koşturdum çünkü benim düşüncem o da yorgun en azından yardım edeyim yükünü hafifleteyim oldu hep o da her seferinde Allah razı olsun sağol dedi ama normal konuşmamız sırasında sürekli beni üzecek cümleler kuruyor sanki bana tepeden bakıyormuş bende egosunu tatmin ediyormuş gibi hissediyorum ve o sıra ona karşılık olarak bi cevap veremiyorum ve alttan alıyorum ben cevap vermedikçe sanki o daha çok böyle alaycı ve tepeden konuşmaya başladı gibi hissediyorum ve artık çok rahatsız olmaya başladım sanırım.
misal şöyle küçük bi örnek vereyim eltimin etrafı benim etrafımadan bir tık daha geniş bizim eve pek sık gelen giden olmuyor ben misafirperver olmama rağmen(bu konu da ayrı üzüyor beni ) onun evine ise her gün gelen giden oluyor o gelen gidende hep bizimde tanıdığımız insanlar aslında ben biri geleceği zaman özenirim her zaman bi tatlı da olsa bi şey yapmaya gayret ederim eltim evde varsa koyar yoksa hazır alır misal ben onun evine gelecek misafiri düşünüp ona tatlı yapar giderim, misafirlerine koysun diye ama o daha hiç bana karşı böyle bi şey yapmadı o benle konuşurken egosunu tatmin ediyormuş gibi hissediyorum misal ben bi konu söylerim o her zaman hayır o konu öyle değil böyle diyip anlatır ama aslında benim dediğimin aynısı söyler sadece kelimeleri değiştirir bazen lafımı kesip kendi konuşmaya başlar ben toplu ailecek konuşurken bile benim dediklerim pek bi galeye alınmaz misal ben bi öneride bulundum kimse dinlemedi aynı öneriyi eltim söyledi herkes onayladı gözümün önünde bende hiçbişey demedim çok üzülmüştüm o sıra. misal benim evime misafir gelmiyor diye benle konuşurken sürekli çok gelenim gidenim oluyor evim hiç boş kalmıyor insanımız hiç eksik olmuyor tarzı konuşur sanki üstüne basa basa. benim bebeğimi kimi zaman alttan eleştirir ben biraz ciddileşince konuyu çevirir ben öyle demek istemedim diye halbuki onu bana hissettirir her şeyiyle övünür ben güler geçerim ben küçücük bir şeyimle övünsem ayyyy, ufff tarzı konuşur, misal ben onun ilişkisine söz etmem çünkü hakkım yok ama benim eşimle aramda küçük sorunlar olur kimi zaman beni eşime karşı dolduruyor gibi hissediyorum ve eşime patlıyorum ve tartışma çıkıyor bilemiyorum sizce hala iyi niyetli mi olmalıyım napmalıyım etrafımda danışacak hiç arkadışım yok bazen çok doluyorum eşime danışıyorum o da kızıyor bana yapma diye ama o da pek umursamıyor gibi hissediyorum bana sizler yardımcı olur musunuz gerçekten üzülüyorum nasıl davranmalıyım bilemiyorum