İşimden nefret ediyorum, aşırı mutsuzum?

chamallows · 9 Şubat 2019

bir magazada mudur yardimcisiydim sabah 9 da is basi yapar cogu zaman kapanisa kadar kalirdim yada 1 de gider 10 a kadar calisirdim surekli ayaktaydim ve yogun tempolu calisiyordum yinede ozledim

Aden42 · 9 Şubat 2019

Kendimi nasil mi tükenmeden hayata devam ediyorum yada çalışıyorum. Şöyle canım
Ben evde dran bayanlara ozenmez miyim ?tabiki de evet .. ama hem hayat şartları zor. Hem de ilerde en kotu durumda isimden olursam yada esim de işinden olursa ayni anda Allah korusun bana yavruma kim bir lokma ekmek verir?
Hem ben sunu kafamdan attim .. illa erkek calisir .. ya ha sen ha o ne fark eder .. onemli olan birlikte para biriktirmek, hedef koyup ona sahip olabilmek.biz her ay esimle ev alacagimizda bNkada su ladar paramiz var diye hesaplar mutlu olurduk. Cunku bizim emegimiz ve bize ait olacak birsey.
Ayrica ben calistigimda mutlu oluyorum. Evde yanlis anlasilmasin ama kemdimi calismadim mi sanki o gun bosa gitmis gibi hissediyorum. Sanki hicbir ise yaramaz gibi.
Ve kisisel gelisim kitaplari okumani tavsiye ederim cunku bu bikkinlik tukenmislik sendromu gibi oluyor.insani yiyip bitiriyor.
Insallah daha cok seçebileceğin bir is bulursun
(Ha aklima gelmişken yazayim .kasiyerlikten once buyuk bir tekstil fabrikasinda iyi bir pozisyonda çalışıyordum .ama her gun ise aglayarak giderdim. Ve anladim ki isi biraktigim gün. BU IŞ BANA UYGUN DEGIL. YAPABILEGIM BIR IS DEGIL.suan ise bu ladar yoğunluğuma ragmen severk ise gidiyorum)

pembepepe08 · 9 Şubat 2019

Sizi o kadar iyi anlıyorum ki bende avukatım bir süre başka bir avukatın yanında çalıştım.Daha sonra nişanlandım şuan düğün olana kadar çalışmayacağım.Düğünden sonra kendi yerimi açacağım şuan yer bakıyorum hatta.İşten ayrıldıktan sonra ilk zamanlar çok güzel geliyor insana.Çünkü bende işimden nefret ederek giderdim hergün çünkü işyerimi hiç sevmiyordum.Ancak daha sonra evde çok sıkılıyor insan.İkinci bir üniversite okumayı deneyebilirsiniz belki.

petunya_love · 11 Şubat 2019

kolera9 , ilahiyat mezunu ve Edirne ye atandı. Kuran ve Arapça öğrt. sanırım (görevini tam bilmiyorum.)
Bu arada herkese tek tek cevap yazma inceliği göstermişsiniz :KK52:

Alıntıdan cevabı bulamadım uzun süre :KK48:

kolera9 · 17 Şubat 2019

Dodili .!.:
Beni ve ilk Ise girdigim zamani anlatmissin.
Ben de mülkiye mezunuyum. Cok severek keyifle okudum. Devlet sayilabilecek bir yerde calisiyorum. Ilk ise girdigim donem ben de nefret ettim. Calisma saatlerim seninkinden cok daha fazlaydi. Sonunda kendimi su sekilde motive etrim. Haftasonlari deli gibi gezdik esimle. Haftasonu gezmek icin hafta icine katlaniyorum dedim hep kendime :).
Yorgunlugum tavan yaptigi donem hamile kaldim, uzunca ucretsiz izin aldim :). Simdi ise yeni döndüm. Ve bu konuda son kararim su ki ben calismayi sevmiyorum :).

Canım özelden yazar mısın devlet sayılabilecek bi yer demişsin nerde çalışıyosun merak ettim bi mülkiyeli olarak:)
Ben haftasonu gezmeyi seviyorum ama eve gelince yorgun oluyorum ya bu sefer hiç tatil yapmamışım gibi geliyor evde oturmayınca:)
Uzunca ücretsiz izin dediğin ne kadardı? Özelde sıkıntı çıkarmadılar mı?

