İnsanlardan korkuyorum

bu iş ilaçlarla olacak bir durum değil.Önceden yaşamış olduğunuz bir durum/vaka türü birşey mi var ?

Hayır. Kendimi bildim bileli böyleydim. Huzurlu bi aile ortamı yoktu. Asla sorumluluk vermeyen yaptığım hiç bir işi beğenmeyen ve sürekli başkalarının çocuklarıyla kıyaslayan bi anne babam vardı. Ha bi de her ev işi ve yemek yaptığında annem sürekli söylenirdi ve beddua ederdi bize. Bunların beni etkilendiğini düşünüyorum. Kendimi bu yüzden değersiz hissediyorum.benim fikrim bu . ama belkide annemin dediği gibi karakterim böyledir bilmiyorum.
 
Ben kendimi bildim bileli böyleyim. Bi olay oldu ve ben böyle oldum diyemem. Çocukkende küçük büyük herkesten korkardım konuşamazdım şimdide aynıyım.
Ailem beni anlayabilseydi onların desteğiyle belki psikoterapi alabilirdim. Ama dediğim gibi onlar halimden çok memnunlar. Onlara anlattığım zaman karakterin böyle ne güzel vb. Şeyler diyorlar

Önerileriniz için teşekkürler. Ama bunların hepsini tek başıma nasıl yaparım bilmiyorum. Mağazada görevlilerle konuşurken ya da biri bişey sorduğunda hiç cevap veremiyorum. Yani kelimelri bir araya getiremiyorum.tutukluk oluyor kem küö bişeyler diyip kaçıyorum genelde.


Hergün yaptığın ekstra konuşmaları not al. Bugün kasiyerle konuştum, komşuyla konuştum, kuzenle konuştum gibi. Kem küm etsende yaz. Markete annenle gitme yalnız git. Hergün ekmek almaya sen git. Başlarda zor gelir ama zamanla alışırsın. Buraya yazan çoğu kişi seninle benzer sorunlar yaşadı. Sende okudun hepimiz aştık bunu. Sen de yapabilirsin. Yapamıyorum edemiyorum deme. Yapacağım, konuşacağım de.
 
Başlığı gördüm ve içimden şu geçti:
Aynen bende korkuyorum
İnsanlar çok fena çok.. Korkmakta haklısın.
Ama kendini de çok bunaltmamalisın.
Bu senin elinde ya terapi al ya sen kendini iyileştir.:anne:
 
Ben kendimi bildim bileli böyleyim. Bi olay oldu ve ben böyle oldum diyemem. Çocukkende küçük büyük herkesten korkardım konuşamazdım şimdide aynıyım.
Ailem beni anlayabilseydi onların desteğiyle belki psikoterapi alabilirdim. Ama dediğim gibi onlar halimden çok memnunlar. Onlara anlattığım zaman karakterin böyle ne güzel vb. Şeyler diyorlar

Ailenize durumu oldugu gibi ve tüm ciddiyetiyle anlatabildiğinize emin misiniz? Eğer aileniz durumu olduğu gibi olumluyorsa belki de başlangıcı bi olay değil de aile dinamiğinin ta kendisi olarak almak gerekiyordur.

Aile yapınızı dışarıdan bi gözle eleştirseniz neler söylersiniz? Aklınıza gelen ilk 10 kelimeyi söyleyin desem mesela? Genel yapıyı, yaşam şeklini ve en önemlisi iletisimi göz önünde bulundurarak bi düsünün derim.

Önerileriniz için teşekkürler. Ama bunların hepsini tek başıma nasıl yaparım bilmiyorum. Mağazada görevlilerle konuşurken ya da biri bişey sorduğunda hiç cevap veremiyorum. Yani kelimelri bir araya getiremiyorum.tutukluk oluyor kem küö bişeyler diyip kaçıyorum genelde.

Kendinizi zorlamadan yavaş yavaş deneyin. Basit adımlara odaklanın. İlk seferinde basit bi merhaba, gülümseme, teşekkür etme, kolaylık dileme ve kapanış. Bi sonraki adım dedigim gibi konusacak ortak alan yaratma, ben satıs görevlileri üzerinden gittigim icin ürünleri sectim. Kişiye göre degişebilir tabi. Her seferinde minik minik adımlar atın.

