Sağlıkla alın kucağınıza inanın Allah sabrını veriyor sadece çok dirayetli olman lazım tamam yıpratıyor ama düşünsene ikisi birden büyüyecek benim çocuklar arasıb 3.5 yaş bazen keşke daha yakın olsaydı diyorum bi arada büyüsünler bende dkh kullanırken kaldım rabbim verdiği zaman oluyo engel olamıyorsun sağlıkla doğsunArkadaşlar iyi akşamlar herkese.
Ben 2,5 yıllık evli bir kadınım. 1 yaş olmak üzere bir çocuğum var. Normalde ikinci çocuğu daha sonra planlamıştık eşimle ama iki yöntemle korunmama rağmen hamile kalmışımhep millete laf ederdim korunmayı bilmiyor bu insanlar diye ama ne kadar dikkat edersen et oluyormuş ben de yuttum bütün laflarımı. Şimdi şoktayım hala çünkü çok sıkıntılı bir döneme denk geldi bu haber.
Birincisi ailelerimizden uzakta bir şehirdeyiz şu an eşimin işi için ve hiç arkadaşım da yok burada. Zaten bir senedir hem korona hem bebek evden çıkmıyorum resmen, haliyle bana destek olabilecek hiç kimse yok. Bu yüzden çooook fazla zorlanıyorum hatta orta düzeyli bir depresyon içindeyim. Hiçbir destek almadan, sosyal bir ortama girmeden dışarı çıkmadan sürekli ilgi bekleyen bir bebekle (haliyle) zaten yeterince kötüydüm. Şimdi bir de hamile olduğumu öğrendim. Ruh halim iyi olsa sorun değil bir şekilde bakarım ama zaten bunalımdayım. Halihazırdaki çocuğuma zar zor yetiyorum napıcam bilmiyorum. Aldırmayı düşünmüyorum ama kara kara nasıl olacak diyorum.
Bebeğim 1 yaşına geldi neredeyse ama akşam uyutuyorum yarım saatte bir uyanıyor çok aşırı bunaldım eşimle iki çift laf edemiyoruz. Yeni doğanken bile bu kadar uyanmıyordu ne zaman doğru düzgün uyuyacak bu çocuk? Bütün gece deliksiz uyumasını geçtim 2 saate bile razıyım artık. Bir de ikinci çocuk çıktı nasıl bakıcam bu çocuklara?
Sizden istediğim o kadar da zor değil, bir şekilde büyüyorlar falan deyin bir nebze rahatlatın lütfen. Güzel yanları varsa yazın biraz olsun teselli bulayım.
Ben de 2 buçuk yaşında bir cocugum varken doğum yaptım inanılmaz zor gelecek başta bebek değil ilk çocuğun zorlayacak belki ama gerçekten geçici bir durum sabrın çok sinanacak belki benim gibi ölmeyi bile isteyeceksin hiç geçmeyecek gibi gelecek ama inan zor zamanlar geçecek ben iki çocukla rahata kavustugum zamanlardayim şükür biri 3 yaşında biri 6 aylık oldu bile hem ben kadınların öyle özel yaratildiklarina inanıyorum ki üstesinden gelemeyeceği zorluk yok sende başarırsın yıllar sonra evlatlarına baktığında gurur duyarsınArkadaşlar iyi akşamlar herkese.
Ben 2,5 yıllık evli bir kadınım. 1 yaş olmak üzere bir çocuğum var. Normalde ikinci çocuğu daha sonra planlamıştık eşimle ama iki yöntemle korunmama rağmen hamile kalmışımhep millete laf ederdim korunmayı bilmiyor bu insanlar diye ama ne kadar dikkat edersen et oluyormuş ben de yuttum bütün laflarımı. Şimdi şoktayım hala çünkü çok sıkıntılı bir döneme denk geldi bu haber.
