Şuan konusabilecegim hiç kimse yok ,annem hep destek ama onu çok üzdüm iyice üzmek istemiyorum üzmem başkalarına inanıp onun "gitme kızım o yoldan ,bak bu insanı iyi hissetmiyorum "dediği için . Çok pişmanım öncesinde bunu söylemek istiyorum, zorlu bir aşktan çıkmıştım zamanında ama asla incinmemis asla kırılmamıştim ,bana şaka yollu bile aptal demeyen bir adamdan ,ana avrat dümdüz küfreden bir insana nasıl aşık oldum inanın bende bilmiyorum şuurum yok olmuscasina . 10 sene oldu eşimle birlikte olalı,bir çocuğumuz var . Şimdi diyeceksiniz niçin çocuk , gerçekten düzelsin diye filan yapmadım eğer ayrılırsam bir daha evlenmeyecegimi evlilik denen şeyi red edeceğim için hatta evlilik sadece demeyelimde asla bir başkasını sevme veya ilgilenme durumum yok boşandıktan sonra ,bir çocuğum bir ben yaşar gideriz . Tek istediğim evladımin mutluluğu. Bir insan nasıl genç yaşta kendine ait bütün umutları hayalleri yok olur,işte onun örneğiyim. Evet gerçekten boşanmak istiyorum,bu evlilikte asla bir ışık görmüyorum çünkü düzelmiyor . Adamın bana zerre değer verdiği yok bunu eskiden nasıl kendi içimde yaptığı psikolojik ve fiziksel şiddeti susturuyordum bilmiyorum demek ki aptal bir bagliligim kendimi alamamam varmış.
Ön giriş iç dökmemdi .
Çocuğum henüz çok küçük 8 aylık , bugün bütündür huzursuz uyumuyor ve eşim işten geldiğinden beri yemek yiyeceksen hazirlayayim diye sordum , canı sıkkndi maddi olarak yetersiz bir donemdeyiz borclarimiz var vs . Gün boyu ne çaba sarf ettigimi goruyor ve halen saat 23.00 da kalkmış,"bebeğimiz uyusun sen hazirlarsin sofrayı " dedi . Bende güzellikle bak saatler önce sordum bir kaç kere yok dedin,şimdi çocuk durmuyo uyumuyo yemeğini de kalk kendin ısıt ve yemek masamıza koy ye ,bunu da benden bekleme ! Adam ever yoruluyor ancak bende calisanim yani boş değilim ki ,kaç parçaya bir insan bölünür hayır sanki eli ayağı felç olmuş . Neyse ben sırf bunu dedim diye bana , "seni uyarıyorum huyunu iyi et ,düzelt " dedi . Bende pardon sen ne diyorsun,huyumda suyumda ne var . Edepsizlik etmişim.cahil cuhelaya ekmeğimi aşımı o veriyor , yıllardır evi benim maasimla ,benim alttan almalarimla çocuğumun doğumundan beri herşeyiyle ben ilgileniyorum bir kuruş para harcamadi sadece evin kirası ve elektrik su faturası ona ait ama diğer kalan ,kredi,çocuğumun herşeyi,evin yiyecek içeceği bana ait . Neyse zitlastik,ben ona benim onun kölesi olmadığımı bir daha beni o şekilde uyarmamasini söyledim . Ancak üstüme çocuğum kucağımda iken yürüdü ve cocum korktu çok ağladı çok çok üzgünüm bu yüzden ,şuan bile dua ediyorum Allah'a nolur Rabbim evladım bugün bu korkuyu asla hatırlamasin ve kötü etki etmesin diye . Üstüme yürüdü ve koluma defalarca vurdu kolum şuan kıpkırmızı,kendisini senin ne olduğunu oturduğumuz apartmanda biliyo o anda korkumla bağırıp seni rezil ederim diye korkutmaya çalıştım ,iyice çıldırdı ve küfürler tehditler havada uçuştu . Evden kovdum ,gidip davayı açmasını söyledim artık onu sevmediğimi bana hayatımın en kötü günlerini yasattiktan sonra