İkinci çocuk? :/

Amcamdan nefret ederim. Eşine 40 yıldır yapmadığı eziyet kalmayan, sürekli döven, saçma sapan biridir. Hiçbir zaman sıcacık bir yuvası olmadı.

Dayım konuşmayı bilmeyen, düğünlerimize gelmeyen, hastalıkta aramayan, kız kardeşini( annemi) hiç ama hiç merak edip aramayan birisidir. Abartmıyorum. 30 yıllık hayatımda bir kere bile dayımın aradığını bilmem. Evini hiç görmedim. Bize hiç gelmediler.

Birer adet amca ve dayı dışında hala teyze yok.
Durum böyle olunca kuzenlerle de Hiç bağımız yok. Şu hayatta tek dayanağım abilerim. Acımızda, neşemizde, varımızda, yokumuzda biz üç kardeş bir oluruz. Anne babama bir şey olsa ve benim abilerim olmasaydı tamamen yalnız kalacaktım. Kızım üç aylık ama ikincinin planını yapıyorum şimdiden. Çünkü bize bir şey olsa yalnız kalmasın. Kızımı çok seven iki halası ve iki dayısı var ama kimselerin evine sığamaz ki. Ailem diyebileceği birini bırakmak istiyorum kızıma.

- bir gün kakasını yapamasa onla beraber kabız olmak- demişsiniz konu içinde gerçekten de kızım yapmasa yapamıyorum. Geçen ay haftada bir fitille yaptırdık. Düşünün halimi :olamaz:
 
Ben de tek çocukla kalmayı düşünüyordum. Aşırı detaycı bir insanım. Gebelik evresinde sorun olmadığı halde o dönemi kendime zehir ettim paranoyalarımla. Oğlum doğdu, oh be dedim bu defter kapandı. Şimdi sırada onun bakımı, eğitimi vs si var. Yine kendimi gereksiz şekilde yıprattım.
Neyse uzatmayayım, oğlum 5 aylık olunca İşte budur, Harika bir dönem dedim. Onu dememle kasıklarımda batma oldu. Şok oldum, test aldım hamileyim. Delirdim, çıldırdım. Yazlıkta öğrendim, İstanbul’daki doktorumu aradım kürtaj İçin. Her zaman ulaşabildiğim kadın buhar oldu. Daha çok çıldırdım. Eşim de mutluluktan çıldırdı. Annem dedi sana yardım edicem ve bu çocuk doğacak. Rezalet bir 9 ay yaşadım. Tam özgürlüğüme kavuştuğum anda yine aynı duygular. Uzatmayayım, kızım şu an 5 yaşında ve benden daha olgun, çok güzel, çok aklıbaşında, çok kuralcı, eğlenceli. Ya diyorum, ben bunun canına mı kıyacaktım? İnanın hala ağlıyorum vicdan azabım geçmiyor. 1 aylık gebeyken, düşsün diye ağır şeyler mi kaldırmadım. Neler yaptım neler. Psikolojik olarak çökmüşüm resmen, bu kadar cehalet olur mu?
Şimdi ikisi aynı okula gidiyor. İnanılmaz iyi arkadaşlar. Tek çocuklar hep annelerinin peşinde evde, sıkılıyorlar çünkü. Bizimkiler bana bile ihtiyaç duymuyorlar. Çok çok rahatım.
Size diyeceğim şu ki; biraz daha toparlanın, ondan sonra mutlaka 2.yi düşünün. Paylaşama kavramını da çok iyi öğreniyorlar. Birbirlerine her konuda acayip destek oluyorlar. Süper bir aile olduk. Kesinlikle tavsiye ederim.
 
