- 5 Ekim 2013
- 3.214
- 1.267
- Konu Sahibi Limonsarisi
- #1
Hanımlar Merhaba;
Eşimle nişanlı iken benim söylediğim bir yalandan dolayi eşimin bana olan güveni sarılmıştı. Ama konunun eşimle bir alakası yoktu. Neyse baya büyük kavgalar sonucu tatlıya bağladık ve eşim bana tekrar güvendiğini söyledi. Hiç bir sorun kalmadı (ben öyle sandım) inandım inandirdi güvendiğine.
Gelelim konuya geçen akşam eve geç geldik. Çok yorgundum eşim birlikte olmak istedi. Hayatım çok yorgunum bi de hava soğuk duş falan ugraşsam kesin hasta olurum. Bi de erken kalkcam sabah dedim. Tamam dedi yattik uyuduk sabah trip atıp durdu 3 gün boyunca bu tribi devam etti. 3. Günün sonunda dayanamadım artık gel konuşalım dedim.
Sorunu güya ben ondan kaçmışım ya güzelce anlattım sebepleri sana diyorum hep bahane hep yalan guvenmiyorum sana dedi. Ne söylesem yalan söylüyorsun diyip durdu. Artık canıma tak etti bütün yastıkları yerlere fırlatıp yeter ya diye çığlık atıp ağlamaya başladım çok zoruma gitti.
Bu ilk değil her kavgamız da ben ne söylesem ona ya bahane ya da yalan gibi geliyor. Kaldiramadim bu ithamlari daha fazla. Kendimi yatak odasına kitledim. Erkenden uyuyakalmisim zaten. Sabah 6 da kalktım şu içip geri yattım kapı açık kaldı saat 9 da gelmiş sarılıyor. Dün çok içten ağladın korktum sana birşey olcak diye diyor. Sana guvenmek istiyorum diyor. Çok zoruma gitti artık kaldiramiyorum söylediklerini ama sen bana guvenmemek için cabaliyorsun resmen dedim. Ilk defa Özür diledi.
Illa sinir krizi geçirip nefessiz kalana kadar ağlamam mı gerekiyor anlaması için. Ben bu adama nasıl davranayim vallahi cozemiyorum artık ya.
Çok yoruldum artık. Ben nasıl güvenini kazanacağim bu adamın ya da aynı şeyi bir daha yaşamamak için ne yapmam lazım
Çok uzun oldu hakkınızı helal edin çok doldum
Eşimle nişanlı iken benim söylediğim bir yalandan dolayi eşimin bana olan güveni sarılmıştı. Ama konunun eşimle bir alakası yoktu. Neyse baya büyük kavgalar sonucu tatlıya bağladık ve eşim bana tekrar güvendiğini söyledi. Hiç bir sorun kalmadı (ben öyle sandım) inandım inandirdi güvendiğine.
Gelelim konuya geçen akşam eve geç geldik. Çok yorgundum eşim birlikte olmak istedi. Hayatım çok yorgunum bi de hava soğuk duş falan ugraşsam kesin hasta olurum. Bi de erken kalkcam sabah dedim. Tamam dedi yattik uyuduk sabah trip atıp durdu 3 gün boyunca bu tribi devam etti. 3. Günün sonunda dayanamadım artık gel konuşalım dedim.
Sorunu güya ben ondan kaçmışım ya güzelce anlattım sebepleri sana diyorum hep bahane hep yalan guvenmiyorum sana dedi. Ne söylesem yalan söylüyorsun diyip durdu. Artık canıma tak etti bütün yastıkları yerlere fırlatıp yeter ya diye çığlık atıp ağlamaya başladım çok zoruma gitti.
Bu ilk değil her kavgamız da ben ne söylesem ona ya bahane ya da yalan gibi geliyor. Kaldiramadim bu ithamlari daha fazla. Kendimi yatak odasına kitledim. Erkenden uyuyakalmisim zaten. Sabah 6 da kalktım şu içip geri yattım kapı açık kaldı saat 9 da gelmiş sarılıyor. Dün çok içten ağladın korktum sana birşey olcak diye diyor. Sana guvenmek istiyorum diyor. Çok zoruma gitti artık kaldiramiyorum söylediklerini ama sen bana guvenmemek için cabaliyorsun resmen dedim. Ilk defa Özür diledi.
Illa sinir krizi geçirip nefessiz kalana kadar ağlamam mı gerekiyor anlaması için. Ben bu adama nasıl davranayim vallahi cozemiyorum artık ya.
Çok yoruldum artık. Ben nasıl güvenini kazanacağim bu adamın ya da aynı şeyi bir daha yaşamamak için ne yapmam lazım
Çok uzun oldu hakkınızı helal edin çok doldum
Kopus ani derken hani illa sinir krizi demiyorum, ama erkekleri bir silkelemek gerekiyor. Bu bazen agir laf oluyor (asla hakaret ya da kisilige saldiri degil yalniz) bazen buz gibi ifadesiz olmak, bazen konusmamak, umursamamak, bazen de iste boyle sinirden cildirmak. Bunlar taktik degil tabii, dogal gelisen durumlar oluyor ne yazik ki, olan yine biz kadinlara oluyor yani. Ama bir seylerin farkina en cok boyle silkinmelerden sonra variyorlar. Yoksa konusmak pek ise yaramiyor.
