bundan 3.5 ay öncesi kadar eşimle tartıştık. ikimizde ailelerimizden yardım istemeyeceğimize anlaşmamıza rağmen gecenin bir yarısı ' kızacaksın biliyorum ama annemgil şunları gönderdi bende yerleştirdim dolaba' dedi.bende ya sen götürürsün yada ben dedim o anki bakışını hiç unutmuyorum kindar ve öfkeliydi. sabaha kadar uyuyamadım sabah götürüyor musun götüreyim mi dedim baktım götürmüyor poşete topladım büyük bir kavga ettik o kapıdan çıkarsan dönüşü olmaz dedi bende çıktım annesine gittim zili çaldım kapıyı açtı önüne koydum ve gittim. ama döndüğümde eşim yoktu ve evet annesine gitmişti. karnımda bebeğimle saatlerce bütün ilçeyi gezdim bi yandan da telefonla onu aradım mesajlar attım asla açmadı cevap vermedi..
eve geldim saatlerce ağladım. en sonunda enişteme 'gelmeyeceğim o eve' demiş. mesaj attım sen gel ben giderim.ve gittim. yüzüm gözüm şiş. aradan geçen aylara rağmen an be an hatırlıyorum her anı. 1.5 ay kaldım annemgilde. çok huzurluydum. ama için buruktu. babam annem kardeşlerim beni güldürmek için elinden gelenin fazlasını yaptılar allah bin kere razı olsun.eşimle hiç konuşmadık. her gelen kaynanan seni anlatıyor ah gelinim vah gelinim diyor iyide rol yapıyor kimse sana inanmaz dediler. bu kez bende başladım konuşmaya. kayınvalidem telefonda onlara bağırdığımı bir kaç kişiye dinletmiş. eşim aramızda olan özel şeyleri herkese anlatmış. babası da onlar gibi zaten . ben onun evinin camlarını bile sildim demiş, bir gün eve çağırdık rahatsızım yatıcam dedi yolda kardeşine giderken gördüm demiş. kısaca yalancı ilan etmiş beni. kendisi çok dürüstmüş gibi.
1.5 ay sonunda görüşmeye geldiler zaaar zooorr. babası yanında kendi gibi düşünen iki adam ve eşim. babam sordu sizi dinliyorum sorun nedir. babası başladı 'hatalı senin kızın'. bende duyuyorum yukardan bütün konuşulanları. babam a dediler ki kayınvalide ve kaynata ile görüşmem için beni zorlaması gerekiyormuş,bazı şeyler zorlamadan olmuyormuş. babamda ben kızımı böyle birşeye zorlayamam karar onundur dedi. ben kızımı bana gelsin diye bile hiç zorlamam dedi kaynatam oradan çıktı zaten sana koşa koşa geliyor koşa koşa geliyor. aşağıya inip ağzının ortasına vurmamak için kendimi zor tuttum . uzun süre konuştular. kaynatam dedi ki biz vallahide billahide birşey yapmadık. (eskiden inkar ediyorlardı şimdi yemin de ediyorlar artık)
onlar görücü usulü evlendi birbirlerini tanımasına bile fırsat verilmedi diyerek iki aileninde bizim eve gelmeyeceğine karar verildi. kızımla konuşurum yarın eşiyle buluşur kararı onlar verir dedi babam.kaynatam kapıdan çıkmadan son sözleri 'benim eşim çok iyi o vallahi billahi bişey yapmadı o iyi biri ' diyerek de çıktı. yani onların gözünde eşimin annesi melek ben ise şeytan.eşimle ertesi gün görüştük
ailenle görüşmek istemiyorum
çocuğu göstermek istemiyorum
iki aileden de yardım almak istemiyorum
aile içi sırlarımızı onlarla paylaşmanı istemiyorum dedim.
