İkinci çocuk? :/

yaş aralığı kısa olunca kıskançlık daha az oluyor sanki..
çok ara vermek anne baba için daha zor bence
tam rahatladık derken tekrar başa sarıyorsun..
 
GangstaWalk .!.:
İkinci çocuk kararını nasıl aldınız?
Tek çocuk kararında nasıl durdunuz
Genişletmek için tıkla...
Bende aslaaaaa 2.yi yapmam diyenlerdendim
Ama sanırım büyük konuştugum için kızım 3 yasına gelince içimde öyle bir bebek sewgisi belirdiki deli gibi bebegim olsun istedim
Tabi o deli gibi istemem sonucu oldu mu bebek olmadı,üç yıl ugrastık ikinci için,kızım 6 yasına gelince hamile kaldım
İyikide gec olmuş diyorum şimdibüyük kızım her işini kendi yapabildigi halde acaip zorlanıyorum iki cocukla
 
Tabi kadının hazır olması çok önemli bu süreçte ama bence düzgün bir aile yapısı ve maddi kaynak varsa her çocuk kardeş hakeder diye düşünüyorum . Sizde oglunuzun ve eşinizin elinden bu şansı almayın bence :)
 
Erkeklerin de doğurabildiği zaman ben de ikinci çocuk fikrine sıcak bakacağım sanırım. Ya da korunurken hamile kalanlar kervanına katılınca "hee iyi madem ben doğurunca da güzel oluyor bu eşşek sopaları" deyip her şeyi akışına bırakacağım. Kocam 4 çocuk istiyordu bir zamanlar tabi istediğinden yapabilirsin baba olmak senin de hakkın diyordum bence hala aynı şansa sahip çünkü ben yok oldum gibi bir şeyim. Çocuk 3-4 yaşına girince de böyle olursam muhtemelen 2. çocuk işi bizi boşanmaya götürür
 
Endiselerinizde cok haklisiniz
Korkularinizda da haklisiniz
Siz de haklisiniz
Esiniz de hakli
Bu islerde hangi tarafi dinlerseniz dinleyin hak verir zaten insan
Cunku cok kisisel bir sey cocuk isi
Ama benim dunyadaki en buyuk sansim kardeslerim
Hem arkadas hem de kardesiz
Bizi yetistirirken cok zorlandi annem de babam da
Belki bir 10 yil deliksiz uyumamislardir
Ama su anda herkesin imrenerek baktigi bir ailemiz var :)
Hayirlisi neyse o olsun insallah ^^
 
Aynı seyleri hissediyoruz sanırım.
Bende ikinci cocuk fikrine cok uzağim senin gibi esim istiyor.
Beni anlatmıssin.
Konununu takipteyim.
 

selam.
ben hiç çocuktan tek çocuğa gelebildim
burda da kalmayı düşünüyorum.

kızım 6 aylık oldu çok uyumlu, hiç sabaha kadar uykusuz kalmadım örneğin. bence çok kolay bir bebek. yani senin yaşadığın o zorlukların çoğunu yaşamadım. kolik falan olsa çıldırırdım herhalde ama yine de bu kadar çocuk bana yetti :)