tivoli26 .!.:
16 yıllık öğretmenim.Farklı iki okulda çalıştım . İlk çalıştığım okula ulaşmak için kar kış 1,5 saat yol gittim sabahın köründe . Şu anda çalıştığım okul ikili eğitim ders saat.7.00 de başlıyor..yetişmek için 5.45 te kalkıyorum.Yıllardır her sabah 5.45 te kalkmak bitirdi beni. Kurslar toplantılar seminerler eve saat 4 te geliyorum . Bu arada maaş az olduğu için mecbur haftasonu kursu da alıyorum . Haftanın 7 günü okul var yani. Ama Allahtan haftasonu kurslar 8.30 da başlıyor. 7 de girdiğim okuldan 15.00 da çıkıyorum..Öğle arası yok, tenefüsler 10 "dk çoğu zaman tenefüsleri önceden planlıyorum..2. Tenefüs çay içicem, 3. Tenefüs fotokopi , 4." tenefüs tuvalete gideceğim diye ama ya öğrenci geliyor ya idare benim tuvalet yalan oluyor . Nöbetçiyken hiç anlatmayayım. Hele günümüzde yumruklarımı sıkıyorum sinirimden. Çocuk kapıya tekme atıyor nöbetçisin ve o kapıdan sorumlusun çocuğu ne yapıyorsun diyoruz ben böyle açıyorum kapıyı diyor. Yada ders anlatırken 8.sınıf öğrencisi almış eline krakeri tostu yiyor . Oğlum ne yapıyorsun. Açım, aç mı gezeyim diyor. Kızıp kaldırtıyorsun yiyeceği masadan hop ertesi gün müdür çağırıyor veli şikayet etmiş . Çocuk çok açmış ben derste yemesine izin vermemişim.Bana da deseler ki böyle sessiz bir ofis. Sabah 8 iş başı öğlen arası, istediğin zaman tuvalet, çay, kahve , bağırmak yok, bedensel yorgunluk yok, aynı lafı 50 defa tekrar etmek yok hemen geliyorum derim . Aslında hep başkalarına özeniyoruz. Aynı durum bende de var. Bazen ev hanımları ne şanslı diyorum bazen bankacılar, bazen ofis çalışanlarıni ama aslında mutsuzluk, bıkkınlık beynimizde . Hangi mesleği yaparsak yapalım bir süre sonra aynı duyguları yaşayacağız

Haklısınız tabi öğretmenliği biliyorum eşim de anlatır tenefüslerde wcye bile gidemiyorum diye. Allah yardımcımız olsun.

Angell007 .!.:
Hangi işe yoneldigimle ilgili fikir istemissin arkadaşım var kari koca kreş ve kolejlerde satranç dersi veriyorlar bende satrancı severim ve iyi oynarım eğitimini ve belgesini alıp bu işe yönelmeyi planlıyorum hem çocukları seviyorum hem satrancı inşallah hrdefledigim gibide olur Rabbim utandirmasin

Aa ne güzel çok iyi bi fikirmiş. Biraz bilgi verebilir misiniz özelden rica etsem?

Noona_noona .!.:
Eşim yarı yıl tatilinde evdeydi ama hamile olduğum için evdeki işlerle ilgileniyordu, sağolsun ev işlerini düşündürmüyordu bana .
Sonuçta yarı yıl ttaili, yaz tatili ona tanınmış bir hak. Az buçuk kıskanıyorum ama okul zamanı yorgunluğunu düşününce dinlenebilmesine seviniyorum. Hem evdede yardımcı olduğu için işime de geliyor

Ne güzel takdir ettim sizi benim eşimde evdeyken çok yardımcıydı ama ben gene de kıskanıyodum sinir oluyodum evde diye o uyurken yataktan çıkmak istemiyodum :)

pitpigim .!.:
Çoğu insan işini severek yapmıyor malesef sabah 8 bucuktan aksam 7ye kadar işteyim haftada birgün iznim var ama hayat şartları çalışmadan olmuyor

Haklısınız hele bide cumartesi çalışmak çok zor Allah yardımcınız olsun.

sookiestackhouse .!.:
Cocuklarla ilgilenmenin annenin GOREVİ olduguna katilmiyorum. Yani kadinlar cocuk baksin ama calissin da ama eviyle de ilgilensin ama avmlerde kahve icmeye de vakit bulsun e erkek?
Ben isimden nefret etmiyorum. Ogretim gorevlisiyim ve ozelde cok zor sartlarda calisiyorum. Siz ogretmenlik ne guzel kek meslek diye ima ettiginiz icin zorluklarindan bahsetmek istedim. Beyin olarak insani inanilmaz yoran bir meslek. Ama masallah herkes sizin gibi dusunuyor oh yarim gun bos ne guzel gez toz hem de maas al seklinde.
Ben emzirebildigim surece bakacagim. Ucretsiz izinle.Sonra esim ucretsiz izin alacak ve kres yasina gelene kadar da o bakacak seklinde anlastik.( benden cok daha fazla maas almasina ragmen) bence erkek ve kadinin cocukta esit sorumluluk almayi bilmesi gerekiyor.

Ben size katılmıyorum tabiki baba da ilgilenecek ama çocukla anne arasındaki bağ inkar edilemez bi şekilde bambaşka, nasıl bir tutabilirsiniz? Ben kadın her işi yapsın demiyorum zaten tam aksini sölüyorum farkındaysanız.

peynirlirecel .!.:
Konu sahibi mesajın aşırı uzundu alıntılayamıdım
Ama veli sorunu ne ki demişsin
çünkü sen hiç annesinin oğluşu her şeyin en iyisine layık olan biricik ebrarsucanların velileriyle tanışmamışsın diyorum
Sınıfta a desen z dedi deyip çarpıtıp her konuyu şikayet malzemesi haline getirenler var

Diğer konuları ise @tivoli26 çok güzel açıklamış
Şu an bana deseler öğretmenlik mi devlet su işlerinde sabah 8 akşam 5 çalışmak mı desen
Devlet Su işlerini tercih ederim

Ama herkesin kendi hayatı istediğin öğretmenlik ise formasyon alıp geçiş yapmayı araştırırsın

Haklı olabilirsiniz tabi. Formasyın yok maalesef işletme mezunlarına, hem de devlette öğretmen olsam bile 6 yıl zorunlu görev var diye biliyorum çok zor.