Ve işi batırmaktan korkmayın cünkü yabancıları secme sebebimiz bu, yürümezse bi daha gormeyeceksiniz. Ve günde belki 100 musteri ile ugrasan görevli tekrar görse bile sizi hatırlamayacak. Hic yaşanmamış gibi olacak yani.
 
Ailenize durumu oldugu gibi ve tüm ciddiyetiyle anlatabildiğinize emin misiniz? Eğer aileniz durumu olduğu gibi olumluyorsa belki de başlangıcı bi olay değil de aile dinamiğinin ta kendisi olarak almak gerekiyordur.

Aile yapınızı dışarıdan bi gözle eleştirseniz neler söylersiniz? Aklınıza gelen ilk 10 kelimeyi söyleyin desem mesela? Genel yapıyı, yaşam şeklini ve en önemlisi iletisimi göz önünde bulundurarak bi düsünün derim.



Kendinizi zorlamadan yavaş yavaş deneyin. Basit adımlara odaklanın. İlk seferinde basit bi merhaba, gülümseme, teşekkür etme, kolaylık dileme ve kapanış. Bi sonraki adım dedigim gibi konusacak ortak alan yaratma, ben satıs görevlileri üzerinden gittigim icin ürünleri sectim. Kişiye göre degişebilir tabi. Her seferinde minik minik adımlar atın.

Ve işi batırmaktan korkmayın cünkü yabancıları secme sebebimiz bu, yürümezse bi daha gormeyeceksiniz. Ve günde belki 100 musteri ile ugrasan görevli tekrar görse bile sizi hatırlamayacak. Hic yaşanmamış gibi olacak yani.

Çok ciddiyetle Anlatamadım bence. Çünkü çok kaale almadılar ve bende tam olarak açılamadım.

İyi bir aile ortamım olmadı. Babam annemi sürekli aldatırdı ona değer vermezdi ve annemde hep sinirini bizden çıkarırdı. Hiç bi zaman normal aile gibi oturup sohpet ettiğimizi hatırlamam mesela. Ya da annem babam anlattığım hiç bişeyi dinlemezdi. Hep kendi kendime takılırdım.
En sinir olduğum şey başkalarının çocuklarını övmeleriydi . acaip derecede uyuz olurdum.

Şaşırdığım bişey var kendimde.Ben küçükkende gülmezmişim, soru sormazmışım.2 3 yaşlarındayken yani. Anneme hep nöylemiydim diye sorduğumda söylemişti.Halbuki ben bu yaşımda bile olur olmadık herşeyi merak ederim araştırırım. Küçük bi çocuk nasıl soru sormaz nasıl cıvıl cıvıl olmaz gülmez. Bence hatırlayamayacak kadar küçük olduğum bir zamanda bişey yaşadım ben.
 
Zorla biraz kendini. Ne düşünürler diye düşünme, konuş. Benim bir arkadaşımın annesi böyle. Kadın artık 70 yaşında ama hayatı bu şekilde geçmiş. Çocuklar, eşi bıkmışlar.ömür boyu sadece evdeki işlerle ilgilenmiş. Veli toplantılarına gitmemiş. Çocukların arkadaşlarını bile eve almazmış. Çekinirmiş. Akraba falan gelse ürkek oturur veya ikram bahanesiyle mutfaktan çıkmazmış. Doktora, kuaföre heryere çocukları götürmüş veya evdeyse eşi. Yani o çocuklara destek olacakken tam tersi olmuş. Hep kumandayla. Şunu ara, şunu sor, şu tamir olacak birini bul. Zor yani. Böyleyim diye kendini bırakma. Gayret et biraz.
 
