- 21 Kasım 2012
- 9.036
- 9.554
- 398
Babası da ilgilenebiliyor mu sizin kadar?
Neyse yazdıklarınızdan karar vermiş olduğunuzu anlıyorum zaten ikna etmeye çalışıyorsunuz :) Hayırlı olsun şimdiden o vakit.
Tek maaş diiliz eşimin işi sürekli değil gelirimiz sürekli işi olduğu zamanki gibi. Evimin kredisini ödüyorum çocuğumu kreşe yollayabiliyorum. Geçim sıkıntısı olmadı gelecek belirsiz sürekli iş olmadığından. İlgi konusu da dediğim gibi sürekli yan yana olmak değil önemli olan. 2 saat kaliteli zaman geçirmek hafta içi bile çok önemli. Onu yapabiliyorum siz de yaparsınız. Sallayan biri olmadığım için her detayıyla düşünüyorum yoksa çoktan başlardım denemeye bir daha
Tek maaş diiliz eşimin işi sürekli değil gelirimiz sürekli işi olduğu zamanki gibi. Evimin kredisini ödüyorum çocuğumu kreşe yollayabiliyorum. Geçim sıkıntısı olmadı gelecek belirsiz sürekli iş olmadığından. İlgi konusu da dediğim gibi sürekli yan yana olmak değil önemli olan. 2 saat kaliteli zaman geçirmek hafta içi bile çok önemli. Onu yapabiliyorum siz de yaparsınız. Sallayan biri olmadığım için her detayıyla düşünüyorum yoksa çoktan başlardım denemeye bir daha
ilk hamileliğiniz nasıl geçti?
ben tam olarak kendimi hazır hissettiğim dönemde hamile kaldım ancak fiziksel olarak çok zor geçti hamileliğim. Öyle olunca büyük çocuğum da bu durumdan çok etkilendi. Hani her şey plana uygun gitti ama çok yıprandık ailecek. İyi ki ikinci oğlumu doğurmuşum tabi ki ama böyle olacağını bilseydim muhakkak ertelerdim.
Bence fiziksel ve mental olarak öncelikle siz sonra da eşiniz ve çocuğunuz hazır mısınız onu düşünün karar verirken. Çünkü ister istemez büyükten ilgi azalıyor, bir de plansız hastalıklar vs çıkınca bu ilgi azalması çok dramatik olabiliyor
Bir de mesela kaliteli zaman diyorsunuz ya, ben işten pestil gibi geliyorum kafam dağınık yorgun ve asla kaliteli zaman geçiremem sanırım çocuğumla çünkü zaten geç ve yorgun geliyorum. Sizin işiniz sizi yormuyor sanırım ki kaliteli zaman geçirebiliyorsunuz.
Koşullar kişiden kişiye değişiyor aslında, kendinizi en iyi siz bilirsiniz.
Bence yapın . Çünkü kardes çok önemli bir bağ hayatta . Anne baba da gidince yapayalnız kalmak var .
Babası da ilgilenebiliyor mu sizin kadar?
Neyse yazdıklarınızdan karar vermiş olduğunuzu anlıyorum zaten ikna etmeye çalışıyorsunuz :) Hayırlı olsun şimdiden o vakit.
Hem fiziksel hem de sağlık bakımından da zorlanıyor insan.
Ben ilk doğumumu yaptığım doktoruma gitmiştim hamile olduğumu öğrendiğimde.
Ve ikinci doğumumu da onunla gerçekleştirdim.
İkinci hamileliğim çok rahat geçti, ilk hamileliğim ise problemleri ve riskleri olan bir hamilelikti.
Erken doğumla sonuçlanmıştı.
İkinci de hamile olduğumu bile anlamadım desem yeridir (geceleri ve gece uykuları hariç) 37. haftama kadar çalıştım.
Ancak doktorum da çok vaktinde hamile kaldığımı söyledi, çünkü 35 yaş sonrasında downsendrom vb. gibi rahatsızlıkların bebeklerde olma ihtimali de artıyor.
Yaşa bağlı olarak hamilelikler daha riskli geçebiliyor.
Sizi korkutmak veya endişelendirmek istemem.
Ancak ikinci çocuğu düşünüyor ve gerçekten istiyorsanız bence vakit kaybetmeyin derim.
Ha zor, gerçekten tek çocuk gibi değil.
2. çocuk daha rahat büyüyor o ayrı, ancak anne ve baba daha çok yoruluyor.
İlgiyi, sevgiyi, alakayı, eforu, uykuyu kısaca herşeyi 2'ye bölmek zorundasınız.
Ama yine de değer mi? Değer....
Bana kalsaydı 2. çocuğu yapmazdım derim hep.
Ama iyi ki olmuş, en azından oğlum yalnız kalmadı, 2 kardeş olmaları beni mutlu ediyor.
