Niye çöpe atıyorsunuz?
bende yüksek seviyede insülin direnci var, boş karbonhidrat yemiyorum, hep karabuğday ekmeği alıyorum, eşim de asla ağzına ekmek koymuyor. mecbur çöpe gidiyor, adama yedirmediğimden değil. bunu bile bile yolluyor, eşim de artık pes etti. telefonda yalvarıyor anne bak turşu gönderiyon sağol ama acı yiyemiyorum ben basurum var diyor, turşu geliyor acıdan ağzımıza alamıyoruz. ben değil eşim atıyor onu da. çözüm bulamadık, neden yaptığını bilmiyoruz.
O zaman ihtiyacı olan birilerine verin.Anlayamıyor olabilir kendince iyilik yaptığını düşünüyordur.Söyledikleriniz inandırıcı gelmiyor olabilir siz yinede kırmadan alın ihtiyaç sahiplerine verin.Mısır gibi yufka ekmeğine,doğal ev tursusuna kimse hayır demez .
bundan 3.5 ay öncesi kadar eşimle tartıştık. ikimizde ailelerimizden yardım istemeyeceğimize anlaşmamıza rağmen gecenin bir yarısı ' kızacaksın biliyorum ama annemgil şunları gönderdi bende yerleştirdim dolaba' dedi.bende ya sen götürürsün yada ben dedim o anki bakışını hiç unutmuyorum kindar ve öfkeliydi. sabaha kadar uyuyamadım sabah götürüyor musun götüreyim mi dedim baktım götürmüyor poşete topladım büyük bir kavga ettik o kapıdan çıkarsan dönüşü olmaz dedi bende çıktım annesine gittim zili çaldım kapıyı açtı önüne koydum ve gittim. ama döndüğümde eşim yoktu ve evet annesine gitmişti. karnımda bebeğimle saatlerce bütün ilçeyi gezdim bi yandan da telefonla onu aradım mesajlar attım asla açmadı cevap vermedi..
eve geldim saatlerce ağladım. en sonunda enişteme 'gelmeyeceğim o eve' demiş. mesaj attım sen gel ben giderim.ve gittim. yüzüm gözüm şiş. aradan geçen aylara rağmen an be an hatırlıyorum her anı. 1.5 ay kaldım annemgilde. çok huzurluydum. ama için buruktu. babam annem kardeşlerim beni güldürmek için elinden gelenin fazlasını yaptılar allah bin kere razı olsun.eşimle hiç konuşmadık. her gelen kaynanan seni anlatıyor ah gelinim vah gelinim diyor iyide rol yapıyor kimse sana inanmaz dediler. bu kez bende başladım konuşmaya. kayınvalidem telefonda onlara bağırdığımı bir kaç kişiye dinletmiş. eşim aramızda olan özel şeyleri herkese anlatmış. babası da onlar gibi zaten . ben onun evinin camlarını bile sildim demiş, bir gün eve çağırdık rahatsızım yatıcam dedi yolda kardeşine giderken gördüm demiş. kısaca yalancı ilan etmiş beni. kendisi çok dürüstmüş gibi.
1.5 ay sonunda görüşmeye geldiler zaaar zooorr. babası yanında kendi gibi düşünen iki adam ve eşim. babam sordu sizi dinliyorum sorun nedir. babası başladı 'hatalı senin kızın'. bende duyuyorum yukardan bütün konuşulanları. babam a dediler ki kayınvalide ve kaynata ile görüşmem için beni zorlaması gerekiyormuş,bazı şeyler zorlamadan olmuyormuş. babamda ben kızımı böyle birşeye zorlayamam karar onundur dedi. ben kızımı bana gelsin diye bile hiç zorlamam dedi kaynatam oradan çıktı zaten sana koşa koşa geliyor koşa koşa geliyor. aşağıya inip ağzının ortasına vurmamak için kendimi zor tuttum . uzun süre konuştular. kaynatam dedi ki biz vallahide billahide birşey yapmadık. (eskiden inkar ediyorlardı şimdi yemin de ediyorlar artık)
onlar görücü usulü evlendi birbirlerini tanımasına bile fırsat verilmedi diyerek iki aileninde bizim eve gelmeyeceğine karar verildi. kızımla konuşurum yarın eşiyle buluşur kararı onlar verir dedi babam.kaynatam kapıdan çıkmadan son sözleri 'benim eşim çok iyi o vallahi billahi bişey yapmadı o iyi biri ' diyerek de çıktı. yani onların gözünde eşimin annesi melek ben ise şeytan.eşimle ertesi gün görüştük
ailenle görüşmek istemiyorum
çocuğu göstermek istemiyorum
iki aileden de yardım almak istemiyorum
aile içi sırlarımızı onlarla paylaşmanı istemiyorum dedim.