çocuk meselesinde mırınkırın etti ama bunun bir ömür sürmeyeceğini sadece zamana ihtiyacım olduğunu için soğuyunca tabiki görüştüreceğimi söyledim.ama tabiki benim ailemde görmeyecekmiş. kabul etti. eve döndük. iyiyiz. ama ailemin onlar yüzünden evime gelememesi bana çok koydu. doğumuma da eşimin ailesi gelmesin diye kendi ailemi de alamıyorum. eğer eşimin ailesine taviz verirsem devamı gelecek çok iyi biliyorum. bunca aileme ve bana çektirdikleri onlara kalsın istemiyorum. sakin bir lohusalık geçirmek istiyorum. ve eşim itiraf etti onlar kendilerini hatalı olarak görmüyorlar dedi. onları dinlersem biz boşanırız dedi. huzuru bulmuşken kaybetmek istemiyorum ama eşim bir kaç seferdir lafını ediyor.doğumdan sonrasını düşünüyorum diyor çünkü ikimizde biliyoruz ki ailesi yine onu sıkıştıracak. torun torun diyecekler . ben onların bu çocuğu görmeye hakları olduğuna asla inanmıyorum beni strese sokarken torun yoktu akıllarında. EGO vardı. ama onlar yüzünden ailemde torunlarının doğumuna şahit olamayacak torunlarını göremeyecekler. kafam çok karışık. napmalıyım bi yanda ailem diğer yanda kör cahil bir aile.ve eşim hala ailesinin hiçbir suçu olmadığına onların kötülük yapmadığına onların bu torunu görmeye haklarının olduğuna inanıyor.
BEN BURAYA İNSANİ BİR ŞEKİLDE FİKİR DANIŞMAK İÇİN PAYLAŞIMDA BULUNDUM..KİMSEYLE TARTIŞMAYA DA NİYETİM VE İSTEĞİM YOK.TEK İSTEĞİM OLGUN İNSANLARDAN YARDIMCI OLABİLECEK YORUMLAR ALMAK İSTİŞARE ETMEK.LÜTFEN SAÇMA SAPAN MAKSADI SADECE KINAMA OLAN İNSANLAR YAZMASIN. MALUM TARTIŞMAYA GİRMEKTEN KONUM AMACINDAN UZAKLAŞIYOR.. ŞİMDİDEN TEŞEKKÜRLER
Bulursun pişirirler adamıevet çok haklısınız ben o taktiği bulamadım işte.. bu yüzden kendimi salak olarak görüyorum çünkü konuştum olmadı sustum olmadı mesafe koydum vede koymadım olmadı. bu kez kapısına poşeti bıraktım terbiyesizlik oldu. yani yolum kalmadı bu yüzden diyorum o zeki ben ise salak
bu arada hayirli dogumlar, Rabbim saglikla huzurla yuvanda buyutmeyi nasip etsin...sanirim yeni evlisin?daha ogrenecegin cok sey var,bu özünden ödün vermek değil strateji ve hayatin her alaninda var....melegini daha fazla üzme.... bizde aynı moddayız.annesi hoşgörülü fedakar bense.... 
Bakın benim eşim yurtdışında görevli 6 ayda bir 15 gün izne gelir o izninde ya annesi burda olur ya biz gideriz araba ile 20 saatlik yola
Bulursun pişirirler adamı
rabbim yardım etsin inşallah
Valla bana eşinizin ailesini bu denli küçümseyip hatta olayı hiç görüşmeyeceğize getirmeniz sağlıklı bir karar gibi gelmedi.. Kusura bakmayın size yardımcı olamıcam. Her işi çözdüğünüz gibi bunuda çözünbundan 3.5 ay öncesi kadar eşimle tartıştık. ikimizde ailelerimizden yardım istemeyeceğimize anlaşmamıza rağmen gecenin bir yarısı ' kızacaksın biliyorum ama annemgil şunları gönderdi bende yerleştirdim dolaba' dedi.bende ya sen götürürsün yada ben dedim o anki bakışını hiç unutmuyorum kindar ve öfkeliydi. sabaha kadar uyuyamadım sabah götürüyor musun götüreyim mi dedim baktım götürmüyor poşete topladım büyük bir kavga ettik o kapıdan çıkarsan dönüşü olmaz dedi bende çıktım annesine gittim zili çaldım kapıyı açtı önüne koydum ve gittim. ama döndüğümde eşim yoktu ve evet annesine gitmişti. karnımda bebeğimle saatlerce bütün ilçeyi gezdim bi yandan da telefonla onu aradım mesajlar attım asla açmadı cevap vermedi..