1 kızım var öncelıkle onu beliteyim

biz 5 kardeşiz 3 sene önce ablamdan bir darbe yedikki içimizdeki bütün aile bağlarını kopardı yıktı bizi,
nankörklük komples aklına ne gelirse kocasında ve kendınde mevcut bu duygular ( gerçi kendisi sonradan bu duygulara sahip oldu ) diğer ablam bu yıkımdan sonra elini eteğini çekti herkesın üstünden kimseyi aramaz sormaz oldu , yokuz gibi yaşıyor ama önceden böyle değildi , erkek kardeşimle çocukları olduda onlar sayesinde daha sık konuşmaya başladık gelının sayesınde , bir kız kardeşim var o benım canımın yarısı ama hep ben alttan alırım uzakta diye üzmemek için ,

eşim 5ı kardeş bir kocama bakıyorum birde kardeşlerine heps aynı anadan babadanmı diye
her bok pislik var , kızlar iyiler onlara göre , yani kocamın yetiş kardeşim diye arayacagı bir düzgün kardeşi yok ,

gelelim bizim konumuza yıllarca istemedim sonra kızım için istedim olmadı 4 yıldırda olmuyor
kocam birgün dediki aşkım bırak çok şükür allah bize sağlık bir evlat verdi sen onu düzgün yatiştirmeye bak ,
erkek olur amcalarına benzer kız olur o bizi yoran teyzesine benzser , allahım vardır bir bildiği şükür et ugraşma artık dedi ,
adam meger için için istemiyormuş bende sogan suları içmekten içim dışama çıkıyordu ,
artık kendıme bakıyroum daha genç ve güzel kalmak için ugraşıyorum ,
 
ben hazır hissetmedim. oğlum hazır hissetmiş olacak ki gelmeye karar verdi. ilk oğlum 2.5 yaşında. testte pozitif çizgiyi gördüğümde gözlerimi aha böyle :KK57: belerterek bakmıştım teste. korunduğumu düşünüyordum. ama şu bir gerçek ki, eğer böyle sürpriz olmasaydı ikinci bir çocuğu ne ben ne eşim düşünmüyorduk düşünemiyorduk.oğlum kolikti. ilk 6 ay çok kötü geçmişti. 6 aydan sonrada o baştaki huysuzluğu devam ediyordu. şimdi daha iyiyiz tabi. 2 yaş sendromu falan fifilemiyor bizde biz kolik atlattık 2 yaş neymiş. böyle konuları okuyunca iyiki sürpriz olmuş diyorum çünkü oğlum büyüse daha zor olurdu karar vermek. ilk 2 saat şaşkınlığı atılınca eşiminde benimde yüzümüze şapşal bir gülümseme yerleşti. yeni bebek insanı mutlu ediyor. ben hazır değildim tekrar anne olmaya yada öyle zannediyordum. ama ne bilim hormonlar mı desen nedir. şu an kendimi pek anne hissediyorum. şimdi 2 oğlan büyüyecekler ben kardeşimle nasıl mutluysam oğlumda öyle olacak diye mutluyum. not: çok takıntılı bir anne değilim. yoğurdun en safını yumurtanın el değmemişi gibi takıntılarım. oyuncakların bilmem kaç sertifikalı olması aman oğlum kediye dokundu dizi morarmış takıntılarım yok. titizlik manyağı da değilim. elbette oğlum güzel yesin giyinsin istiyorum ama hayatı kendime zindan etmiyorum.belki bunlara çok takıntılı olsaydım daha zor olurdu. umarım doğru kararı verirsiniz. ve mutlu olursunuz. cocuğunuzu yada çocuklarınızı mutlulukla büyütün inşallah
 
başlığa tepkim sen de mi Brütüs?

sonra konuyu okudum ama yorumlara bakmadım

sen yaparsın o ikinciyi :))))

şaka bir yana ikinciyi yapanlar ilkindeki sıkıntıların ikincide olmadığını söylüyor

tek tavsiyem yapacaksan arayı açma


yani çocukların beklentileri yakın olsun arada 9-10 yaş bence zor

örneğin arkadaşların kızı var küçükten 10 yaş büyük kız gece gezmesi istiyor küçük 9 da uyuyacak vs vs

ortak sinema ortak gezme tatilde bile ortak eğlenme imkanları yok

yani 3-4 yaş farkta da bir dönem ayrılık olsa da idare edilebiliyor yapacaksan elini çabuk tut