istememe sebeplerim: 1- kardeşlerin aynı cinsiyetten olunca iyi olacağına inanıyorum. ikincinin erkek olmasını kaldıramam sanırım.
2- ben ve eşimin kardeşleri var. iyi hoş ama çok aşırı yakın değiliz. zor anlarımızda koşmuyorlar biz onlara koşuyoruz. her zaman yazarım kardeş küçük olan için süper bişey. abla ya da abi isen hep sorumluluk hissediyorsun.
3- bakmak istemiyorum. tüm ilgimi, sevgimi, zamanımı kızıma verdim. ikinci olsa gelişimi için bu kadar uğraşmam şimdi yalan yok.
4- ilerde olacak tüm mal varlığımı tek bir çocuğa bırakıp belki de onun çalışmak zorunda kalmadan yaşamasını sağlayabilirim. bir ev, bir araba, bir yazlık, bir maaş ve birikmiş para. böylece bizim gibi 1 ay çalışmasa ortada kalacağım korkusu olmadan hayallerindeki işi, hobiyi vs. yapabilecek cesareti olur. birden fazla çocukta aynı geleceği sağlayamam.
5- iki çocuk arasında ayrımcılık yaparım çünkü bence ilklerin yaşandığı her zaman daha kıymetli olur. anne babamın beni kardeşimden daha çok sevdiğine neredeyse eminim mesela.
6- işime gücüme 3 sene kadar ara vereceğim. bir çocuk daha +3 sene.. bunu istemiyorum bunalırım.
7- hamilelikte kendimin aldığı şekli daha doğrusu doğumdan sonra düzelemememi bir türlü sevemedim. kendime karşı olumsuz algı geliştirdim.
8- bebek bakımı için bana destek olacak kimsem yok. annem hayatta değil, kız kardeşim yok, kayınvalidemden bahsetmek istemiyorum mesela acil bir durumda : kardeşi olup hasta olsa hastanede tedavi görecek olsa büyük olanı al 1 saat bakıver diyecek kimsem yok.

kısacası aynı şeyleri sil baştan yaşamak istemiyorum. onun yerine ailesinin bitaneciği, tüm sevgimizin ve zamanımızın üstünde yoğunlaştığı, paylaşmayı bilmeyen bir çocuğum olması fikri bana çok cazip geliyor.

eşim de pek 2. yanlısı değil arada ilerde yaparız dediğinde "o yapacağın kadın ben olmam" diyorum.
kızım da kardeş diye tutturursa bi tane köpek alırım oyalanır :) sonra da olmuyor derim. zaten yaşım 29. o kardeş isteyecek yaşa gelene kadar benim yaşım geçer.

bende durum bu. aklımdan geçenleri yazdım :)
 

Öncelikle anlaşılır yazınız için sizi kutlarım. Uzun ama sıkıcı olmayan ve anlamak için ikinci kez cümleleri okumaya gerek kalmayan bir konu.

Benim 1 kardeşim var. Ve eşimin de 1 kardeşi var. Fakat 1 kızımız var. Ve hiç zorlayıcı bir süreçten geçmememize rağmen, ikimiz de ikinciyi düşünmüyoruz. Ben hâlâ içten içe bir sürü çocuk isterken, mantığım devreye giriyor ve ikinciyi yapmamam gerektiğine kanaat getiriyorum.

Benim ana sebeplerim; çalışıyor olmamız, çok erken evden çıkıp geç eve dönüşümüz (evden 12 saat uzağız), bakıcı fobisi, annemin benden farklı bir şehirde yaşaması, k.validemin yaşlı ve hasta olması (bu arada ona kalsa hemen yapın bir tane diyor. ilkine baktım, ikinicisine de bakarım diyor) vb.

Bunların haricinde; sizin gibi kendimde o gücü bulamayışım da beni vazgeçiren sebeplerden. Zorlayıcı bir bebek değildi, ilk 6 ay fazlaca kusması vardı. Onunla çok uğraştık. 6 ay sonra ek gıda ile birlikte kusması geçti şükür. Kilo aldıkça, onu kaldıra kaldıra belimi sakatladım. Büyüme evresinde -sinirli bir yapım olması sebebiyle-, alışkanlık gereği çok bağırdığımı söyleyip durdu eşim. (Vurma huyum yok, kendim zamanında Anne dayağı çok yediğim için çocuğuma kendi içimde sözüm var.) Bağıran bir anne olmak istemiyorum ikinci seferde de. Böyle incir çekirdeğini doldurmayan sebeplerden ötürü, ikinci çocuktan vazgeçtim.

Düşünüyorum da, evet kardeşim var ama bizim çok paylaşımımız yok. O, erkek. Fakat eşimle kendi kız kardeşi arasında gayet iyi bir iletişim var.

Bir de dünyadaki tek "tek çocuk" benim kızım olmayacak. Eğer aile sevgisi yeterli olursa, kardeşe ihtiyaç kalmaz diye avutuyorum kendimi. Arada bir vicdan azabı da çekmiyor değilim Ona kardeş yapmıyorum diye.

