Çocuğum doğduktan sonra hayatım karardı. Çok kötü şeyler yaşıyorum. Doğuma kadar çok mutlu bi insandım. Doğumda yanıma kayınvalidem geldi. Eşim ve kv için tek önemli şey bebek ağlamasın. Bebeğim kolikmiş, ağlayan huzursuz sadece memede susan bi bebekti. WCye bile gidemedim, hep memedeydi, mememde bebekle tek kolla karnımı doyururdum. 5-6 emzirme danışmanı ile görüştüm o dönem normal dediler. Ama ben cahillikten anlamamışım bebek beni emzik yapmış. Gün içinde 4-5 kolik krizi yaşardı, hiç uyku düzenimiz yoktu, ben yorgun perişan uykusuzdum, kv evine gitmedi. Zaten kendi çocuğu sanıyor o kadar düşkün. Memelerimde sıkıntı vardı ne olduğunu anlamadım başta o kadar bitkindim. O günlerde çocuğu aşı İçin götürünce aile hekimine de randevu aldım ama eşimle gitmiştik doktor erkek diye göstertmedi. Önemsiz bişey sanmıştım, o halde iki hafta daha emzirdim meğer egzama imiş. Bi memem aşırı kötü durumda iyileşmiyor. Eşimi affedemiyorum, beni sakat bıraktı. İki aydır canım yanıyor sütten kesmek istiyorum diye ağlıyorum zorla memede çocuk uyutturuyorlar. Kv hep diyor ki mama verelim memende uyut.Doktorlar çocuğu emzir ama kesinlikle memede uyutma diyor. Çocuk da o kadar inatçı ki memeye gelene kadar yıkılıyor ev. Uyumuyor uyumuyor uyumuyor. Üç aydır sürekli deniyorum emzik de almıyor. Memede bile çok çok zor uyuyor. Canım çok yanıyor mememi saatlerce geveliyor. İki aydır kronik acıdan aklımı kaybetmek üzereyim. İki aydır bana yardım edin diye eşime KVme sürekli yalvarıyorum. Öylece suratıma bakıyorlar. Artık eşim bıktım senden sürekli huzursuzluk çıkarıyorsun demeye başladı. Beşiklerde sallayarak uyutmayı deniyorum, kv geliyor git sen yorgunsun yat ben sallarım diyor. Bi bakıyorum iki dakika sonra çocuğu almış, evin içinde gezdiriyor, ağlatmamak İçin beni uzaklaştırıyormuş meğer, sonra getiriyor yanıma al memede uyut diye. Bebeğim 4.5 aylık, artık çaresizlikten uyku eğitimi aldım. Başlayacağımız gün atağa girdi erteledik, bayramda veririz diye anlaştık çocuk öksürmeye başladı. Zaten kayınvalidem sürekli eğitim sırasında çocuk kalp krizi geçirirse ne olacak, şu olursa ne olacak bu olursa ne olacak deyip duruyor. Bebeğime de kıyamıyorum can acısına da dayanamıyorum artık. Dün akşam yine iki saat mememi geveledi ama uyumadı, çıktım odadan baktım ana oğul pasta yiyip çay içiyor. Ben 4.5 aydır bi odaya kapalı yaşıyorum, hayatımda tv bile yok. Zevk alacağım hiç bişey yok. Gece sabaha kadar sürekli uyanıyor, uykusuzluktan yıkılmak üzereyim. Ben delirmek üzereyim keyif yapıyorlar. Bi anda geldi bana intihar edicem artık rezil olacaksınız elaleme diye bağırdım. Kıyamet koptu eşim beni evden kovdu kaynanam üstüme yürüdü. Akşamdan beri itip kakıyorlar. Şuan gidecek hiç bi yerim yok. İçimden çocuğu bırakıp kaçmak geliyor, can acısı tüm hayatımı ele geçirdi. Çocuğu gözüm bile görmüyor. Eşim bana sen nasıl annesin diyor. Ama kronik başım ağrıyor, canım yanıyor, çocuk uyumuyor, koliği çok azaldı ama çok huysuz hiç durmuyor. Ya meme emecek ya kucakta gezecek. 3 beşik, 2 ana kucağı,2 oyun halısı aldım hiçbirinde durmuyor. Aşırı mutsuzum, çaresizim. İçinden çıkamıyorum. Çok üzülüyorum bebek bu kadar memeye alıştı diye, ama o dönem düşünemedim, çaresizlikten cahillikten memede susturduk. Şimdi çocuğu nasıl memeden uzaklaştırıcam nasıl uyutucam ben
(( evde çocuk ağlatmak tabu. İki dakika bile ağlatmıyoruz, napıcam ben