imza: kendisi tek çocuk olan ve tek çocuk annesi olan damdan
 
Tatlım sen zaten bütün artı ve eksileri iyi biliyorsun. Bi artıda ben söyleyin kardeşle ilgili. Oglunu düşünen endişeli bir annesinya ondan Bi tanede ekleyeyim. Allah göstermesin kardeş neden can demek diye düşündün.mü ?saglıkla ilgili Bi problemi olsa oglunun ilik böbrek karaciğer vb ne lazm donör ülkemizde bunun sıkıntısı var ama bir kardeş olursa birbirlerine can olacaklar belkide. Maşallah oglun çok usluymuş krese bile başlar diğer bebişte rahat a uyur büyür. Ömründen Bi 5 sene daha gitsin ne olacak canım. bende 32 yasındayım 3 bucuk yasında oglum var. canavar diyince tepki alıp banlandım ama canavaryaa :)) yinede istedim çocuk kardessiz kalmasın diye senede 3 tane düşük yaşadım. Şuan yine düşük riskim var. Ama inatla deniyorum. Oglumun bir kardesim canı olsun ben gidince tutunacak dalı olsun diye. ayrıca okumus bir kadınım çalısma imkanım var çalışamıyorum. olsun annelik fedakarlık değil mi. kardeşim eşinle sıkıntın yoksa neşe bereket demek çocuk birde senin gibi tatlı bir kızın olsun inşallah. 2.de böyle pimpirik olmuyorsun diyor 2.cocuk anneleri daha rahat olcakmışız. Ha bide yaş ilerlemeden bu işş hallet yoksa çok sıkıntılar çıkıyor bu kez istesende nasip olmayabiliyor.sevgilerimle Allah hakkında hayırlısını versin.
 
Son düzenleme:
Off bu konu benim de kafamı çok kurcalıyor bu aralar. Çocuklarımız aynı yaşta seninle.

Eşim ikinci çocuğu istemiyor 'çok zor büyüyor. Bir tane yeter boşver. Sen çok zorlanıyorsun' falan diyor. Zira pimpirikli ve aktif bir rol oynayan baba kendisi.
Yani benim karar vereceğim ve net kararımla eşime açacağım bir konu bu. İstersem eşimin çok çok itiraz edeceğini sanmam.
Eşim arkadaş canlısı biridir. Tam bir yay burcu girişkenliği var onda. Çok kolay ortam yaptığı için tek çocuk olsaydı da yalnızlık hissetmezdi. Tek erkek kardeşi var.

Benim de lohusalığım kolay geçmedi. Oğlum zor bir bebek değildi. Hakkını yerim aksini söylersem. Ama sakin bir bebek de değildi. Her bebek gibiydi.

Asıl mesele benim de rahat bir insan olmayışım aslında. Kafamda büyütürüm her şeyi.
Üstelik ikinci olursa eskisi gibi 1 değil 2 kat sorumluluk yüklenecek.

Tüm gün evde çocuk, yemek, park, ev işi beni çok boğuyor. Her haftasonu anlıyorum bunu.

Ama oğlumu ileride tek başına bırakma fikri de "bunun için endişelenmeli miyim? tek başına olmak yalnızlık hissettirir mi?" diye düşünmeme sebep oluyor.
Dediğin gibi kardeşle büyüyen biriyim ve yokluğu nasıldır empati kuramıyorum. Gerçi biz çok kalabalıktık :KK48:
Oğlumun çocuklarının bir amcası/halası olmaması nasıl bir şey olur acaba?

Yani sana pek yardımcı olamadım. Ama yalnız olmadığını bil en azından :KK66:
 
Anne olmak istemedim, plansız bir şekilde oldum.
Oğlum da fena delirtmedi, hâla sınırlarımızı çok çok zorlar.
3 yaş 2 ay var.
Ama biz naptık, kardeşi olsun diye korunmayı bıraktık.
Ara vermek sıkıntı.
İstekleri, ilgileri her şey uçurum olacak yaş farkı arttıkça.
Olmazsa olmaz, ama benden dolayı kardeşsiz kalsın istemem, daha fazla ara verirsek hiç istemem.

O yüzden ikinci çocuğa evet.
 
4 yaşında ve 1 yaşında iki ogluşum var bi tane daha istemiyo değilim ben mi anormalim 😂Tabbimhayırlı evlat nasip etsin tüm isteyenlere bence hazır değilsin oğlun biraz daha büyüsün istivegine Emin’im
 
Biz üç kız kardeşiz ve iyi ki de öyleyiz diyorum. Kardeşlik gerçekten çok güzel bir duygu.

