ilk evlilikte mutsuz, sonrasında mutlu olanlara soruyorum...

eylultamer .!.:

seni o kadar iyi anlıyorum ki ....
bende 10 yıl önce ilk evliliğimi yapmıştım çok genç yaşta ve gerçekten çok mutsuz oldum 2,5 yıl
Rabbim kimseye yaşatmasın , çok zor çünkü kimse en azından ben asla ayrılmak için evlenmedim , ama olmadı işte ..

tabii çok zor oldu hiç kolay değildi , binbir hevesle ne hayallerle evine aldığın herşeyi tekrar bozmak
bir süre psikolojik destek gördüm , neyse ki ailem de her zaman yanımda oldu onlar sayesinde daha çabuk atlabildim ...
bir de çalıştığım için kafamı dağıtmam bir nebze de olsa daha kolay oldu ...
e tabii bir de çevre faktörü var asıl zor olanı o oldu benim için ayrıldığımı duyan etraf akrabalar bazen densiz densiz konuşuyorlardı işte .. maalesef herkes iyi niyetli değil bu hayatta ,
tıkadım kulaklarımı herşeye ve kendimi aileme ve işime adadım .. inan herşeyin ilacı zaman , zorluklar çektim ama çok şükür ki Allahıma geride kaldı o günler , ayrıldığım için de hiç pişmanlık duymadım ...
gel zaman git zaman biri çıktı karşıma , güvenmek hiç te kolay olmadı ama bu sefer doğru insandı çok şükür ,
O da ilk evliliğinde mutsuz olup ayrılmış biriydi , bu ikimiz içinde artı oldu , evliliği yaşamış ve nasıl birşey olduğunu iyi biliyorduk ve artık ne isteyip ne istemediğimizi daha iyi biliyor ve anlatabiliyorduk birbirimize ....
ve sonunda evlendik şimdi çok mutluyum şükürler olsun ...

bir kere kötü oldu diye hep kötü olacak diye birşey yok , sabır zaman ve yaşanan tecrübeler insana artık bişeyi yaparken iki kere düşündürtüyor , İnşallah herkes gönlündeki kişiyi bulur .. ama asla acele etmemek lazım , bazıları ayrıldıktan sonra o psikolojiyle tekrar aceleyle yanlış kararlar verebiliyor , önce kendini bi dinlemek bulmak lazım ve mümkünse önceki yanlışlarından ders çıkarmaya çalışmak...

Rabbim hakkımızda herşeyin hayırlısını nasip etsin

Genişletmek için tıkla...

zem17 .!.:

allah razı olsun, allah mutluluğuna mutluluk katsın inşallah. ne güzel ki artık herşeyi geride bırakıp, mutluluğu eşinizde bulmuşsunuz.
benim ilk evliliğim, fakat boşanmış değilim. iyi gitmeyen şeyler var evliliğimden bu yana, eşimin 2. evliliği.
yani, şuan kendi kendimle muhasebe yapıyorum. çünkü hak etmediğim bazı şeyler görüyorum, en ufak birşeyde evi terketmeler, sonra birşey olmamış gibi eve dönmeler.
tartışıldığında, şiddet vs. Fakat onu çook seviyorum, oda beni çok sevdiğini biliyorum. bazen oturup konuşurdum, bana öfkeliyken yaklaşma derdi, bende yaklaşmazdım ozaman odasına çekilirdi sadece küsmeler olurdu. sonra farkettimki bazen sırf aramız iyi olsun diye, hep özür diliyen hep alttan alan benim olduğumu. onu bu konuda alıştırmışım.
yani aslında bende doluyum, benimde psikologtan destek almam gerekiyor. Bu kk da herkese nasihat, yardım edebilirken, nedense bunları kendimde uygulayamıyorum.
allahımdan başka kimse anlamıyor beni. kimseye derdimi dökemiyorum.
birbirimizi deli gibi sevsekde, ben ciddi ciddi bunu düşünüyorum. onun için TR ye geldim, işe girersen herşey düzelir bak gör meşgalen olur dedi. meğerse
o ben işteyken evde istediği gibi takılmak, istediği gibi nete girip izlemek (anlarsınya).
Dedim bumu senin herşey düzelir demen. bumuydu. şimdi çok şükür çalışıyorum. hiç değilse, ayrılırsam kendi ayaklarımın üzerinde durabillirim, bıraz daha özgüven geldi.
Evi terketmelerine öyle alışkınım ki, her gittiğinde içimden eyvah diyorum birdaha gelmicek diyorum, sonrasında msj atar dururdum arardım, bu onun daha çok hoşuna giderdi zannedersem tuttururdu dönmicem ve hakaretler falan.
sonra bu terk edişinde teli kapamış, ben hiç arayıp sormadım, msj dahi atmadım. bunu alıştırdığımdan dolayı telini açınca kimin aradığını msj olarak görüyor.
benim aramadığımı görünce ertesi gün akşam birden kapı çaldı ve geldi. bir iki gün ona yüz vermedim, fakat evimin yemeğini, ona insan gibi davranmaya devam ettim,
aşağılama veya tartışma veya laf sokma hiç olmadı. tam aksine, utansın diye daha çok iyi davranmak istedim, evime gelen bir misafir gibi.
yemekler yenildi gittim çekildim odama zaten uykusuzdum. ayrı yattık. şimdi artık eski ben yokum, bunu çoık iyi biliyor. ona msj attım, seninle konuşacaklarım var diye. bana olur oturalım konuşalım diye msj atmış. anlayacağın dışarda buluşacağız, ve ben ona ne söylemeliyim diye düşünüyorum.
korktu, bu 1 haftada bana canım bitanem vs demezdi, konuşmak isteğimden sonra herhalde korktuki, beni aradıığında neyapıyorsun canım demeye başladı.
ben hiç yüz vermiyorum tabi.
sonra acaba iptal mı etsem diyorum buluşmayı. olumsuz birşey de söylemek istemiyorum, kapılmasın diye. neyapcağımı gerçekten bilmiyorum.