Birincisi ailelerimizden uzakta bir şehirdeyiz şu an eşimin işi için ve hiç arkadaşım da yok burada. Zaten bir senedir hem korona hem bebek evden çıkmıyorum resmen, haliyle bana destek olabilecek hiç kimse yok. Bu yüzden çooook fazla zorlanıyorum hatta orta düzeyli bir depresyon içindeyim. Hiçbir destek almadan, sosyal bir ortama girmeden dışarı çıkmadan sürekli ilgi bekleyen bir bebekle (haliyle) zaten yeterince kötüydüm. Şimdi bir de hamile olduğumu öğrendim. Ruh halim iyi olsa sorun değil bir şekilde bakarım ama zaten bunalımdayım. Halihazırdaki çocuğuma zar zor yetiyorum napıcam bilmiyorum. Aldırmayı düşünmüyorum ama kara kara nasıl olacak diyorum.
Bebeğim 1 yaşına geldi neredeyse ama akşam uyutuyorum yarım saatte bir uyanıyor çok aşırı bunaldım eşimle iki çift laf edemiyoruz. Yeni doğanken bile bu kadar uyanmıyordu ne zaman doğru düzgün uyuyacak bu çocuk? Bütün gece deliksiz uyumasını geçtim 2 saate bile razıyım artık. Bir de ikinci çocuk çıktı nasıl bakıcam bu çocuklara?
Sizden istediğim o kadar da zor değil, bir şekilde büyüyorlar falan deyin bir nebze rahatlatın lütfen. Güzel yanları varsa yazın biraz olsun teselli bulayım.
Cok dogru birsey soylediniz gercekten. Ilk bir sene en kritik donem. Yasayan bilirÖlmedim ama yaşıyorum da denemez
Şaka şaka, bana verilen en iyi tavsiyeyi size aktarıyorum ‘ilk 1 sene akıl sağlığınızı koruyun, gerisi kolay’ ben bunu ilk 2 sene olarak düzeltiyorum ve beden yorgunluğunun gerçekten hiçbir şey olduğunu da ekliyorum.
Ben 9. Aydan sonra uyuturken emzirmeyi biraktim. Kucağımda salladım. Hafif muzik, salavat vs. Acip isiklari da kapatip basını oksuyordum. Yatağında pış pısladim o şekilde uyuturken memeyi bıraktık. 1 haftada neredeyse emerek uyumaktan vazgeçti. Ama diğer rutinleri yaptik sürekli. Gece uyandığında ilk baslar emzirdim. Emmeden uyumaya alistirdiktan sonra gece emzirmesini biraktirmaya çalıştım. Ilk baslar ağlıyor meme meme diye ama emin olun en fazla 1,2 haftada alışıyorlar. Sizin daha baya zamanınız var. Eğer süt içiyorsa süt verin, mama vs veya uyandığında su verip uyuyun. Zor olur uyanır ağlanır illa ki ama siz kararlı olup ayni seyi sürekli yaparsanız o da vazgeçer.Nasıl keseceğim peki gece emzirmelerini? Emerek uyuyor. Aslında odası var ama gece sık uyandığı için yatağımıza alıyorum.
Canım merhaba simdi bakayim hemenCanim mrb.ozeline msj attim ama gormedin galiba hamilesin galiba hayirli olsun.beni hatirladin mi
Evet canım maalesef bir dr a götürün kültür testi yaptırın mutlaka normal testte cıkmıyorduPeki neden oluyormuş ağrı yaptığı için mi uyumuyorlarmış?
Ay ben şokDoğum kontrol iğnesi (3 aylık) ve kondom. Teşekkür ederim
Ikiz kizlarim daha 1.5 yaslarindayken o kadar sorunun arasinda hamile olduğumu öğrendim.Acikcasi herkes sevinçten aglarken ben ne yapacam ben diye agladim.Tabi kiyamadim zaten mümkün de olmadi ve doğdu.Allah sabrini da veriyor dedikleri bu olsa gerek kii cok uysal kendi kendine uyuyan,acıksa bile aglamayan yatağın içinde öylece bekleyen bir bebeklik gecirdi oğlum.Simdilerde fena tabiArkadaşlar iyi akşamlar herkese.