Ceylankucuk .!.:
Ya etraftaki insanların düşüncesi o . Yok onca sene okudun çalışmıyosun şu bu . Oysa üniversite iş bulma yeri değildirki üniversitenin asıl amacı meslek edindirmekten ziyade bilim öğretmektir. Bana kattıkları yeterli illa çalışmama gerek yok. Çalışmadan da şimdilik bi ekonomik öZgürlüğüm olduğunu söyleyebilirim o nedenle parasal yönden sıkknıtı olmuyor bana

Evet üniversiteyi sadece iş bulmak için okunan bi yer olarak görüyolar. Siz şanslıymışsınız ne güzel, nası bi ekonomik özgürlüğünüz var?

iremerve1990 .!.:
En azından bir işin var canım.Evlenmeden önce 1 yıl çalıştım sadece ve şartları çok kötüydü iş yerimin.Nefret etmiştim o derece ama şimdi orayı bile özlüyorum.Bende çok pişmanım yanlış tercihlerimden dolayı ama yapacak birşey yok.Şimdi KPSS ye hazırlanıyorum.Senin işin çalışma saatleri memurluk gibi hafta sonu da tatilmiş bence değerini bil.

Teşekkür ederim canım ama ben senin gibi evlendikten sonra hiç evimde vakit geçiremedim işte:)

mutlumelo .!.:
Bu kadar bezdinse bırak yeni alanlara yönel..Seni oraya mecbur mu ettiler ki? Daha yaş 24! millet o yaşta üniversiteye yeni giriyor..Biraz silkeleneip yeni alanlara yönelmen lazım.Burada ne kadar dert yansanda bişey değişmeyecek..Değişimi denemelisin!!

ne 24ü 27 yaşındayım bi kaç ay sonra 28 olucam.Evliyim çocuk düşünüyorum ve bu dönemden sonra ne gibi yeni alanlara yönelebilirim ki?

Esra .!.:
Bir ara haftada beş gün günde 7 saat derse girdim. Baktığın zaman paydos saati 15.10. Oh ne güzel yarım gün.
Hiç abartmıyorum, o dönem gerçekten memuriyete, masa başı her işe razı olmuştum, ciddi ciddi değiştirmeyi düşündüm ama bu öğretmenlere ceza olarak verilen bir durummuş. Tam tabiri bilmiyorum ama bir suç işlendiğinde alt göreve veriyorlarmış. O olayı kendime yediremedim tabi ne yapacağım çocuk falan dövecek halim yok ya.
İnsanlar gerçekten basit sanıyor, ben evde kendi çocuklarımı konuşturmuyorum yemek yerken kafam kaldırmıyor diye.

Herkes kendi işinden şikayetçi demek ki:) Çocuk sesi çekmek çok zor geliyor sanırım öğretmenlikte de.

chamallows .!.:
bir magazada mudur yardimcisiydim sabah 9 da is basi yapar cogu zaman kapanisa kadar kalirdim yada 1 de gider 10 a kadar calisirdim surekli ayaktaydim ve yogun tempolu calisiyordum yinede ozledim

Neden bıraktınız peki? tüm gün çalışıp ayakta olmak asla özlenecek bişey değil ya ilginçsiniz gerçekten :)

Aden42 .!.:
Kendimi nasil mi tükenmeden hayata devam ediyorum yada çalışıyorum. Şöyle canım
Ben evde dran bayanlara ozenmez miyim ?tabiki de evet .. ama hem hayat şartları zor. Hem de ilerde en kotu durumda isimden olursam yada esim de işinden olursa ayni anda Allah korusun bana yavruma kim bir lokma ekmek verir?
Hem ben sunu kafamdan attim .. illa erkek calisir .. ya ha sen ha o ne fark eder .. onemli olan birlikte para biriktirmek, hedef koyup ona sahip olabilmek.biz her ay esimle ev alacagimizda bNkada su ladar paramiz var diye hesaplar mutlu olurduk. Cunku bizim emegimiz ve bize ait olacak birsey.
Ayrica ben calistigimda mutlu oluyorum. Evde yanlis anlasilmasin ama kemdimi calismadim mi sanki o gun bosa gitmis gibi hissediyorum. Sanki hicbir ise yaramaz gibi.
Ve kisisel gelisim kitaplari okumani tavsiye ederim cunku bu bikkinlik tukenmislik sendromu gibi oluyor.insani yiyip bitiriyor.
Insallah daha cok seçebileceğin bir is bulursun
(Ha aklima gelmişken yazayim .kasiyerlikten once buyuk bir tekstil fabrikasinda iyi bir pozisyonda çalışıyordum .ama her gun ise aglayarak giderdim. Ve anladim ki isi biraktigim gün. BU IŞ BANA UYGUN DEGIL. YAPABILEGIM BIR IS DEGIL.suan ise bu ladar yoğunluğuma ragmen severk ise gidiyorum)