Benim çocuğum yok. Ablalarımın ikişer çocukları var.

Bu kısa bilgilerden sonra yorumuma geçeyim. Oğlunuzla zorlu bir süreç atlatmışsınız ve aranızda güzel bir bağ kurabilmişsiniz. Şu an öncelikli olarak kendinizi düşünmelisiniz. Sadece sağlıklı bir birey etrafındaki kişilere faydalı olabilir. Kendinizi hazır hissetmiyorsanız eğer eşinizle konuşun ve şimdilik böyle bir sürece giremeyeceğinizi gerekçeleriyle birlikte anlatın. Bu fikre alışana kadar size bir süre vermesini isteyin(kendi belirlediğiniz bir süre, 1 yıl gayet iyi bence).

Yukarıda da dediğim gibi kardeşlik çok güzel bir duygu ve eşinizin oğluna bir kardeş istemesi çok güzel bir düşünce. Ama siz bu çocuğu oğluma kardeş olsun diye değil siz istediğiniz için yapmalısınız. Çünkü 9 ay hamilelik sürecini de, doğumdan sonraki zorlu süreçleri de en yoğun haliyle yaşayacak olan sizsiniz. Şu an kendinizi hazır hissetmediğinizi görüyorum ben. Umarım kısa sürede kendinizi hazır hissedebilirsiniz, kardeşlik çok güzel bir duygu çünkü :emir_bebek::KK16:
 
Bütün endişelerini çok iyi anlıyorum.

Ben aynı endişelerle dolu 5 yıl geçirdim.

Ve sonunda kızım ihtiyaçlarını kendi karşılamaya benden biraz bağımsızlaşmaya başladığında ikinciyi düşündüm.

Kızlarımın arasında 5 yaş var.

Ben çok zorlanmadım.

Şimdi büyük kızım her konuda kardeşine de bana da çok yardımcı.

Tek çocuğum olsun ya da kızım tek çocuk kalsın istemezdim.

Bence bu çocuğa büyük haksızlık.

Hele biraz daha bekle daha küçük oğlun.

Biraz elden avuçtan çıksın arkasından koşmayı bırak o zaman tekrar değerlendirirsin.
 
merhaba,

herşeyi öyle detaylı yazmışsın kii... ama anladığım kadarıysa çok iyi bi annesin. benim de tek kızım var ve sanki şuan düşünmüyorum. bu pis dünyaya bir can daha getirmek (en iyisini Allah bilir ama ) ne bileyim. çok büyük sorumluluk.
sen mutlu olmazsan çocuklarda olmaz unutma derim.
kendini hazır hissetmiyosan yapma. eşinde sana resmen baskı yaparak bu düşünceyi oluşturmuş kafanda.

bir de kardeşi olunca bazı şeyleri garantilemiyosun ki hayatta.

Allah hayırlısını versin. :dua:
@ Yokuspokus Yokuspokus
 
uzun uzun yazmayacagim. kardes cok guzel. bwraber oynamalari beraber oynamamalari bile... birbirlerini korumalari sana karsi ayaklanmalari hepsi cok guzel...
 
