yetim kaldım öksüz kaldım kimsem yok artık diye ağlayan bir anne görseydiniz bu kadar dramatize ederek yazmazdınız..sürekli yok olan aileleri düşünerek sonuca varmaya çalışırsak sizin dediklerinizden nasılsa olabilir ölebilir diyerek hiç çocuk yapmamak daha mantıklı .anne misiniz bilmiyorum ama bir oyuncaktan bahsetmiyor olduğumu gayet iyi anlamış olmalısınız..her bir canın yeri ayrıdır doldurulamaz sadece elimizde kalana tüm sevgiyi vermek ve onunla yaşamayı öğrenmek var..ikinci çocuk korkutucu gelenler yapmaya bilir herkesin kendi kararı
Anneyim hemde Annesizim ve o yüzden beni anlayabildiğinizden pek emin değilim..
Tek oğlum var, açıkçası ona bir şey olsa geri de başka çocuğumun olmaması, kiminle avunacağım aklıma bile gelmedi gelmez çünkü beni kimse avutamaz.
Hatta başka çocuğumun olmaması daha iyi olur benim açımdan, kafamı kaldırıp onu görebilecek miyim?
Anneannem 9 çocuğundan birini kaybetti de (çocukta değil hem) gece gündüz hala ağlıyor içim yanıyor diye, geriye kalan 8 çocuk yaralarını sarmaya yetmemiş olabilir mi sizce?
Geri de 1 tane değil 8 tane var ama o kaybettiğiyle meşguldü hep, yani öyle tüm sevgimi diğerlerine vereyim artık diye bir şey düşünemiyorsunuz.
Birine bir şey olursa yedeği olsun diye çocuk yapma fikri bana biraz insanın sadece kendisini düşünmek gibi geldi kusura bakmayın, avuntu olduğunu sizde söylemiştiniz zaten.
Çocuk gerçekten istendiği zaman, koşulsuz beklentisiz yapılmalı, benim yaralarımı sarsın, beni avutsun diye değil. Eğer maddi manevi üstesinden gelinebilecekse yapılmalı.
Biz ne yersek o da onu yer mantığıyla yapılınca sırf doğurmak eylemi için yapıldığına inanıyorum.
Ha birde birine bir şey olur belki yalnız kalmayalım ne olur ne olmaz yedeği olsun diye değil.