eve geldim saatlerce ağladım. en sonunda enişteme 'gelmeyeceğim o eve' demiş. mesaj attım sen gel ben giderim.ve gittim. yüzüm gözüm şiş. aradan geçen aylara rağmen an be an hatırlıyorum her anı. 1.5 ay kaldım annemgilde. çok huzurluydum. ama için buruktu. babam annem kardeşlerim beni güldürmek için elinden gelenin fazlasını yaptılar allah bin kere razı olsun.eşimle hiç konuşmadık. her gelen kaynanan seni anlatıyor ah gelinim vah gelinim diyor iyide rol yapıyor kimse sana inanmaz dediler. bu kez bende başladım konuşmaya. kayınvalidem telefonda onlara bağırdığımı bir kaç kişiye dinletmiş. eşim aramızda olan özel şeyleri herkese anlatmış. babası da onlar gibi zaten . ben onun evinin camlarını bile sildim demiş, bir gün eve çağırdık rahatsızım yatıcam dedi yolda kardeşine giderken gördüm demiş. kısaca yalancı ilan etmiş beni. kendisi çok dürüstmüş gibi.
1.5 ay sonunda görüşmeye geldiler zaaar zooorr. babası yanında kendi gibi düşünen iki adam ve eşim. babam sordu sizi dinliyorum sorun nedir. babası başladı 'hatalı senin kızın'. bende duyuyorum yukardan bütün konuşulanları. babam a dediler ki kayınvalide ve kaynata ile görüşmem için beni zorlaması gerekiyormuş,bazı şeyler zorlamadan olmuyormuş. babamda ben kızımı böyle birşeye zorlayamam karar onundur dedi. ben kızımı bana gelsin diye bile hiç zorlamam dedi kaynatam oradan çıktı zaten sana koşa koşa geliyor koşa koşa geliyor. aşağıya inip ağzının ortasına vurmamak için kendimi zor tuttum . uzun süre konuştular. kaynatam dedi ki biz vallahide billahide birşey yapmadık. (eskiden inkar ediyorlardı şimdi yemin de ediyorlar artık)
onlar görücü usulü evlendi birbirlerini tanımasına bile fırsat verilmedi diyerek iki aileninde bizim eve gelmeyeceğine karar verildi. kızımla konuşurum yarın eşiyle buluşur kararı onlar verir dedi babam.kaynatam kapıdan çıkmadan son sözleri 'benim eşim çok iyi o vallahi billahi bişey yapmadı o iyi biri ' diyerek de çıktı. yani onların gözünde eşimin annesi melek ben ise şeytan.eşimle ertesi gün görüştük
ailenle görüşmek istemiyorum
çocuğu göstermek istemiyorum
iki aileden de yardım almak istemiyorum
aile içi sırlarımızı onlarla paylaşmanı istemiyorum dedim.
