İkinci evlilikte çocuk ve eş sorunları

Kaderama

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
28 Mart 2024
41
49
34
Merhaba hanımlar.
Ben kızım 2 yaşındayken ilk evliliğimi bitirme kararı aldım. Hiç de pişman değilim. Kızımla 5 yıl başbaşa mis gibi yaşadık.
Ancak son iki yılında hayatımda biri vardı, evlenme teklif etti. Kızım da tanıyordu, iyi anlaşıyordu yavaş yavaş anlattık ilerledik vs derken evlendik. Şimdi kızım 8 yaşında neredeyse 1 yıllık evliyiz ama ben zaten zorlanıyordum evlilik hayatına alışmaya. Maalesef tam adapte olamadık, kızımla başbaşa vakitlerimizi çok özler oldum, eşim de aşırı asosyalleşti hep evde hiçbir hobisi arkadaşı yok, bu nedenle de eşimin hareketlerinden birazcık soğumaya başlamıştım ama acele etme diyordum hep. Çok iyi bir adam bence iyi olacak vs..
Ama bir yandan da kızım son birkaç aydır sürekli bana ikimiz daha iyiydik diyor, eşimi kastederek bana artık eskisi gibi iyi davranmıyor, ilgilenmiyor, ben babamla daha çok eğleniyorum vs diyor. Babası ile tabi ki bir araya gelme ihtimalimiz yok artık zaten ama sadece acaba kızımla başbaşa olan vakitlerimizi çaldım, yanlış karar verdim diye üzülmeye başladım.

Sizce yeniden kızımla eski hayatımıza dönmeli miyiz? Eşime kıyamıyorum sadece yoksa bana da iyi geleceğini düşünüyorum sadece kızıma odaklanmak daha mutlu ediyor beni.
 
Bence bir psikologdan destek almalısınız. Çünkü çocukla geçirilecek vakit ayrıdır, eşle geçirilecek vakit ayrıdır. Boşanan ya da eşini kaybeden insanlar genellikle bunu yaşıyor. Eşin kaybında hem anne hem baba olduğu için tüm hayatları çocukları oluyor. Farkında olmadan farklı kimlikler üstleniliyor.
 
Eşiniz iyi biri dediniz sizi anlamaz mı durumu anlatsanız? Hareketlerinden soğumaya başladım dediniz ama belki farkında değildir.

Yani aslında birkaç defa anlatmaya çalıştım. Ben yine alışırım diye düşünüyordum ama kızım da böyle konuşmalara başlayınca üzülmeye başladım iyice.
 
Bence bir psikologdan destek almalısınız. Çünkü çocukla geçirilecek vakit ayrıdır, eşle geçirilecek vakit ayrıdır. Boşanan ya da eşini kaybeden insanlar genellikle bunu yaşıyor. Eşin kaybında hem anne hem baba olduğu için tüm hayatları çocukları oluyor. Farkında olmadan farklı kimlikler üstleniliyor.
Belki de öyle yapmalıyım, bencillik de etmek istemiyorum tabi ki ama zorlanmaya başladım.
 
34 yaşında gencecik kadınsınız. Evlilik ilişkinizin olması çok normal. Her şey şu an daha hepiniz için çok yeni. Düzeleceğini düşünüyorum. Mutluluklar dilerim :)
Çok teşekkür ederim, belki ben yanlış yerlere odaklanıyorum. Farklı gözlerden de görmek iyi geliyor. :)
 
2nci evlilikte ciddi adabtasyon sorunları yaşanıyor eskie düzen aranıyor zor geliyor bazı şeyler tahammül azalıyor ama madem bu kararı aldıniz biraz sabırlı davranın ya da destek alın çünkü ilerde yine evlenip pişman olmayacağınizin garantisi var mı? Eğer sevgi yok diyorsanız bu kararı nasıl aldınız sonuçta daha zor 2nci evlilik düşüncesi.
 