çocuk meselesinde mırınkırın etti ama bunun bir ömür sürmeyeceğini sadece zamana ihtiyacım olduğunu için soğuyunca tabiki görüştüreceğimi söyledim.ama tabiki benim ailemde görmeyecekmiş. kabul etti. eve döndük. iyiyiz. ama ailemin onlar yüzünden evime gelememesi bana çok koydu. doğumuma da eşimin ailesi gelmesin diye kendi ailemi de alamıyorum. eğer eşimin ailesine taviz verirsem devamı gelecek çok iyi biliyorum. bunca aileme ve bana çektirdikleri onlara kalsın istemiyorum. sakin bir lohusalık geçirmek istiyorum. ve eşim itiraf etti onlar kendilerini hatalı olarak görmüyorlar dedi. onları dinlersem biz boşanırız dedi. huzuru bulmuşken kaybetmek istemiyorum ama eşim bir kaç seferdir lafını ediyor.doğumdan sonrasını düşünüyorum diyor çünkü ikimizde biliyoruz ki ailesi yine onu sıkıştıracak. torun torun diyecekler . ben onların bu çocuğu görmeye hakları olduğuna asla inanmıyorum beni strese sokarken torun yoktu akıllarında. EGO vardı. ama onlar yüzünden ailemde torunlarının doğumuna şahit olamayacak torunlarını göremeyecekler. kafam çok karışık. napmalıyım bi yanda ailem diğer yanda kör cahil bir aile.ve eşim hala ailesinin hiçbir suçu olmadığına onların kötülük yapmadığına onların bu torunu görmeye haklarının olduğuna inanıyor.
BEN BURAYA İNSANİ BİR ŞEKİLDE FİKİR DANIŞMAK İÇİN PAYLAŞIMDA BULUNDUM..KİMSEYLE TARTIŞMAYA DA NİYETİM VE İSTEĞİM YOK.TEK İSTEĞİM OLGUN İNSANLARDAN YARDIMCI OLABİLECEK YORUMLAR ALMAK İSTİŞARE ETMEK.LÜTFEN SAÇMA SAPAN MAKSADI SADECE KINAMA OLAN İNSANLAR YAZMASIN. MALUM TARTIŞMAYA GİRMEKTEN KONUM AMACINDAN UZAKLAŞIYOR.. ŞİMDİDEN TEŞEKKÜRLER
Herşeyi karmaşuk bir hale sokmuşsunuz. Olan eşinize olmuş. Arada kalmış. Birde sorun ne olursa olsun, karşı tarafta bir davranış bozukluğu yoksa, çocuğu göstermemek çok yanlış bir tutum. Yapıcı değil yıkıcı bir tavır almışsınız.bundan 3.5 ay öncesi kadar eşimle tartıştık. ikimizde ailelerimizden yardım istemeyeceğimize anlaşmamıza rağmen gecenin bir yarısı ' kızacaksın biliyorum ama annemgil şunları gönderdi bende yerleştirdim dolaba' dedi.bende ya sen götürürsün yada ben dedim o anki bakışını hiç unutmuyorum kindar ve öfkeliydi. sabaha kadar uyuyamadım sabah götürüyor musun götüreyim mi dedim baktım götürmüyor poşete topladım büyük bir kavga ettik o kapıdan çıkarsan dönüşü olmaz dedi bende çıktım annesine gittim zili çaldım kapıyı açtı önüne koydum ve gittim. ama döndüğümde eşim yoktu ve evet annesine gitmişti. karnımda bebeğimle saatlerce bütün ilçeyi gezdim bi yandan da telefonla onu aradım mesajlar attım asla açmadı cevap vermedi..
