Ya ama size de yazık değil mi? Niye kendinize o kadar yükleniyorsunuz. Gerçekten çok üzüldüm. Sanki karşınızdaki insan kim ki. Bir daha biriyle konuşurken öyle düşünceler geçerse, içinizden diyin ki "eyy x sen kimsin ya. Senin yüzünden bu kadar heyecanlıyorum pff"
Bir tane psikiyatri hocası şey demişti. Böyle sizinki gibi durumlarda en etkili yol bu korktuğu şeyin üzerine gitmek oluyormuş. Mesela topluluk önünde konuşamıyor ya, işte sunum yaptiriyorlarmis, ilkinde çok heyecanlaniyormus kalp atışları çok artıyormuş, hatta kişi kalp krizi geçirecegini falan düşünüyormuş ama bir sonrakinde bu belirtiler daha azaliyor daha azalıyor bu sayede korkusunu yeniyormus. Siz de bunu deneyin. Sesiniz, eliniz titrese de konuşun. Ama bu sırada kendinize çok yuklenmeyin. Özeleştiri iyidir ama fazlası zarar.