Düşünceleriniz o kadar güzel ki çok takdir ettim, ben asla böyle pozitif olamıyorum maalesef. Ben evde boş boş oturup kafa dinlediğim günleri çok seviyorum neden işe yaramaz hissediyim ki evimle kendimle ilgileniyorum ne güzel. Çok takdir ettim sizi ama.

pembepepe08 .!.:
Sizi o kadar iyi anlıyorum ki bende avukatım bir süre başka bir avukatın yanında çalıştım.Daha sonra nişanlandım şuan düğün olana kadar çalışmayacağım.Düğünden sonra kendi yerimi açacağım şuan yer bakıyorum hatta.İşten ayrıldıktan sonra ilk zamanlar çok güzel geliyor insana.Çünkü bende işimden nefret ederek giderdim hergün çünkü işyerimi hiç sevmiyordum.Ancak daha sonra evde çok sıkılıyor insan.İkinci bir üniversite okumayı deneyebilirsiniz belki.

bu yaştan sonra 2.üniversiteyi asla kafam kaldırmaz içimde yok:)Çok şanslısınız kendi yerinizi açabiliyomuşsunuz ne güzel.

petunya_love .!.:
kolera9 , ilahiyat mezunu ve Edirne ye atandı. Kuran ve Arapça öğrt. sanırım (görevini tam bilmiyorum.)
Bu arada herkese tek tek cevap yazma inceliği göstermişsiniz
Alıntıdan cevabı bulamadım uzun süre

45 yaşından sonra atama olduğunu ilk kez duydum şanslıymış ne güzel:)

chamallows · 17 Şubat 2019

neden biraktiniz demissiniz suan çocuguma bakiyorum
ozendigim sey ayakta olmak degil calisabilmek uretebilmek :))

kolera9 · 18 Şubat 2019

chamallows .!.:
neden biraktiniz demissiniz suan çocuguma bakiyorum
ozendigim sey ayakta olmak degil calisabilmek uretebilmek :))

Ne güzel ama en azından çocuğunuz olunca bırakıp ona bakabilmişsiniz çok şanslısınız

chamallows · 18 Şubat 2019

kolera9 .!.:
Ne güzel ama en azından çocuğunuz olunca bırakıp ona bakabilmişsiniz çok şanslısınız

evet öyle bir şansım oldu

birdelimuallime · 18 Şubat 2019

Herkese dışarıdan bakılınca diğer iş kolay geliyor kedi uzanamadığı ete misali elimizdekinin kıymetini bilmiyoruz. Öğretmen olan abim mühendislik okuyup öğretmenlikten istifa etti diyeyim siz anlayın:)
Siz de abim gibi girin sınava öğretmenlik kazanıp atanın geç değil hiçbir şey için daha 27 yaşındasınız gayet okuyup atanırsınız o zaman dimi:))

De_Beauvoir · 18 Şubat 2019

Siz bir öğretmenle evli olduğunuz için bu psikolojiyi yaşıyorsunuz. Eşiniz size yardım ediyormuş, ne güzel. Eşinizin öğretmen olmasının avantajını yaşıyorsunuz. Bir öğretmenin çok fazla tatilleri olduğunu, daha iyi dinlenebildiğini düşünebilirsiniz ancak onca çocukla siz uğraşabilir miydiniz?
İşinizde mutsuz olduğunuzu söylüyorsunuz ancak siz kendinizi işe adapte etmeye çalışmıyorsunuz ki. İş yerindeki arkadaşlarınızla bir akşam kahve içmeye çıkın. Bir sabah arkadaşlarınıza kahvaltı götürün. Kaynaşın bir şekilde. Sizin kafa yapınıza uymuyor diye arkadaş edinmiyorsunuz resmen. Asıl sizin kafa yapınıza uymayan kişilerle arkadaş olun ki farklı bakış açıları görmek sizin de ufkunuzu genişletsin.

petunya_love · 18 Şubat 2019

kolera9 .!.:
45 yaşından sonra atama olduğunu ilk kez duydum şanslıymış ne güzel:)

aynen öyle :) hatta çocuğu erken evlendi, daha yeni torunu oldu.
Yaş itibariyle de sınırdaydı sanırım. Son anda kurtardı diye biliyorum.
Er ya da geç, bu iş nasibinizdeyse bir şekilde oluyor.
Değilse zaten, görevlerinden ihraç edilen çok tanıdığım da var işsizler :KK43:

Allah gönlünüze göre versin hayırlısyla inşallah

kolera9

matruj1 · 18 Şubat 2019

Bence çok şanlısınz ki eşiniz öıretmen ya o da sizin gibi çalışsaydı. Ben de çalışıyorum 8 de işteyim ve haftada sadece bir keç gün 5 de çıkabiliyorum onun dışında genelde 6 yi buluyor ve çoğu zaman haftasonuda çalışıyorum eşimde benim gibi onun birde üstüne gece vardiyaları var. Bırak birbirimizi görmeyi çocukları göremiyoruz hergün her gece bakıcıda büyüyorlar sanki hafta sonu istediğimiz gibi plan yapmak sene de birkaç kere inanın çok nadir haftasonu ben yanlarında olsam babaları olmuyor o olsa ben olmuyorum bazen ikimiz olmuyoruz tüm haftasonu bakıcıda oluyorlar

aslında çoğu çalışana göre o kadar şanslısınz ki farkında değilsiniz kıymetini bilin lütfen.

hicmakam · 18 Şubat 2019

bende oyle çalışmk ıstemıyorum ama çalışıyorum.ücretsizdeykende gıyınıp guzel guzel işe gıdenlere özeniyodum .çocuk varken daha zor emın ol.çocuk yokken çalış.bırde evde yetemediğin için dir birşeylere ama bunuda planlı bır şekılde evını duzene sokabılırsın.

Lupetta · 18 Şubat 2019

kolera9 .!.:
Kızlar biraz uzun ama lütfen beni motive edicek bişiler söyleyin çok kötüyüm, biliyorum çoğunuz beni taşlıcaksınız ama ben bir kadın olarak tam gün çalışmaktan nefret ediyorum. 3 yıldır çalışıyorum ve ruhum sömürülmüş gibi hissediyorum resmen. yıllarca ders çalıştım en iyi okullarda okumak iyi bir gelecek için ama bunu için mi çabaladım diyorum kendime hep. 18 yaşında cahilce verilmiş bi karardan dolayı sevmediğim bölümlerden olan işletme okudum, hem de o zamanın en iyi okullarından ankara mülkiye'de. öğretmenliği küçümsüyodum o yaşlarda halbuki çok rahat okuyabilirdim cahillik işte,şimdi eşim öğretmen işini o kadar severek yapıyor ki çok kıskanıyorum. herneyse üni bitti, kpssye hazırlanma sürecinde annem bi takım sağlık sorunları yaşadı ve çok iyi puan almama rağmen kurum sınavlarında başarılı olamadım, o şansım da öyle çöpe gitti. okuduğum bölüme hiçbi zaman ısınamamıştım zaten. iş aramaya başladım, şans eseri gene devlet gibi herşeyi düzenli olan bi kurum başvuruma geri döndü, sabah 8buçuk akşam 6, haftasonları tatil ve yeni mezuna göre çok iyi bi maaşla işe başladım. maddi yönden memnunum ama inanın çok mutsuzum. muhasebe departmanındayım işler çok sıkıcı. yıllarca sabah 9 akşam 6 çalışmak tüm enerjimi bitirdi bu rutin. nefret ediyorum artık işyerindeyken her an orda olmak istemediğimi düşünüyorum. bi de bu sene evlendim, eve gelmem 7yi buluyor, eşim öğretmen benden erken geliyor evin çoğu işi onda olmasına rağmen ben yoruluyorum ya. evimin hiç tadını çıkaramadım evlendiğimden beri. sürekli her şeyi koştur koştur yaşıyorum hele pazar geceleri nefretlik. evimi aşırı özlüyorum. geçen raporluydum 3 gün, hiç evden çıkmadım yemekler yaptım tatlılar yaptım oturdum rahat rahat tv izledim inanın o kadar mutlu oluyorum ki evimde. en azından 4-5 gibi çıksam her şey daha güzel olacak ama bıktım ya. bazı günler izin alıp erken çıkıyorum haftaiçi boş boş dolaşmak market gezmek bile o kadar zevkli geliyor ki. bazı günler rutin kırılsa mesela 2-3 saat haftaiçi boş vaktim bile olsa çok mutlu olucam ama yok bu rutin beni bitirdi. ee çık o zaman diyeceksiniz, yeni evlendim eşimin maaşı çok iyi değil mecburen çalışmak zorundayım ve herkes yıllarca beni okudu etti çalışmak istemiyor diye baskılıyor,yok boşuna mı üniversite okudun bilmem ne, işten çıksam tüm arkadaşlarım dalga geçer ailem tarafından boşuna mı okuttuk diye taşlanırım. yanlış bölüm okumuşum napabilirim? çalışmayı sevmiyo değilim ama tam gün olmuyor ya, yarım gün vs çalışmak biraz daha erken çıkmak istiyorum sadece. eşim öğretmen şu an sömestr tatilinde mesela kendimi çok suçluyorum öğretmenlik okumadım diye, 2 haftalık tatil başka hangi işte var ya? ve yazın 2 ay daha tatil, insan tamamen yenilenir enerji depolar ama benim sadece 14 gün tatilim var. işim kurum ve maaş olarak çok çok iyi yerinde olmak isteyen binlerce insan var diyolar kime derdimi anlatsam. ama nefret ediyorum her an her saniye, işyerim açık ofis benim masamda tam ayak altında,sürekli bi gürültü sürekli birileri geçiyor yanımdan, ekranım herkese açık, arkamda müdür oturuyor zaten dorudürüst internete bile bakamıyorum çok bunalıyorum çok saniyeleri sayıyorum, iş arkadaşlarımla kafa yapımız çok farklı, iyi anlaşıyoruz ama sadece iş arkadaşlığı yani, kendimi oraya ait hissedemiyorum olmuyor. devlete girsem gene aynı çalışma saatleri hem de kpssyi kaldıracak enerjim yok , tekrar bi üniversite okucak ne maddi ne manevi gücüm de yok, napayım ben kızlar depresyonun dibine doğru sürükleniyorum ya? tek istediğim biraz daha az çalışma saatleri ve mutlu hissedeceğim bi ortam ya:/ bakıyorum mesela benden düşük puanla hasbelkader bi yer tutturan laborant, okul öncesi vs öğretmen arkadaşlarım vs inanılmaz rahatlar 3-4'te işleri bitiyor. Haftaiçi koşturmaca olmadan evde rahat rahat uyuyup kahvaltı edip takılmayı, market dolanmayı bile özlüyorum, 27 yaşındayım sanki hayatım işe girdiğimde yani 24 yaşımda bitmiş gibi hissediyorum, çok özlüyorum o zamanlarımı ..onca okumaya karşılığı bu mu , benim hayatım böyle mi geçecek ?lütfen bana akıl verin

