ben çok sevince kimseyle paylaşamaz değil de ilgisiz kalınca kıskançlık normalden sapma gösterir diye yorumluyorum. bazı şeyleri gören kalptir göz değil, somut olarak ilgi olsa da insan o sevgiyi içinde hissetmediğinde ya da en ufak bir ilgisizlik kişinin ruhunda derin yaralar açtığında ya geçmişten gelen kişi kaynaklı sorunlar vardır ya da sahiden o ilişkide birşeyler eksiktir. iki ilişkim oldu, sonuncusu çok kötü bitti ben de kendimi çok sorguladım. onun arkadaşları bizim için de sorundu, erkek arkadaşları üstelik. hep problemi kendimde aradım ama sonra baktım ki önceki ilişkimde erkek arkadaşıma ben söylerdim arkadaşlarını ihmal etmemesini, sonraki ilişkimde ise arkadaşları kaynaklı bir ayrılık yaşamıştık ilk kez ilgisizliğini ya da kendi değersizliğimi o zaman hissettim ve haliyle onlarla her bir araya gelişi işkenceye dönüştü. tahrik edici sözler, onlara aşırı düşkünlüğü, evlilik öncesi bin tane işimiz varken kısıtlı zamanlarımıza bile onları dahil etme isteği... insan hissediyor bazen de konduramıyor işte uzak kalınca da olayları nesnel değerlendirdiğinde sebep- sonuç ilişkilerine ulaşıyor.
sizde de kuzenler yüzünden bir ayrılık gerçekleşmiş sanırım haliyle onlara karşı bir tepkiniz var belki içten içe kaybetme korkunuzu bile tetikliyor, belki bebeğin olması onlarla daha yakın bağ kuracağı düşüncesini oluşturuyor zihninizde belki kendinizi onların dışına itilmiş hissediyorsunuz ya da onun mutluluğunu gördükçe, onlarla paylaşımı arttıkça sizin zamanınızdan çalınıp aslında onların daha öncelikli olduğunu düşünmeye başlıyorsunuz. erkek arkadaşınızın sizi anlayışla karşıladığınızı söylemişsiniz umarım sahiden içinizde kopan fırtınaları anlıyordur ve size destek olur, yardım almanız gerekse de. duygularınızı iyi analiz etmelisiniz, sizin kuruntunuz mu bu kıskançlıklar yoksa dayanağı var mı? eğer varsa tek yol erkek arkadaşınızla bunu çözmek ya da başka bir ilişki yaşadıysanız aynı kıskançlık emarelerini gösteriyor muydunuz yine de bunu sorgulayabilirsiniz...