Neden iyi davranmadığını düşünüyor kızınız? Tavırlarında gerçekten bir değişme oldu mu?
Kızınıza babasının ayrı olduğunu, onunla kıyaslamayasını söylüyor musunuz? Sizin eşiniz iyi de davransa babası olmayacak, babası zaten var. Ama tavırları kötüleştiyse çocuk haklıysa da evet o zaman çocuk haklı dinleyin onu .
Kızınızla başbaşa dışarda anne kız vakti geçirmelisiniz bu arada. Adam evdeyse de siz gidin vakit geçirin kızınızla
 
2nci evlilikte ciddi adabtasyon sorunları yaşanıyor eskide düzen aranıyor zor geliyor bazı şeyler tahammül azalıyor ama madem bu kararı aldıniz biraz sabırlı davranın ya da destek alın çünkü ilerde yine evlenip pişman olmayacağınizin garantisi var mı? Eğer sevgi yok diyorsanız bu kararı nasıl aldınız sonuç daha zor 2nci evlilik düşüncesi.
Adaptasyon sorunları ile ilgili daha çok sanırım. Aslında şu an kafamda olay şuna döndü. Kızımı çok fazla seviyorum, aşırı bağlıyız ve o benim yüzümden mutsuz olursa diye kafama takılıyor ama sanırım mutsuz olmak da o kadar kolay değildir, ben mutlu olursam o da olur diye de düşünüyorum işte orda kafam karışıyor.
 
Adaptasyon sorunları ile ilgili daha çok sanırım. Aslında şu an kafamda olay şuna döndü. Kızımı çok fazla seviyorum, aşırı bağlıyız ve o benim yüzümden mutsuz olursa diye kafama takılıyor ama sanırım mutsuz olmak da o kadar kolay değildir, ben mutlu olursam o da olur diye de düşünüyorum işte orda kafam karışıyor.
Anne kız vakitlerinizi özlemiş gibi geldi bana. Her zaman üçünüz olmayın. Beraber yürüyüş, alışveriş, sinema gibi aktiviteler yapın mutlaka. Ona ayrı özel zaman ayırmalısınız. Annesiyle baş başa olmayı özlemesi normal
 
Neden iyi davranmadığını düşünüyor kızınız? Tavırlarında gerçekten bir değişme oldu mu?
Kızınıza babasının ayrı olduğunu, onunla kıyaslamayasını söylüyor musunuz? Sizin eşiniz iyi de davransa babası olmayacak, babası zaten var. Ama tavırları kötüleştiyse çocuk haklıysa da evet o zaman çocuk haklı dinleyin onu .
Kızınızla başbaşa dışarda anne kız vakti geçirmelisiniz bu arada. Adam evdeyse de siz gidin vakit geçirin kızınızla
Söylüyorum evet asla babayla aynı yere koyma diyorum hep. Biyolojik baba bi tanedir onunla da istediğinde görüşebiliyor. Ama eşim de ebeveyn rolünde evde tabi onu da belirtiyorum saygı gerekli anlamında. Onu yapmaya çalışıyorum ama evde de dinlenmek istiyorum zaman zaman tabi hep evde olduğundan daha zor oluyor.
 
Bana bu evlilik daha çok kızınız için olmuş gibime geldi, kızınız sıkılınca siz de soğumuşsunuz. En baştan çoluk çocuğun ağzına bakmayacaksınız. Çocuk her şeyi ister, kararları çabuk değişir, kişilik yapısı kaygandır, bugün sever yarın gömer. O yüzden çocuk ağzına bakılmaz, eğer gerçekten kötü bir muamele yoksa.
 
Bana bu evlilik daha çok kızınız için olmuş gibime geldi, kızınız sıkılınca siz de soğumuşsunuz. En baştan çoluk çocuğun ağzına bakmayacaksınız. Çocuk her şeyi ister, kararları çabuk değişir, kişilik yapısı kaygandır, bugün sever yarın gömer. O yüzden çocuk ağzına bakılmaz, eğer gerçekten kötü bir muamele yoksa.
Kızım için olmadı ama kızımın onayı ve rızası ile oldu. O kadar basite indirgemiyorum tabi ki sıkıldı bitti gibi ama takip edeceğim durumu sağolun
 
X