eve geldim saatlerce ağladım. en sonunda enişteme 'gelmeyeceğim o eve' demiş. mesaj attım sen gel ben giderim.ve gittim. yüzüm gözüm şiş. aradan geçen aylara rağmen an be an hatırlıyorum her anı. 1.5 ay kaldım annemgilde. çok huzurluydum. ama için buruktu. babam annem kardeşlerim beni güldürmek için elinden gelenin fazlasını yaptılar allah bin kere razı olsun.eşimle hiç konuşmadık. her gelen kaynanan seni anlatıyor ah gelinim vah gelinim diyor iyide rol yapıyor kimse sana inanmaz dediler. bu kez bende başladım konuşmaya. kayınvalidem telefonda onlara bağırdığımı bir kaç kişiye dinletmiş. eşim aramızda olan özel şeyleri herkese anlatmış. babası da onlar gibi zaten . ben onun evinin camlarını bile sildim demiş, bir gün eve çağırdık rahatsızım yatıcam dedi yolda kardeşine giderken gördüm demiş. kısaca yalancı ilan etmiş beni. kendisi çok dürüstmüş gibi.
1.5 ay sonunda görüşmeye geldiler zaaar zooorr. babası yanında kendi gibi düşünen iki adam ve eşim. babam sordu sizi dinliyorum sorun nedir. babası başladı 'hatalı senin kızın'. bende duyuyorum yukardan bütün konuşulanları. babam a dediler ki kayınvalide ve kaynata ile görüşmem için beni zorlaması gerekiyormuş,bazı şeyler zorlamadan olmuyormuş. babamda ben kızımı böyle birşeye zorlayamam karar onundur dedi. ben kızımı bana gelsin diye bile hiç zorlamam dedi kaynatam oradan çıktı zaten sana koşa koşa geliyor koşa koşa geliyor. aşağıya inip ağzının ortasına vurmamak için kendimi zor tuttum . uzun süre konuştular. kaynatam dedi ki biz vallahide billahide birşey yapmadık. (eskiden inkar ediyorlardı şimdi yemin de ediyorlar artık)
onlar görücü usulü evlendi birbirlerini tanımasına bile fırsat verilmedi diyerek iki aileninde bizim eve gelmeyeceğine karar verildi. kızımla konuşurum yarın eşiyle buluşur kararı onlar verir dedi babam.kaynatam kapıdan çıkmadan son sözleri 'benim eşim çok iyi o vallahi billahi bişey yapmadı o iyi biri ' diyerek de çıktı. yani onların gözünde eşimin annesi melek ben ise şeytan.eşimle ertesi gün görüştük
ailenle görüşmek istemiyorum
çocuğu göstermek istemiyorum
iki aileden de yardım almak istemiyorum
aile içi sırlarımızı onlarla paylaşmanı istemiyorum dedim.
çocuk meselesinde mırınkırın etti ama bunun bir ömür sürmeyeceğini sadece zamana ihtiyacım olduğunu için soğuyunca tabiki görüştüreceğimi söyledim.ama tabiki benim ailemde görmeyecekmiş. kabul etti. eve döndük. iyiyiz. ama ailemin onlar yüzünden evime gelememesi bana çok koydu. doğumuma da eşimin ailesi gelmesin diye kendi ailemi de alamıyorum. eğer eşimin ailesine taviz verirsem devamı gelecek çok iyi biliyorum. bunca aileme ve bana çektirdikleri onlara kalsın istemiyorum. sakin bir lohusalık geçirmek istiyorum. ve eşim itiraf etti onlar kendilerini hatalı olarak görmüyorlar dedi. onları dinlersem biz boşanırız dedi. huzuru bulmuşken kaybetmek istemiyorum ama eşim bir kaç seferdir lafını ediyor.doğumdan sonrasını düşünüyorum diyor çünkü ikimizde biliyoruz ki ailesi yine onu sıkıştıracak. torun torun diyecekler . ben onların bu çocuğu görmeye hakları olduğuna asla inanmıyorum beni strese sokarken torun yoktu akıllarında. EGO vardı. ama onlar yüzünden ailemde torunlarının doğumuna şahit olamayacak torunlarını göremeyecekler. kafam çok karışık. napmalıyım bi yanda ailem diğer yanda kör cahil bir aile.