4 ya da 5 te bitseydi mesai daha farklı hissederdiniz muhtemelen. İnşallah geçer...

damdan · 18 Şubat 2019

bu yaştan sonra vs demişsiniz de durun daha çookkkk gençsiniz

sizin yaşınızdayken haftada altı gün çalışırdım 8.30.18.30 hafta içi mesaisi hafta sonu da en az 6 saat

bu minimum mesai tabii 21.00 de işten çıkmak olağandı, hatta pazar günü işe gitmek de

ha bir de haftada en az bir kere şehir dışı vardı

yani akşam 18.30 da işten çok gece otobüse bin ertesi gün gittiğin şehirde çalış akşam otobüse bin gece eve gel ertesi sabah 8.30 da iki günlük iş seni bekler odanda

sabah 5 te eve gelip ertesi gün 8.30 da ofise gittiğim günler çoktur

bakın hafta sonunuz tatil eşinize de tatil

hafta sonu kaçın bir yerlere hazır çocuk da yok dinlenin bol bol

eğer düzenli yardımcınız yoksa alın her hafta en azından yarım gün

evde rutin temizliği yapsın hatta ütü vs de gerekli ise onları da yapsın

siz evde ev işi yapacak kişi olarak görmeyin kendinizi

büyürken kodlanan işleri yapamamak da geriyor sizi evinin hanımı olmak duygunuz bu depresyonu körüklüyor

işe gidilir artan zamanda da eğlenilir daha yeni evlisiniz

ölmeyecek kadar yemek olsa evde yeter

işinizin kıymetini bilin klişe bir laf ama cidden daha ağır şartlarda çalışan milyonlar var

petunya_love · 18 Şubat 2019

damdan .!.:
bu yaştan sonra vs demişsiniz de durun daha çookkkk gençsiniz

sizin yaşınızdayken haftada altı gün çalışırdım 8.30.18.30 hafta içi mesaisi hafta sonu da en az 6 saat

bu minimum mesai tabii 21.00 de işten çıkmak olağandı, hatta pazar günü işe gitmek de

ha bir de haftada en az bir kere şehir dışı vardı

yani akşam 18.30 da işten çok gece otobüse bin ertesi gün gittiğin şehirde çalış akşam otobüse bin gece eve gel ertesi sabah 8.30 da iki günlük iş seni bekler odanda

sabah 5 te eve gelip ertesi gün 8.30 da ofise gittiğim günler çoktur

bakın hafta sonunuz tatil eşinize de tatil

hafta sonu kaçın bir yerlere hazır çocuk da yok dinlenin bol bol

eğer düzenli yardımcınız yoksa alın her hafta en azından yarım gün

evde rutin temizliği yapsın hatta ütü vs de gerekli ise onları da yapsın

siz evde ev işi yapacak kişi olarak görmeyin kendinizi

büyürken kodlanan işleri yapamamak da geriyor sizi evinin hanımı olmak duygunuz bu depresyonu körüklüyor

işe gidilir artan zamanda da eğlenilir daha yeni evlisiniz

ölmeyecek kadar yemek olsa evde yeter

işinizin kıymetini bilin klişe bir laf ama cidden daha ağır şartlarda çalışan milyonlar var

güzel planlama.
evet maalesef bize kodlanan işleri yapmadığımız için kendimizi 'beceriksiz' hissediyoruz.
Çalışan kadının evi temiz de olur, yemeği de olur bence.
Sarma olmaz da, çorba salata olur. misal, tepsi tepsi börek açmasak da,
burda çoğu kadın istediği zaman 2 dk. kek çırpabilir bence. :KK76:

tulumbachen · 18 Şubat 2019

simdi kizicaksin ama
1: daha cok gencsin ve is hayatina yeni "3-4 yilcik" atilmissin
2: yanlis secim, yanlis secim demissin ama neticede isletme okumussun. isletme yani- nereye ceksen gider bence cok güzel bir secim. ben hukuk okudum ve ikinci uni olarak isletmeyi bitirdim. üstüne birde ekonomi ekledim yan gel osman oldu. yani istersen her alanda calisabilirsin- ucu asiri acik bir meslek oldugu icin kendini muhasebeye sartlandirma.
3: davulun sesi uzaktan hos geliyor- bos bos evde oturmak mutlu etmez (ediyor diyenlere ben inanmiyorum). her allahin günü temizlik, ev misafirlikleri, tatli börek yapmak belirli bir zamandan sonra bayiyor. bunalmayan insan bence yoktur- eger varsa gercekden yasamanin anlamini kavramamistir diyorum.
4: asiri negatif bir yapin var. her olumlu önerinin önünü tikamissin- bence bu konuda kendini törpüle

damdan · 18 Şubat 2019

petunya_love .!.:
güzel planlama.
evet maalesef bize kodlanan işleri yapmadığımız için kendimizi 'beceriksiz' hissediyoruz.
Çalışan kadının evi temiz de olur, yemeği de olur bence.
Sarma olmaz da, çorba salata olur. misal, tepsi tepsi börek açmasak da,
burda çoğu kadın istediği zaman 2 dk. kek çırpabilir bence.

Aslnda sarma da oluyor dolma da

Eve 17.20 de geldim

Menüde pazı sarma ve fırında et vardı

Fırını açtım o ısınırken üstümü değişip elimi yıkadım vs eti terbiyeledim

Pazıları hazırladım içini vs

Pazı küçükmüş iç arttı

Buzluktan yaprak çıkardım

Eti fırına pazıyı ocağa attım

Yaprakları onlar pişerken sardım

Son beş dakikada sofraya salata meze vs ekledim

Arada gidip ev ahalisi ile muhabbet de ettim

Yemeği yedik

Oğlumla derginin verdiği oyunu oynadık o ödev yapıyor ben de irmik helvası kavuruyorum

Eve geleli iki saat olmadı ama bu akşamınki de yarının yemeğinin temeli de hazır

Ama ben 40 yaşındayım ve çocuğum var

Konu sahibi Hayatın başında iki kişi herşey ile doyar

Bunun için canını sıkmaya gerek yok diyorum sadece

kk birinci noteri · 18 Şubat 2019

damdan .!.:
Aslnda sarma da oluyor dolma da

Eve 17.20 de geldim

Menüde pazı sarma ve fırında et vardı

Fırını açtım o ısınırken üstümü değişip elimi yıkadım vs eti terbiyeledim

Pazıları hazırladım içini vs

Pazı küçükmüş iç arttı

Buzluktan yaprak çıkardım

Eti fırına pazıyı ocağa attım

Yaprakları onlar pişerken sardım

Son beş dakikada sofraya salata meze vs ekledim

Arada gidip ev ahalisi ile muhabbet de ettim

Yemeği yedik

Oğlumla derginin verdiği oyunu oynadık o ödev yapıyor ben de irmik helvası kavuruyorum

Eve geleli iki saat olmadı ama bu akşamınki de yarının yemeğinin temeli de hazır

Ama ben 40 yaşındayım ve çocuğum var

Konu sahibi Hayatın başında iki kişi herşey ile doyar

Bunun için canını sıkmaya gerek yok diyorum sadece

bi masallah birakayim dedim :nazar:

nazarim falan deger belki :KK53:

konu sahibini sabote ediyorum kusura bakmasin.