çocuk meselesinde mırınkırın etti ama bunun bir ömür sürmeyeceğini sadece zamana ihtiyacım olduğunu için soğuyunca tabiki görüştüreceğimi söyledim.ama tabiki benim ailemde görmeyecekmiş. kabul etti. eve döndük. iyiyiz. ama ailemin onlar yüzünden evime gelememesi bana çok koydu. doğumuma da eşimin ailesi gelmesin diye kendi ailemi de alamıyorum. eğer eşimin ailesine taviz verirsem devamı gelecek çok iyi biliyorum. bunca aileme ve bana çektirdikleri onlara kalsın istemiyorum. sakin bir lohusalık geçirmek istiyorum. ve eşim itiraf etti onlar kendilerini hatalı olarak görmüyorlar dedi. onları dinlersem biz boşanırız dedi. huzuru bulmuşken kaybetmek istemiyorum ama eşim bir kaç seferdir lafını ediyor.doğumdan sonrasını düşünüyorum diyor çünkü ikimizde biliyoruz ki ailesi yine onu sıkıştıracak. torun torun diyecekler . ben onların bu çocuğu görmeye hakları olduğuna asla inanmıyorum beni strese sokarken torun yoktu akıllarında. EGO vardı. ama onlar yüzünden ailemde torunlarının doğumuna şahit olamayacak torunlarını göremeyecekler. kafam çok karışık. napmalıyım bi yanda ailem diğer yanda kör cahil bir aile.
BEN BURAYA İNSANİ BİR ŞEKİLDE FİKİR DANIŞMAK İÇİN PAYLAŞIMDA BULUNDUM..KİMSEYLE TARTIŞMAYA DA NİYETİM VE İSTEĞİM YOK.TEK İSTEĞİM OLGUN İNSANLARDAN YARDIMCI OLABİLECEK YORUMLAR ALMAK İSTİŞARE ETMEK.LÜTFEN SAÇMA SAPAN MAKSADI SADECE KINAMA OLAN İNSANLAR YAZMASIN. MALUM TARTIŞMAYA GİRMEKTEN KONUM AMACINDAN UZAKLAŞIYOR.. ŞİMDİDEN TEŞEKKÜRLER
Geri dönmekle çok büyük hata yapmışsınız.bundan 3.5 ay öncesi kadar eşimle tartıştık. ikimizde ailelerimizden yardım istemeyeceğimize anlaşmamıza rağmen gecenin bir yarısı ' kızacaksın biliyorum ama annemgil şunları gönderdi bende yerleştirdim dolaba' dedi.bende ya sen götürürsün yada ben dedim o anki bakışını hiç unutmuyorum kindar ve öfkeliydi. sabaha kadar uyuyamadım sabah götürüyor musun götüreyim mi dedim baktım götürmüyor poşete topladım büyük bir kavga ettik o kapıdan çıkarsan dönüşü olmaz dedi bende çıktım annesine gittim zili çaldım kapıyı açtı önüne koydum ve gittim. ama döndüğümde eşim yoktu ve evet annesine gitmişti. karnımda bebeğimle saatlerce bütün ilçeyi gezdim bi yandan da telefonla onu aradım mesajlar attım asla açmadı cevap vermedi..
eve geldim saatlerce ağladım. en sonunda enişteme 'gelmeyeceğim o eve' demiş. mesaj attım sen gel ben giderim.ve gittim. yüzüm gözüm şiş. aradan geçen aylara rağmen an be an hatırlıyorum her anı. 1.5 ay kaldım annemgilde. çok huzurluydum. ama için buruktu. babam annem kardeşlerim beni güldürmek için elinden gelenin fazlasını yaptılar allah bin kere razı olsun.eşimle hiç konuşmadık. her gelen kaynanan seni anlatıyor ah gelinim vah gelinim diyor iyide rol yapıyor kimse sana inanmaz dediler. bu kez bende başladım konuşmaya. kayınvalidem telefonda onlara bağırdığımı bir kaç kişiye dinletmiş. eşim aramızda olan özel şeyleri herkese anlatmış. babası da onlar gibi zaten . ben onun evinin camlarını bile sildim demiş, bir gün eve çağırdık rahatsızım yatıcam dedi yolda kardeşine giderken gördüm demiş. kısaca yalancı ilan etmiş beni. kendisi çok dürüstmüş gibi.