6.5 yaşında bir kızım ve 9.5 aylık oğlum var şu an.
Kızım zor bir bebekti,zor bir cocuktu,4 yaşından sonra rahat ettim,o rahata da hayli alışmıştım,ikinci çocuk fikri bile tüylerimi diken diken yapmaya yetiyordu ya kızım gibi olursa diyerek.
Eşim söylemeye başlamıştı,bende düşünmeye ama ne kadar erteleyebilsem kar diye bakıyordum ve gectiğimiz yıl asla planlamıyordum,kızım ilkokula başlayacağı için,ama korunurken hamile kaldım,ve oğlum geldi geçen yaz ağustos ayında. Evet zordu iki cocuğa yetişmek ama adapte oldu oğlum kolayca,bütün kış çanta gibi ablasının peşinde taşıdım onuda okula,kurslara,gezmeye hatta havuza,yoruldum evet hemde çok yoruldum ama pişmanmıyım,hayır.
İyi ki gelmis diyorum şu an.
Kızıma benzemiyor(şimdilik)daha uysal yada bana öyle geliyor bilemiyorum.
Yada bu filmi daha önce gördüğüm için biliyorum ,atıyorum diş çıkariyosa diş çikana kadar sürecek sıkıntısı yada konuşabilinceye kendini ifade edebilinceye kadar sürecek hırçınlığı vs vs.
İkinci cocuğun en güzel yanı bence bu. Ilkinde kocaman bir belirsizlik oluyor,hep mi böyle olacak diye umutsuzluğa kapılıyor insan ama ikinci bebekte süreç olduğunu geçip gideceğini biliyorsun,yaşadın çünkü daha önce.
Bilemedim soylediklerim işine yarar mı ama bende durumlar böyle.
Pişman olmadım,belki bana kalsa şu an hala tek çocuklu anneydim.
 
GangstaWalk .!.:
Merhaba hanımlar, nasılsınız? İyisiniz umarım.

Böylesine özel bir konuyu, net ortamında tanımadığım insanlara açmak-sormak, sanırım yapacağım son şeylerdendi ama çeşitli hikayeler, karar süreçleri, bakış ve fikirler dinlemek istiyorum.

Konu uzun olacak, baştan söyleyeyim.

Bir kısmınızın bildiği üzere, 3 yaşını doldurmak üzere olan bir oğlum var.
İlk bir buçuk senesini kabus gibi yaşadığımız bebeklik sürecinin ardından (Kolikti ve ben de mini bir lohusa depresyonundaydım), sakin-uyumlu-sorunsuz bir çocuk haline geldi, (dilimi ısırayım) laftan anlayan, açıklayınca itiraz ettiğine tamam-peki diyebilen, öğrettiklerimi çabuk kavrayan güleç ve sevecen bir çocuk...

Lütfen bunu "Çocuk istemiyordum-bakmak külfet, pişmanım" olarak almayın, bilakis isteyerek ve kendimi hazır hissederek bu yola girdim, canımdan öte sevdim ancak evladımla birlikte, kendimi anne olarak tanıdığım süreçte, anneliğin pek de bana göre bir şey olmadığını fark ettim.
Şöyle, hislerimi-süreci anlatan birkaç çocuklu konu bırakıyorum buraya:

Sanırım kendimi çok hırpalıyorum

Selam hanımlar; nasılsınız, nasıl gidiyor hayat? Benim için hayat şu ara fazla sıkı... Kısa kesemez, ufak bir kitabe yazarsam mazur görün lütfen, öylesine yazmaya ihtiyacım var, şimdiden okuyanlara teşekkür ederim. Buraya üye olduğum zaman sanırım 3 - 4 aylık hamileydim, tam bilemeyeceğim...
www.kadinlarkulubu.com www.kadinlarkulubu.com

Benden 3-4 tane klonlasalar ne güzel olur

Selam hanımlar; Şu güzelim, romantik sonbahar günleri tatlı bir serinlikle buluşmuşken, şimdi tam gezmeler tozmalar ohh... İyisiniz umarım. Ben de aynı sonbahar günlerini, evde bebeyle delirerek geçiriyorum-bazen de sokakta bebeyle delirerek. Biraz yazayım, şikayet edeyim çocuğumu da...
www.kadinlarkulubu.com www.kadinlarkulubu.com

Sosyal pıtırcık oğlum ve endişeli annesi ben

Merhaba hanımlar, nasılsınız? İyisiniz umarım. Dünkü son gezmemizle birlikte kafamı kurcalayan bir konuyu açmak istedim sizlere. Çocuğu benzer huylardan geçmiş olan annelerden yorum alabilirsem, sevineceğim. Şimdi hanımlar kafama takılan şu ki, bebekliğinden beri kucak kucak gezmemesine...
www.kadinlarkulubu.com www.kadinlarkulubu.com
Vb.