Umarım Onun için en doğru kararı verebilirsiniz.
 
Hiç çocuğumuz yokken 2 çocuk yapmaya kararlıydık. Ama aralarında ne kadar yaş farkı olacağına ekonomik durumumuza ve ilk çocuğun karakterine göre karar verecektik. 2 sene denemenin ardından tüp bebekle hamile kaldım. Kızım çok zor bir bebekti; yemesi içmesi, inadı, huysuzluğu... 4 yaşına gelsin, kardeşi öyle düşünelim dedik ama bu arada da korunmuyorduk. Normal yolla hamile kalmayacağıma o derece inanıyorduk. Meğer kalabiliyormuşum. Büyük kızım 3 yaşındayken, minik kızım doğdu. Bu arada yaşadığımız şehirde yalnızız ve evden çalışıyorum, kızımın gelişimi de önden gidiyor derken 2 yaşında kreşe başlattık. Kreşe gitmese, dehşet zorlanırdım. Bebeğim şuan 6 aylık ve ablasının ilk 6 ayıyla kıyaslıyorum; bu bir melek ya, annesinin işini nasıl kolaylaştıracaksa öyle yaşıyor resmen. Hep derler Allah dağına göre kar verir diye, tam da öyle oldu. Diyeceğim o ki, bunun bir matematiği yok. Şartları ne zaman uygun ve kendinizi de ne zaman hazır hissederseniz, en uygun zaman o zamandır. Ama uygun olmayan zamanda gelirlerse de, bir yolunu bulup hayatta kalıyorsunuz. =))
 
Ben ilk cocugumu 4 yil bekledim. Belli olmayan sebeplerden oturu olmuyordu. Sonra hamile kaldim dunyalar benim oldu. Bir oglum oldu. Su an 20 aylik. Cok zor bir cocuktu inanilmaz zorluk cektim. Durmadan aglayan mizmizlanan bir bebekti ilk dogdugu gunden beri. Hala cok zor bir cocuk. Cok yoruluyorum gun icerisinde kendime hic vakit ayiramiyorum. Ama butun bunlara ragmen dogum yaptigim gunden beri hic korunmadim cunku korkuyordum. Ilk cocuk icin bu kadar bekledik belki ikinci cocugun olacagi varsda korunarak ben o kapiyi kapatmis olacagim. Belki korunmayi biraktiktan sonra hic cocugum olmayacak. Oglum kardessiz kalacak bunun yukunu tasiyabilirmiyim diye sordum hep kendime. Benimde kardeslerim var ve onlarsiz bir hayat dusunemiyorum. Hem kardes hem arkadas hem dert ortagim. Benim icin dunyanin en kiymetli varliklari onlar. Oglumuda bu guzel duygudan esirgememek icin dedigim gibi hic korunmadim ve bir bucuk yil sonra hamile kaldim. Bir yanim cok mutlu bir yanim endiseli. Annelik fedakarlik istiyor gercekten. Bende insallah ikinci cocuktan sonra her iki cocuguma ayni olcude fedakarlik yapabilirim diye dua ediyorum simdiden.
 
Maddi manevi (psikolojik) gücünüz varsa yapın ama bence siz istemiyorsunuz boşuna kendinizi yıpratmayın bir tane olsun sizin olsun madem , ama benim iki yaş arayla oldu şimdi küçük dediğiniz gibi saldım çayıra da yapmıyorum ama dünyanın en zor işi de değil ama üçüncü düşünmüyorum mesela gücüm bu kadarına yeter diyebiliyorum düşünsem bile çok ilerde olur herhalde
 