Zorla biraz kendini. Ne düşünürler diye düşünme, konuş. Benim bir arkadaşımın annesi böyle. Kadın artık 70 yaşında ama hayatı bu şekilde geçmiş. Çocuklar, eşi bıkmışlar.ömür boyu sadece evdeki işlerle ilgilenmiş. Veli toplantılarına gitmemiş. Çocukların arkadaşlarını bile eve almazmış. Çekinirmiş. Akraba falan gelse ürkek oturur veya ikram bahanesiyle mutfaktan çıkmazmış. Doktora, kuaföre heryere çocukları götürmüş veya evdeyse eşi. Yani o çocuklara destek olacakken tam tersi olmuş. Hep kumandayla. Şunu ara, şunu sor, şu tamir olacak birini bul. Zor yani. Böyleyim diye kendini bırakma. Gayret et biraz.
Bu gidişle bende öyle olcam herhalde. İnanın olmuyor . zorlasamda en ufak bi şeyde cesaretim kırılıyor. Sonra toparlayan o yorum kendimi. Günlerce o anı düşünüyorum.
 
Bende cok girisken degilim.ise girince normallestim orda kocada buldm.cocukda yaptm.ama hala oyle samimi bir arkadasim yok.hemen samimi olamam.bence sen bu durumu abartiyorsn.abartikca dahada kapaniyorsn.kendine ugraa bul.mesela ebru kursuna git
 
Biz,bizi yetistirenlerin ortaya çıkardıkları sonuçlarız.Aşırı elestiriyle yetistirilmissiniz belli ki o yüzden sosyal fobi gibi bir soruna sahipsiniz sanırım.Terapi şart ama o imkanda simdilik yokmuş o yüzden kendi kendinize yardım etmekten başka bir yol yok gibi..En azından biseyler yazmak istiyorum bende.Canım benim, insanlar sen ne yaparsan yap muhakkak islerine gelmedigin anda seni eleştirecekler.Beni de eleştirecekler yani milyarlarca insan icin gecerli bu.Bende birilerini elestirecegim,sende ve milyarlarca insanda bunu yapacak.Bu cok olagan bir durum.Yaşadigımızin,insan oldugumuzun kanıtı.Bazı insanlar iyi niyetli olacak bazilari da kötü niyetli.Kimisi yavşak olacak kimisi suratsiz kimisi de sevimli.Ama iyi niyetli de kötü niyetli de,yavsakta,suratsızda,sevimli de işine gelmeyen noktada seni beni onu bunu elestirecek.Bu cok doğal.Atasozumüz var "akıl dağitılmıs herkes gene kendi aklını seçmiş"diye..Bu atasözüne göre herkes herkesten daha akıllı ..Doğal ol yani.diyelimki benimle güzel güzel konuşuyosun ama bana görede saçmalıyorsun.Böyle bir durumda ne olabilir ki benim açimdan.En fazla seninle konuşmam kızarım sana yada belli etmem o an ki düşünceme bağlı yani ne yapacagim. Peki benim bu yaklaşımım senin açından ne ifade ediyor.Eyvah ben ne yaptım gibi bisey mi..Yap ne olacak.Kötü bişey yaptiysan özür dilersin yanlış anlaşildiğıni düşünuyorsan tekrar açıklarsın vs..Olması gereken sıradan bişey oldu sadece bu kadar.Yani diyecegim o ki insanları gözunde bu kadar büyütmemeyi öğren artık hepimiz kendimizle başbaşa kaldığımızda kendi işimize gelenden yada gelmeyenden başkasını düşünmeyiz.
 
Benim küçük kız kardeşim de malesef aynı durumda ilkokul 3. Sınıfta gidiyor ama hala arkadaş edinebilmis değil biri adın ne dediğinde bile çok nadir o da içinden x der.Biz şuan çok onemsemiyoruz çocuktur diye ama ileride problem olur mu bilmiyorum. Sadece annemin yanında arkadaşlarıyla oynuyor.
bu durum büyük bir problem ve çok önemseyip müdahale etmeniz gereken bir problem.
 
Hayır. Kendimi bildim bileli böyleydim. Huzurlu bi aile ortamı yoktu. Asla sorumluluk vermeyen yaptığım hiç bir işi beğenmeyen ve sürekli başkalarının çocuklarıyla kıyaslayan bi anne babam vardı. Ha bi de her ev işi ve yemek yaptığında annem sürekli söylenirdi ve beddua ederdi bize. Bunların beni etkilendiğini düşünüyorum. Kendimi bu yüzden değersiz hissediyorum.benim fikrim bu . ama belkide annemin dediği gibi karakterim böyledir bilmiyorum.
 
X