- 23 Eylül 2014
- 3.621
- 4.098
- 333
- Konu Sahibi pembesalyangoz2
- #81
Sosyal fobiye benziyor tedavi şart.
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Ben dershaneye bile gitmem gerektiği halde gidemedim bıraktım . kişisel gelişim kursuna asla gidemem.bu düşünceler bile beni inanılmaz korkutuyor.
bu iş ilaçlarla olacak bir durum değil.Önceden yaşamış olduğunuz bir durum/vaka türü birşey mi var ?
Kitap okuyorumä
kitab?
Ben kendimi bildim bileli böyleyim. Bi olay oldu ve ben böyle oldum diyemem. Çocukkende küçük büyük herkesten korkardım konuşamazdım şimdide aynıyım.
Ailem beni anlayabilseydi onların desteğiyle belki psikoterapi alabilirdim. Ama dediğim gibi onlar halimden çok memnunlar. Onlara anlattığım zaman karakterin böyle ne güzel vb. Şeyler diyorlar
Önerileriniz için teşekkürler. Ama bunların hepsini tek başıma nasıl yaparım bilmiyorum. Mağazada görevlilerle konuşurken ya da biri bişey sorduğunda hiç cevap veremiyorum. Yani kelimelri bir araya getiremiyorum.tutukluk oluyor kem küö bişeyler diyip kaçıyorum genelde.
Ben kendimi bildim bileli böyleyim. Bi olay oldu ve ben böyle oldum diyemem. Çocukkende küçük büyük herkesten korkardım konuşamazdım şimdide aynıyım.
Ailem beni anlayabilseydi onların desteğiyle belki psikoterapi alabilirdim. Ama dediğim gibi onlar halimden çok memnunlar. Onlara anlattığım zaman karakterin böyle ne güzel vb. Şeyler diyorlar
Önerileriniz için teşekkürler. Ama bunların hepsini tek başıma nasıl yaparım bilmiyorum. Mağazada görevlilerle konuşurken ya da biri bişey sorduğunda hiç cevap veremiyorum. Yani kelimelri bir araya getiremiyorum.tutukluk oluyor kem küö bişeyler diyip kaçıyorum genelde.
Kitap okuyorum
Ailenize durumu oldugu gibi ve tüm ciddiyetiyle anlatabildiğinize emin misiniz? Eğer aileniz durumu olduğu gibi olumluyorsa belki de başlangıcı bi olay değil de aile dinamiğinin ta kendisi olarak almak gerekiyordur.
Aile yapınızı dışarıdan bi gözle eleştirseniz neler söylersiniz? Aklınıza gelen ilk 10 kelimeyi söyleyin desem mesela? Genel yapıyı, yaşam şeklini ve en önemlisi iletisimi göz önünde bulundurarak bi düsünün derim.
Kendinizi zorlamadan yavaş yavaş deneyin. Basit adımlara odaklanın. İlk seferinde basit bi merhaba, gülümseme, teşekkür etme, kolaylık dileme ve kapanış. Bi sonraki adım dedigim gibi konusacak ortak alan yaratma, ben satıs görevlileri üzerinden gittigim icin ürünleri sectim. Kişiye göre degişebilir tabi. Her seferinde minik minik adımlar atın.
Ve işi batırmaktan korkmayın cünkü yabancıları secme sebebimiz bu, yürümezse bi daha gormeyeceksiniz. Ve günde belki 100 musteri ile ugrasan görevli tekrar görse bile sizi hatırlamayacak. Hic yaşanmamış gibi olacak yani.
Bu gidişle bende öyle olcam herhalde. İnanın olmuyor . zorlasamda en ufak bi şeyde cesaretim kırılıyor. Sonra toparlayan o yorum kendimi. Günlerce o anı düşünüyorum.Zorla biraz kendini. Ne düşünürler diye düşünme, konuş. Benim bir arkadaşımın annesi böyle. Kadın artık 70 yaşında ama hayatı bu şekilde geçmiş. Çocuklar, eşi bıkmışlar.ömür boyu sadece evdeki işlerle ilgilenmiş. Veli toplantılarına gitmemiş. Çocukların arkadaşlarını bile eve almazmış. Çekinirmiş. Akraba falan gelse ürkek oturur veya ikram bahanesiyle mutfaktan çıkmazmış. Doktora, kuaföre heryere çocukları götürmüş veya evdeyse eşi. Yani o çocuklara destek olacakken tam tersi olmuş. Hep kumandayla. Şunu ara, şunu sor, şu tamir olacak birini bul. Zor yani. Böyleyim diye kendini bırakma. Gayret et biraz.
Bende cok girisken degilim.ise girince normallestim orda kocada buldm.cocukda yaptm.ama hala oyle samimi bir arkadasim yok.hemen samimi olamam.bence sen bu durumu abartiyorsn.abartikca dahada kapaniyorsn.kendine ugraa bul.mesela ebru kursuna git
bu durum büyük bir problem ve çok önemseyip müdahale etmeniz gereken bir problem.Benim küçük kız kardeşim de malesef aynı durumda ilkokul 3. Sınıfta gidiyor ama hala arkadaş edinebilmis değil biri adın ne dediğinde bile çok nadir o da içinden x der.Biz şuan çok onemsemiyoruz çocuktur diye ama ileride problem olur mu bilmiyorum. Sadece annemin yanında arkadaşlarıyla oynuyor.
Hayır. Kendimi bildim bileli böyleydim. Huzurlu bi aile ortamı yoktu. Asla sorumluluk vermeyen yaptığım hiç bir işi beğenmeyen ve sürekli başkalarının çocuklarıyla kıyaslayan bi anne babam vardı. Ha bi de her ev işi ve yemek yaptığında annem sürekli söylenirdi ve beddua ederdi bize. Bunların beni etkilendiğini düşünüyorum. Kendimi bu yüzden değersiz hissediyorum.benim fikrim bu . ama belkide annemin dediği gibi karakterim böyledir bilmiyorum.