sevgimin asla kalmadığını ilettim üstünü başını giyindi hatta kapının kapanma sesi geldi ben çocuğumun yanında başka odada iken ,evde tekiz sandım hem ağladım hem gidip mama yaptım ama söz saydim ama kötü şeyler ben ağzıma almam ,pislik Allah sorsun vs gibi. duymuş meğer bukez yine üstüme geldi hakaretler etmeye başladı ,kadinligimdan tütün herşey . Bir önceki konumda da yazmıştım ama okuyun diye diyorum cinsel ilişki yok denecek kadar az ,bana tipsiz domuz deyince bende ona erkekliğin bile yok dedim ve bana dediği şey ,erkekligim sana yok ... Üzülmüyorum inanın şuan çok çok güçlüyüm,ben eski ben değilim gerçekten sadece bu pisliğin hayatımı göz göre göre nasıl mahvetti nasıl o kadar sene izin verdim buna ,asla ayrılmaktan korkmuyorum calisanim çalışır paramı kazanır ve evladimla yaşarım . Üstümde tek üzüntün ne var derseniz , ben kötü bir anne değilim ama kendimi böyle bir adama asla değmeyecek bir adama çocuk hediye ettim diye üzülüyorum,anneme üzülüyorum. Eskiden derdim emeklerime üzülüyorum artık emeklerim ,hayallerim hiçbiseye üzülmüyorum kendim ettim olacağı buydu çok aptalım başka bişey diyemiyorum,defolup gitmedi evimden gitmesini istiyorum odada kapıyı kapatmış gebersin yastıksiz örtüsüz uyuyor inşallah geberir de hiç olmazsa derim öldü. Çünkü çok çok yıprandım, bilmiyorsunuz nereden bileceksiniz ki çok çok fedakarlıklar yaptım o ise beni hep asagiladi ,benim gorselligimle dalga geçiyor ama beni yıllarca severek istedi öyle evlendik . Umrumda mı? inanın ki değil eskiden olsa hüngür hüngür ağlardım gururumu incitti diye şimdi ona bile tepkim yok,sizce artık bende herşey bittiği için mi ?
Bunları yazdım akıl almak olsun ,içimi ferahlatan birşeyler duymak ama evliliğin devam etmesine dair değil aksine bitmesi için bana destekleyici şeyler yazabilir misiniz ? Psikolojik olarak bir çöküntü yaşamaktan korkuyorum sadece yoksa onu sevdiğimi artık düşünmüyorum,sevgi denen şey neydi ben onu unuttum . Ne gönlümü hoş tuttu ne de başka biseyi .bunları yazıyorum anneler ,ablalar ve siz tüm hanımlar çevrenizde annenizin veya dış bir gözün içine sinmedigi bir adam varsa o kardeşinizi o canınızı uzak tutun ,çünkü kadınlar böyle böyle hayat denen şeyde sevgisizlikten üzülüyor kahroluyorlar . Bir şeye üzülüyorum , keşke asla evlenmeseydim ,keşke icimde geçmişte onu sevmeseydim mutluluk denen şeyi bilmemek ve beklenti içinde olmak cokk zor ,insanlara ozenmek ,sevilmek nedir asla madden değil soyut olarak çok zor inanın. İçimi döktüm bir nebze kendi kendimle konuştum size bunları yazarken güçlüyüm gerçekten ve daha çok güçlü olmam için sizleri de dinlemek isterim . Hepinize yazacağınız her cümle için teşekkür ederim
lütfen ona bunu daha fazla yapmayın annesini hergün üzgün ağlarken görmek istemez. Boşanın hala neyi bekliyorsunuz siz ve çocuğunuz zarar görebilir bir anlık cinnetle bunu kendinize yapmayın uzaklaştırma alın ailenizin yanına dönün çalışıyorsunuz hayatınızı yeniden kurabilirsiniz
çok haklısınız . O kadar üzgünüm ki herşeye , yaptığım en büyük hata onunla evlenmekti