1.5 ay sonunda görüşmeye geldiler zaaar zooorr. babası yanında kendi gibi düşünen iki adam ve eşim. babam sordu sizi dinliyorum sorun nedir. babası başladı 'hatalı senin kızın'. bende duyuyorum yukardan bütün konuşulanları. babam a dediler ki kayınvalide ve kaynata ile görüşmem için beni zorlaması gerekiyormuş,bazı şeyler zorlamadan olmuyormuş. babamda ben kızımı böyle birşeye zorlayamam karar onundur dedi. ben kızımı bana gelsin diye bile hiç zorlamam dedi kaynatam oradan çıktı zaten sana koşa koşa geliyor koşa koşa geliyor. aşağıya inip ağzının ortasına vurmamak için kendimi zor tuttum . uzun süre konuştular. kaynatam dedi ki biz vallahide billahide birşey yapmadık. (eskiden inkar ediyorlardı şimdi yemin de ediyorlar artık)
onlar görücü usulü evlendi birbirlerini tanımasına bile fırsat verilmedi diyerek iki aileninde bizim eve gelmeyeceğine karar verildi. kızımla konuşurum yarın eşiyle buluşur kararı onlar verir dedi babam.kaynatam kapıdan çıkmadan son sözleri 'benim eşim çok iyi o vallahi billahi bişey yapmadı o iyi biri ' diyerek de çıktı. yani onların gözünde eşimin annesi melek ben ise şeytan.eşimle ertesi gün görüştük
ailenle görüşmek istemiyorum
çocuğu göstermek istemiyorum
iki aileden de yardım almak istemiyorum
aile içi sırlarımızı onlarla paylaşmanı istemiyorum dedim.
çocuk meselesinde mırınkırın etti ama bunun bir ömür sürmeyeceğini sadece zamana ihtiyacım olduğunu için soğuyunca tabiki görüştüreceğimi söyledim.ama tabiki benim ailemde görmeyecekmiş. kabul etti. eve döndük. iyiyiz. ama ailemin onlar yüzünden evime gelememesi bana çok koydu. doğumuma da eşimin ailesi gelmesin diye kendi ailemi de alamıyorum. eğer eşimin ailesine taviz verirsem devamı gelecek çok iyi biliyorum. bunca aileme ve bana çektirdikleri onlara kalsın istemiyorum. sakin bir lohusalık geçirmek istiyorum. ve eşim itiraf etti onlar kendilerini hatalı olarak görmüyorlar dedi. onları dinlersem biz boşanırız dedi. huzuru bulmuşken kaybetmek istemiyorum ama eşim bir kaç seferdir lafını ediyor.doğumdan sonrasını düşünüyorum diyor çünkü ikimizde biliyoruz ki ailesi yine onu sıkıştıracak. torun torun diyecekler . ben onların bu çocuğu görmeye hakları olduğuna asla inanmıyorum beni strese sokarken torun yoktu akıllarında. EGO vardı. ama onlar yüzünden ailemde torunlarının doğumuna şahit olamayacak torunlarını göremeyecekler. kafam çok karışık. napmalıyım bi yanda ailem diğer yanda kör cahil bir aile.
BEN BURAYA İNSANİ BİR ŞEKİLDE FİKİR DANIŞMAK İÇİN PAYLAŞIMDA BULUNDUM..KİMSEYLE TARTIŞMAYA DA NİYETİM VE İSTEĞİM YOK.TEK İSTEĞİM OLGUN İNSANLARDAN YARDIMCI OLABİLECEK YORUMLAR ALMAK İSTİŞARE ETMEK.LÜTFEN SAÇMA SAPAN MAKSADI SADECE KINAMA OLAN İNSANLAR YAZMASIN. MALUM TARTIŞMAYA GİRMEKTEN KONUM AMACINDAN UZAKLAŞIYOR.. ŞİMDİDEN TEŞEKKÜRLER