Anlattigin zorluklari birebir yasadim ve hala yasiyorum ama ben hic 2. Cocuk fikrinden uzaklasmadim. Benim benden 2 yas kucuk bir kardesim var. Esim de tek cocuk. Senin gibi hep kalabalik ailelere ozenmisimdir. Aynen ilk evlendigimde 3 cocuk yapmak istiyordum. Ama ilk cocuktan sonra isin rengi degisti. Bir cocuk buyutmek ne kadar zor olabilir ki diyen ben, ne kadar buyuk konustugumu anlafim ama yine de hep bir kardesi olsun dedim. Ben de ikinciye hic hazir hissetmedim, surpriz oldu. Ama yaslarinin yakin olmasina sevindim. Bu dogdugunda abisi tam 2 yasinda olacak. Daha sonra olsaydi herhalde hic istemezdim artik, cunku simdiden rahata alismaya basladim. Biliyorum cok yipratici olacak, yorgunluk, uykusuzluk, sinir krizleri vs. Ama bunlari ilk cocukta da yasadim ve su an surecin nasil ilerleyecegini daha net kestirebiliyorum. Unutmadigim tecrubelerim var. Bu sayede daha rahat atlatacagimi umuyorum. Bundan bir bes sene sonra ikisi de aradan cikmis olacak insallah
 
Henüz çocuğum yok ama ben tek çocuğum. Ya hiç ya 2 çocuk düşünüyorum. Kardeşin olmaması bence çok büyük bir eksiklik. Özellikle annen baban elden ayaktan düşüp sana muhtaç olunca ya da onları kaybedince aynı durumda olan sana destek birini arıyorsun. Uzaklarda işin olunca emanet edebileceğin birini vs.. İşin kötüsü nişanlımda tek çocuk ve bizim çocuklarımızın amcası teyzesi halası kuzeni vs olmayacak.
Bence tek çocuk bencilliktir. Çocuksuz kalmayayım diye yapmış 1 tane ama bakamam edemem diye üşenmiş 2yi yapmamış
 
tek çocuğum, tek çocuklu bir anneyim (eşimin benimle olan evliliği 2. evliliği olduğundan onun ilk evliliğinden bir oğlu daha var, haliyle kızımın bir abisi var ben doğurmamış olsamda) ve bence anne hazır değilse kesinlikle 2. çocuk işine girilmemeli, hem bu işin manevi boyutu harici maddi kısmıda var...
çocuğumun her ihtiyacını karşılayamayacaksam ona iyi bir eğitim hayatı ve sosyal hayat veremeyeceksem fazla çocuk yapmanın alemi yok bence... hem kardeş şart olan bir şey değil..
kardeş özlemi hiç çekemdim, kendime yeten, sorumluluklarını bilen biri oldum her zaman...
kızımı da bu şekilde yetiştirmek niyetim, sonuçta abi var ama arada mesafe var farklı hayatları var her ikisininde ve çok az bir araya geliyorlar...
eğerki siz hazır değilseniz bence asla bir çocuk daha yapmayın hayata bir kere geliyoruz , birazda anne olarak kendimize zaman ayırmalıyız...
 
Sinirli biriyseniz, tahammülünüz azsa, uykusuzluktan ya da zamansızlıktan şikayet edecekseniz eğer düşünmeyin.
sizden alır götürür.
ama genel olarak şefkatli, sabırlı biriyseniz, eşinizle iletişiminiz sağlıklıysa, birbirinize de zaman ayırabilecekseniz düşünün.
 
Bende şuan deli gibi ikinci çocuğu istiyorum 2 yıldır olmuyor sizin ilki de zor mu oldu ikinci nasıl oldu tedaviyle mi Kısaca anlatır mısınız yaşadıklarınızı merak ettim benim ikinci bebeğim ne zaman gelecek acaba yaa offf
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Kardeşler arasi kac yas olmali ya da illa kardeş olmalı mi?
2
Yorumlar
37
Görüntüleme
1K
joynss
J
Doğum Korkusu ve Bu Kötü Çevre
Yorumlar
6
Görüntüleme
406
ucanpayanda
J
Esim kari koca kuzenlerimde 14 gun kalmis,garip hissediyorum,şimdi küslük var
2 3 4
Yorumlar
79
Görüntüleme
3K
aysesum
C
Şiddet
2 3
Yorumlar
41
Görüntüleme
2K
balbazaar
B
Çocuk yapmak bencillik mi
2 3 4
Yorumlar
61
Görüntüleme
2K
hanyolcuhanciyolcu
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…