Birlikte oynadıklarını eğlendiklerini gördükçe de hep "iyiki" derken buluyorum kendimi.
ilk hamileliğiniz nasıl geçti?
ben tam olarak kendimi hazır hissettiğim dönemde hamile kaldım ancak fiziksel olarak çok zor geçti hamileliğim. Öyle olunca büyük çocuğum da bu durumdan çok etkilendi. Hani her şey plana uygun gitti ama çok yıprandık ailecek. İyi ki ikinci oğlumu doğurmuşum tabi ki ama böyle olacağını bilseydim muhakkak ertelerdim.
Bence fiziksel ve mental olarak öncelikle siz sonra da eşiniz ve çocuğunuz hazır mısınız onu düşünün karar verirken. Çünkü ister istemez büyükten ilgi azalıyor, bir de plansız hastalıklar vs çıkınca bu ilgi azalması çok dramatik olabiliyor
Çok iyi düşünüyorsunuz ama inanın kardes insanın doğal arkadası oluyor ve çok önemli . Hayata yanlız kalacak diper türlü . Bir evladınız daha olması guzel olur başta biraz zor olur ama olur yani bence düşününEvet öyle. Benim çok iyi bir kardeşlik bağım olmadığı için bunu kendi kurduğum ailede sağlayabilmeyi çok isterim. Nasip olursa bebek elimden geleni yaparım iki kardeşin aralarının iyi olması için. Çünkü eşim de benim de ailelerimiz de ilk çocuğuz ve ikinci çocukların daha rahat olarak büyütüldüğü ve ön plana alındığı ailerde büyüdük. O yüzden kardeşlerimizle yakınlaşmadık bir türlü. Bence bu konuda annelere çok iş düşüyor. Bu neden de ikinci çocuk isteğim de etkili.
Maddi açıdan çok da bı eksıklıgınız gorulmuyor eğer manevi açıdan hazırsanız hemen yapın zaten yaşınız ilerlemiş otuzbesten sonrası riskli derler çocuk da tek çocuk kalmasın onu kardeş nimetinden mahrum bırakmayın gelecekteki maddi sıkıntıları düşünerek kararsız kalmak cok saçma hanı iki yada uc çocuğum var desenız tamam da tek çocuk ve ikincisi için geç bile kalınmış
Yanı normal şartlar için demiştim haklısınız bence tekrar deneyin otuz sekiz ileri bı yas olurİkinci çocuk için Geç kalınmadı. İlk çocuğun arkasından deneyip 2 kez düşük yaptım. Nasip olmadı diyelim
Bence yapın . Çünkü kardes çok önemli bir bağ hayatta . Anne baba da gidince yapayalnız kalmak var .
Ya valla kardeşlik önemli de herkesin harika bir kardeş ilişkisi yok. Benim halamla babam bıraksam birbirlerini boğarlar o derece nefret ediyorlar birbirlerinden. Burda herkesin çok iyi kardeşlik bağı olabilir ki çok şükür benim de öyle ama her kardeş birbiriyle çok iyi olmuyor maalesef.
Ama o bağı kurabilmek mutlu aile ortamı içinde en başta anne babaya Düşüyor . En baştan o sevgiyi vermek gerek .Ya valla kardeşlik önemli de herkesin harika bir kardeş ilişkisi yok. Benim halamla babam bıraksam birbirlerini boğarlar o derece nefret ediyorlar birbirlerinden. Burda herkesin çok iyi kardeşlik bağı olabilir ki çok şükür benim de öyle ama her kardeş birbiriyle çok iyi olmuyor maalesef.
Ama o bağı kurabilmek mutlu aile ortamı içinde en başta anne babaya Düşüyor . En baştan o sevgiyi vermek gerek .
Bir de ne kadar kırgınlık olursa olsun et tırnaktan ayrılmıyor
Bence yine çoğunlukla anne Baba'nın hatası . Vardır bir sebebi Babanızın böyle yapmasının da .Ya valla babaannemle rahmetli dedem de veremediyse kimse veremez, gördüğüm en sakin birbirini seven en iyi örnek insanlar...Yok bir türlü iki kardeş arası düzelmiyor. Halam affetmeye hazır ama babam sürekli kin nefret halinde ben bildim bileli kötüler yani halamı , geçen bana diyor parça pinçik ederim elimden gelse...
Olmayınca olmuyor yani.
Bence yine çoğunlukla anne Baba'nın hatası . Vardır bir sebebi Babanızın böyle yapmasının da .
Normal bir durum değil ama o düşman kardeşler diye hepsi öyle değil . Çok iyi anlaşan kardeşlerde var .
Aynen öyle . Siz anne baba olarak çocuklara nasıl olmaları gerektiğini doğru bir şekilde sevgi içinde gösterirseniz gayette arkadas kardes olurlar .Ben de sizinle aynı fikirdeyim. Kötü olan bizim başımıza denk gelecek diye bir durum yok.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?