Ben 2,5 yıllık evli bir kadınım. 1 yaş olmak üzere bir çocuğum var. Normalde ikinci çocuğu daha sonra planlamıştık eşimle ama iki yöntemle korunmama rağmen hamile kalmışımhep millete laf ederdim korunmayı bilmiyor bu insanlar diye ama ne kadar dikkat edersen et oluyormuş ben de yuttum bütün laflarımı. Şimdi şoktayım hala çünkü çok sıkıntılı bir döneme denk geldi bu haber.
Birincisi ailelerimizden uzakta bir şehirdeyiz şu an eşimin işi için ve hiç arkadaşım da yok burada. Zaten bir senedir hem korona hem bebek evden çıkmıyorum resmen, haliyle bana destek olabilecek hiç kimse yok. Bu yüzden çooook fazla zorlanıyorum hatta orta düzeyli bir depresyon içindeyim. Hiçbir destek almadan, sosyal bir ortama girmeden dışarı çıkmadan sürekli ilgi bekleyen bir bebekle (haliyle) zaten yeterince kötüydüm. Şimdi bir de hamile olduğumu öğrendim. Ruh halim iyi olsa sorun değil bir şekilde bakarım ama zaten bunalımdayım. Halihazırdaki çocuğuma zar zor yetiyorum napıcam bilmiyorum. Aldırmayı düşünmüyorum ama kara kara nasıl olacak diyorum.
Bebeğim 1 yaşına geldi neredeyse ama akşam uyutuyorum yarım saatte bir uyanıyor çok aşırı bunaldım eşimle iki çift laf edemiyoruz. Yeni doğanken bile bu kadar uyanmıyordu ne zaman doğru düzgün uyuyacak bu çocuk? Bütün gece deliksiz uyumasını geçtim 2 saate bile razıyım artık. Bir de ikinci çocuk çıktı nasıl bakıcam bu çocuklara?
Sizden istediğim o kadar da zor değil, bir şekilde büyüyorlar falan deyin bir nebze rahatlatın lütfen. Güzel yanları varsa yazın biraz olsun teselli bulayım.
Şuan 4,5 ve 3,5 yaşında benimkiler ve geçmişi hatırlamak dahi istemiyorum.Cok dogru birsey soylediniz gercekten. Ilk bir sene en kritik donem. Yasayan bilirBir seneyi devirdikten zafere ulasmis farzettim kendimi ben.
Anlattiklariniz o kadar tanidikki. Konu sahibini korkutmak istemem ama ilk zamanlar insanin anasindan emdigi sut burnundan geliyor. Sonra yavas yavas bir duzen oturtuyorsun bunyen alisiyor iki cocuklu hayata. Benide en cok zorlayan seylerden biri her iki cocugumun cok aglamalari. Oyle yatagina birakayimda kendiliginden uyusun yere birakayim kendi halinde oynasin hic olmadi bizde. Oglum herseyi bahane edip aglayan bir cocuk zaten o aglayinca kizda huzursuz olup agliyor. Oglum kizima her firsatta zarar vermeye calisiyordu ilk zamanlar surekli kucugu koruma halinde olurdum kizimi guc bela uyutup birakirdim yataga tam uyudu diye sevinirken oglum birseyleri bahane edip aglar uyandirirdi. Hala oyle malesef. Kizim bir zorluyorsa oglum 5 zorluyor beni. Bir keresinde hic unutmam annem ugradi bende patlayacak dereceye gelmistim artik. Annemin yaninda sinirlerim bosaldi kizim kucagimdayken sinir krizi gecirdim cok kotuydu. Hala vicdanim sizlar keske tutsaydim kendimi diye. Birazda cocugun uysalligiyla sakinligiyle alakali aslinda annenin yipranma derecesi. Hem abimin esi hem dayimin esi cocuklarini uyutmak icin asla ozel bir caba sarfetmediler mesela. Yataklarina birakirdik oynaya oynaya uyurlardi diye anlatirlardi. Saat yedide cocuklari yatakta olur ve kendiliginden uyurlar. Bizde oyle birsey hayal bile degil mucize. Aksam oldugunda ikisini uyutana kadar bir bakmisim 2 saat gecmis. Hic cokme yipranma falan olmadi bahsettigim kisilerde mesela. Ben 3.5 yilda 10 yil yaslandim resmen. Isin iyi tarafi evlat bambaska. Tum zorluklara ragmen iyiki var diyorsun :)) Siz bakici tutmakla en iyisini yapmissiniz. Bazi cocuklar anneyi inanilmaz yipratiyorŞuan 4,5 ve 3,5 yaşında benimkiler ve geçmişi hatırlamak dahi istemiyorum.