İşte bu noktada, canımdan öte sevdiğim bir varlık için "En iyisini, hep iyisini, en güvenlisini, en doğrusunu" düşünmekten-yapmaya çalışmaktan, aşındım ki daha yolun başındayım, farkındayım. Bunun daha insan içine karışacağımız okul maceraları, ergenliği, vırtı zırtı işte doğru bir insan yetiştirmenin ağırlığı-sorumluluğu... Hepsi var. Özetle bu annelik işi zor. Bilirsiniz. Hakkını vermek lazım elimizden geldiğince.

Birine cesaret ettim, doğurdum, büyütürken de anlamaya başladım. Tahmin ettiğimden de zor bir zanaat, annelik.
Belki kendimi gereğinden fazla yorduğumu da, haddinden fazla düşünceli-endişeli olduğumu da itiraf edebilirim.

Gelelim "Dert" konumuza:
Eşimin ikinci çocuk istemi... :olamaz:

Adam, ciddi ciddi ikinci çocuğu istiyor ve artık bunu dilinde bir tekerleme haline getirdi, sanırım son iki aydır aynı mevzuyu espri(!) şeklinde dinleyip duruyorum özel anlarımızda. Çok girmeyeyim, anladınız sanıyorum, "Korunmasak mı?" ile başlayan espriler...

Şu an, kesinlikle ikinci çocuğu düşünmüyorum.
Bunu biliyor çünkü esprilerine gayet net ve espri olmayan cevaplar verdim, açıkladım. İkinci bir çocuk fikrine çok uzağım, oğlumun henüz küçük olması bir yana, ikinci bir çocuğu büyütme sorumluluğunu kaldıramayacağımı, psikolojik olarak hazır hissetmediğimi ve ilerleyen zamanlarda da büyük ihtimalle hazır olamayacağımı, tek çocukla kalmak istediğimi söyledim.

Bu akşam tekrar konusunu açtı.
Eşim tek çocuk ve oğlumuzun bir kardeşi olmasını neden istediğini kendince açıkladı... Kendi -kardeşsizlik- hissiyle.
Ben de 9 sene boyunca tek çocuktum ve evet, dokuz yaş farkla bir kardeşim oldu, benim için dünyadaki en değerli kişilerden biridir, iyi ki var.

Buraya bir "Tek çocuk" konusuna yorumumu da ekleyeyim çünkü şu an aynen bu haldeyim:

Kardeşim olmasaydı, eksik olurdum diyerek konuya gireyim.
Bu konuyu ben de çok düşünüyorum; kalabalık aileleri çok severim, imrenirim. Oğlum doğmadan önce, "En az 3 çocuk yaparım, hep beraber kudururuz, evde kızlar-oğlanlar çetesi kurarız ahahaha" derdim. Nitekim 9 yaşına kadar tek çocuk olarak büyüdüm, annemler ikinciyi düşünmüyorlarmış. Ama kardeş konusunu takıntı gibi "Niye kardeşim yok?" diye ısrarla sorup "Benim de kardeşim olsun." diye mızıldadıkça, annemler ikinci çocuk fikrini sorgulamışlar. Ve kardeşim oldu 9 yaş farkla, iyi ki de oldu. Onsuz bir hayat düşünemiyorum. Oğlumun teyzesi var, benim kız kardeşim, annemin sağ kolu, kızlar çetesi...
İlave edeyim: Eşim tek çocuk.
Lafı nereye getireceğim toparlamaya çalışıyorum kafamda, düzgün anlatmak için;
Oğlum olduktan sonra çok zor bir alışma süreci yaşadım, hatta çoğu kez şunu söylemişimdir "Annelik bana göre değilmiş" ve benim kalabalık aile hayallerim kendiliğinden çöktü. Yani değil 3. çocuk, 2.yi bile düşünemiyorum şu an. Gerçi oğlan henüz küçük, yeni 1 yaşını doldurdu ama hamilelik artı bu bir sene, benden sanki 10 seneyi aldı götürdü. Çocuk, emek isteyen bir şey biliyorsunuz; herkes doğurur, herkes büyütür de nasıl büyütür, burada başlıyor işte mesele. Kimi çocuğu çocuğa emanet eder, karnı ne kadar tok, üşür mü terler mi sallamaz, gece bebek açlıktan ağlar soğuk mamayı dayar geçer, bilmem kaç haftada bir yıkar, çişli bezle gün bitirir, sevgi-ilgi yetersiz, tv 7-24 açık çocuk önünde, okula gönderir öğretmeni çocuğun anasını babasını yılda bir kez anca görür, Allah'a emanet öyle saldım çayıra mevlam kayıra büyütür gider. Öyleleri patır patır doğuruyor işte bir de üzerine "Aaa bi daha yap kız ne zorluğu var?" diyor.
Benim için zor... Sürekli takipte kalmak, sigarayı anıra anıra bıraktığım koca 2 sene, ilgilenmek, uykusu-yemesi düzenli olsun diye kendini paralamak, bir gün kakasını yapamasa onla beraber kabız olmak, bir şey yemek istemediği gün senin de bir şey yemek istememen vs vs... Psikolojik olarak acayip bir süreç. Hele doğum ve sonrası vücudumun o sancılı ve berbat dönemleri ile birleşince... Uykusuzluk, yıkanmaya bile vaktinin olmadığı zamanlar, kahve içmek için bir an oturduğunda tekrar başlayan ağlama sesi... Bir kez daha yapabilir miyim?? Kim için?? Oğlum için, o yalnız kalmasın diye...
Bencillik olarak yorumlamıyorum bunu, aslında bu ikinci çocuğu düşünmeyen vicdanlı ve ilgili bir anne için büyük fedakarlık, cesaret ve psikolojik kumar. İkinci çocuk için doğru ailede bir hayat-varlık şansı, ilk çocuk için ömürlük yoldaş, gelecek nesil için dayı,teyze,amca, hala... Aile demek...
Oğlumun bizden ve ömürde yarıyı geçmiş dede ve ninelerinden başka, sadece bir tane teyzesi var şu hayatta.
Dayısı yok, ikinci bir teyzesi yok, amcası yok, halası yok...
Ailem tek çocukta ısrar etseydi, teyzesi de olmayacaktı.
Onu tek çocuk bırakmalı mıyım şimdi?
Ben kardeşimsiz eksik olurmuşum derken hem de?
Ancak ben bu psikolojik kumardan layığıyla çıkabilir miyim ikinci kez, işte bu kısmı netleştirmek mesele.


Bu noktada tıkandım...
Ben istemiyorum, ama... Aması var.
Eşim deli gibi istiyor, onun bir evladı daha olmasını istemesi de hakkı...
Öyle kaldım.

Kendimi hazır hissetmeden asla zaten bunun üzerine tekrar basayım, ama hazır hissetmeyeceğim de hiç sanki, kendimi tanıyorum ya.
Sizce hanımlar?

İkinci çocuk kararını nasıl aldınız?
Tek çocuk kararında nasıl durdunuz?
Kendinizi ikinci çocuk fikrine nasıl ısındırdınız? Vb...
Anlatsanıza biraz...
Genişletmek için tıkla...
Yas kac?
30 ların basıysa 2 sene daha beklenebilir.Hazır olana kadar en azından.
Ben 32 yim,ilk bebeğimizi bekliyyorz.Sukur güzel de bi hamilelik gecırdm.
Esim simdiden 2.planı yapıyor:ruh:
Ama ben özellikle yas faktöründen,kapadık o konuyu biz kafasındayım.
Yas makulse ,gerçekten hakkını verebilen aileler cok çocuk yapsıncıyım:)
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
Çocuk yapmak bencillik mi
2 3 4
Yorumlar
61
Görüntüleme
2K
hanyolcuhanciyolcu
hanyolcuhanciyolcu
M
Kaderimde ikinci evlilik mi var ?
5 6 7
Yorumlar
138
Görüntüleme
4K
egecell
E
Bigjetplane
İkinci çocuk istemiyorum ama
2 3
Yorumlar
51
Görüntüleme
3K
ManzaramDeniz
M
N
Pcoslu olup bebek düşünenler burayaaa🥹3 aylık bebek deneme sürecim ve tüm umutsuzluklarıma rağmen bize tutunan miniğim ❤️
2
Yorumlar
23
Görüntüleme
518
mutlutablo
mutlutablo
B
kan bağı var mı
2 3 4
Yorumlar
68
Görüntüleme
2K
chamallows
chamallows
X