BEN BURAYA İNSANİ BİR ŞEKİLDE FİKİR DANIŞMAK İÇİN PAYLAŞIMDA BULUNDUM..KİMSEYLE TARTIŞMAYA DA NİYETİM VE İSTEĞİM YOK.TEK İSTEĞİM OLGUN İNSANLARDAN YARDIMCI OLABİLECEK YORUMLAR ALMAK İSTİŞARE ETMEK.LÜTFEN SAÇMA SAPAN MAKSADI SADECE KINAMA OLAN İNSANLAR YAZMASIN. MALUM TARTIŞMAYA GİRMEKTEN KONUM AMACINDAN UZAKLAŞIYOR.. ŞİMDİDEN TEŞEKKÜRLER
Sizi senin ailen benim ailem durumuna getiren sebepleri hic anlatmamissiniz. Sadece bir tartismadami oldu butun bunlar sastim kaldim.bundan 3.5 ay öncesi kadar eşimle tartıştık. ikimizde ailelerimizden yardım istemeyeceğimize anlaşmamıza rağmen gecenin bir yarısı ' kızacaksın biliyorum ama annemgil şunları gönderdi bende yerleştirdim dolaba' dedi.bende ya sen götürürsün yada ben dedim o anki bakışını hiç unutmuyorum kindar ve öfkeliydi. sabaha kadar uyuyamadım sabah götürüyor musun götüreyim mi dedim baktım götürmüyor poşete topladım büyük bir kavga ettik o kapıdan çıkarsan dönüşü olmaz dedi bende çıktım annesine gittim zili çaldım kapıyı açtı önüne koydum ve gittim. ama döndüğümde eşim yoktu ve evet annesine gitmişti. karnımda bebeğimle saatlerce bütün ilçeyi gezdim bi yandan da telefonla onu aradım mesajlar attım asla açmadı cevap vermedi..
eve geldim saatlerce ağladım. en sonunda enişteme 'gelmeyeceğim o eve' demiş. mesaj attım sen gel ben giderim.ve gittim. yüzüm gözüm şiş. aradan geçen aylara rağmen an be an hatırlıyorum her anı. 1.5 ay kaldım annemgilde. çok huzurluydum. ama için buruktu. babam annem kardeşlerim beni güldürmek için elinden gelenin fazlasını yaptılar allah bin kere razı olsun.eşimle hiç konuşmadık. her gelen kaynanan seni anlatıyor ah gelinim vah gelinim diyor iyide rol yapıyor kimse sana inanmaz dediler. bu kez bende başladım konuşmaya. kayınvalidem telefonda onlara bağırdığımı bir kaç kişiye dinletmiş. eşim aramızda olan özel şeyleri herkese anlatmış. babası da onlar gibi zaten . ben onun evinin camlarını bile sildim demiş, bir gün eve çağırdık rahatsızım yatıcam dedi yolda kardeşine giderken gördüm demiş. kısaca yalancı ilan etmiş beni. kendisi çok dürüstmüş gibi.
1.5 ay sonunda görüşmeye geldiler zaaar zooorr. babası yanında kendi gibi düşünen iki adam ve eşim. babam sordu sizi dinliyorum sorun nedir. babası başladı 'hatalı senin kızın'. bende duyuyorum yukardan bütün konuşulanları. babam a dediler ki kayınvalide ve kaynata ile görüşmem için beni zorlaması gerekiyormuş,bazı şeyler zorlamadan olmuyormuş. babamda ben kızımı böyle birşeye zorlayamam karar onundur dedi. ben kızımı bana gelsin diye bile hiç zorlamam dedi kaynatam oradan çıktı zaten sana koşa koşa geliyor koşa koşa geliyor. aşağıya inip ağzının ortasına vurmamak için kendimi zor tuttum . uzun süre konuştular. kaynatam dedi ki biz vallahide billahide birşey yapmadık. (eskiden inkar ediyorlardı şimdi yemin de ediyorlar artık)
onlar görücü usulü evlendi birbirlerini tanımasına bile fırsat verilmedi diyerek iki aileninde bizim eve gelmeyeceğine karar verildi. kızımla konuşurum yarın eşiyle buluşur kararı onlar verir dedi babam.kaynatam kapıdan çıkmadan son sözleri 'benim eşim çok iyi o vallahi billahi bişey yapmadı o iyi biri ' diyerek de çıktı. yani onların gözünde eşimin annesi melek ben ise şeytan.eşimle ertesi gün görüştük
ailenle görüşmek istemiyorum
çocuğu göstermek istemiyorum
iki aileden de yardım almak istemiyorum
aile içi sırlarımızı onlarla paylaşmanı istemiyorum dedim.