acaba meze olarak neler yapiyosunuz cevap verirseniz cok sevinirim

dilemma123 · 18 Şubat 2019

kolera9 .!.:
Kızlar biraz uzun ama lütfen beni motive edicek bişiler söyleyin çok kötüyüm, biliyorum çoğunuz beni taşlıcaksınız ama ben bir kadın olarak tam gün çalışmaktan nefret ediyorum. 3 yıldır çalışıyorum ve ruhum sömürülmüş gibi hissediyorum resmen. yıllarca ders çalıştım en iyi okullarda okumak iyi bir gelecek için ama bunu için mi çabaladım diyorum kendime hep. 18 yaşında cahilce verilmiş bi karardan dolayı sevmediğim bölümlerden olan işletme okudum, hem de o zamanın en iyi okullarından ankara mülkiye'de. öğretmenliği küçümsüyodum o yaşlarda halbuki çok rahat okuyabilirdim cahillik işte,şimdi eşim öğretmen işini o kadar severek yapıyor ki çok kıskanıyorum. herneyse üni bitti, kpssye hazırlanma sürecinde annem bi takım sağlık sorunları yaşadı ve çok iyi puan almama rağmen kurum sınavlarında başarılı olamadım, o şansım da öyle çöpe gitti. okuduğum bölüme hiçbi zaman ısınamamıştım zaten. iş aramaya başladım, şans eseri gene devlet gibi herşeyi düzenli olan bi kurum başvuruma geri döndü, sabah 8buçuk akşam 6, haftasonları tatil ve yeni mezuna göre çok iyi bi maaşla işe başladım. maddi yönden memnunum ama inanın çok mutsuzum. muhasebe departmanındayım işler çok sıkıcı. yıllarca sabah 9 akşam 6 çalışmak tüm enerjimi bitirdi bu rutin. nefret ediyorum artık işyerindeyken her an orda olmak istemediğimi düşünüyorum. bi de bu sene evlendim, eve gelmem 7yi buluyor, eşim öğretmen benden erken geliyor evin çoğu işi onda olmasına rağmen ben yoruluyorum ya. evimin hiç tadını çıkaramadım evlendiğimden beri. sürekli her şeyi koştur koştur yaşıyorum hele pazar geceleri nefretlik. evimi aşırı özlüyorum. geçen raporluydum 3 gün, hiç evden çıkmadım yemekler yaptım tatlılar yaptım oturdum rahat rahat tv izledim inanın o kadar mutlu oluyorum ki evimde. en azından 4-5 gibi çıksam her şey daha güzel olacak ama bıktım ya. bazı günler izin alıp erken çıkıyorum haftaiçi boş boş dolaşmak market gezmek bile o kadar zevkli geliyor ki. bazı günler rutin kırılsa mesela 2-3 saat haftaiçi boş vaktim bile olsa çok mutlu olucam ama yok bu rutin beni bitirdi. ee çık o zaman diyeceksiniz, yeni evlendim eşimin maaşı çok iyi değil mecburen çalışmak zorundayım ve herkes yıllarca beni okudu etti çalışmak istemiyor diye baskılıyor,yok boşuna mı üniversite okudun bilmem ne, işten çıksam tüm arkadaşlarım dalga geçer ailem tarafından boşuna mı okuttuk diye taşlanırım. yanlış bölüm okumuşum napabilirim? çalışmayı sevmiyo değilim ama tam gün olmuyor ya, yarım gün vs çalışmak biraz daha erken çıkmak istiyorum sadece. eşim öğretmen şu an sömestr tatilinde mesela kendimi çok suçluyorum öğretmenlik okumadım diye, 2 haftalık tatil başka hangi işte var ya? ve yazın 2 ay daha tatil, insan tamamen yenilenir enerji depolar ama benim sadece 14 gün tatilim var. işim kurum ve maaş olarak çok çok iyi yerinde olmak isteyen binlerce insan var diyolar kime derdimi anlatsam. ama nefret ediyorum her an her saniye, işyerim açık ofis benim masamda tam ayak altında,sürekli bi gürültü sürekli birileri geçiyor yanımdan, ekranım herkese açık, arkamda müdür oturuyor zaten dorudürüst internete bile bakamıyorum çok bunalıyorum çok saniyeleri sayıyorum, iş arkadaşlarımla kafa yapımız çok farklı, iyi anlaşıyoruz ama sadece iş arkadaşlığı yani, kendimi oraya ait hissedemiyorum olmuyor. devlete girsem gene aynı çalışma saatleri hem de kpssyi kaldıracak enerjim yok , tekrar bi üniversite okucak ne maddi ne manevi gücüm de yok, napayım ben kızlar depresyonun dibine doğru sürükleniyorum ya? tek istediğim biraz daha az çalışma saatleri ve mutlu hissedeceğim bi ortam ya:/ bakıyorum mesela benden düşük puanla hasbelkader bi yer tutturan laborant, okul öncesi vs öğretmen arkadaşlarım vs inanılmaz rahatlar 3-4'te işleri bitiyor. Haftaiçi koşturmaca olmadan evde rahat rahat uyuyup kahvaltı edip takılmayı, market dolanmayı bile özlüyorum, 27 yaşındayım sanki hayatım işe girdiğimde yani 24 yaşımda bitmiş gibi hissediyorum, çok özlüyorum o zamanlarımı ..onca okumaya karşılığı bu mu , benim hayatım böyle mi geçecek ?lütfen bana akıl verin

Bence ayrıl. Şu an 6.yılımdayım .depresyondayım resmen .hayat enerjim gitti. Bu böyle gidecek

İşimden nefret ediyorum, aşırı mutsuzum?

🇹🇷 PARLA... 100 YAŞINDASIN 🇹🇷

Aktif Üye

Aktif Üye

mavi koksun bana.biraz da huzur..

Popüler Üye

🇹🇷 PARLA... 100 YAŞINDASIN 🇹🇷

Popüler Üye

🇹🇷 PARLA... 100 YAŞINDASIN 🇹🇷

Popüler Üye

Üye

mavi koksun bana.biraz da huzur..

Aktif Üye

buğday başak verince orak pahaya çıkar..

🍒🍒🍒

Nirvana

mavi koksun bana.biraz da huzur..

Popüler Üye

Nirvana

kinayeye zeka barajı konsun istiyorum ben mesela

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Benzer Konular