bi yandan yeni bir hayat kuriğim beni kaybetti diyorum. bir yandan onu çok seviyorum ayrılmak istemiyorum.
belkide senin tabi ettiğin acıyı çekmeye hazır değilimdir. benim ailem TR de değil, yurt dışında, burada iyice bunalırmıyım diyorum.
bakalım zaman herşeyin ilacı öyle değilmi?

Genişletmek için tıkla...

duygular .!.:

Canım yaa üzüldüm , işin açığı eşinin 2.evliliği, ders almış olması gerekmez miydi birinci evliliğinden dolayı?

Ama şuna inanıyorum, istersen 7.evliliğini yap , evlilik şans, kısmet işi, umarım doğru kararlar alabilirsin.

Allah yardımcın olsun.

Genişletmek için tıkla...

encokkendimiseverim .!.:

Şiddet varsa önce bunu çözmelisiniz. Tartışmalar vs. Çözülür diyecektim ama şiddet varmış. İş orada değişir. Benim için evliliğin bitmesine neden olan iki şeyden biri çünkü. Umarım hayırlısı olur sizin için.

Genişletmek için tıkla...

zem17 .!.:

evet doğru söylüyorsun. normalde derler ya, çiften her ikiside evlenip ayrılmış olması gerekirki, mutlu olabilsin.
Fakat ilkinden ders çıkarıp, ikinçisinde yapmaması gerekiyor sanırım. yani benimde hatalarım oldu, ben kendimi bugüne kadar törpüledim, fakat yıprandım.
artık enerjim kalmadıki bu çocuk oyuncağına, sinirlen evi terk et eşyalarını topla, sonra birşey olmamış gibi eve dön. aslında okadar çok şey varki anlatacak.

onun hızına yetişemiyorum bile. artık kendimi törpülemekten bıktım usandım. ben onun istediği biri olmayamı çalışıyorum dedim kendime.
bukadar fedakarlık gösterdim, fakat artık fedakar gösterecek malzeme kalmadı göstereyim. enerjimde tükendi bitti.

ha beni terk etti edecek diye yaşamaktan bıktım. bununla yaşamak çok zor. onun yaptığı hataları kabul mu etmem gerekiyor. hayır.

anlayacağınız üzere kararsızım. bırakığım zaman ne göstersin diye bekleyim diyorum. Bu aralar benimle çok ilgili, alakalı, hiç değilse sayıyor beni.
hoşuma gitmiyor değil, bazen onu sım sıkı sarsam diyorum. sonra yine eskisine döneriz diye korkuyorum yapmıyorum. herşeyi unutamıyorm...................

Genişletmek için tıkla...