çocuk meselesinde mırınkırın etti ama bunun bir ömür sürmeyeceğini sadece zamana ihtiyacım olduğunu için soğuyunca tabiki görüştüreceğimi söyledim.ama tabiki benim ailemde görmeyecekmiş. kabul etti. eve döndük. iyiyiz. ama ailemin onlar yüzünden evime gelememesi bana çok koydu. doğumuma da eşimin ailesi gelmesin diye kendi ailemi de alamıyorum. eğer eşimin ailesine taviz verirsem devamı gelecek çok iyi biliyorum. bunca aileme ve bana çektirdikleri onlara kalsın istemiyorum. sakin bir lohusalık geçirmek istiyorum. ve eşim itiraf etti onlar kendilerini hatalı olarak görmüyorlar dedi. onları dinlersem biz boşanırız dedi. huzuru bulmuşken kaybetmek istemiyorum ama eşim bir kaç seferdir lafını ediyor.doğumdan sonrasını düşünüyorum diyor çünkü ikimizde biliyoruz ki ailesi yine onu sıkıştıracak. torun torun diyecekler . ben onların bu çocuğu görmeye hakları olduğuna asla inanmıyorum beni strese sokarken torun yoktu akıllarında. EGO vardı. ama onlar yüzünden ailemde torunlarının doğumuna şahit olamayacak torunlarını göremeyecekler. kafam çok karışık. napmalıyım bi yanda ailem diğer yanda kör cahil bir aile.
BEN BURAYA İNSANİ BİR ŞEKİLDE FİKİR DANIŞMAK İÇİN PAYLAŞIMDA BULUNDUM..KİMSEYLE TARTIŞMAYA DA NİYETİM VE İSTEĞİM YOK.TEK İSTEĞİM OLGUN İNSANLARDAN YARDIMCI OLABİLECEK YORUMLAR ALMAK İSTİŞARE ETMEK.LÜTFEN SAÇMA SAPAN MAKSADI SADECE KINAMA OLAN İNSANLAR YAZMASIN. MALUM TARTIŞMAYA GİRMEKTEN KONUM AMACINDAN UZAKLAŞIYOR.. ŞİMDİDEN TEŞEKKÜRLER
Yalnız anne baba diye de iki evli insanın hayatına bu kadar karismaya müdahele etmeye haklari yok.
Ben yorumları okumadan yaptım yorumumu sadece konuyu okuyarak. Yani problemli aileymis tamam ama bu tavrı en başından koyması gerekiyordu ben alınmış malzemeleri kapının önüne koymasına tepki gösterdim aslinda ve karışırlar karisacaklar vazgecmeyecekler : (
iyi yapmış ille de benim dediğim olacak diyen verdiği eşyayı yüzlerine vuran anne baba olacaklar birde. Kimse hayatına bu kadar müdahele edilmesinden hoşlanmaz. İsterse karışan öz anne baban olsun çirkin birsey ama cahile anlatamıyor demekki. Ya duymadan gelecek yada eşi aileyi ve karısını idare etmeyi bilecek. Yeri geldi mi anne babasına yeri geldimi de karısına dur bu yaptığın yanlış demeyi bilecek. Eşi ailesine karşı biraz pisirik ne yazikki
uç günlük dünya kvdem yıkadım bulasiga makineye koydurtmaz,içtiğim suya ayakta icirtmez,giydiğim kıyafete ivira zivira herşeye karisir umursamiyorum o öyle görmemiş benim onun gibi olmami istiyor,olamiyorum. He he diyorum geçiyorum kafama takacak bı konu bile değil bunu anlatmaya calisiyorum. Ha bi konuda vardı kvdesi ağza alınmayacak küfürler ediyormuş o zaman başka işte ya ben çok iyi niyetliyim hep benden gidiyor giden,ya da siz farklı düşünüyorsunuz bilemedim. Kkya üye olduğumdan beri kendimi sorgular oldum eşimin anne babasina olan tavirlarimi yanlış mı yapıyorum ya da doğrusu bu mu ?
Herkes aynı yapıda değil işte. Kimisi susar He He der umursamaz. Kimi de çok kafaya takar uzulur. En sonunda da boyle patlar ne yazık ki.. Keske umursamayabilse