Daha bu sene evde onlarla yalnız kalabildim.
Küçük doğduğunda büyük yürümüyordu daha ve başlı başına sorunlu bir bebekti büyük.
Küçük emmek için ağlıyor, onu emzirmeye çalışıyorum, büyük içeride istediği bir şey için ağlıyordu.
Allah yukarda, hiç yiyen, susan, duran ve uyuyan çocuklarım olmadı.
Uslu olsaydı biri, böyle olmazdı diyorum hala.
Bir gün 3 müz ağladık, o anı hiç unutmuyorum
Telefonda ailemizi, yakın arkadaşlarım dahil imdaaat yetişin diye aradım, nafile.
Küçüğü aldım göğsüme, büyüğü ayaklarıma yatırdım, ikisini de sallaya sallaya zorla uyuttum, ağlamaktan uyudular.
Sonra bakıcı aldım zaten, milat oldu o gün
Kizkardesim de öyle derdi. O kadar iyi birbirlerine yoldaş oldular ki üçüncüyü bile aklindan geçiriyor. Tek başınayken anne babasına sarardi şimdi birlikte oynuyorlarValla planlı hamile kaldım araları 2,5 yaş olacak. Ama yemin ederim hamileliğimin başından beri ben ne yaptım diye kara kara düşünüyorum. Psikolojim yerlerde. İçten gülüp mutlu olduğumu hatırlamıyorum. 2. Hamilelik bana çok zor geldi tam rahata erecekken neden diyorum devamlıtek çocuk mis gibi diyorum ömür boyu yandın sen diyorum malesef olumlu düşünemiyorum. Allah kolaylık versin hepimize ne diyim...
ileride iyi ki 2 kardeş olmuşlar diyeceksiniz. bir erkek kardeşim var ve dünya bir yana o bir yana. iyi ki kardeş yapmış annemle babam banaArkadaşlar iyi akşamlar herkese.
Ben 2,5 yıllık evli bir kadınım. 1 yaş olmak üzere bir çocuğum var. Normalde ikinci çocuğu daha sonra planlamıştık eşimle ama iki yöntemle korunmama rağmen hamile kalmışımhep millete laf ederdim korunmayı bilmiyor bu insanlar diye ama ne kadar dikkat edersen et oluyormuş ben de yuttum bütün laflarımı. Şimdi şoktayım hala çünkü çok sıkıntılı bir döneme denk geldi bu haber.
Birincisi ailelerimizden uzakta bir şehirdeyiz şu an eşimin işi için ve hiç arkadaşım da yok burada. Zaten bir senedir hem korona hem bebek evden çıkmıyorum resmen, haliyle bana destek olabilecek hiç kimse yok. Bu yüzden çooook fazla zorlanıyorum hatta orta düzeyli bir depresyon içindeyim. Hiçbir destek almadan, sosyal bir ortama girmeden dışarı çıkmadan sürekli ilgi bekleyen bir bebekle (haliyle) zaten yeterince kötüydüm. Şimdi bir de hamile olduğumu öğrendim. Ruh halim iyi olsa sorun değil bir şekilde bakarım ama zaten bunalımdayım. Halihazırdaki çocuğuma zar zor yetiyorum napıcam bilmiyorum. Aldırmayı düşünmüyorum ama kara kara nasıl olacak diyorum.
Bebeğim 1 yaşına geldi neredeyse ama akşam uyutuyorum yarım saatte bir uyanıyor çok aşırı bunaldım eşimle iki çift laf edemiyoruz. Yeni doğanken bile bu kadar uyanmıyordu ne zaman doğru düzgün uyuyacak bu çocuk? Bütün gece deliksiz uyumasını geçtim 2 saate bile razıyım artık. Bir de ikinci çocuk çıktı nasıl bakıcam bu çocuklara?
Sizden istediğim o kadar da zor değil, bir şekilde büyüyorlar falan deyin bir nebze rahatlatın lütfen. Güzel yanları varsa yazın biraz olsun teselli bulayım.
Aynı şey başıma geldi 2. Çocuğu düşünmezken veya olsa bile çok çok sonra düşünürken daha büyük 15 aylıkken hamile oluşumu öğrendim korunmamıza rağmen Şok oldum günlerce ağladım nasıl yapacağım ben diye ama olan olmuştu araları tam 2 yaş oldu küçük çok zor bir bebek korkutmak gibi olacak ama ben aşırı aşırı zorla oylarım ki büyük oğlumun uykusu iyidir gece yatar sabaha kadar kalmaz yani gece sadece küçükle ilgileniyorum ama bitiyorum resmen çünkü uyumuyor gündüz de uyumuyor yarım saat uysa ona bile razıyım ama sallamayı bıraktığım an uya öyle bana gece gündüz uyku yok yani aöa artık eşimle dönüşümlü bakıyoruz gece 5 e kadar ben bakıyorum sora eşime verip 8 e kadar uyuyorum da öyle biraz kendime geliyorum dümdüz yarımdım da var evde ama yetmiyordu yine artık yatılı bakıcı düşünmeye başladım belli o u tutarsam rahatlarım çünkü ben insanlıktan çıktım artık yaşları yakın olan 2 çocuk çok çok zor. Benim küçük 8 aylık şu an durumlar bu umarım büyütünce rahatlarımArkadaşlar iyi akşamlar herkese.
Ben 2,5 yıllık evli bir kadınım. 1 yaş olmak üzere bir çocuğum var. Normalde ikinci çocuğu daha sonra planlamıştık eşimle ama iki yöntemle korunmama rağmen hamile kalmışımhep millete laf ederdim korunmayı bilmiyor bu insanlar diye ama ne kadar dikkat edersen et oluyormuş ben de yuttum bütün laflarımı. Şimdi şoktayım hala çünkü çok sıkıntılı bir döneme denk geldi bu haber.
Birincisi ailelerimizden uzakta bir şehirdeyiz şu an eşimin işi için ve hiç arkadaşım da yok burada. Zaten bir senedir hem korona hem bebek evden çıkmıyorum resmen, haliyle bana destek olabilecek hiç kimse yok. Bu yüzden çooook fazla zorlanıyorum hatta orta düzeyli bir depresyon içindeyim. Hiçbir destek almadan, sosyal bir ortama girmeden dışarı çıkmadan sürekli ilgi bekleyen bir bebekle (haliyle) zaten yeterince kötüydüm. Şimdi bir de hamile olduğumu öğrendim. Ruh halim iyi olsa sorun değil bir şekilde bakarım ama zaten bunalımdayım. Halihazırdaki çocuğuma zar zor yetiyorum napıcam bilmiyorum. Aldırmayı düşünmüyorum ama kara kara nasıl olacak diyorum.
Bebeğim 1 yaşına geldi neredeyse ama akşam uyutuyorum yarım saatte bir uyanıyor çok aşırı bunaldım eşimle iki çift laf edemiyoruz. Yeni doğanken bile bu kadar uyanmıyordu ne zaman doğru düzgün uyuyacak bu çocuk? Bütün gece deliksiz uyumasını geçtim 2 saate bile razıyım artık. Bir de ikinci çocuk çıktı nasıl bakıcam bu çocuklara?
Sizden istediğim o kadar da zor değil, bir şekilde büyüyorlar falan deyin bir nebze rahatlatın lütfen. Güzel yanları varsa yazın biraz olsun teselli bulayım.
Hayalim hep 3 çocuktu ama ilk bebeğimde çok uykusuzluk cektim hala çekiyorum. Ve bebeğim zor bi bebek inatcı falan o yüzden 2. Ye bile zor yeltendim. Tüplerimi bağlatmayı bile düşünüyorum ara araKizkardesim de öyle derdi. O kadar iyi birbirlerine yoldaş oldular ki üçüncüyü bile aklindan geçiriyor. Tek başınayken anne babasına sarardi şimdi birlikte oynuyorlar
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?